ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 21/09, 6 Μ.Μ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

 

Nοικοκυραίοι δολοφόνοι, μπάτσοι, βιαστές ελεύθεροι- No justice, no peace !

 

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ζακ Κωστόπουλος -Zackie oh- δολοφονήθηκε 3 φορές. Μια, πρακτικά, όταν στην απόπειρά του να απεγκλωβιστεί απ’ το γνωστό κοσμηματοπωλείο, χτυπήθηκε μετά μανίας, ώσπου και ξεψύχησε δεμένος με χειροπέδες, μία όταν κανάλια, τηλεπαρουσιαστές αλλά και νοικοκυραίοι υπερασπίστηκαν ηθικά τους δολοφόνους του και μία τελευταία όταν το Δικαστικό Σύστημα άφησε τους τελευταίους ελεύθερους.

 

Οι δολοφόνοι της Zackie επικαλούμενοι την «προστασία ιδιωτικής περιουσίας» και συκοφαντώντας τον ως επίδοξο ληστή, δικαιολόγησαν ό,τι συνέβη, που ακόμα και αν ίσχυε μια τέτοιου είδους κατηγορία, ποιο νομικό δίκαιο και ποιος ηθικός κώδικας, ποια πολιτισμένη κοινωνία και ποιος σύγχρονος άνθρωπος δικαιολογεί το βίαιο λιντσάρισμα και την εν ψυχρώ δολοφονία; Ποιο χαρακτηριστικό του ανθρώπου καθιστά χαμηλότερη την αξία της ζωής του; Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ή μήπως η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά; Όλοι-ες γνωρίζουμε ότι εγκλήματα κατά τοξικοεξαρτημένων, σεξεργατριών, τρανς και πάσης φύσεως περιθωριοποιημένων ατόμων πηγαίνουν στα αζήτητα. Η αστυνομία και το κράτος, όχι απλά αδιαφορούν επιδεικτικά, αλλά, όπως η ιστορία δείχνει, θα κάνουνε και πλάτες. Θα στρώσουν τον δρόμο και θα δημιουργήσουν αυτό το κλίμα άνεσης και ασφάλειας για κάθε «ευυπόληπτο πολίτη» να εγκληματίσει εις βάρος του αδύναμου χωρίς να υπάρξουν συνέπειες.

 

Οι κοινωνικές συνθήκες που επιδιώκει το κράτος να ισχύουν, είναι αυτές όπου οι «άντρες» της γειτονιάς μπορούν και δικαιούνται να κλωτσήσουν μέχρι θανάτου έναν αβοήθητο άνθρωπο στο πάτωμα. «Γιατί πήγε να κλέψει». Ή μάλλον, όπως αυτό έπαιζε στις ειδήσεις, «γιατί πήγε να κλέψει και ήταν υπό την επήρεια ουσιών». Οι μπάτσοι ήταν εκεί όταν ο Ζακ ήταν αναίσθητος και αιμόφυρτος και δεν δίστασαν να τον χτυπήσουν κι αυτοί (πράγμα που αποδεικνύεται από σχετικό βίντεο) και στη συνέχεια να πιάσουν κουβέντα με τους φονιάδες του. Στα δεδομένα τους, λοιπόν, είναι κανονικότητα τέτοιου είδους περιστατικά.

 

Η αισχρότητα όμως προχωρά ένα βήμα παρακάτω. Κράτος και αστική δικαιοσύνη φαίνεται να επιφυλάσσουν μια ιδιαίτερα άδικη και σκληρή μεταχείριση σε περιθωριοποιημένα άτομα, αλλά και σε όσους εναντιώνονται άμεσα ή έμμεσα στις πολιτικές τους, ενώ αντίθετα να ρίχνουν στα μαλακά εκείνους που φέρουν κύρος, εξουσία. Είδαμε δικαστικές αποφάσεις να δίνουν δυσανάλογα μικρές ποινές για τη δολοφονική επίθεση κατά του Ζακ, εν τέλει να αφήνουν ελεύθερους τους δολοφόνους του και να αθωώνουν ολοκληρωτικά τους μπάτσους που εμπλέκονταν στο περιστατικό. Είδαμε ακόμα να αφήνουν ελεύθερους βιαστές και παιδοβιαστές, όπως τους βιαστές της Γεωργίας Μπίκα και το Λιγνάδη, άτομα τα οποία είτε κατείχαν τα ίδια εξουσία και δύναμη είτε διαπλέκονταν με τον κρατικό μηχανισμό. Από την άλλη μεριά είναι το ίδιο δικαστικό σύστημα που αναβαθμίζει όσο το δυνατό περισσότερο τις κατηγορίες και τις ποινές των ιδεολογικών του εχθρών, ενώ δε διστάζει να τους προφυλακίζει με ασαφή στοιχεία ή και να παρατείνει αυθαίρετα την φυλάκισή τους, όπως συνέβη στις υποθέσεις του Πάνου Καλαϊτζή και του Γιάννη Μιχαηλίδη. Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές πως η δικαστική εξουσία δεν είναι αμερόληπτη και η κοινωνία αντιλαμβάνεται την έλλειψη ισονομίας και την ευρύτερη αυθαιρεσία και αδικία του συστήματος. Στην υπόθεση του Ζακ ήταν η κοινωνική κατακραυγή αυτή που δεν επέτρεψε στην υπόθεση να θαφτεί. Ήταν οι φωνές του κινήματος και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που απαίτησαν δικαίωση για τον Ζακ, ακόμα κι αν αυτή δεν ήρθε μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων.

 

Δεν περιμένει δυστυχώς κανείς πως με την γνωστοποίηση τέτοιου είδους γεγονότων οι συνθήκες πλέον θα είναι φιλικότερες προς τις μειονότητες. Ούτε ότι ο κόσμος θα είναι ασφαλέστερος και το δικαστικό σύστημα αμερόληπτο . Καθάρματα κυκλοφορούν πολλά εκεί έξω και όλα τους μοιάζουν με τους υπόλοιπους κοινούς ανθρώπους. Γιατί, πράγματι, ως κοινοί άνθρωποι, οπλισμένοι από το μίσος για το διαφορετικό, κάνουν το «κοινωνικό τους καθήκον» εξολοθρεύοντας όποιον δεν χωράει στην εκάστοτε νόρμα που η εξουσία και το Κράτος έχουν ορίσει και την οποία ακολουθούν τυφλά. Δεν απλώνουν ποτέ χέρι σε πλούσιο και ισχυρό, μονάχα σε αδύναμους ανθρώπους, σε ανυπεράσπιστα πλάσματα. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά από το στόλο της Blue Star Ferries; Οι συνομιλίες που έχουν έρθει στη δημοσιότητα το καθιστούν σαφές. Είτε ήταν Πακιστανός, είτε ανάπηρος, είτε με νοητική υστέρηση, κάτι στο ύφος του, στην περπατησιά του και στην όψη του, έδωσε το έναυσμα στα καθάρματα του πληρώματος να τον πετάξουν στη θάλασσα. Πλανώμαστε ως κοινωνία αν πιστεύουμε ότι αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν τον 21ο αιώνα. Πλανώμαστε αν νομίζουμε ότι όλες αυτές οι δολοφονίες είναι απλώς τα έργα και οι μέρες «διαταραγμένων» ανθρώπων. Κάθε τέτοια δολοφονία, είτε μιλάμε για τον Ζακ είτε για τον Αντώνη είναι έργο μιας κοινωνίας σε σήψη που αναρωτιέται αν ο Ζακ μπήκε για να κλέψει ή αν ο Αντώνης προσπάθησε να μπει χωρίς εισιτήριο. Είναι έργο του ρατσισμού που συστηματικά κλείνει τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα του ελληνικού κράτους και της ΕΕ σε βάρος των προσφύγων. Είναι έργο μιας κοινωνίας που στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται, έχει πάρει θέση δίπλα στα αφεντικά που της ρημάζουν τη ζωή καθημερινά.

Αλλά, είναι στο δικό μας χέρι να επιβάλουμε τους όρους μας. Να μην ξαναθαφτεί κανένα έγκλημα εις βάρος των αδύναμων. Να μην αισθανθεί ποτέ καμία και κανείς την άνεση να σηκώσει χέρι πάνω τους. Ούτε σε κλέφτες, ούτε σε γκέι, ούτε σε χρήστες, ούτε σε σεξεργάτριες, ούτε σε μετανάστες. Να μην παραιτούμαστε ακόμα και μετά από άδικες δικαστικές αποφάσεις. Η δικαίωση για τα θύματα δεν έρχεται μόνο μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα χείλη των εισαγγελέων, αλλά κυρίως μέσα από το δρόμο και την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας. Ας αντισταθούμε στον κανιβαλισμό και την βαρβαρότητα που ενορχηστρώνει η εξουσία ωθώντας σε πόλεμο όλων εναντίον όλων και στη δημιουργία πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να περάσει στη λήθη η κτηνωδία που υπέστη η Zackie, ο Αντώνης και τόσοι άλλοι. Είμαστε σε πόλεμο με τα σκατά αυτής της κοινωνίας…

 

NO JUSTICE- NO PEACE!

 

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

 

(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μ.μ. στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

Δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

 

Ούτε βήμα πίσω.

 

Δέκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη νύχτα στο Κερατσίνι, όπου ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Δέκα χρόνια μετά, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και τα «δημοκρατικά» προσωπεία του παραμένει επίκαιρος και υψίστης σημασίας για τα κινήματα, την κοινωνία, την καθημερινότητα, τις ζωές μας.

 

«Τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο»

Ήταν το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 όταν μαθαίναμε τη σημαντική είδηση της ημέρας από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ. Αιματηρή συμπλοκή στο Κερατσίνι με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και κατάληξη έναν νεκρό. Το νεοναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου, το μάκρυ χέρι της εξουσίας που είχε εντολή να σπέρνει τον τρόμο, να στοχοποιεί και να τρομοκρατεί αδύναμους, μετανάστες και περιθωριακούς, να στηρίζει τους εφοπλιστές στις συνεδριάσεις της βουλής και να επιτίθεται σε απεργούς, είχε ξεφύγει από τον έλεγχό της. Ασφαλώς, υπήρξε σύγχυση στα ΜΜΕ. Πώς είναι δυνατόν η μέχρι χθες «σοβαρή Χρυσή Αυγή», «ο ανύπαντρος νέος της διπλανής πόρτας Ηλίας» και η «η κόρη του αρχηγού με την πολυτάραχη ζωή» να μαχαιρώνουν ανθρώπους στο δρόμο; Πώς είναι δυνατόν δημοσιογράφοι «κύρους» να φιλοξενούν από το πρωί ως το βράδυ τα στελέχη μίας δολοφονικής νεοναζιστικής οργάνωσης σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας;

 

Η Χρυσή Αυγή μεταμορφώθηκε από μία συμμορία ακροδεξιών εγκληματιών και μπράβων της νύχτας σε μία πολιτική οργάνωση με σημαντικότατη παρουσία στη βουλή, τις περιφέρειες, τους δήμους και τις γειτονιές, γιατί βάδισε σε ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα. Τα ροδοπέταλα που έστρωσαν οι πολιτικές φτώχειας και εξαθλίωσης της ΕΕ και της ολιγαρχίας, ο καθημερινός ρατσιστικός λόγος των ανθρώπων εξουσίας και το συστηματικό ξέπλυμα από τα τσιράκια των ΜΜΕ.

 

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι, η φασιστική απειλή παραμένει ζωντανή και σε διαρκή επαγρύπνηση με σκοπό να κατασπαράξει κάθε μορφή ελευθερίας και αντίστασης. Το μεγάλο κομμάτι ακροδεξιών πεποιθήσεων της ελληνικής κοινωνίας βρήκε είτε το καταφύγιο είτε το μεσσία του στα διάφορα ακροδεξιά μορφώματα που έχουν δημιουργηθεί, ενώ αυτοί που ζητούσαν περισσότερη συμμετοχή των νεοναζί στα κέντρα των αποφάσεων βρήκανε μια ζεστή θέση στην αγκαλιά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μία κυβέρνηση που τολμά να προβάλει Ουκρανούς νεοναζί δολοφόνους σε απ’ ευθείας μετάδοση στη βουλή και διοχετεύει οικονομικούς και υλικούς πόρους για τη στήριξη του πολέμου τη στιγμή που το σύστημα υγείας στη χώρα έχει καταρρεύσει και άνθρωποι πεθαίνουν σε καρότσες αγροτικών. Μια κυβέρνηση που με τη στήριξη των μικρότερων ακροδεξιών κομμάτων αδειάζει συστηματικά έναν ρατσιστικό οχετό μέσω των ΜΜΕ για να αποποιηθεί των ευθυνών της στα προβλήματα και τις καταστροφές που ζούμε καθημερινά. Τούρκοι πράκτορες που βάζουν φωτιές στη Ρόδο δια στόματος Μάκη Βορίδη και μετανάστες που καίνε τον Έβρο και καίγονται ζωντανοί κι αυτοί μαζί.

 

Μέσω των πολιτικών και της ρητορικής τους, ο ρατσισμός και ο κοινωνικός κανιβαλισμός έχουν γίνει μία κανονικότητα. Φασίστες πολιτοφύλακες αιχμαλωτίζουν και βασανίζουν μετανάστες σε απ’ ευθείας μετάδοση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, άνθρωπος δολοφονείται στο λιμάνι του Πειραιά από υπαλλήλους του Κεφαλαίου και γίνεται συζήτηση για το αν είχε εισιτήριο, μεγάλες αλυσίδες αισχροκερδούν από τα εμφιαλωμένα νερά σε Καρδίτσα και Βόλο τη στιγμή που άνθρωποι πνίγονται από τις πλημμύρες. Και τα τσιράκια των ΜΜΕ πάντα παρόντα, με εκτενή ρεπορτάζ για την παραβατικότητα των Ρομά που δικαιολογούν τη δολοφονία για 20 ευρώ, ενώ την ίδια ώρα η Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη δηλώνει 970 εκ. ευρώ καθαρά κέρδη από την αισχροκέρδεια με πρόσχημα τον πόλεμο και με τα νοικοκυριά να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στους μηνιαίους λογαριασμούς. Ευτυχώς δεν είχαμε νεκρούς πέρα από κάποιους μετανάστες μάς ενημέρωσε η ΕΡΤ, ας πλάκωναν τον Αντώνη στις κλωτσιές μάς συμμόρφωσε ο ΣΚΑΙ. Έτσι, ο εκφασισμός της κοινωνίας επεκτείνεται, με τον πρωθυπουργό να ποζάρει σε ινσταγκραμικές φωτογραφίες περπατώντας ανέμελος δίπλα στον φράχτη του Έβρου και μεγάλο κομμάτι του συνόλου να έχει ως προτεραιότητα την εκμετάλλευση και τον αφανισμό του αδύναμου υπηρετώντας την εξουσία.

 

Ο φασισμός αποτελεί ένα διαρκές φαινόμενο στην ιστορία της Ευρώπης και ένα σημαντικότατο εργαλείο της εξουσίας σε περιόδους κρίσης. Μέσω της προπαγάνδας του, δημιουργεί εχθρούς τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας. Η «πατρίδα» δε βρίσκεται σε πόλεμο μόνο με τους Τούρκους πράκτορες και τους ανέμους «σεσουάρ». Ο μεγαλύτερος εχθρός και φόβος είναι στο εσωτερικό και δεν είναι άλλος από τις συλλογικές διαδικασίες, τους λαϊκούς αγώνες και τους χώρους ελευθερίας. Στην προκειμένη περίπτωση, το κράτος είτε προχωρά σε βίαιη εκκένωση μέσω των δυνάμων καταστολής, είτε προχωρά σε εκδικητικές εξώσεις, όπως συνέβη με το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγω,ν στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» απέναντι σε όποια συλλογικότητα ή διαδικασία έχει το θράσος να καταγγείλει τις φασιστικές πολιτικές που οδηγούν σε δολοφονίες ανθρώπων. Όπου υπάρχει αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη το γκλοπ του μπάτσου είναι παρόν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών στη Ρόδο, οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ χρειάστηκαν 20 λεπτά για να φτάσουν στο νησί με τα αεροσκάφη του στρατού, ενώ οι πυροσβέστες χρειάστηκαν πάνω από 15 ώρες με το πλοίο της γραμμής.

 

Στη μετά κόβιντ εποχή και με πρόσχημα τον πόλεμο στην Ουκρανία, κράτος και κεφάλαιο θα συνεχίσουν να εξαπολύουν μια άνευ προηγούμενου για τα σύγχρονα δεδομένα επίθεση απέναντι στον λαό. Τα βασικά αγαθά για τη διαβίωση γίνονται μη προσβάσιμα, η εργασιακή πραγματικότητα χειρότερη από αυτή των μνημονίων και ο αγώνας για επιβίωση ακόμη πιο δύσκολος. Βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας, με το μακρύ χέρι του φασίστα και τη κοινωνική αποκτήνωση να είναι το μεγαλύτερό τους όπλο για να προχωρήσουν απέναντι σε μία κοινωνία όπου ο ένας θα τρώει τον άλλον.

 

Δέκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι φασίστες και οι πολιτικές τους είναι ακόμη εδώ. Η συγκυρία απαιτεί τη συμμετοχή όλων μας στους κοινωνικούς αγώνες για την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια. Να μη συνηθίσουμε τον κανιβαλισμό τους και τον θάνατο.

 

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 18.00 ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

 

Χειρονομία Αντιεξουσιαστική Κίνηση

(Ανοιχτή Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7μμ στον ΕΚΧ Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

https://mobile.kinimatorama.net/event/154971

Μικροφωνική για την αντιφασιστική πορεία στις 18/9

 

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΝΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

 

Αντιφασίστες/αντιφασίστριες