Αντιφαστική συγκέντρωση

29/11/2022 -9:00- Δικαστικό Μεγαρο

Αναδημοσίευση απο το Rebel collectiv:

Λίγα λόγια για τον παρακρατικό νεοναζί Αριστοτέλη Δηµητριάδη

 

Την Τρίτη 29/11/22 δικάζεται ο γνωστός φασίστας Αριστoτέλης Δηµητριάδης για τη ρατσιστική επίθεση που πραγµατοποιήθηκε στην Κόνιτσα τον Μάρτη του 2019, εις βάρος ανήλικων προσφύγων του τοπικού camp. Ενορχηστρωτής της επίθεσης ήταν ο ίδιος, έχοντας υπό τις διαταγές του και άλλα 4 ανήλικα άτοµα. Η επίθεση αυτή όµως δεν είναι η πρώτη. Το βιογραφικό του εν λόγω φασιστικού σκουπιδιού είναι πλούσιο, καθώς ένα χρόνο νωρίτερα είχε επιτεθεί στον Κονιτσιώτη καθηγητή λαογραφίας Β. Νιτσιάκο µε µαχαίρι, ενώ κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης του «Kόνιτσα Summer School» του δικτύου «Border Crossing» στην Κόνιτσα που διοργάνωνε ο ίδιος, επιτέθηκε µε ναυτική φωτοβολίδα τραυµατίζοντας µια παρευρισκόµενη. Ακόµη σε γιορτή στη Βίτσα Ζαγορίου, απείλησε αντιφασίστες µε µαχαίρι και λίγο καιρό αργότερα εκτέλεσε χρέη φερετροκουβαλητή στην κηδεία του πιστολέρο ναρκοσπρώχτη Κατσίφα, αποδεικνύοντας τις στενές σχέσεις του µε το παρακράτος.

 

Το success story του Αριστοτέλη Δηµητριάδη δεν σταµατάει εδώ, καθώς διατηρεί τον ξενώνα Gamila Rocks Mountain Hotel στην Αρίστη Ζαγορίου. Βέβαια λόγω της τουραστικότητας της περιοχής, αρκετοί από τους παραθεριστές και πελάτες του ξενοδοχείου είναι Ισραηλινοί, κάτι που έρχεται σε αντίθεση µε τα εθνικοσοσιαλιστικά του ιδεώδη, καθώς τα φράγκα είναι πολλά Αριστοτέλη…

 

Προφανώς και δεν πέφτουµε από τα σύννεφα µιας και οι φασίστες µας έχουν αποδείξει επανειληµµένα τις ύπουλες και σκοτεινές µεθόδους τους. Αυτός είναι ο φασισµός και η ιεραρχία που προτάσσουν από τα γεννοφάσκια τους. Η επιβολή του ισχυρού στον ανίσχυρο και η υποταγή στον ανώτερο. Νταηλίκια στους µετανάστες και τακίµια µε τους τοπικούς ή και µη άρχοντες.

 

Εννοείται πως δεν µπορούµε να αφήσουµε εκτός την Μητρόπολη Κονίτσης, εφόσον ο Δηµητριάδης είναι από τα γνήσια τέκνα της. Δεν είναι καθόλου παράδοξο, πως σε όλη την ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας ο ακροδεξιός λόγος έχει τόσο µεγάλο έρεισµα από τη µεταπολίτευση και έπειτα. Το κράτος φρόντισε να τοποθετήσει τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις, ξεκινώντας από τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό και φτάνοντας στον Μητροπολίτη Ανδρέα, οι οποίοι όλες αυτές τις δεκαετίες παίζουν ιµπεριαλιστικά παιχνίδια, καλλιεργώντας µίσος και ιδέες περί αλύτρωτων πατρίδων στη νότια Αλβανία. Γνωστές άλλωστε είναι οι σχέσεις τους µε την παραστρατιωτική οργάνωση Μ.Α.Β.Η (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου), η οποία δηµιούργησε θερµό επεισόδιο µεταξύ των δύο κρατών εισβάλλοντας στην Αλβανία το 1994. Επιτέθηκαν σε αλβανικό στρατόπεδο, δολοφόνησαν ένα λοχαγό και ακόµα ένα στρατιώτη. Ακόµα, ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει πει σε συνεντευξή του ότι η Μητρόπολη της Κόνιτσας χρηµατοδοτεί γραφεία της Χρυσής Αυγής.

 

Εµείς από την πλευρά µας ως αντιφασιστ(ρι)ες δεν πρόκειται να αφήσουµε σπιθαµή γης στον φασιστικό εσµό. Δεν εφησυχαζόµαστε από καµία καταδίκη της Χρυσής Αυγής, καθώς δεν εµπιστευόµαστε την αστική δικαιοσύνη. Γνωρίζουµε πολύ καλά πως ο φασισµός είναι ένα εργαλείο στα χέρια του κράτους και του κεφαλαίου και σε περιόδους συστηµικής κρίσης είτε τους φέρνει ξανά στην επιφάνεια είτε φαινοµενικά τους “καταδικάζει’’ εντός δικαστικών αιθουσών. Δεν πειθόµαστε από το δηµοκρατικό προσωπείο του κράτους που παράλληλα δολοφονεί µεταναστ(ρι)ες στο Αιγαίο µέσω των pussbacks, εκκενώνει camp µεταναστ(ρι)ών όπως αυτό του Ελαιώνα και γενικότερα µας προετοιµάζει για πόλεµο µε την Τουρκία, κάνοντας λόγο για προκλητικότητα, παραβιάσεις και ΑΟΖ. Είναι χρέος µας να δείξουµε σ’ αυτά τα καθάρµατα ότι τίποτε δεν περνάει απαρατήρητο και ότι ο αντιφασιστικός κλοιός στενεύει γύρω τους, αφήνοντας τους µηδενικό χώρο. Ως καταπιεζόµενα κοµµάτια αυτής της κοινωνίας και προτάσσοντας την ταξική µας αλληλεγγύη καλούµε σε συγκέντρωση στο Δικαστικό Μέγαρο Ιωαννίνων στις 29/11/22 στις 9:00.

 

Αντιφαστική συγκέντρωση

 

29/11/2022 -9:00- Δικαστικό Μεγαρο

 

Τσακίζουµε τον φασισµό στον δρόµο!

 

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

 

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία

49 Νοέμβρηδες μετά κι ενώ βρισκόμαστε στο ζοφερό φθινόπωρο του ’22, τα συνθήματα και προτάγματα του Νοέμβρη του ‘73 αντηχούν μέχρι σήμερα. Καθώς το κράτος εδώ και χρόνια προσπαθεί να καταστήσει την ημέρα μια συμβολική γιορτή, παρουσιάζοντας μέσα απ’ την επίσημη αφήγησή του ένα συνονθύλευμα εθνικής ενότητας και ύμνων στην αστική δημοκρατία, οι δυναμικές κινητοποιήσεις στους δρόμους διατηρούν ζωντανή τη μνήμη του. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε την ιστορική στιγμή συντονισμού του επίμονου αντιδικτατορικού αγώνα, σε μια αυθόρμητη δράση που οργάνωσε και εξέφρασε το γενικευμένο αίσθημα κοινωνικής αγανάκτησης. Έτσι, ανάγκασε το καθεστώς, ακόμα κι επιστρατεύοντας όλες τις δυνάμεις καταστολής, να ηττηθεί.

 

Στη σημερινή πραγματικότητα, η κοινωνία δέχεται την αδιάκοπη επίθεση του κράτους και με την καταστολή να έχει εισχωρήσει σε κάθε πτυχή της ζωής μας, φυτεύοντας μπάτσους στις σχολές και τις πλατείες μας, οι οποίοι δέρνουν, παρενοχλούν και βιάζουν με την πλήρη υποστήριξη του καθεστώτος. Οι δημόσιοι χώροι συρρικνώνονται διαρκώς, είτε με ιδιωτικοποιήσεις, είτε ακόμα με την βίαιη περίφραξή τους, όπως συμβαίνει με την πλατεία Εξαρχείων. Παράλληλα, με τη γενικευμένη ακρίβεια και φτωχοποίηση της κοινωνίας, όλες βρισκόμαστε σε έναν εξαντλητικό αγώνα για να εξασφαλίσουμε απλά την επιβίωσή μας. Ο διαρκής πολεμικός λόγος που εκφράζεται και θεσπίζει καθεστώτα έκτακτης ανάγκης, η πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία με τη συμμετοχή και του ελληνικού κράτους, τα παιχνίδια δύναμης στο Αιγαίο, αλλά και οι συνεχιζόμενες δολοφονίες και επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστριών, εξισώνουν τις ζωές μας με αριθμούς και μας κάνουν να νιώθουμε αναλώσιμοι. Ακόμα, η στάση της δικαιοσύνης σε περιπτώσεις όπως οι δολοφονίες Σαμπάνη και Μάγγου από κρατικούς φρουρούς, η απεργία πείνας του Μιχαηλίδη, η υπόθεση Λιγνάδη και άλλων τόσων που έχουμε χάσει το μέτρημα, μας γεμίζουν με το αίσθημα της αδικίας και της οργής.

 

Ακολουθώντας το νήμα των σύγχρονων εξεγέρσεων ανά τον κόσμο, παρατηρούμε ότι αυτές εκτυλίσσονται με την οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας χωρίς τη μεσολάβηση κομμάτων και αρχηγών. Βλέποντας την εν εξελίξει εξέγερση των γυναικών στο Ιράν, αλλά και εξεγέρσεις όπως αυτή στην Χιλή το ‘19 αλλά και το κίνημα των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία πριν από 4 χειμώνες, η οργάνωση της κοινωνίας στη βάση για την αντίδραση στις επιμέρους αφορμές, κατορθώνει να θέσει βαθύτερα αντιεξουσιαστικά ζητήματα, να γενικεύσει τον αγώνα και τελικά καταφέρει να νικήσει. Ακόμα κι αν ο τρόπος οργάνωσης δεν έχει βρεθεί σε όλες τις περιπτώσεις, η αδιαμεσολάβητη και επίμονη στάση των κινημάτων πετυχαίνει την μαζική κοινωνική συμμετοχή, την διεκδίκηση ζωτικού εδάφους, την ανάδυση νέων νοημάτων και πραγματικών κοινωνικών αλλαγών. Καταφέρνουν, όμως και κάτι άλλο σημαντικό : την καταγραφή στη συλλογική μας μνήμη ότι μέσα από την μεταξύ μας συνεργασία και δράση προκύπτουν οι συνθήκες για την ανάδυση κινημάτων και μεγάλες νίκες απέναντι σε φαινομενικά πανίσχυρους εχθρούς, όπως άλλωστε έκανε και ο Νοέμβρης.

 

Έτσι, στις 17 Νοέμβρη δεν κατεβαίνουμε στον δρόμο για να τιμήσουμε την μουσειακή εξέγερση του Πολυτεχνείου και την πτώση της μακρινής Χούντας, αλλά για να κρατήσουμε τεντωμένο το νήμα που μας συνδέει με αυτόν. Από το σύνθημα «κάτω η εξουσία» που φωνάζουμε μέχρι σήμερα, μέχρι την υπενθύμιση ότι οι επίμονοι αγώνες οδηγούν σε νύχτες σαν εκείνη, ο Νοέμβρης σημαίνει πολλά. Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις και αρνήσεις του σήμερα για την δημιουργία και νίκη του μέλλοντος.

 

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

(Ανοιχτή Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7μμ στον ΕΚΧ Αλιμούρα, Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

Καταλήψεις και κοινωνικοί χώροι δινουν ζωή στα άδεια κτίρια. Στηρίζουμε το κάλεσμα αλληλεγγύης της κατάληψης Αντιβίωσης ενάντια στην εκκένωση της κατάληψης Ντουγρού. Παρασκευή 4/11 στις 18:00 στην Περιφέρεια.