Με πρόσχημα την κατ’ επίφαση δημόσια διαβούλευση και λέξεις όπως συμμετοχή, τοπικά συμβούλια, αποκέντρωση κλπ. η κυβέρνηση προωθεί τον «Καλλικράτη», τη μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης του πολιτικού συστήματος μέσα από την κατάργηση της έστω κατ’ επίφασην τοπικής αυτοδιοίκησης. Το πολιτικό σύστημα δεν βιώνει μόνο οικονομική «κρίση», αλλά και γενικότερη κρίσης ισχύος, κρίση κοινωνικής νομιμοποίησής του, κρίση εμπιστοσύνης από πλευράς της κοινωνίας. Με το μυαλό στα ευρωπαϊκά κονδύλια και με βλέψη την αναδιανομή τους, για το «ανακάτεμα της τράπουλας» σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, προωθείται ο Καλλικράτης ώστε να διευρυνθεί γεωγραφικά η ισχύς της κεντρικής εξουσίας και κυρίως να ταυτιστεί απόλυτα η κρατική διαχείριση των κοινών με την πολιτική. Ταυτόχρονα ισχυροποιούνται οι τοπικές και περιφερειακές ελίτ, το περίφημο πολιτικό προσωπικό ώστε ασύδοτα από κοινού με τα επιχειρηματικά συμφέροντα να κερδοσκοπούν ασύδοτα εις βάρος της κοινωνίας, να αφαιρούν τον πλούτο που παράγει η κοινωνία.
Με δεδομένη την πελατειακή δομή και την μακραίωνη διαπλεκόμενη φύση της τωρινής τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχει ασφαλώς καμία σημασία να υπερασπιστεί κανείς τον Καποδίστρια. Ούτε έχει κοινωνική σημασία η συμμετοχή στις εκλογές του Νοεμβρίου με την ψευδαίσθηση της από τα μέσα αλλαγής του Καλλικράτη ή μίας καταγραφής της λαϊκής δυσαρέσκειας στις κάλπες όπως η αριστερά προτείνει.
Η συμμετοχή στις εκλογές (πέρα από τις δυσκολίες που φέρνει το νέο θεσμικό πλαίσιο στις αυτοδιοικητικές κινήσεις) σημαίνει επικύρωση του Καλλικράτη. Η αποχή από την κάλπη δεν σημαίνει από την άλλη τίποτε αν δεν αναζητήσει μία άλλη προοπτική ενάντια στην λογική της αντιπροσώπευσης, της «ανάπτυξης», της προόδου, της αποτελεσματικότητας, ενάντια στη λογική του απεριόριστου κέρδους.
Η δυνατότητα των τοπικών αυτοθεσμίσεων με αληθινή συμμετοχή του κάθε πολίτη στην λήψη των πολιτικών αποφάσεων στη γειτονιά του, στο χώρο εργασίας, στο πάρκο, στο σχολείο κλπ. είναι μπροστά μας, υπαρκτή, άμεσα υλοποιήσιμη.
Τα κινήματα ενεργών πολιτών για τον δημόσιο χώρο, την ενέργεια, την οριζόντια διακίνηση των αγροτικών αγαθών, την ελεύθερη ανταλλαγή της γνώσης, την δημόσια όχι ιδιωτική όχι κρατική διαχείριση του νερού, χωρίς «ειδικούς», παράγουν λόγο και πράξη. Αποτελούν ζωντανά, απτά παραδείγματα αμεσοδημοκρατικής διαχείρισης των κοινών.
Ο κάθε πολίτης ισότιμα και όχι από συντεχνιακή σκοπιά ή διά αντιπροσώπων μπορεί να συμμετέχει στον τοπικό σχεδιασμό της παραγωγής, της εργασίας, της κατανάλωσης. Μπορούμε να αποφασίζουμε για τη λίμνη, τη γνώση, το τι και πώς θα παράγουμε.
Το όχι στον «Καλλικράτη» δεν είναι τυφλό, ανακλαστικό όχι στις επιλογές της διαχωρισμένης εξουσίας- μπορεί να γίνει η θετική κοινωνική απάντηση. «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», όπως έλεγε και ο Πρωταγόρας.
Αυτή τη δυνατότητα μεταφρασμένη και σε τοπικό επίπεδο (στην Όαση, τον Άραχθο, τον Καλαμά, τη λίμνη, στην παραγωγή, στην πόλη, το σχολείο κ.α.) θα αναζητήσουμε και θα συζητήσουμε δημόσια την Παρασκευή 25 Ιουνίου στο θεατράκι στη Σκάλα στα Γιάννενα.
ΤΙΤΛΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ στις 8 το απόγευμα: «Πρωταγόρας εναντίον Καλλικράτη: Η δυνατότητα των τοπικών αυτοθεσμίσεων». Ομιλητές: Νίκος Ιωάννου (Αντιεξουσιαστική Κίνηση), Ηλίας Γεωργαλής (Κίνηση Πολιτών Αστακού Αιτωλοακαρνανίας).
Θα ακολουθήσει συναυλία στις 22:30 με τους Radioactive και τους Stigma 90.
Η κοινωνία μπορεί όταν ο καθένας συμμετέχει.
ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑ
