Στις 07 Οκτωβρίου του τρέχοντος έτους, η Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας της Παλαιστίνης εξαπέλυσε μία άνευ προηγουμένου επίθεση προς το Ισραήλ με χιλιάδες ρουκέτες και στη συνέχεια με χερσαία μέσα. Η επίθεση αυτή προκάλεσε, πέραν των απωλειών σε ανθρώπους, και ένα σοβαρότατο πλήγμα στην διεθνή εικόνα του Ισραήλ. Το «Σιδηρούν Τείχος», το άτρωτο υπερστρατιωτικοποιημένο και τεχνολογικά άρτιο κράτος, η υποτιθέμενη όαση δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή, βρέθηκε προς στιγμήν ανυπεράσπιστη απέναντι σε σαφώς υποδεέστερους στρατιωτικά αντιπάλους. Από τη στιγμή εκείνη και μετά, η απάντηση του Ισραήλ, το οποίο βρισκόταν σε κυβερνητική κρίση με τεράστιες διαδηλώσεις να λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του λόγω της συγκέντρωσης υπερεξουσιών στα χέρια της ακροδεξιάς κυβέρνησης του Νετανιάχου, ήταν ανελέητοι βομβαρδισμοί – κυρίως άμαχου πληθυσμού – εντός της Λωρίδας της Γάζας, αμέτρητοι εγκλωβισμένοι, αμέτρητοι εκτοπισμένοι. Αυτό που παρακολουθούμε όλοι και όλες με φρίκη από τις τηλεοράσεις μας, αποτελεί την καθημερινή δυστυχία και συντριβή ενός λαού, ούτως ή άλλως πολύπαθου, που πρέπει να θάψει τα παιδιά του και τους ανυπεράσπιστους αμάχους του, που ζει σε καθεστώς απαρτχάιντ, έχοντας απωλέσει ακόμα και την βασική ιδιότητα του πολίτη κι επομένως ζώντας γυμνός και φονεύσιμος σε μία περίκλειστη φυλακή.
Από την ίδρυσή του το κράτος του Ισραήλ επιβάλλει μια εμπόλεμη κατάσταση στην Παλαιστίνη γεμάτη αναρίθμητα εγκλήματα πολέμου, με την Δυτική Όχθη και τη λωρίδα της Γάζας να υφίστανται αποκλεισμό και τους κάτοικους της Γάζας να υπόκεινται σε μέτρα φυλετικού διαχωρισμού, τα οποία επιδεινώνονται συνεχώς. Εδώ και δεκαετίες παρακολουθούμε την Δύση να στέκεται ξεκάθαρα στο πλευρό του Ισραήλ είτε κάνοντας τα στραβά μάτια μπροστά στην επιχειρούμενη γενοκτονία εναντίον των Παλαιστίνιων, είτε με διακρατικές συμμαχίες, είτε με προπαγάνδα υπέρ του Ισραήλ, παρουσιάζοντάς το μόνιμα σε στάση άμυνας και δικαιολογώντας ανά τα χρόνια διάφορες μαζικές σφαγές, επιθέσεις σε αμάχους και γυναικόπαιδα. Η απόδοση του όρου «τρομοκρατικές οργανώσεις ισλαμιστών» ήταν πάντα ένα εργαλείο της Δύσης για να δικαιολογήσει τη στάση του Ισραήλ και ταυτόχρονα να στρέψει όλο τον δυτικό κόσμο υπέρ της. Κάποτε εχθροί της Δύσης ήταν οι Εβραίοι, που εξοντώθηκαν στα κρεματόρια και στα τρένα του θανάτου. Σήμερα οι εχθροί είναι οι «απολίτιστοι», «τρομοκράτες» Άραβες και γενικά οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί, όσοι βεβαίως δεν έχουν χρήματα και δεν αποτελούν στρατηγικούς εταίρους της Δύσης (βλ. Σαουδική Αραβία). Γιατί η θανατοπολιτική της Δύσης ξέρει πάντοτε να επιλέγει το κατάλληλο θύμα προς εξόντωση.
Αλλά για ποια Δύση μιλάμε; Μα φυσικά, για την ίδια που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τον θάνατο αμάχων στην Ουκρανία, αφού πρώτα τους χρησιμοποιεί για την εδραίωση της κυριαρχίας της μία ανάσα από τη Ρωσία, που κλαίει τους νεκρούς αμάχους στο Ισραήλ αλλά τους αμάχους της Παλαιστίνης τους βαφτίζει παράπλευρες απώλειες. Που επιμένει να ζητάει «ανθρωπιστική βοήθεια» με το σταγονόμετρο για τους Παλαιστίνιους στις στημένες συνεδριάσεις του ΟΗΕ και συγχρόνως ενθαρρύνει την εθνοκάθαρσή τους από τον στρατηγικό σύμμαχο Ισραήλ. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους : Τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην Ιστορία κατά της ανθρωπότητας έχουν διαπραχθεί από τη Δύση, με αποκορύφωμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα. Η αποικιοκρατική εμπλοκή της Δύσης στη Μέση Ανατολή και στην ιστορική περιοχή της Παλαιστίνης και του Ισραήλ ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την αιματοχυσία, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ μέχρι και σήμερα.
Και από κοντά και η Ελλαδάρα μας, την οποία η εθνική μας αφήγηση μας έχει μάθει να την κατατάσσουμε πάντοτε στην πλευρά των θυμάτων, των ειρηνοποιών, όσων δεν διεξάγουν πολέμους, παρά μόνο να πολεμάει γενναία τους κατακτητές της. Το ελληνικό κράτος έχει – αντίθετα με τα παραπάνω – διαδραματίσει έναν πολύ βρώμικο ρόλο τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, για να μην επεκταθούμε ιδιαίτερα στην εμπλοκή του με το ΝΑΤΟ σε διάφορα μέρη της γης όπως στην αδελφή Γιουγκοσλαβία και φέρουμε τους πατριώτες σε πολύ δύσκολη θέση. Για άλλη μια φορά, πιόνι στην σκακιέρα των μεγαλύτερων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ισραήλ) και επιχειρώντας παράλληλα να «πλασαριστεί» καλύτερα και πιο δυναμικά στον γεωστρατηγικό χάρτη που θα ξεδιπλωθεί την επαύριο του πολέμου στην Παλαιστίνη, το ελληνικό κράτος με την στάση του παίρνει θέση υπέρ της γενοκτονίας που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι, είτε ξεπλένοντας το Ισραήλ, είτε προσφέροντας στρατιωτικές του βάσεις και αεροπλανοφόρα προς χρήση του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε σε δηλώσεις που παρουσιάζαν την εμπόλεμη ζώνη ως μάχη μεταξύ πολιτισμένου (Δύση) και απολίτιστου (Άραβες), επαναφέροντας για ακόμα μία φορά την στρατηγική θέση της Ελλάδας ως του τελευταίου δυτικού οχυρού απέναντι στην Ανατολή, καθώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός απείχε απο το ψήφισμα του ΟΗΕ για εκεχειρία. Καθόλου απρόοπτο αν λογαριάσει κανείς τις άριστες σχέσεις μεταξύ Ελληνικού και Ισραηλινού κράτους τα τελευταία 20 χρόνια και την συμμετοχή του ελληνικού κράτους με την πλευρά του ΝΑΤΟ-Ουκρανίας στον τωρινό πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας-Ρωσίας. Εδώ να πούμε ότι η περιοχή μας, η Ήπειρος, όπως και το 1/3 της Ελλάδας έχουν παραχωρηθεί σε εταιρείες-κολοσσούς προκειμένου να μετατραπούν σε εξορυκτικές ζώνες. Το ελληνικό κράτος και το μεγάλο κεφάλαιο προσβλέπουν στην εκμετάλλευση αυτών των κοιτασμάτων με σκοπό την ενίσχυση της θέσης της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη της παραγωγής και μεταφοράς ενέργειας και η συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ είναι από τα βασικά χαρτιά γι’ αυτήν την ενίσχυση. Μόνο ως εφιαλτικό σενάριο, προπομπό πολεμικών αντιπαραθέσεων, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις διακηρύξεις. Όπως στη Μέση Ανατολή, έτσι κι εδώ, οι σειρήνες του πολέμου ηχούν πάντοτε καθαρότερα και δυνατότερα όταν μπαίνουν στη μέση τα ενεργειακά συμφέροντα.
Έτσι, λοιπόν, πρέπει να σταθούμε στο πλευρό της Παλαιστίνης που μάχεται ενάντια στον αφανισμό της. Δεν μπορούμε να υποδείξουμε σε κανέναν λαό πώς να μάχεται για την ελευθερία του, πώς να αντιστέκεται στην εθνοκάθαρσή του. Πρέπει, όμως, να επισημάνουμε ότι οι εθνικισμοί αφήνουν πάντοτε πίσω τους καμένη γη και τις περισσότερες φορές λειτουργούν σαν μαχαίρι που στρέφεται πάνω στο σώμα αυτού που το κρατάει.
Έτσι κι οι κάτοικοι του Ισραήλ, είτε απλά κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα που βρίσκεται δίπλα τους, είτε βλέπουν τους Παλαιστίνιους σαν κατσαρίδες, δεν μπόρεσαν να γλιτώσουν την αιματοχυσία, αφού η ακραία εθνικιστική και ακροδεξιά στάση του Ισραήλ, φρόντισε γι’ αυτό καθώς με τους καλύτερους υπολογισμούς, κάθε δράση φέρνει και αντίδραση. Και το γνωρίζουμε, για να μην εξισώνουμε τους Εβραίους με ναζί δολοφόνους εν είδει ενός υβριδικού αντισημιτισμού, ότι στο εσωτερικό του Ισραήλ, αλλά κυρίως σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου που οι Εβραίοι φωνάζουν «Όχι στο όνομά μας» για όσα γίνονται αυτές τι μέρες, αυτοί οι άνθρωποι μάχονται από μεριάς τους ενάντια στην κυβέρνηση του Νετανιάχου, με διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα με αιτήματα για αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων και την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Από την άλλη, η Χαμάς ως η μεγαλύτερη δύναμη μεταξύ των ενόπλων οργανώσεων της Παλαιστίνης, έχει στην ατζέντα της την παλαιστινιακή και θρησκευτική ολοκλήρωση με όρους εξόντωσης του αντίπαλου δέους, δηλαδή των Εβραίων και την επικράτηση των Αράβων στην ευρύτερη περιοχή έναντι της χρόνιας ρατσιστικής και δολοφονικής πολιτικής του κράτους του Ισραήλ, πράγμα το οποίο μαθηματικά οδηγεί σε αδιέξοδο. Πού μπορεί να οδηγήσει όλη αυτή η ιστορία; Μάλλον σε μια αέναη μάχη μέχρι την εξόντωση του ενός από τον άλλον, με συντριπτικές πιθανότητες να έχει η περίπτωση της εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων.
Έτσι, δεν φανταζόμαστε έναν κόσμο στον οποίο απλώς θα μάχονται οι εθνικισμοί μεταξύ τους, ούτε έναν κόσμο που οι διάφοροι ιμπεριαλισμοί θα παίζουν παιχνίδια στις πλάτες μας. Δεν αντιμετωπίζουμε τους λαούς σαν πιόνια στην σκακιέρα των διακρατικών συμμαχιών και αντιπαραθέσεων. Δεν θέλουμε κι άλλα κράτη κι άλλα έθνη κι άλλα σύνορα κι άλλους διαχωρισμούς και στρατιωτικές ζώνες επιρροής. Τι θέση να πάρουμε, λοιπόν, σε αυτήν την κτηνωδία ώστε την επόμενη μέρα να υπάρξει ειρήνη για τους λαούς της περιοχής; Από τη θέση που βρισκόμαστε, στεκόμαστε στο πλευρό της Παλαιστίνης που αντιστέκεται στον αφανισμό της. Αντιστεκόμαστε στον πόλεμο και την καταστροφή και απαιτούμε να σταματήσει ΤΩΡΑ η σφαγή της Παλαιστίνης και το απαρτχάιντ στη Γάζα από το Ισραήλ. Πολεμάμε στο εσωτερικό της δικής μας χώρας ενάντια στον εθνικισμό και την εμπλοκή της στον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Και οραματιζόμαστε έναν κόσμο όπου το παλιό αναρχικό σύνθημα «Ούτε Θεός ούτε Κράτος» θα πάρει σάρκα και οστά, ώστε οι ιστορικοί λαοί της Μέσης Ανατολής να ζήσουν με ελευθερία και αξιοπρέπεια στον τόπο τους.
Με τον λαό της Παλαιστίνης απέναντι στο κράτος δολοφόνο.
Ζωή με αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Διαδήλωση Παρασκευή 10/11, 06:00 μ.μ. στην Περιφέρεια