ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 21/09, 6 Μ.Μ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

 

Nοικοκυραίοι δολοφόνοι, μπάτσοι, βιαστές ελεύθεροι- No justice, no peace !

 

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ζακ Κωστόπουλος -Zackie oh- δολοφονήθηκε 3 φορές. Μια, πρακτικά, όταν στην απόπειρά του να απεγκλωβιστεί απ’ το γνωστό κοσμηματοπωλείο, χτυπήθηκε μετά μανίας, ώσπου και ξεψύχησε δεμένος με χειροπέδες, μία όταν κανάλια, τηλεπαρουσιαστές αλλά και νοικοκυραίοι υπερασπίστηκαν ηθικά τους δολοφόνους του και μία τελευταία όταν το Δικαστικό Σύστημα άφησε τους τελευταίους ελεύθερους.

 

Οι δολοφόνοι της Zackie επικαλούμενοι την «προστασία ιδιωτικής περιουσίας» και συκοφαντώντας τον ως επίδοξο ληστή, δικαιολόγησαν ό,τι συνέβη, που ακόμα και αν ίσχυε μια τέτοιου είδους κατηγορία, ποιο νομικό δίκαιο και ποιος ηθικός κώδικας, ποια πολιτισμένη κοινωνία και ποιος σύγχρονος άνθρωπος δικαιολογεί το βίαιο λιντσάρισμα και την εν ψυχρώ δολοφονία; Ποιο χαρακτηριστικό του ανθρώπου καθιστά χαμηλότερη την αξία της ζωής του; Οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ή μήπως η εξάρτησή του από τα ναρκωτικά; Όλοι-ες γνωρίζουμε ότι εγκλήματα κατά τοξικοεξαρτημένων, σεξεργατριών, τρανς και πάσης φύσεως περιθωριοποιημένων ατόμων πηγαίνουν στα αζήτητα. Η αστυνομία και το κράτος, όχι απλά αδιαφορούν επιδεικτικά, αλλά, όπως η ιστορία δείχνει, θα κάνουνε και πλάτες. Θα στρώσουν τον δρόμο και θα δημιουργήσουν αυτό το κλίμα άνεσης και ασφάλειας για κάθε «ευυπόληπτο πολίτη» να εγκληματίσει εις βάρος του αδύναμου χωρίς να υπάρξουν συνέπειες.

 

Οι κοινωνικές συνθήκες που επιδιώκει το κράτος να ισχύουν, είναι αυτές όπου οι «άντρες» της γειτονιάς μπορούν και δικαιούνται να κλωτσήσουν μέχρι θανάτου έναν αβοήθητο άνθρωπο στο πάτωμα. «Γιατί πήγε να κλέψει». Ή μάλλον, όπως αυτό έπαιζε στις ειδήσεις, «γιατί πήγε να κλέψει και ήταν υπό την επήρεια ουσιών». Οι μπάτσοι ήταν εκεί όταν ο Ζακ ήταν αναίσθητος και αιμόφυρτος και δεν δίστασαν να τον χτυπήσουν κι αυτοί (πράγμα που αποδεικνύεται από σχετικό βίντεο) και στη συνέχεια να πιάσουν κουβέντα με τους φονιάδες του. Στα δεδομένα τους, λοιπόν, είναι κανονικότητα τέτοιου είδους περιστατικά.

 

Η αισχρότητα όμως προχωρά ένα βήμα παρακάτω. Κράτος και αστική δικαιοσύνη φαίνεται να επιφυλάσσουν μια ιδιαίτερα άδικη και σκληρή μεταχείριση σε περιθωριοποιημένα άτομα, αλλά και σε όσους εναντιώνονται άμεσα ή έμμεσα στις πολιτικές τους, ενώ αντίθετα να ρίχνουν στα μαλακά εκείνους που φέρουν κύρος, εξουσία. Είδαμε δικαστικές αποφάσεις να δίνουν δυσανάλογα μικρές ποινές για τη δολοφονική επίθεση κατά του Ζακ, εν τέλει να αφήνουν ελεύθερους τους δολοφόνους του και να αθωώνουν ολοκληρωτικά τους μπάτσους που εμπλέκονταν στο περιστατικό. Είδαμε ακόμα να αφήνουν ελεύθερους βιαστές και παιδοβιαστές, όπως τους βιαστές της Γεωργίας Μπίκα και το Λιγνάδη, άτομα τα οποία είτε κατείχαν τα ίδια εξουσία και δύναμη είτε διαπλέκονταν με τον κρατικό μηχανισμό. Από την άλλη μεριά είναι το ίδιο δικαστικό σύστημα που αναβαθμίζει όσο το δυνατό περισσότερο τις κατηγορίες και τις ποινές των ιδεολογικών του εχθρών, ενώ δε διστάζει να τους προφυλακίζει με ασαφή στοιχεία ή και να παρατείνει αυθαίρετα την φυλάκισή τους, όπως συνέβη στις υποθέσεις του Πάνου Καλαϊτζή και του Γιάννη Μιχαηλίδη. Σε κάθε περίπτωση είναι εμφανές πως η δικαστική εξουσία δεν είναι αμερόληπτη και η κοινωνία αντιλαμβάνεται την έλλειψη ισονομίας και την ευρύτερη αυθαιρεσία και αδικία του συστήματος. Στην υπόθεση του Ζακ ήταν η κοινωνική κατακραυγή αυτή που δεν επέτρεψε στην υπόθεση να θαφτεί. Ήταν οι φωνές του κινήματος και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας που απαίτησαν δικαίωση για τον Ζακ, ακόμα κι αν αυτή δεν ήρθε μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων.

 

Δεν περιμένει δυστυχώς κανείς πως με την γνωστοποίηση τέτοιου είδους γεγονότων οι συνθήκες πλέον θα είναι φιλικότερες προς τις μειονότητες. Ούτε ότι ο κόσμος θα είναι ασφαλέστερος και το δικαστικό σύστημα αμερόληπτο . Καθάρματα κυκλοφορούν πολλά εκεί έξω και όλα τους μοιάζουν με τους υπόλοιπους κοινούς ανθρώπους. Γιατί, πράγματι, ως κοινοί άνθρωποι, οπλισμένοι από το μίσος για το διαφορετικό, κάνουν το «κοινωνικό τους καθήκον» εξολοθρεύοντας όποιον δεν χωράει στην εκάστοτε νόρμα που η εξουσία και το Κράτος έχουν ορίσει και την οποία ακολουθούν τυφλά. Δεν απλώνουν ποτέ χέρι σε πλούσιο και ισχυρό, μονάχα σε αδύναμους ανθρώπους, σε ανυπεράσπιστα πλάσματα. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά από το στόλο της Blue Star Ferries; Οι συνομιλίες που έχουν έρθει στη δημοσιότητα το καθιστούν σαφές. Είτε ήταν Πακιστανός, είτε ανάπηρος, είτε με νοητική υστέρηση, κάτι στο ύφος του, στην περπατησιά του και στην όψη του, έδωσε το έναυσμα στα καθάρματα του πληρώματος να τον πετάξουν στη θάλασσα. Πλανώμαστε ως κοινωνία αν πιστεύουμε ότι αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν τον 21ο αιώνα. Πλανώμαστε αν νομίζουμε ότι όλες αυτές οι δολοφονίες είναι απλώς τα έργα και οι μέρες «διαταραγμένων» ανθρώπων. Κάθε τέτοια δολοφονία, είτε μιλάμε για τον Ζακ είτε για τον Αντώνη είναι έργο μιας κοινωνίας σε σήψη που αναρωτιέται αν ο Ζακ μπήκε για να κλέψει ή αν ο Αντώνης προσπάθησε να μπει χωρίς εισιτήριο. Είναι έργο του ρατσισμού που συστηματικά κλείνει τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα του ελληνικού κράτους και της ΕΕ σε βάρος των προσφύγων. Είναι έργο μιας κοινωνίας που στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται, έχει πάρει θέση δίπλα στα αφεντικά που της ρημάζουν τη ζωή καθημερινά.

Αλλά, είναι στο δικό μας χέρι να επιβάλουμε τους όρους μας. Να μην ξαναθαφτεί κανένα έγκλημα εις βάρος των αδύναμων. Να μην αισθανθεί ποτέ καμία και κανείς την άνεση να σηκώσει χέρι πάνω τους. Ούτε σε κλέφτες, ούτε σε γκέι, ούτε σε χρήστες, ούτε σε σεξεργάτριες, ούτε σε μετανάστες. Να μην παραιτούμαστε ακόμα και μετά από άδικες δικαστικές αποφάσεις. Η δικαίωση για τα θύματα δεν έρχεται μόνο μέσα από τις αίθουσες των δικαστηρίων και τα χείλη των εισαγγελέων, αλλά κυρίως μέσα από το δρόμο και την έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας. Ας αντισταθούμε στον κανιβαλισμό και την βαρβαρότητα που ενορχηστρώνει η εξουσία ωθώντας σε πόλεμο όλων εναντίον όλων και στη δημιουργία πολιτών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Ας μην επιτρέψουμε ποτέ να περάσει στη λήθη η κτηνωδία που υπέστη η Zackie, ο Αντώνης και τόσοι άλλοι. Είμαστε σε πόλεμο με τα σκατά αυτής της κοινωνίας…

 

NO JUSTICE- NO PEACE!

 

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

 

(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μ.μ. στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς)