ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά εργατικών ατυχημάτων στον κλάδο των ντελίβερι και των μεταφορέων είναι μηνιαίο σχεδόν φαινόμενο, το οποίο έχει κοστίσει ζωές, όπως για παράδειγμα του courier πατέρα 2 παιδιών που εργαζόταν στην εταιρία Speedex (14/2/2017) , του ντελίβερι που εργαζόταν στην εταιρία MIKEL (2/3/2017) , του ντελίβερι που εργαζόταν στην εταιρία DETOX ( 30/5/2017) .

Αυτό προφανώς δεν αποτελεί ένα τυχαίο ή σπάνιο γεγονός αλλά μια αποτύπωση του σημερινού εκβιασμού, της εντατικοποίησης και της βαρβαρότητας που ασκείται στα πλαίσια αυτού που ονομάζεται «εργασία». Εργασιακός εκβιασμός είναι η πραγματικότητα στην οποία ο εργαζόμενος οφείλει συχνά να παρέχει στον εαυτό του και να συντηρεί μόνος του τον εξοπλισμό της δουλειάς του (μηχανάκι-κράνος) με μεγάλο κόστος για τον ίδιο, και βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του σε περίπτωση που δεν μπορέσει να τον συντηρήσει, ενώ στην ουσία η παροχή εξοπλισμού αποτελεί βασική αρμοδιότητα του παρόχου εργασίας.

Η εντατικοποίηση στο χώρο της εργασίας γίνεται φανερή κάθε μέρα σε πολλά γνωστά μας μαγαζιά-αλυσίδες και μη. Σε μια περίοδο πολιτικής , κοινωνικής και οικονομικής μεταβολής και κρίσης οι εργασιακές αυθαιρεσίες είναι κανονικότητα και καθημερινότητα, αφού σαν ύστατος εκβιασμός προβάλλεται η ανεργία. Οι εργαζόμενοι πωλώνται φθηνά στα σκλαβοπάζαρα και γίνονται και οι ίδιοι προϊόντα, κατά καιρούς, προς όφελος της επιχείρισης, αφού η «εικόνα της επιχείρησης» εξαρτάται από τα χαμόγελα στους πελάτες και η εντατικοποίηση, φυσικά είναι προς όφελος της αγοράς και της κίνησης του χρήματος.

Απέναντι στην διαιώνιση αυτής της κατάστασης στάθηκαν στις 23 Μαϊου 2017 οι οδηγοί δικύκλου, πραγματοποιώντας απεργιακή κινητοποίηση ως «συνέλευση βάσης εργαζομένων δικύκλου», η οποία στάθηκε μακρυά από κομματικές ή κρατικοδίαιτες συνδικαλιστικές σέχτες, γεγονός που ενοχλησε ιδιαίτερα τα καθεστωτικά μέσα, τα οποία βάλθηκαν να υπονομεύσουν αυτήν την ενέργεια με ειρωνικά άρθρα όπως του «Πρώτου θέματος» που έφερε τον τίτλο <<Γίνεται κι αυτό στην Ελλάδα: Απεργούν οι ντελιβεράδες!>>.

Ο εργασιακός μεσαίωνας, λοιπόν καλά κρατεί και αν δεν τον σπάσουμε εμείς τότε ποιοί ; Για να μη συνηθίσουμε το θάνατο και την ακραία εκμετάλλευση, παίρνουμε ως παράδειγμα την αυτοοργανωμένη κινητοποίηση των σωματείων βάσης και παλεύουμε αμεσοδημοκρατικά και οριζόντια για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τη μισθωτή σκλαβιά και την υποτίμηση των ζωών μας.

Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη – Αξιοπρέπεια

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση