Bar οικονομικής ενίσχυσης στην Αλιμούρα

Bar οικονομικής ενίσχυσης της Χειρονομίας – Αντιεξουσιαστικής Κίνησης, με σκοπό την εκτύπωση υλικού ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.

 

Ενάντια στη λεηλασία της γης και των ζωών μας, αδιαπραγμάτευτα ΟΧΙ στις εξορύξεις υδρογονανθράκων.

Ούτε στην Ήπειρο, ούτε πουθενά!

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:30 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, την 8η Μάρτη, βρισκόμαστε όχι για να τη γιορτάσουμε, αλλά για να καταδείξουμε πως οι ιστορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπισή της, διατρέχουν το κοινωνικό σύνολο και σήμερα. Βέβαια, κάτι τέτοιο εκουσίως αποσιωπάται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Η 8η Μάρτη εορτάζεται καταναλωτικά, εμπορευματικά και με θεαματικούς όρους σαν ένας δεύτερος Άγιος Βαλεντίνος, πλήρως αποπολιτικοποιημένη και ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του καπιταλισμού. Σαν μια επέτειος χαράς, όπου η ισότητα έχει επιτευχθεί και το ζήτημα θεωρείται πλέον λήξαν ή σαν μια γιορτούλα για την «ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης», όπου κερνάμε τις γυναίκες ποτά και τους χαρίζουμε λουλούδια. Είμαστε, όμως, πολλά παραπάνω από «όμορφες υπάρξεις» που δικαιούνται μία ημέρα γιορτής. Οι αγώνες των γυναικών και εν γένει των θηλυκοτήτων ανα δεκαετίες και τόπους, είτε ως μαζικά κινήματα με συγκεκριμένα αιτήματα, είτε ως κοινότητες όπου το βίωμα βρήκε χώρο έκφρασης και μετατράπηκε σε συλλογικές αρνήσεις, διαμόρφωσαν τις όποιες καλύτερες συνθήκες ζούμε στο σήμερα και ανέδειξαν την καθολικότητα της πατριαρχίας.

 

Δεν είναι επέτειος, δεν είναι γιορτή,

είναι αγώνες καθημερινοί!

 

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:30 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ

Κάλεσμα για το έγκλημα στα Τέμπη

Το σημερινό τραγικό “ατύχημα” στα Τέμπη, πέρα από το γεγονός ότι φέρει στις μνήμες μας καταστάσεις και περιόδους που δεν συνάδουν με την τεχνολογική πρόοδο και την υποτιθέμενα περίοπτη, όσον αφορά τις υποδομές, θέση της χώρας μας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θεωρηθεί απλώς μία ατυχία όπως υποδηλώνει η ίδια η λέξη. Η παραίτηση του προέδρου της επιτροπής ECTS, υπεύθυνης για την κατασκευή και συντήρηση έργων σηματοδότησης και ασφάλειας τον περασμένο Απρίλιο, ο οποίος επισήμανε την παντελή έλλειψη σηματοδότησης και της πολλαπλές καταγγελίες για κίνδυνο ατυχήματος αποτέλεσε το πρώτο καμπανάκι κινδύνου. Το δεύτερο ήταν αυτό της Συνδικαλιστικής Κίνησης Σιδηροδρόμων η οποία στις αρχές αυτού του Φλεβάρη αφού ανέφερε δύο περιπτώσεις όπου κινδύνευσε τόσο ο μηχανοδηγός όσο και οι επιβάτες, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, κατέστησε επίσης ως επιτακτική ανάγκη την σηματοδότηση του συγκεκριμένου δρομολογίου το συντομότερο δυνατό. Λίγες μέρες μετά, στις 15 Φεβρουαρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες για τις σιδηροδρομικές μεταφορές ενώ στις 20 του ίδιου μήνα ο υπουργός μεταφορών Κώστας Καραμανλής τονίζει ότι η κυβέρνηση «δεν παίζει με την ασφάλεια των επιβατών» στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Όσο για τον πρωθυπουργό, αυτός κανόνιζε σήμερα να στήσει άλλη μια επικοινωνιακή φιέστα στο Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου Βορείου Ελλάδος, το οποίο ανεγειρόταν την προηγούμενη μόλις μέρα για να μας ενημερώσει πως η σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα χαίρουν των ασφαλέστερων και πιο σύγχρονων προδιαγραφών. Τι ειρωνεία, ε;

Με όλα αυτά ελπίζουμε να καταστεί σαφές πως δεν πρόκειται για κάποιο ανεπαίσθητο ατόπημα ή ένα ανθρώπινο λάθος. Πρόκειται για μια βαθιά ΚΡΑΤΙΚΗ δολοφονία σχεδιασμένη από πολιτικάντηδες και λειτουργούς του κεφαλαίου με θύμα για άλλη μια φορά εμάς τους/ις ιδιους/ες. Ή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας που τόσο κραυγαλέα σιγοντάρει το κεφάλαιο, (και στην προκειμένη ξεκίνησε με τις ευχές τις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξεχνιόμαστε) η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε βάρος έργων τόσο νευραλγικής σημασίας για την ασφαλή μετακίνηση και η αμέλεια ορισμένων για οτιδήποτε άλλο πέραν της οικονομικής και πολιτικής τους ανάδειξης οδηγεί σε τέτοιου είδους συμβάντα που θυμίζουν μία άλλη εποχή.

Δεν ικανοποιούμαστε με δηλώσεις εντυπωσιασμού εκ των υστέρων πέρι αμερόληπτης διερεύνησης και εξιχνίασης του γεγονότος, ούτε με παραιτήσεις για τα μάτια του κόσμου έναν μήνα πριν τις εκλογές.

Αντιθέτως αντιλαμβανόμαστε τις ευθύνες μας και την ανάγκη μας να δράσουμε άμεσα, μαζικά, συλλογικά.

 

ΚΑΛΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Εκδήλωση-συζήτηση: οι όψεις της πατριαρχίας

Την Δευτέρα 6 Μαρτίου, μια ανάσα πριν την 8η Μάρτη διοργανώνουμε ένα απόγευμα αφιερωμένο στην αναζήτηση των διαφόρων όψεων της πατριαρχίας, που υποβαθμίζει τις ζωές μας, και στους αγώνες των γυναικών που διατρέχουν την ανθρώπινη ιστορία μέχρι και σήμερα.

 

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα, είναι το εξής:

 

•18:30: Προβολή «Ruins»

 

Το Ruins είναι ελληνικό ντοκιμαντέρ παραγωγής 2013. Πραγματεύεται την υπόθεση της σύλληψης για κακούργημα και της δημοσιοποίησης φωτογραφιών και στοιχείων ταυτότητας στο διαδίκτυο γυναικών φερόμενων ως οροθετικών λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012.

 

 

•19:30: Εκδήλωση – συζήτηση «Όψεις της Πατριαρχίας»

– Εισήγηση συντονιστικού 8ης Μάρτη

– Εισήγηση «8 του Μάρτη: Στιγμές από το παρελθόν και μνήμες για το μέλλον», Μαρία Ταμπούκου (Καθηγήτρια Φεμινιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου)

 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, την 8η Μάρτη, βρισκόμαστε όχι για να τη γιορτάσουμε, αλλά για να καταδείξουμε πως οι ιστορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπισή της, διατρέχουν το κοινωνικό σύνολο και σήμερα. Βέβαια, κάτι τέτοιο εκουσίως αποσιωπάται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Η 8η Μάρτη εορτάζεται καταναλωτικά, εμπορευματικά και με θεαματικούς όρους σαν ένας δεύτερος Άγιος Βαλεντίνος, πλήρως αποπολιτικοποιημένη και ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του καπιταλισμού. Σαν μια επέτειος χαράς, όπου η ισότητα έχει επιτευχθεί και το ζήτημα θεωρείται πλέον λήξαν ή σαν μια γιορτούλα για την «ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης», όπου κερνάμε τις γυναίκες ποτά και τους χαρίζουμε λουλούδια. Είμαστε, όμως, πολλά παραπάνω από «όμορφες υπάρξεις» που δικαιούνται μία ημέρα γιορτής. Οι αγώνες των γυναικών και εν γένει των θηλυκοτήτων ανά δεκαετίες και τόπους, είτε ως μαζικά κινήματα με συγκεκριμένα αιτήματα, είτε ως κοινότητες όπου το βίωμα βρήκε χώρο έκφρασης και μετατράπηκε σε συλλογικές αρνήσεις, διαμόρφωσαν τις όποιες καλύτερες συνθήκες ζούμε στο σήμερα και ανέδειξαν την καθολικότητα της πατριαρχίας.

 

Δεν είναι επέτειος, δεν είναι γιορτή,

είναι αγώνες καθημερινοί!

 

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ