ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02 ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την κρατική δολοφονία στα Τέμπη και η κατάσταση παραμένει το ίδιο ζοφερή, αν όχι περισσότερο. Οι αρχές συνεχίζουν να υποδεικνύουν ως μοναδικό υπεύθυνο τον περίφημο σταθμάρχη και να υπερασπίζονται πως 57 (και παραπάνω) ζωές χάθηκαν από ένα «ανθρώπινο λάθος». Ένα «ανθρώπινο λάθος», το οποίο είναι πολύ πιθανό να ξανασυμβεί, αφού 20 μέρες μετά τη σύγκρουση, η Hellenic Train επαναφέρει σε λειτουργία το σιδηρόδρομο χωρίς καμία απολύτως αλλαγή στα πρωτόκολλα ασφάλειας. Το κράτος συνεχίζει να συγκαλύπτει τον εαυτό του, χωρίς να κρατάει τα προσχήματα και ολόκληρος ο μηχανισμός του εξακολουθεί να μας κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα μας.
Πρόσφατα, παρακολουθήσαμε όλοι/ες την εξεταστική επιτροπή-τσίρκο, η οποία συστάθηκε, υποτίθεται, με σκοπό να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη οι υπεύθυνοι για το «τραγικό δυστύχημα». Κατά κάποιο μαγικό τρόπο, στην εξεταστική αυτή επιτροπή, οι κατηγορούμενοι συμπεριφέρονται ως ενάγοντες. Για παράδειγμα, ο Κώστας Καραμανλής, τότε υπουργός μεταφορών, ο οποίος μερικές μέρες πριν την σύγκρουση των τρένων (προκειμένου να αμφισβητήσει τους συνδικαλιστές του ΟΣΕ που φώναζαν για ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, καθώς και την παραπομπή της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό δικαστήριο λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες για σιδηροδρομικές μεταφορές) δεν ντράπηκε να πει πως η κυβέρνηση δεν παίζει με την ασφάλεια των επιβατών, τώρα, εξοπλισμένος με την αλαζονεία του 41% απαντάει αδιάφορα και προκλητικά στις ερωτήσεις που του υποβάλλονται. Με λίγα λόγια, δεν ιδρώνει το αυτί του αφού γνωρίζει καλά πως διενεργείται μία εξεταστική – φιάσκο. Ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που θα τη βγάλει λάδι.
Δεκαετίες τώρα, το ελληνικό κράτος ξεπουλάει δημόσιες υποδομές και υπηρεσίες με μοναδικό γνώμονα το κέρδος των μεγαλοεταιριών και παίζει με τις συνθήκες διαβίωσης του κόσμου. Οι ζωές μας δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από απλούς αριθμούς στα ταμεία τους. Το να πεθαίνουμε σε τέτοιου είδους “ατυχήματα” δεν είναι θέμα ατυχίας, όπως πασχίζουν να μας πείσουν, αλλά προϊον συγκεκριμένης πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης. Για να εξετάσουμε τα τελευτία μόνο χρόνια, από τα Τέμπη μέχρι τις πλημμύρες και από τους μπάτσους που εκτελούν εν ψυχρώ μέχρι το έγκλημα στην Πύλο, με τους εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες, οι μόνοι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί είναι το ελληνικό κράτος η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τις εγκληματικές πολιτικές τους και όσοι κερδοσκοπούν σε βάρος της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα, η κοινωνική βάση δέχεται επίθεση σ’ όλα τα μέτωπα με την φτώχεια στα νοικοκυριά να χτυπάει κόκκινο. Η ακρίβεια εξαθλιώνει τον κόσμο μέρα με τη μέρα, με τα βασικά αγαθά να γίνονται όλο και πιο απλησίαστα, τα ενοίκια και οι λογαριασμοί σε ύψη που μάλλον απευθύνονται σε διαφορετικούς μισθούς απ’ τους δικούς μας.
Η δυστοπία συνεχίζεται με την πρόσφατη μεταρρύθμιση στα νοσοκομεία, όπου το υπουργείο υγείας προκειμένου, υποτίθεται, να ξεμπλοκάρει τις ουρές στα χειρουργεία, βρήκε ως λύση τις απογευματινές επεμβάσεις…επί πληρωμή! Όποιος επείγει να χειρουργηθεί και η ουρά στα δημόσια νοσοκομεία δεν του το επιτρέπει, πλέον αντί να απευθυνθεί σε ιδιωτικές δομές υγείας, μπορεί να πληρώσει νόμιμα το φακελάκι του στο γιατρό του δημοσίου και να επισπευθεί το περιστατικό του.
Παρομοίως και στην εκπαίδευση, όπου με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την εξίσωση των πτυχίων τους με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων ουσιαστικά βάζει ταφόπλακα στην ήδη υποχρηματοδοτούμενη και υποστελεχωμένη δημόσια παιδεία. Και όποιος αντιστέκεται συλλογικά σ’ αυτή την καθόλικη υποτίμηση της ζωής όλων μας, με τον νέο ποινικό κώδικα μέσα σε μια μέρα μπορεί να βρεθεί πίσω απ’ τα κάγκελα για απλά πλημμελήματα, αφού πλέον θα ποινικοποιούνται όλες οι κοινωνικές μορφές αντίστασης σε αυτό το αυταρχικό καθεστώς που στήνουν εναντίον μας.
Αντιλαμβανόμαστε ότι, με εξαίρεση τα κομματόσκυλα της ΝΔ, η ελληνική κοινωνία δυσφορεί για τη παρούσα κατάσταση σε κάθε γωνιά του τόπου, χωρίς όμως αυτή η δυσφορία να μετατρέπεται στην ανάλογη οργή και αντίδραση που «θα τους πάρει και θα τους σηκώσει». Ο κόσμος κοιτάζει την πολιτική σκηνή και αδυνατεί να ταυτιστεί με κάποια από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και με αυτόν τον τρόπο νιώθει να μένει “ορφανός” από ηγέτη. Η ιστορία μας διδάσκει διαρκώς πως αν δεν προβάλουμε τις αντιστάσεις μας έμπρακτα και ακηδεμόνευτα στον δρόμο, χωρίς να περιμένουμε από κανένα μεσσία να εμφανιστεί για να μας σώσει, η επιβίωσή μας θα παίζεται πάντα στις πιθανότητες ενός “ανθρώπινου λάθους”.
Για αυτούς αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, στηρίζουμε την απεργία της 28/02 και καλούμε στο εργατικό κέντρο στις 10:30.
Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση