Κείμενο – Κάλεσμα στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη στα Γιάννενα
ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Ήταν 6/12/2008 όταν ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από τις κρατικές σφαίρες του ένστολου φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι εξεγερτικές μέρες που ακολούθησαν βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Οι συγκρούσεις αυτές δεν αποδείχθηκαν όμως περιεχομενικά κενές. Τα αντανακλαστικά που έδειξε η κοινωνία ανέδυσαν νέες σημασίες και ερωτήματα. Ερωτήματα τα οποία ψάχνουν ακόμα απαντήσεις στο σήμερα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη έθεσε το καθεστώς υπό μόνιμη αμφισβήτηση, επισημαίνοντας ακόμα μια φορά την κρίση της ανάθεσης και εκπροσώπησης, του κράτους ελέγχου και επιτήρησης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του εθνοκράτους. Ο Δεκέμβρης λοιπόν, δεν αποτέλεσε απάντηση – πυροτέχνημα ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και αυθαιρεσία, αλλά έναν από τους βασικούς πυλώνες στην είσοδο νέων διεκδικήσεων, με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα, 9 χρόνια μετά, η σημασία του Δεκέμβρη είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Η κοινωνία βρίσκεται ακόμη σε καθίζηση πολιτική, οικονομική και κοινωνική, έχοντας παραιτηθεί από οποιοδήποτε είδος διεκδίκησης. Οι διαχειριστές της εξουσίας σε αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει, είχαν και έχουν όμως πάντα το ίδιο πρόσωπο. Στο πρόσωπο αυτό αντανακλάται ο πάγιος διαχωρισμός κράτους και κοινωνίας, η εκπροσώπηση των ζωών μας, η αδυναμία διαχείρισης των κοινών υπό κρατική ή ιδιωτική αιγίδα, οι θάνατοι στο Αιγαίο , η καταστολή του κινήματος και προπαντός η υπόσχεση. Η αφήγηση της αριστεράς τελείωσε με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καταστρέφοντας τον μύθο του κόμματος που θα φέρει την αλλαγή μέσα από το κοινοβούλιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα πρόθυμο να ποινικοποιήσει αγώνες και εγχειρήματα (καταλήψεις, ΒΙΟΜΕ), να καλωσορίσει τη FRONTEX, να περάσει νέους απάνθρωπους σωφρονιστικούς νόμους και οτιδήποτε άλλο χωράει κάτω από την ομπρέλα της κρατικής διαχείρισης και της ανάπτυξης. Το κράτος έχει συνέχεια, το κράτος είναι εκδικητικό, δημιουργεί καταστάσεις εξαίρεσης και έκτακτης ανάγκης και επιτίθεται σε όποιον θεωρεί επικίνδυνο να συνταράξει τα θεμέλιά του. Κατασκευάζει κατηγορητήρια και βάζει αθώους ανθρώπους με ελλιπή ή και καθόλου στοιχεία στη φυλακή (Υπόθεση Ηριάννας και Περικλή).
Στην αντίπερα όχθη, αυτή του κινήματος, οι οργανώσεις και συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού χώρου με τις εκάστοτε στενές παραδοσιακές τους ιδεοληψίες στέκουν μουδιασμένες αδυνατώντας να συγκροτήσουν ένα σύγχρονο πολιτικό πρόταγμα. Ο Δεκέμβρης άνοιξε το δρόμο στην εμπειρία του ανοιχτού και μαζικού, του αυθόρμητου και μη χειραγωγήσιμου, του ποικιλόμορφου και μη περιορισμένου.Η εξέγερση του 2008, οριοθέτησε το δημόσιο χώρο, τις πλατείες, τα σχολεία, τα κατειλημμένα κτίρια, ως το πεδίο της πολιτικής διαβούλευσης μακρυά από τους απρόσωπους θεσμούς της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης. Τη φλόγα της εξέγερσης την κρατάμε ζωντανή ανακαταλαμβάνοντας τους χώρους αυτούς, δίνοντάς τους ζωή, μέσα απο πολιτικές διαδικασίες στοχασμού και απόφασης, και όχι μέσα από φετιχοποιημένες πράξεις βίας, οι οποίες πλέον έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Οι δημόσιοι χώροι δεν προσφέρονται για την επίδειξη των ιδεοληπτικών φαντασιώσεων του καθενός, είναι πεδία πολιτικής σύγκρουσης με το κράτος και το κεφάλαιο.
Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν καλούμε στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, επανανοηματοδοτώντας την εξέγερση του 2008, διεκδικώντας κάθε επίδικο που έμεινε ανεκπλήρωτο. Οι διαδηλώσεις αυτές να μην αφήσουμε να καταλήξουν σε μνημόσυνα αλλά σε ανοιχτούς κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την κρατική τρομοκρατία. Δημιουργούμε εστίες αδιαμεσολάβητης αντίστασης και πολιτικής διαβούλευσης πέρα απο ιδεοληψίες.
Καλούμε στην πορεία την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου, 6 μ.μ στην Ακαδημία
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
