ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

 

Να αποτρέψουμε τη σκοταδιστική συγκέντρωση στην Ακαδημία!

Μετά την οπισθοδρομική καμπάνια υπέρ του «αγέννητου παιδιού» στο μετρό της Αθήνας, η κίνηση «Αφήστε με να ζήσω» επιχειρεί το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου να ασκήσει προπαγάνδα κατά των αμβλώσεων και στην πόλη των Ιωαννίνων, έχοντας τη στήριξη της Μητρόπολης Ιωαννίνων, του Μητροπολίτη Μάξιμου και πληθώρας συντηρητικών φορέων και οργανώσεων.

 

Η σκοταδιστική αυτή προπαγάνδα συνδέεται με την ευρύτερη τάση μιας συντηρητικής κοινωνίας να ασκήσει έλεγχο στα σώματα και την σεξουαλικότητα των γυναικών. Είναι εμφανής η επίθεση στο αναφαίρετο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, καθώς και ο δυνητικός κίνδυνος κατάλυσης των κατοχυρωμένων αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών. Με το ζήτημα του δικαιώματος διακοπής μιας ανεπιθύμητης κύησης να επανεμφανίζεται στον δημόσιο λόγο, αρχίζουν να αμφισβητούνται θεμελιώδη κεκτημένα, ενώ διαμορφώνεται παράλληλα ένα κλίμα που κανονικοποιεί την σταδιακή καταπίεσή του στις συνειδήσεις. Πολλοί είναι εκείνοι που φαντασιώνονται την ποινικοποίηση των αμβλώσεων και ίσως με τον τρόπο αυτό προετοιμάζουν έμμεσα το έδαφος για μία μελλοντική αλλαγή της νομοθεσίας που θα γινόταν πιο εύκολα αποδεκτή από το κοινωνικό σώμα.

 

Βαδίζουμε, λοιπόν σε συντηρητικά και σκοταδιστικά μονοπάτια, καθώς επανεμφανίζεται στον δημόσιο λόγο ένα θέμα λήξαν που αποτελεί κατάκτηση του φεμινιστικού κινήματος και πυλώνα της απελευθέρωσης μίας κοινωνικής ομάδας από την συστημική καταπίεση.

 

Βασική πρόφαση της επικαιρότητας κατά των αμβλώσεων αποτελεί η υπογεννητικότητα. Εδώ βρίσκεται διάχυτη η παραδοσιακή πατριαρχική και χρησιμοθηρική λογική του κράτους, σύμφωνα με την οποία το γυναικείο σώμα αντιμετωπίζεται σαν αναπαραγωγική μηχανή για τις εκάστοτε ανάγκες του έθνους σε έμψυχο δυναμικό. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα σώματα των γυναικών και να τα μετατρέψουν σε μηχανές προς αναπαραγωγή νέων γενεών εργαζομένων ή και στρατιωτών, αδιαφορώντας παράλληλα για τις συνθήκες διαβίωσης των εν λόγω ατόμων. Η αξιοπρεπής μελλοντική διαβίωσης του παιδιού και της μητέρας στην Ελλάδα του 2020, που βάλλεται έντονα από προβλήματα όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό και η επισφαλής οικονομία, φαίνεται να μην είναι καν άξια λόγου, σα να μην αφορά σε ανθρώπινες ζωές, αλλά σε άψυχα αντικείμενα και αριθμούς στατιστικών.

 

Η πολιτική αυτή τοποθέτηση έχει συγχρόνως όμως και μια εθνικιστική χροιά. Σε ένα παραλήρημα ξενοφοβίας ρατσισμού και σκοπιμοτήτων η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως εσωτερικό εχθρό, οπότε προβάλλεται έντονα η ανάγκη γέννησης «ελληνόπουλων» σε αντιδιαστολή με την εισροή «ξένων» που φέρουν τις φυλετικές, πολιτιστικές και πολιτισμικές επιπλοκές που της είναι έκδηλα αντιπαθείς. Έτσι, αντί να γίνονται προσπάθειες ένταξης των μεταναστών (π.χ. άμεση εκχώρηση ασύλου και αναγνώριση υπηκοότητας σε παιδιά μεταναστών), υπάρχει μία στόχευση για αύξηση του πληθυσμού, αλλά με διατήρηση του «εμείς», όπως το ορίζει το κράτος με τα ρατσιστικά κριτήριά του. Το κράτος επιχειρεί, λοιπόν στο όνομα της «εθνικής

ταυτότητας», «της πατρίδας» και «της οικογένειας» να γίνει διαχειριστής της γυναικείας αναπαραγωγής.

 

Επομένως, σε μία πολιτική ατζέντα που συνδυάζει τα παραπάνω στοιχεία γίνεται ξεκάθαρος ο παραλογισμός και η υποκρισία ενός συστήματος που προκρίνει την γέννηση αποκλειστικά και μόνο Ελλήνων, ως μέσο αντιμετώπισης της κρίσης που δημιουργεί ένα προβληματικό οικονομικό σύστημα.

 

Καταλυτικός είναι και ο ρόλος της εκκλησίας, που με ένα προσωπείο ηθικολογίας φροντίζει να υποστηρίζει οπισθοδρομικά κινήματα που αντιτίθενται στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, αλλά και να διαμορφώνει σημαντικό μέρος της κοινωνικής συνείδησης, δεδομένου ότι σε πόλεις όπως τα Ιωάννινα έχει σημαντική απήχηση. Σε αντίθεση με το σχετικά προοδευτικό πρόσωπο που διέθετε ιστορικά η τοπική εκκλησία, τώρα αποφασίζει να αλλάξει κατεύθυνση και να στηρίξει μια βαθιά αναχρονιστική και ακροδεξιά εκδήλωση. Τα σκοταδιστικά στοιχεία της εκκλησίας βγαίνουν στην επιφάνεια, με τη δημόσια στήριξη της Δεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ.

 

Το δικαίωμα των γυναικών στη νόμιμη άμβλωση είναι απαράδεκτο να τίθεται, έστω και έμμεσα, υπό αμφισβήτηση, αφού αποτελεί βασικό κεκτημένο που προστατεύει τις γυναίκες από επικίνδυνες και αναποτελεσματικές μεθόδους διακοπής ανεπιθύμητων κυήσεων. Με την απονομιμοποίηση των αμβλώσεων, όπως έχει αποδειχτεί, δεν πρόκειται να μειωθεί ο αριθμός τους. Η ανάγκη πραγματοποίησης αμβλώσεων συνεχίζει να υπάρχει και με μια περιοριστική νομοθεσία ή ποινικοποίηση και ικανοποιείται σε συνθήκες και με πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και πολύ συχνά ακόμα και τη ζωή των γυναικών. Αυτό που δεν ενδιαφέρει ποτέ όσους μάχονται κατά των αμβλώσεων είναι το δικαίωμα στη ζωή, την ασφάλεια, την υγεία και την ελευθερία των γυναικών, το αυτονόητο δικαίωμα να έχουν τον λόγο για την ίδια τους την ύπαρξη.

 

Η σεξιστική αντίληψη ότι το σώμα των γυναικών και μελλοντικά του παιδιού αποτελούν ιδιοκτησία του άντρα και του πατριαρχικού κράτους είναι διάχυτη σε μία κοινωνία θεμελιωμένη στον καπιταλισμό και τον μισογυνισμό, που σε συνδυασμό με εθνικιστικά στοιχεία συνθέτουν ένα απάνθρωπο παζλ υποβιβασμού της ανθρώπινης ζωής. Αρνούμαστε τα σώματά μας να γίνουν εργαλεία της κρατικής μηχανής και μέσο πραγμάτωσης μιας εθνικιστικής προπαγάνδας!

 

Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να ασκεί έλεγχο στα σώματά μας. Να μην επιτρέψουμε σε κανένα συντηρητικό, ακροδεξιό στοιχείο να αμφισβητεί το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση!

 

Ο Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα καλεί κάθε άτομο και συλλογικότητα που τοποθετούνται υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών σε μαζική συγκέντρωση στην Ακαδημία.

 

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 5:30 μ.μ. στην Ακαδημία

 

Να απαντήσουμε και να αντισταθούμε μαζικά στο σκοταδισμό και στην πατριαρχία!

 

Ενάντια σε κάθε καταπίεση και ψυχολογικό εκβιασμό! Δικό μας το σώμα, δικό μας και το δικαίωμα. Η μήτρα και η ζωή μας ανήκουν σε εμάς!

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ

 

Εδώ και κάποιο διάστημα βλέπουμε να αναδεύεται και στην Ελλάδα το ζήτημα των αμβλώσεων συνοδευόμενο από έναν ακραία συντηρητικό λόγο. Δυστυχώς είδαμε τη διοργάνωση αντίστοιχης εκδήλωσης ενάντια στις αμβλώσεις στα Γιάννενα υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως στις 22/2, η οποία καθιστά μια απάντηση αναγκαία. Φορέας της προπαγανδιστικής καμπάνιας ενάντια στις αμβλώσεις είναι κυρίως το «κίνημα υπέρ της ζωής», όπως κατ ευφημισμόν ονομάζεται, το οποίο απαρτίζεται από 19 ορθόδοξα χριστιανικά σωματεία και έχει τη στήριξη της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας (ΑΣΠΕ) ενώ ενώσεις στρατιωτικών αποτελούν συχνά συνδιοργανωτές στις εκδηλώσεις τους. Η εκκλησία ως κατεξοχήν οπισθοδρομική δύναμη και διαχρονικός σύμμαχος του κράτους διατηρεί ένα βασικό ρόλο στη διακίνηση σκοταδιστικού και μισογυνιστικού λόγου ενώ δεν μας κάνει εντύπωση πως συχνά, πέρα από την εναντίωση στις αμβλώσεις, τα ίδια σωματεία έχουν συχνά υιοθετήσει ρατσιστικές, αλυτρωτικές και εθνικιστικές θέσεις (παρουσία στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία) . Ο λόγος που διακινούν εκφράζει έναν ορθόδοξο «φονταμεταλισμό» και μισαλλοδοξία σε όλες τις αποχρώσεις ενώ ορισμένες φορές αγγίζουν τη σφαίρα της συνωμοσιολογίας .

Η κυβέρνηση της Ν.Δ, επαναφέρει μια ακραία συντηρητική ατζέντα και ακροδεξιά ρητορική, η οποία στηρίζεται στο δόγμα του πατρίς θρησκεία οικογένεια και ελπίζει στη συντηρητικοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας. Το Έθνος-Κράτος, από τη δημιουργία του αποτελεί ένα σύστημα που προσπαθεί να καθορίσει και να ελέγξει τη ζωή των υπηκόων του. Όσο πιο ολοκληρωτικό γίνεται ένα κράτος τόσο πιο παρεμβατικό στις ζωές και στα σώματα καθίσταται, τόσο πιο έντονα βλέπουμε να κατέχει το κράτος αποφασιστικό λόγο για τις ζωές των ανθρώπων. Έτσι, δημιουργείται «το ζήτημα της πολιτικής του ελέγχου των γεννήσεων» ενώ κάθε παιδί αντιμετωπίζεται ως ένας εν δυνάμει υπήκοος προς όφελος της «εθνικής κυριαρχίας. Ο βιολογίστικος λόγος για τον έλεγχο των γεννήσεων για «εθνικούς» λόγους που έχει ξαναέρθει στο προσκήνιο και η υποτίμηση των γυναικείων σωμάτων στο δημόσιο λόγο παραπέμπουν σε ιδιαίτερα σκοτεινές εποχές.

Ας ξαναθυμηθούμε το δυναμικό αγώνα του 1983 για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στην Ελλάδα, µε πρωτοβουλία της Αυτόνομης Κίνησης Γυναικών . Μια ομάδα 500 γυναικών υπέγραψαν ότι είχαν κάνει µία ή περισσότερες εκτρώσεις, παρά την αντίθετη νομοθεσία. Από αυτές, 7 κλήθηκαν σε ανάκριση, γεγονός που οδήγησε σε διαμαρτυρία στα Προπύλαια, με συνθήματα όπως :“Έξω οι νόμοι από το κορμί µας” και “Όλες είμαστε παράνομες”. Έτσι, το 1986 υπερψηφίστηκε στην Ελλάδα σχετικό νομοσχέδιο. Δεν θα επιτρέψουμε την επιστροφή σε μια κατάσταση στην οποία οι αμβλώσεις δεν θα είναι προσβάσιμες στην καθεμία. Το δικαίωμα στις αμβλώσεις είναι κοινωνικό κεκτημένο, πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο έχει λήξει, και το οποίο δεν είμαστε διατεθειμένοι να το ξανανοίξουμε για χάρη του πιο συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας.

Θεωρούμε αδιαπραγμάτευτο πως την ευθύνη της απόφασης για το σώμα της, την έχει η κάθε γυναίκα, όχι το κράτος, ούτε η εκκλησία. Η πατριαρχική θεώρηση των γυναικών ως «μηχανών γονιμοποίησης» τίθεται ενάντια στην γυναικεία αυτονομία ως ανθρώπου. Οι καμπάνιες ενάντια στις αμβλώσεις καταφέρνουν μόνο να δημιουργούν ενοχές και να προωθούν τον στιγματισμό των γυναικών που επιλέγουν να τερματίσουν την κύηση τους. Το παραλήρημα ενάντια στις εκτρώσεις, προσπαθώντας να χτυπήσει στο συναίσθημα και να δημιουργήσει τύψεις στις γυναίκες, βασίζεται σε τεράστια επιστημονικά ψέματα, βασίζεται σε πράγματα δηλαδή που η επιστημονική κοινότητα έχει καταρρίψει εδώ και πολύ καιρό

Σημαντικό είναι να πούμε πως οι καμπάνιες αυτές τίθενται συνολικά ενάντια στις αμβλώσεις ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις, όταν για παράδειγμα η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού (ανήλικης ή ενήλικης), όταν έχει διαγνωσθεί ασθένειας του εμβρύου ή ακόμα και όταν κινδυνεύει ανεπίστρεπτα η ζωή της εγκυμονούσας. Είναι γνωστό ιστορικά και στατιστικά πως οι γυναίκες πάντα έκαναν αμβλώσεις είτε αυτές είναι νόμιμες είτε παράνομες . Ωστόσο, όταν είναι παράνομες, οι συνθήκες στις οποίες γίνονται οι επεμβάσεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για την υγεία της γυναίκας. Άλλωστε, η ενημέρωση των εφήβων σχετικά με την αντισύλληψη έχει αποδειχτεί μεγαλύτερος παράγοντας μείωσης της συχνότητας των αμβλώσεων από το να καταστούν αυτές παράνομες. Εδώ βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε πως η Εκκλησία δεν τίθεται μόνο ενάντια στις αμβλώσεις αλλά και στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με αποκορύφωμα την αφαίρεση του σχετικού μαθήματος από τα σχολεία μετά από πιέσεις της.

Ας μην παραπλανούμαστε λοιπόν, οι καμπάνιες «υπερ του αγέννητου παιδιού» είναι στην πραγματικότητα συγκεκαλυμμένες καμπάνιες ενάντια στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος. Το δικαίωμα στον έλεγχο του ίδιου μας του σώματος είναι θεμελιώδες και αυτονόητο για οποιονδήποτε άνθρωπο ενώ η αμφισβήτηση του οδηγεί σε τερατωδίες. Ωστόσο συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την σκοταδιστική υποτίμηση του γυναικείου σώματος, με παραδείγματα τις ποινές «χάδι» στους θύτες βιασμών και την πρακτικά αναγκαστική κυοφορία ενός εμβρύου μέσα στο γυναικείο σώμα στις περιπτώσεις νομικής αμφισβήτησης του δικαιώματος στην έκτρωση.

Με αφορμή τα παραπάνω σας καλούμε στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Reversing Roe», το οποίο είναι ένα ενημερωτικό ντοκιμαντέρ που εξετάζει από μια ιστορική σκοπιά την τεράστια πολιτική διαμάχη πάνω στο ζήτημα των εκτρώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σας προσκαλούμε την Παρασκευή 21/2 στις 21.00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα για να παρακολουθήσουμε το ντοκιμαντέρ και να το δούμε ως αφορμή για να ανοίξει η κουβέντα γύρω από το ζήτημα των αμβλώσεων. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση.

Οφείλουμε να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση στη διοργάνωση αυτής της σκοταδιστικής εκδήλωσης ενάντια στο δικαίωμα στις αμβλώσεις στα Γιάννενα, το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου στην Ακαδημία. Καλούμε άτομα και συλλογικότητες, καλούμε όλη τη γιαννιώτικη κοινωνία να αντισταθούμε στο σκοταδισμό που φέρνει η κίνηση «Αφήστε με να ζήσω» με τη στήριξη της Μητρόπολης Ιωαννίνων και του Μητροπολίτη Μάξιμου.

 

Συγκέντρωση το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 5:30 μ.μ. στην Ακαδημία!

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Χειρονομία- Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη 7μ.μ. στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα (στοά Σκόρδου, Αραβαντινού 6)

Κάλεσμα στήριξης στην αυριανή απεργία, στις 10.30 πμ στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων

 

Στους νεοφιλελεύθερους καιρούς απαντάμε με ακηδεμόνευτους αγώνες

 

Μήνες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, το πολυδιαφημισμένο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο έρχεται προς ψήφιση. Το νέο ασφαλιστικό, που υποτίθεται πως θα αποτελούσε ριζική αναμόρφωση του υφιστάμενου, έρχεται απλώς να συμπληρώσει τον νόμο Κατρούγκαλου. Η κανονικότητα της Νέας Δημοκρατίας, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προώθηση μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης ατζέντας, διαποτίζει και αυτό το πεδίο, φέρνοντάς μας ενώπιον ενός ασφαλιστικού συστήματος, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα των λίγων. Στο νεοφιλελεύθερο αυτό πνεύμα και διαιωνίζοντας την ψευδαίσθηση της επιλογής, νέες διατάξεις δίνουν υποτίθεται σε σειρά εργαζομένων (κυρίως ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων) το δικαίωμα της επιλογής ανάμεσα σε κλάσεις ασφάλισης. Φυσικά για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων η επιλογή κλάσης καθορίζεται από τα χαμηλά τους εισοδήματα. Αντίθετα, είναι λίγοι εκείνοι οι ωφελημένοι, οι οποίοι παρά τα υψηλά τους εισοδήματα, μπορούν να διαλέξουν την χαμηλότερη δυνατή ασφαλιστική εισφορά, εις βάρος των ταμείων, και να στραφούν ταυτόχρονα προς την ιδιωτική ασφάλιση. Στα χνάρια του Πινοσέτ, η κυβέρνηση προωθεί την θεσμοθέτηση του «ατομικού κουμπαρά», όπου θα συγκεντρώνονται οι εισφορές για τις επικουρικές συντάξεις και από εκεί θα κατευθύνονται σε επενδυτικά πακέτα, με το ρίσκο να το επωμίζεται ο ασφαλισμένος. Πάντως, για να μην αδικήσουμε την κυβέρνηση, φρόντισε να διατηρήσει ορισμένες από τις διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου, όπως την ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη, η οποία παραμένει στο δυσθεώρητο ποσό των 384 ευρώ για 20 έτη εργασίας!

Καινοτομίες, όπως ο ατομικός κουμπαράς, πέραν των ανατριχιαστικών αναφορών που έχουν σε ένα απάνθρωπο δικτατορικό καθεστώς, δείχνουν με σαφή τρόπο την αντίληψη της Νέας Δημοκρατίας και εν γένει του νεοφιλελευθερισμού ως προς την οργάνωση της κοινωνίας. Στον καζίνο – Καπιταλισμό που προωθεί το κράτος, το ατομικό συμφέρον είναι αυτό που ανάγεται στην ύψιστη αξία έναντι κάθε έννοιας κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής. Δεκαετίες κατήχησης στην εταιρική κουλτούρα, εκεί όπου χαμογελαστοί μάνατζερς μας εξηγούν πως «όλοι είμαστε συνεργάτες και τα εταιρικά συμφέροντα είναι συμφέροντα όλων μας», έχουν διαμορφώσει έναν άνθρωπο καταδικασμένο σε ένα συνεχές κυνήγι απόκτησης αποδεικτικών για τα προσόντα του, όπως πτυχία, σεμινάρια, εθελοντική εργασία (η νέα έκφραση για τη δουλεία) ξένες γλώσσες κλπ. Στον νεοφιλελευθερισμό δεν υπάρχουν άνθρωποι αλλά βιογραφικά. Αποτέλεσμα είναι ο πλήρης κατακερματισμός της ταυτότητας του ατόμου, οδηγώντας έτσι στην ακραία εξατομίκευση χωρίς καμία αναφορά σε οποιαδήποτε κοινότητα.

Όσον αφορά τους χώρους εργασίας, τα αποτελέσματα μιας δεκαετίας μνημονιακών πολιτικών επέφεραν βαρύτατα πλήγματα στους συλλογικούς αγώνες. Οι συνθήκες επισφάλειας και η ραγδαία αύξηση της ανεργίας οδήγησαν χιλιάδες εργαζόμενους στην «μαύρη» και κακοπληρωμένη εργασία, εκεί όπου βρίσκονται εκτεθειμένοι στις διαθέσεις του εκάστοτε εργοδότη. Κι αν υπάρχουν εργαζόμενοι που έχουν την τύχη να βρίσκονται σε κλάδους με συνδικαλιστική εκπροσώπηση, είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα του παραδοσιακού συνδικαλισμού. Η εμπειρία της κρίσης κατέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αδυναμία των παραδοσιακών συνδικάτων να προασπιστούν τα όποια εργασιακά δικαιώματα – με κυριότερο παράδειγμα το κατάντημα της ΓΣΕΕ. Τα σωματεία βάσης με τις οριζόντιες και αμεσοδημοκρατικές δομές τους και τον ρητό αντι-ιεραρχικό τους χαρακτήρα μπορούν να γίνουν σημείο αιχμής στους συλλογικούς αγώνες των εργαζομένων. Δίχως ειδικούς της πολιτικής και κατευθυντήριες γραμμές από γραφειοκρατικούς μηχανισμούς που αναπαράγουν εξουσιαστικές λογικές. Όλοι-ες, λοιπόν στην αυριανή απεργία στις 10.30 στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων

 

Ενάντια στην επισφάλεια και τη μισθωτή σκλαβιά

Καμιά ειρήνη με τ’ αφεντικά

 

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

 

Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 19:00 στο Ε.Κ.Χ Αλιμούρα ( Στοά Σκόρδου Τσιριγώτη 14)