Διανύουμε τον δεύτερο χρόνο πανδημίας, με το κράτος να δείχνει τα δόντια του στην κοινωνία με αλλεπάλληλες επιθέσεις σε κάθε μέτωπο. Οι απαγορεύσεις και η καταστολή, η πρωτοφανής περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών που εκφράστηκε με τις απαγορεύσεις πορειών, με την ακραία αστυνομοκρατία και αυθαιρεσία σε πλατείες όπως της Νέας Σμύρνης, η επίθεση στον δημόσιο χώρο ,τον ελεύθερο πολιτισμό και τη δημιουργία από τα κάτω, ο πυρετός της εξάπλωσης των πάρκων ΒΑΠΕ σε όλη τη χώρα στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και το πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο Xατζηδάκη που πλέον είναι νόμος του κράτους είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Είναι γνωστό πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την πανδημίας ως πρόσχημα για την εφαρμογή αντιδραστικών και αντικοινωνικών μέτρων.
Σε τέτοιες κρίσιμες συνθήκες και ενώ οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο προσπαθούν να μετρήσουν και να θεραπεύσουν τις πληγές τους, η ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων και αντιστάσεων αποτελεί μονόδρομο. Δεν αναγνωρίζουμε καμία κοινωνία μεμονωμένων ατόμων όπως αυτή που προσπαθούν να προωθήσουν οι εκπρόσωποι της ακροδεξιάς-νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό αμφισβητούμε έμπρακτα την αντίληψη των αδύναμων και απομονωμένων ατόμων που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν και αντιστεκόμαστε συνολικά και συλλογικά. Αναδημιουργούμε τον δημόσιο χώρο από κοινού ως ένα χώρο ισότιμου διαλόγου και πολιτισμικής δημιουργίας και εν γένει ελεύθερης κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Χτίζουμε στην καθημερινότητα μας δίκτυα αγώνα και απαντάμε στην περιστολή των ελευθεριών με την αδιάκοπη συνέχιση της δράσης μας. Δεν είναι τυχαίες ούτε οι μεγάλες πορείες και συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν ούτε οι ανακαταλήψεις του θεάτρου Εμπρός και της κατάληψης Rosa Nera με πλατιά κοινωνική αποδοχή, δείχνουν πως υπάρχουν επίμονες ρωγμές ελευθερίας παντού γύρω μας.
Ταυτόχρονα με τα παραπάνω, ένα τεράστια θέμα, το ζήτημα της αυτοδιάθεσης του σώματος, της σεξιστικής βίας και καταπίεσης ανακύπτει συνεχώς στο δημόσιο λόγο. Το γαϊτανάκι των αποκαλύψεων σχετικά με κακοποιητικές και παραβιαστικές συμπεριφορές αρχικά στο χώρο του αθλητισμού, συνεχίστηκε στις καταγγελίες για περιστατικά κακοποίησης από γνωστά πρόσωπα του πολιτισμού. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη ενός κινήματος me too με πολλά άτομα να καταγγέλλουν ανάλογα περιστατικά και να λαμβάνουν την αμέριστη αλληλεγγύη του μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας. Οι αναρίθμητες γυναικοκτονίες που έρχονται στο φως καθημερινά είναι αποτέλεσμα μιας πατριαρχικής έκφρασης μίσους και κυριαρχίας απέναντι στις γυναίκες. Τελευταία και πολύ τρανταχτή η περίπτωση της δολοφονίας της 20χρονης Κάρολαιν στα Γλυκά Νερά από τον σύζυγό της και το επακόλουθο ξέπλυμα του δολοφόνου από τα κανάλια σε συνδυασμό με το ακατάσχετο victim-blaming.
Βέβαια ο έλεγχος στα σώματα των γυναικών λαμβάνει κι άλλες μορφές πέρα από τις παραπάνω. Ενας από αυτούς περιλαμβάνει τον έλεγχο πάνω στο παιδί, με το νόμο της συνεπιμέλειας να αφήνει περιθώρια ο κακοποιητικός γονιός να αποκλείεται από το παιδί μόνο μετά από αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Από την άλλη, εξίσου μεγάλος έλεγχος και πίεση ασκούνται στις γυναίκες σχετικά με τη δυνατότητα της μητρότητας. Ένα χρόνο μετά το «Αφήστε με να ζήσω», την προσπάθεια που έγινε ώστε να γίνει πανελλαδική καμπάνια ενάντια στο δικαίωμα των εκτρώσεων, η οποία έφτασε και στην πόλη μας, τοπικοί μεγαλογιατροί και άρχοντες, εκπρόσωποι της Εκκλησίας ακροδεξιοί και σελεμπριτις συνασπίστηκαν για να δημιουργήσουν το έκτρωμα που ονομάστηκε «1ο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας». Ένα συνέδριο, σε καμία περίπτωση επιστημονικό, όπως ήθελε να παρουσιάζεται, ένα συνέδριο που χρησιμοποιεί την αναπαραγωγή ώστε να προωθήσει ένα βαθιά μισογυνιστικό και εθνικιστικό λόγο. Μετά την κοινωνική κατακραυγή και τις αλλεπάλληλες αποχωρήσεις συμμετεχόντων, τελικά ακυρώθηκε. Στον απόηχο των παραπάνω, κάτι που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τη στάση της Ν.Δ είναι πως η ευρωομάδα της ψήφισε πρόταση κατά των σε μία ακόμη σκοταδιστική κίνηση, που επιχειρεί την επιστροφή στον Μεσαίωνα.
Για όλους τους παραπάνω λόγους αποφασίσαμε να διοργανώσουμε την εκδήλωση «ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΛΛΑΖΟΥΝ: ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ», την Παρασκευή 25/6 , 7μ.μ. στο θεατράκι Σκάλας, και να προβάλουμε το ντοκιμαντέρ «ΝΟΜΙΜΗ ΑΜΥΝΑ» που ασχολείται με τις δίκες γυναικών στη Βραζιλία που δολοφόνησαν των συζύγους ή τους συντρόφους τους που τις κακοποιούσαν. Στον δρόμο, τη δουλειά, το πανεπιστήμιο και στις σχέσεις μας θέλουμε να είμαστε ελεύθερα άτομα για μια κοινωνία ισότητας, αυτονομίας και αξιοπρέπειας.
Το Σάββατο 26/6 διοργανώνεται εκδήλωση/βιβλιοπαρουσίαση με τίτλο «Το πρόταγμα της αυτονομίας από την Παρισινή Κομμούνα μέχρι το σήμερα» για τα 150 χρόνια από την Κομμούνα του Παρισιού με αφορμή το βιβλίο της Κριστίν Ρος “Κοινοτική πολυτέλεια-Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας” με τους Λουκή Χασιώτη και Σωκράτη Παπάζογλου από τις Εκδόσεις των Ξένων, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα. Στοχεύουμε να ανιχνεύσουμε τους τρόπους αμεσοδημοκρατικής πολιτικής θέσμισης από το συμβάν που ονομάζουμε Παρισινή Κομμούνα του 1871, την εξέγερση που διήρκεσε εβδομήντα δύο μέρες και μεταμόρφωσε το Παρίσι σε μια αυτόνομη κοινότητα, ως σήμερα. Από το Μάη του ’68, στη ZAD, η Κριστίν Ρος αναζητά τις καθημερινές πρακτικές και διαδικασίες πολιτικής χειραφέτησης των απλών ανθρώπων που δεν στόχευαν σε κάποια δογματική καθαρότητα αλλά στο μετασχηματισμό του παρόντος.
«Η φαντασία της Κομμούνας, που προτιμούσε να λειτουργεί στην κλίμακα της αυτόνομης τοπικής μονάδας αλλά εντός ενός ορίζοντα διεθνιστικού, είχε την ικανότητα να συλλαμβάνει ως σύνολο τομείς του κοινωνικού σχηματισμού που η αστική τάξη επιμένει να κρατάει χωριστά – την πόλη και την ύπαιθρο, τη θεωρία και την πράξη, την πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία: όλα αυτά που αφορούν και σήμερα όσες και όσους δοκιμάζουν να βρουν τους τόπους και τους τρόπους για να ζήσουν διαφορετικά.»
Το Αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ, διοργανώνεται για 7η χρονιά και αποτελεί θεσμό στην πόλη των Ιωαννίνων. Σκοπός μας είναι, το φεστιβάλ μεσα από τη διαρκη παρουσία του, να αποτελεί μία εικόνα από την κοινωνία που οραματιζόμαστε, να αναδεικνύει και να δημιουργεί τρόπους και τόπους αντιεξουσιαστικής και αμεσοδημοκρατικής πολιτικής από τα κάτω, με στραμμένο το βλέμμα στην ελευθερία και την ισότητα. Σας καλούμε να συμμετέχετε στο 7ο αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα και στο Θεατράκι Σκάλας στις 25,26,27 Ιουνίου.
ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ- ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΓΙΑΝΝΕΝΑ) (Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ στον Ε.Κ.Χ Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς Σκόρδου)
“Με την επικράτηση του καπιταλισμού και του φαντασιακού του προτάγματος περί ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, χάθηκε ένας απίστευτος αριθμός μικρότερων αφηγήσεων ζωής και παραγωγής. Κοινότητες ανθρώπων, που ήταν ο πλούτος της ανθρωπότητας, απώλεσαν σταδιακά τα νοήματα με τα οποία στήριζαν τη ζωή τους και έγιναν καταναλωτές προϊόντων, πολιτικών και νοημάτων που παράγει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Αυτή η αφήγηση έφτασε στα όριά της, οικολογικά, ανθρωπολογικά και πολιτικά. Η Κοινότητα των κοινοτήτων αποτελεί πρόταση αυτοθέσμισης των κοινωνιών και των ανθρώπων που δεν αρκούνται στη διαπίστωση ότι για όλα ευθύνεται ο καπιταλισμός και οι τραπεζίτες. Που δεν επιλέγουν τη θυματοποίησή τους και την παθητικότητα. Που αρνούνται τον ιδρυματισμό τους, αναθέτοντας τη λύση στο πολιτικό προσωπικό των κομμάτων της αντιπροσωπευτικής και εξόχως ολιγαρχικής δημοκρατίας. Η Κοινότητα των κοινοτήτων κινείται ενάντια και παράλληλα σε αυτή την αφήγηση, προτείνοντας μια άλλη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας. Το κύτταρο της κοινωνίας που θα αγαπήσουμε έχει στον πυρήνα του την έννοια της κοινότητας με τα νοήματα και τα προτάγματά της. Στη θέση του κεντρικού κράτους, που θα περιορίζεται σιγά σιγά, θα ανθίσουν οι αμεσοδημοκρατικές ομόσπονδες κοινότητες ανθρώπων, έθνη κοινοτήτων και κοινότητες εθνών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)”