Category Archives: πανό

Η Ν.Δ ΚΑΙ Η ΕΛ.ΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ (κείμενο & πανό)

Η Ν.Δ ΚΑΙ Η ΕΛ.ΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Πάνε 5 μήνες διακυβέρνησης του κόμματος της Ν.Δ. 5 μήνες ακόμα περισσότερης αυταρχικότητας, νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην κοινωνία και σε τομείς, όπως η Υγεία και η Παιδεία και έντονης καταστολής. Το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει μία νέα “κανονικότητα”, όπου ουσιαστικά όποιος αντιστέκεται σε αυτό, θα βρεθεί χτυπημένος από τις αστυνομικές δυνάμεις με ό,τι κατηγορία μπορεί να φανταστούνε.

Αυτή η εδραίωση του «Νόμος και Τάξη» ξεκίνησε βάζοντας ως στόχο τις καταλήψεις, μιάς και εκεί βρίσκεται η εγκληματικότητα κι αυτές φταίνε για την φτωχοποίηση και καταπίεση της κοινωνίας. Βέβαια, άμα είσαι εφοπλιστής, πολιτικός, αστυνομικός έχεις άφεση αμαρτιών και μπορείς να κυκλοφορείς ελεύθερος με πρότερο έντιμο βίο ή παραγραφές, έχοντας κάνει μέχρι και συμβόλαια θανάτου σε δικαστές της υπόθεσής σου. Άμα είσαι ναρκέμπορας στα Εξάρχεια μπορείς να συνεχίσεις ελεύθερα τη δουλειά σου, αφού γνωρίζεις πως μόνο οι καταλήψεις και όσοι/ες κινούνται πολιτικά γύρω από την περιοχή θα χτυπηθούν. Και η κυβέρνηση με την πλήρη στήριξη των «ανεξάρτητων» και «έγκυρων” δημοσιογράφων γνωρίζει ότι μπορεί να στρέψει τα βλέμματα αλλού μέσω των θεαματικών επιχειρήσεων των εκκενώσεων, παραγνωρίζοντας το γεγονός πως ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα το “εγκληματικό” μέσα σ’ αυτές.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα σώματα όσων βρίσκονται στον δρόμο τους αφέθηκαν ελεύθερα στις ορέξεις των σωμάτων “ασφαλείας” και του μηχανισμού καταστολής του Κράτους. Μέχρι τώρα υπάρχουν ουκ ολίγες μαρτυρίες για ακραίο ξύλο και βασανισμούς. Όμως, για το κράτος, τα ΜΜΕ και την ΕΛ.ΑΣ αυτά είναι ψέμματα και στοιχεία αναγκαστικότητας. Τα ματωμένα πρόσωπα, τα ξεγυμνώματα και τα χτυπήματα από πλαστικές σφαίρες άλλα μαρτυρούν.

Πριν λίγες ημέρες έγινε η εκκένωση 3 καταλήψεων στο Κουκάκι. Η ΕΛ.ΑΣ όχι μόνο αναστάτωσε μία γειτονιά στις 7 το πρωί, αλλά μπούκαρε με το έτσι θέλω σε σπίτια γειτόνων κατάληψης χωρίς ένταλμα, χτυπώντας και συλλαμβάνοντας με την άνεση που τους έχει δοθεί όποιον βρήκανε μπροστά τους. Αμέσως, τα ΜΜΕ, η ΕΛ.ΑΣ και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, παρά τις φωτογραφίες και τις μαρτυρίες για αστυνομική βία, παρανομία και αγριότητες, επιμένουν πως όλα κύλησαν ομαλά και δεν χτυπήθηκε κανένας/καμία, όπως κάνουνε συνήθως. Μέχρι την επόμενη ημέρα, έπειτα από γνωμάτευση γιατρού για χτύπημα από πλαστικές σφαίρες, όπου η ΕΛ.ΑΣ ξαφνικά μας πληροφορεί πως δεν είναι πλαστικές, αλλά ελαστικές και όχι σφαίρες, αλλά μπάλες. Ξαφνικά, δηλαδή, πέρα από τις γελοιότητες για ελαστικές σφαίρες που δεν είναι πλαστικές, λένε ωμά ότι “ναι, τελικά ασκήθηκε βία” και πως ουσιαστικά είπανε ψέμματα όλη την προηγούμενη ημέρα (Υπουργείο, ΜΜΕ, ΕΛ.ΑΣ).

Η κανονικότητα της καταστολής, του ξύλου και της αστυνομικής ασυδοσίας δεν αφορά μόνο τις καταλήψεις και τους αντιεξουσιαστές. Χτυπά όσους/ες αντιστέκονται στα σχέδια του Κράτους και του κεφαλαίου, όπως ήταν και οι γιατροί στο Ζάππειο που ήρθαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ, διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση της Υγείας και τις κενές θέσεις στα δημόσια νοσοκομεία, Τα τελεσίγραφα λήγουνε και καθίσταται πλέον σαφές ότι για το κράτος και την αστυνομία μόνη δεκτή συμπεριφορά είναι η συναίνεση ή η υποταγή, διαφορετικά μπορεί ο καθένας να βρεθεί τσακισμένος ή εξευτελισμένος από τις δυνάμεις καταστολής.

-ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
(Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ, στον ε.κ.χ αλιμούρα)

Πανό Αλληλεγγύης στις αυτόνομες κοινότητες της Ροζάβα

Οι αυτόνομες κοινότητες στη Ροζάβα δέχονται επίθεση από το κράτος του Ερντογάν. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στη Ροζάβα της γυναικείας χειραφέτησης και ισότητας, της αυτονομίας, της άμεσης δημοκρατίας.
Η Ροζάβα μας αφορά όλους, αφορά τους κοινωνικούς αγώνες για ζωή και ελευθερία πέρα απ’το σκοταδισμό του έθνους-κράτους και το μίσος του φασισμού.

Νίκη στον αγώνα της Ροζάβα!

Διεθνής μέρα αλληλεγγύης στις κοινότητες της Ροζάβα

Πανό αλληλεγγύης για την υπεράσπιση της επανάστασης στη Ροζάβα
Διεθνής μέρα αλληλεγγύης στις 7/9/2019

Solidarity with the communities of Rojava
against the attacks of the Turkish State
Direct democracy everywhere

Ioannina, Greece
#Riseup4Rojava

ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΩΣ ΤΗΝ ΤΣΙΑΠΑΣ: ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ//10/5 Ημέρα αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας

Οι ιθαγενικές κοινότητες και η αυτονομία των Ζαπατίστας απειλούνται από την νέα αριστερή κυβέρνηση του Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ στο Μεξικό και από τα αναπτυξιακά του υπερ-προγράμματα . Σε αυτά περιλαμβάνονται ο σιδηρόδρομος «Το Τρένο Μάγια» , που προϋποθέτει την ένωση Ατλαντικού – Ειρηνικού μέσω ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου και το σχέδιο δενδροφύτευσης ενός εκατομμυρίου εκταρίων της ζούγκλας Λακαντόνα με χωροκατακτητικά, εμπορεύσιμα δέντρα. Ας αντιληφθούμε την κρισιμότητα της κατάστασης για του Ζαπατίστας που φέτος κλείνουν 25 χρόνια ζωής δίνοντας απάντηση στο καπιταλιστικό και φιλελεύθερο σύστημα με λαική αυτοκυβέρνηση, άμεση δημοκρατία και συλλογικούς αγώνες, με τον ΕΖLΝ να έχει ευρύτατη κοινωνική αποδοχή.

Οι ιθαγενικές κοινότητες απειλούνται με αρπαγή της γης τους , αφανισμό των αυτοοργανωμένων δομών τους , του πολιτισμού τους και του οικοσυστήματος με το οποίο είναι αυτός συνδεδεμένος. Όλα αυτά κάτω από το περιτύλιγμα της ανάπτυξης με σκοπό το κέρδος και τον έλεγχο των πόρων σε βάρος των κοινοτήτων. Η διπλή επίθεση που δέχονται οι Ζαπατίστας από τα ΜΜΕ, με τη συκοφάντηση του αγώνα τους, την προσπάθεια απομόνωσης, τις επιθέσεις από παραστρατιωτικές ομάδες και τις απειλές χρήσης της εθνοφυλακής ολοκληρώνουν το τοπίο της καταστολής. «Μόνοι θα υπερασπιστούμε ό, τι έχουμε χτίσει» μας λένε οι Ζαπατίστας και εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι μαζί τους .

Ο αγώνας τους για γη και ελευθερία ενώνεται με την αντίσταση ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου στην Ήπειρο, στη Δυτική Ελλάδα, στο Ιόνιο, στην Κρήτη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει παραχωρήσει το 1/3 των εδαφών της χώρας σε πετρελαϊκούς κολοσσούς. Στην περιοχή της Ηπείρου οι έρευνες έχουν ήδη ξεκινήσει παράνομα και οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν την απαραίτητη ενημέρωση. Η ιστορία μας έχει δείξει πως την πετρελαϊκή βιομηχανία σύντομα ακολουθεί η εξαθλίωση, οι εξορύξεις αποτελούν απειλή για τη φύση, το νερό, την υγεία και τις δραστηριότητες των τοπικών κοινωνιών.

Η υποβάθμιση των ζωών μας από την επιβολή της κατ ευφημισμόν ανάπτυξης είναι παγκόσμια και ως τέτοια μόνο μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, μέσα απ’ συλλογικούς αγώνες και τη δικτύωση των τοπικών αντιστάσεων. Ένα νήμα που ενώνει την Ήπειρο με την Τσιάπας κάνοντας την αλληλεγγύη, έμπρακτη αντίσταση και υπεράσπιση στο εδώ και το τώρα.

Αγωνιζόμαστε από κοινού, γνωρίζοντας πως ο αγώνας δεν αφορά μονάχα τον έναν τόπο ή τον άλλον, αλλά όλους τους τόπους μαζί και ολόκληρη την ανθρωπότητα.

ΟΙ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΕΣ!

Χειρονομία Αντιεξουσιαστική Κίνηση Ανοιχτή Συνέλευση κάθε Πέμπτη στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, εντός στοάς Σκόρδου είσοδος και από Τσιριγώτη 14)

To Nόμιμο δεν είναι και ηθικό/ Δικαστήριο Καθαρίστριας Δ.Κ. 8/4/2019

Πραγματοποιήθηκε σήμερα τελικά, έπειτα από αναβολή, το δικαστήριο της καθαρίστριας Δ.Κ, μητέρας 13 παιδιών, στο 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων. Η ποινή που της επιβλήθηκε είναι 3 χρόνια με τριετή αναστολή, αναγνωρίζοντάς της πληθώρα ελαφρυντικών. Η στάση της έδρας ήταν αδικαιολόγητα αυστηρή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, απέναντι σε μια γυναίκα που το μόνο που ήθελε ήταν να εξασφαλίσει τα απολύτως αναγκαία για τα ανήλικα παιδιά της. Οι ευαγγελισμοί του εισαγγελέα για έννομη πολιτεία, την οποία αν καταπατάμε όλοι θα γίνουμε ζούγκλα, δεν συγκίνησαν το ακροατήριο φυσικά, αφού η αστική δικαιοσύνη έχει δείξει ουκ ολίγες φορές ότι όλη της την αυστηρότητα την εξαντλεί σε κατατρεγμένους, πρόσφυγες, φτωχούς και ότι η έννομη πολιτεία κάνει φτερά αν πρόκειται για εφοπλιστές, καταχραστές δημοσίου χρήματος, παιδόφιλους μεγαλοστελέχη κομμάτων, υπουργούς κλπ. Αναρτήσαμε, λοιπόν πανό και βρεθήκαμε στο ακροατήριο, δηλώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε αυτή την αγωνίστρια εργαζόμενη γυναίκα. Ακολουθεί το κείμενο που δημοσιεύσαμε την προηγούμενη φορά: Την Τρίτη 05/03 δικάζεται στα Γιάννενα η Έφεση της Δ.Κ., καθαρίστριας που καταδικάστηκε πρωτόδικα σε οκτώ χρόνια κάθειρξη για πλαστογράφηση του απολυτηρίου Δημοτικού της. Η εν λόγω γυναίκα, μητέρα 13 παιδιών, άλλαξε κατά ένα χρόνο την ημερομηνία αποφοίτησής της από το σχολείο, προκειμένου να μπορέσει να αναζητήσει δουλειά στο Δημόσιο, πράγμα που κατάφερε αποκτώντας μια θέση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε ερήμην της, καθώς το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα για αναβολή λόγω προβλημάτων υγείας.

Η υπόθεση αυτή μας θυμίζει την αντίστοιχη ιστορία της καθαρίστριας από το Βόλο, η οποία εν τέλει, πριν από κάποιους μήνες οδηγήθηκε στη φυλακή, με 10ετή ποινή, επειδή πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού της για να μπορέσει να βρει δουλειά και να στηρίξει οικονομικά τα δυο παιδιά της και τον σύζυγό της που πάσχει από 67% αναπηρία.

Δύο γυναίκες, με παρόμοιες ιστορίες, κατηγορούνται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Χρήμα το οποίο επί χρόνια εργάζονταν για να βγάλουν. Σε μια χώρα στην οποία τα οικονομιά σκάνδαλα ξεπετάγονται σαν μαργαρίτες την άνοιξη (πάνω από 400 σκάνδαλα μέσα σε μια πενταετία) και οι υπόλογοι αυτών κυκλοφορούν ανενόχλητοι ή πέφτουν στα μαλακά, έρχεται το δικαστικό σύστημα να εκτονώσει όλη τη «νομιμοφροσύνη» του πάνω στους φτωχούς και τους αδικημένους. Κάπως πρέπει να αποδείξουν κι αυτοί ότι ασκούν με διαφάνεια και ακεραιότητα το «λειτούργημά» τους, υπακούοντας τυφλά το γράμμα του νόμου!

Η αστική δικαιοσύνη υπηρετεί αυτό ακριβώς το σύστημα που στερεί από τους ανθρώπους τις ίσες δυνατότητες στη μόρφωση, την εργασία και τη ζωή. Και μετά έρχεται και τους τιμωρεί γι’αυτό. Για εμάς, ένα σύστημα που λειτουργεί με γνώμονα την κατάσταση εξαίρεσης (Ηριάννα-Περικλής, Φύσσας, Γρηγορόπουλος κλπ), που κρίνει την εργασία ως έγκλημα και πατάει κάτω όποιον εναντιώνεται σε αυτό, μας αποδεικνύει περίτρανα πως, όχι μόνο το νόμιμο δεν είναι και ηθικό, αλλά πως το νόμιμο υπάρχει για να διασφαλίζει το ρόλο των εξουσιαστών επί των εξουσιαζομένων.

Μικροφωνική και μοίρασμα ενάντια στις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία

Το Σάββατο 24/3 έγινε μικροφωνική στη Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη και μοίρασμα ενάντια στις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

“Γυναικοκτονία: Η κατάληξη μιας ιστορίας έμφυλης βίας και καταπίεσης

Τον τελευταίο καιρό στην επικαιρότητα ακούμε όλο και πιο συχνά για περιστατικά έμφυλης βίας με αποκορύφωμα τις ανθρωποκτονίες της Ελένης στην Ρόδο, της Κατερίνας στην Κρήτη, της Ατζελίνας στην Κέρκυρα, της 50χρονης στο Ελληνικό καθώς και την αυτοκτονία της Λίνας στην Θεσσαλονίκη. Όλα τα περιστατικά ήταν αποτέλεσμα της πατριαρχικής αντίληψης για την γυναίκα. Αυτής της αντίληψης που την θέλει σεξουαλικά υποταγμένη στον άντρα και ανίκανη να αποφασίσει για το μέλλον της. Αυτής της αντίληψης που ντύνει τους θύτες με την μάσκα του θύματος και η οποία δεν κρύβεται στα μυαλά λίγων λούμπεν στοιχείων, όπως κάποια άτομα επανειλημμένα προσπαθούν να μας πείσουν στον δημόσιο λόγο, αλλά βρίσκεται σε κοινή θέα, ξεδιάντροπα και προσπαθεί να μας πείσει για την αθωότητά της.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Προφανώς η πατριαρχία δεν έπεσε από τα ουράνια και επιβλήθηκε εν μία νυκτί. Είναι θεμελιωμένη πάνω σε αιώνες ιστορίας του ανθρωπίνου είδους και βασισμένη πάνω σε μεταφυσικές αφηγήσεις με μόνο στόχο την εκμετάλλευση και υποδούλωση της γυναίκας. Έχει σφυρηλατηθεί από τις μικρές ηλικίες στα μυαλά πολλών ανδρών αλλά και γυναικών ανά τους αιώνες καθιστώντας σε κάθε κοινωνική βαθμίδα την γυναίκα υποδουλωμένη από τον άντρα. Αν λοιπόν είναι δύσκολο να ζεις κάτω από τα όρια της φτώχιας, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να το κάνεις όντας γυναίκα. Αν ένας πρόσφυγας δέχεται καταπίεση μόνο και μόνο για την καταγωγή του, μία γυναίκα πρόσφυγας θα δεχτεί και για την φύση της. Και ενώ πράγματι στον 20ο αιώνα αναγνωρίστηκαν νομικά δικαιώματα στις γυναίκες, δεν αναγνωρίστηκαν αρκετά ώστε να υπάρχει ισονομία ανάμεσα στα δύο φύλα. Και φυσικά ο χαμηλότερος μισθός αποδεικνύει ότι δεν αναγνωρίστηκε η ικανότητα της γυναίκας, αλλά ακριβώς η μη αναγνώριση της φύσης της έχοντας βέβαια αποκτήσει εργασιακά δικαιώματα. Γιατί η πατριαρχία μπορεί να μην είναι το βασικό συστατικό του καπιταλισμού, αλλά από την άλλη τον βολεύει για την δημιουργία φθηνότερου εργατικού προσωπικού. Βέβαια ο νόμος είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του προβλήματος. Οι μεγάλες δυσκολίες συναντιούνται στο κοινωνικό φαντασιακό που έχει χτιστεί για τον ρόλο της γυναίκας, αυτό που χτίζει συμπεριφορές και κατ’ επέκταση  μπορεί να επηρεάσει νόμους. Αυτές τις συμπεριφορές που θέλουν την γυναίκα νοικοκυρά στο σπίτι, έχει δεν έχει δουλειά, που ο τρόπος που θα ντυθεί την καθιστά υπεύθυνη για το πως θα την χρησιμοποιήσουν καθώς και το ότι μπορεί να κινηθεί σε συγκεκριμένα μέρη, συγκεκριμένες ώρες και πάντα με παρέα αν θέλει την ασφάλεια της.

Βέβαια αυτές οι συμπεριφορές δεν μας έχουν κληρονομηθεί μέσω κάποιας γενετικής διαδικασίας. Περισσότερο προωθούνται από  ¨μοντέρνους¨ εκπροσώπους ξεπερασμένων αντιλήψεων όπως ο Peterson, ο εκπρόσωπος της “παρεξηγημένης” αρρενωπότητας, καθώς και από αρκετά ΜΜΕ τα οποία είναι παραπάνω από πρόθυμα να φιλοξενήσουν τέτοιες απόψεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η άμεση αμφιβολία των ελληνικών ΜΜΕ απέναντι στο κύμα του ME TOO, την άμεση προσπάθεια δικαιολόγησης των ενός από τους δυο δολοφόνους της Ελένης  παραβλέποντας όποια δημοσιογραφική δεοντολογία. Εδώ θα πρέπει να γίνει και μια αναφορά στο παράδειγμα της 50χρονης στο Ελληνικό για την οποία μάθαμε κατευθείαν από τα ΜΜΕ ότι ήταν Βουλγάρα με υποτιθέμενες βίαιες τάσεις, αλλά δεν μάθαμε ποτέ το όνομά της τόσο σε μια προσπάθεια δικαιολόγησης του θύτη και αποκτήνωσης του θύματος όσο και στην συνέχιση της ρατσιστικής προπαγάνδας που μας έχουν συνηθίσει τα μέσα , ενώ ταυτόχρονα βλέπαμε έναν ταξιτζή να ομολογεί το ότι άφησε μια γυναίκα αιμόφυρτη να πεθάνει για να μην λερωθεί το ταξί του.  Φυσικά δεν ξεχνάμε και τον πόλεμο των τελευταίων μηνών που έχει στηθεί από κλασικούς εγχώριους δημοσιογράφους των fake news απέναντι στον όρο γυναικοκτονία. Ο όρος γυναικοκτονία αναφέρεται στον λόγο που διαπράχθηκε η ανθρωποκτονία, δηλαδή στο ότι το θύμα δολοφονήθηκε επειδή ήταν γυναίκα. Φυσικά οι προαναφερθέντες λασπολόγοι διακηρύσσουν ότι είναι ένας όρος που διαχωρίζει την γυναίκα από τον άνθρωπο, καθώς υποτίθεται ότι αναφέρεται σε όλες τις δολοφονημένες γυναίκες. Φαίνεται ότι η λέξη γυναικοκτονία χαλάει τις συνηθισμένες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται σε γυναικοκτονίες όπως το “οικογενειακή τραγωδία”, “έγκλημα από πάθος” και άλλες τέτοιες εκφράσεις εκρομαντικοποίησης ενός εγκλήματος. Μάλλον η λέξη γυναικοκτονία δεν βοηθάει στο να παρουσιαστούν τα γεγονότα έμφυλης βίας σαν μεμονωμένα περιστατικά, γιατί αν δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι κουβαλάμε μαζί μας κάτι πολύ άρρωστο.

Πέρα όμως από το πως χτίζονται και το πως αντιμετωπίζονται αυτές οι αντιλήψεις έχουμε και πιο άμεσα προβλήματα όπως την αντιμετώπιση του κράτους απέναντι σε τέτοια περιστατικά. Πόσα άραγε να είναι τα περιστατικά έμφυλης βίας στην Ελλάδα; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί από όσες κοπέλες είχαν το θάρρος να μιλήσουν για το πρόβλημά τους, λίγες από αυτές είδαν να καταγράφεται το περιστατικό τους και ακόμα πιο λίγες να βλέπουν να αντιμετωπίζεται άμεσα. Γιατί σε αντίθεση με τα περισσότερα θύματα σεξουαλικής βίας η Ελένη και η Κατερίνα είχαν απευθυνθεί στα ΑΤ της περιοχής τους, η μεν Ελένη γιατί είχε υπάρξει θύμα βιασμού και παλαιότερα από την τραγική νύχτα, η δε Κατερίνα γιατί ήταν μόνιμο θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Η οκνηρία του κράτους και η έλλειψη δομών την στιγμή που υπάρχουν τηλέφωνα απεύθυνσης των θυμάτων έμφυλης βίας, κάνει το κράτος συνυπεύθυνο των δολοφονιών και μας θυμίζει ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η αλλαγή της καθημερινότητάς μας και η δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας από τα κάτω.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΕ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΡΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ,

ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστικη Κίνηση ”

 

Από τη σημερινή πορεία για την 17 Νοέμβρη στα Γιάννενα // το κείμενο που μοιράσαμε

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ

 

 

Από το Πολυτεχνείο του ‘73 το σύνθημά μας είναι «Κάτω η εξουσία»

Έχουν περάσει 45 χρόνια από την κοινωνική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, έχουμε την ευθύνη να αγωνιστούμε ενάντια σε όσους και όσα λεηλατούν και καταστρέφουν τις ζωές μας και να κάνουμε τα Πολυτεχνεία της δικιάς μας γενιάς. Ο δρόμος του αγώνα, όχι για την κοινωνία αλλά με την κοινωνία, καταφέρνει στην πράξη να παίρνει μικρές ή μεγάλες νίκες στα χρόνια του ύστερου καπιταλισμού, που παρασιτεί σε βάρος των ανθρώπων και της γης.

Οι οριζόντιες διαδικασίες, ως τρόπος λήψης αποφάσεων, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι των κινημάτων από τα κάτω και αυτή η έστω μικρή πραγμάτωση του συνθήματος του Πολυτεχνείου «Κάτω η εξουσία», καταφέρνει να δημιουργεί ελπίδες για το μέλλον, σε έναν κόσμο που βλέπουμε να επανεμφανίζεται το ζοφερό κράκεν της ακροδεξιάς, το οποίο θέλει να ξανατραβήξει την ανθρωπότητα στον αβυσσαλέο βούρκο του . Από την Τσιάπας των Ζαπατίστας και την ελεύθερη Ροζάβα στο Κουρδιστάν μέχρι τις Σταγιάτες στο Πήλιο και τους αγωνιζόμενους στην Ήπειρο ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου, υπάρχει ένα κοινό νήμα. Tο νήμα της πανανθρώπινης ανάγκης του να είσαι ελεύθερος να αποφασίσεις για το πώς θα είναι ο τόπος που ζεις αλλά και πώς θα είναι η ίδια η ζωή σου. Ο ολοκληρωτικός τρόπος που αντιλαμβάνονται την φύση τα κράτη και το κεφάλαιο, δημιουργεί το αφήγημα της ανάγκης για ολική υποταγή της φύσης. Αυτό το αφήγημα συνοψίζεται σε μια λέξη, «ανάπτυξη», όμως η αφύσικη ανάπτυξη για την ανάπτυξη είναι ο μηχανισμός που αν συμβεί στα κύτταρα δημιουργεί τον καρκίνο. Η καταστροφή της φύσης στο βωμό του κέρδους είναι σίγουρο πως θα δημιουργήσει με μαθηματική ακρίβεια έναν κόσμο μη βιώσιμο .

Το Πολυτεχνείο ούτε ήτανε ούτε είναι γιορτή και αν πρέπει να θυμόμαστε κάτι από αυτό είναι ότι απλοί καθημερινοί άνθρωποι και όχι η ιντελιγκέντσια μιας πρωτοπορίας, έβαλαν μπροστά τα σώματά τους για να αγωνιστούν γι’ αυτό που πίστευαν, για ένα μέλλον ανθρώπινο που όλοι να μπορούμε να χωράμε και να ζούμε. Οφείλουμε κι εμείς με τη σειρά μας να κινηθούμε ενάντια σε κάθε εξουσία που γεννά καταστροφές και τέρατα, σε κάθε κράτος και σε κάθε «ειδικό» που επιβάλλει το πώς θα είναι οι ζωές μας. Αν τους αφήσουμε, οι μελλοντικές επιπτώσεις μπορεί να είναι μη επανορθώσιμες, εξάλλου αν δεν το κάνουμε εμείς δεν πρόκειται κάποιος άλλος να μας σώσει. Οι εποχές που βασίζονταν σε αναθετικές ελπίδες έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί. Ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε κοινωνίας είναι η ίδια η αδράνειά της μπροστά στο άδικο .

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΓΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση