ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΩΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΙ
Ξανά και ξανά συζητάμε για το προσφυγικό. Ξανά και ξανά βιώνουμε την αθλιότητα του κρατικού μηχανισμού και τα αλισβερίσια των ελίτ της Ευρώπης στις πλάτες των αόρατων, των ξυπόλητων και αδύναμων αυτού του κόσμου. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες σαν μοχλό πίεσης για γεωστρατηγικούς και συνεπώς οικονομικούς όσο και ιδεολογικούς λόγους. Τους στέλνει στα σύνορα και τους τραβάει πίσω, λες κι η ανθρώπινη ζωή είναι μπαλάκι στα χέρια του κράτους. Η Ελλάδα τους στοιβάζει στα κολαστήρια των camps, σε άθλιες συνθήκες, χωρίς βασική ενημέρωση και χωρίς καμία υγειονομική μέριμνα ειδικά σε αυτές τις συνθήκες της πανδημίας. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης τους ξυλοφορτώνουν και τους βασανίζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει σ’ αυτούς μόνο αριθμούς, νούμερα προς οικονομική εκμετάλλευση. Οι Μ.Κ.Ο λειτουργούν σαν κράτος εν κράτει, ελέγχοντας ολόκληρες επικράτειες και κολοσσιαία κονδύλια χωρίς κανέναν έλεγχο και λογοδοσία. Οι εθνικιστές και οι φασίστες βλέπουν μια ευκαιρία για πολιτική ανάδειξη στη δημόσια σφαίρα, φοβούνται τους ξυπόλητους γιατί μπορεί να ανατρέψουν τον τρισχιλιετή πολιτισμό τους. Κι οι κολασμένοι αυτής της γης υπομένουν παντού και πάντα μπας και βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής.
Πριν από μήνες (και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα) τονίζαμε τα εξής:
«Από την αρχή του συριακού εμφυλίου πολέμου, βρεθήκαμε μπροστά σε ακόμα μία ανθρώπινη τραγωδία, η οποία ήρθε ως συνέχεια μίας σειράς άλλων εμπόλεμων συρράξεων αλλά και οικονομικών καταστροφών πολλών περιοχών του κόσμου, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους είτε για να γλιτώσουν από τον πόλεμο είτε για να βρουν μία καλύτερη ζωή. Τυχεροί, φυσικά, στάθηκαν ορισμένοι μόνον από αυτούς που μπόρεσαν να φτάσουν σε κάποιο προορισμό ή να βρουν μία προσωρινή στέγη για την οικογένειά τους, την ίδια στιγμή που άλλοι από αυτούς σκοτώνονταν ως άμαχοι ή πέθαιναν στη διαδρομή, καθιστώντας την Ευρώπη ένα απέραντο νεκροταφείο. Τα προηγούμενα χρόνια, στην Ελλάδα, όλη η κοινωνία αναγκάστηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να πάρει θέση απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, αφού είναι μία από τις πρώτες χώρες υποδοχής. Ένα μεγάλο τμήμα της χώρας απέδειξε ότι διαθέτει πραγματικά αντανακλαστικά αλληλεγγύης αγκαλιάζοντας πρόσφυγες και μετανάστες και δίνοντας βοήθεια στους πραγματικούς κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Την ίδια στιγμή που άλλοι χτίσανε πολιτική ατζέντα και καριέρα πάνω τους, καλλιεργώντας σε άλλο κομμάτι της κοινωνίας το φόβο και τη μισαλλοδοξία.
Πού όμως έγκειται πραγματικά το πρόβλημα, αν όχι στη διαρκή θανατοπολιτική των κρατών, τα οποία όχι μόνο παράγουν τη δυστυχία, την ανθρώπινη τραγωδία, την οικονομική εξαθλίωση και τον πόλεμο, αλλά καθιστούν ολόκληρους λαούς και κοινωνικές ομάδες μη όντα με ζωές που δεν είναι άξιες να βιωθούν; Ποιοι κλείνουν τα σύνορα, κερδοσκοπούν πάνω στα «γυμνά» σώματα των ανθρώπων, ποιοι δημιουργούν ιδιωτικούς στρατούς και μπολιάζουν τα μυαλά της κοινωνίας με φόβο και μίσος, δημιουργώντας τον Άλλον, δηλαδή τον εχθρό, τον ξένο, πηγή όλων των προβλημάτων των γηγενών πληθυσμών; Ποιοι ήταν αυτοί που εξέθρεψαν στην Ελλάδα τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και κάθε παρακλάδι της; Ας το πούμε, λοιπόν καθαρά. Το Κράτος με τον εκάστοτε διαχειριστή του, τα Μ.Μ.Ε, η «ευαίσθητη» Ευρωπαϊκή Ένωση που κλείνει τα σύνορα, φτιάχνοντας ιδιωτικούς στρατούς όπως η FRONTEX, χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟ και κλείνοντας κατάπτυστες συμφωνίες με το φασιστικό κράτος της Τουρκίας, είναι αυτοί που φτιάχνουν την ακροδεξιά ατζέντα, που εκθρέφουν τους ναζί δολοφόνους, που μιλάνε για σκουπίδια και λαθραίες ζωές, που κινδυνολογούν για αλλοίωση του πολιτισμού της Ευρώπης και διαμηνύουν ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει το καταφύγιο για τον κάθε κατατρεγμένο αυτής της γης. Βέβαια, και στην Ελλάδα υπάρχουν φτωχοί και κατατρεγμένοι, οι οποίοι μπορούν να αρκεστούν σε μία καλή δόση εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, σίγουρα πάντως όχι στην πραγματική καλυτέρευση των ζωών τους.
Το ζήτημα δεν λύθηκε ποτέ και δεν πρόκειται να λυθεί όσο υπάρχουν κολαστήρια σαν την Μόρια της Λέσβου, στην οποία στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να τους παρέχονται τα στοιχειώδη, όσο η διαχείριση του προσφυγικού γίνεται με όρους συγκεντροποίησης και ελέγχου, όσο οι άνθρωποι βρίσκονται απομονωμένοι από τον ντόπιο πληθυσμό χωρίς πρόσβαση σε κοινά αγαθά και υπηρεσίες (π.χ άρνηση χορήγησης ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα να μην έχουν πρόσβαση στην εργασία και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), όσο οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες, όπως παράνομος – νόμιμος, πρόσφυγας – μετανάστης, ντόπιος – ξένος, όσο το κράτος χτυπάει την αλληλεγγύη και τις καταλήψεις που στήνονται από το κίνημα για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.»
Στην Ήπειρο που γνώρισε καλά στο πετσί της την προσφυγιά και την ξενιτιά, η συλλογική μνήμη και ο σεβασμός της ιστορίας των ανθρώπων της επιτάσσουν την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Πρέπει να το πούμε ξανά ότι είναι καλοδεχούμενοι κι εμείς θα φροντίσουμε γι’ αυτό, όσο και το να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, όσοι επιλέξουν να παραμείνουν ή δεν μπορέσουν να κάνουν αλλιώς.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους μετανάστες την Παρασκευή 22 Μαΐου στις 11.00 π.μ στα Ιωάννινα, στην Κεντρική Πλατεία
– Να κλείσει το κολαστήριο της Μόριας και κάθε κλειστό κέντρο κράτησης
– Πρόσφυγες και μετανάστες στις πόλεις και στις γειτονιές μας
– Ελεύθερα σύνορα χωρίς περιορισμούς
ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ, στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα)
Συμμετείχαμε κι εμείς σήμερα στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο ενάντια στο νόμο Κεραμέως και την τοποθέτηση καμερών στις σχολικές αίθουσες. Η πορεία πέρασε με περίπου 300 άτομα από τα κεντρικότερα μέρη της πόλης διαλαλώντας ότι το δόγμα της αριστείας και της επιτήρησης που προσπαθεί να επιβάλει το κράτος δεν θα περάσει.