ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ 8/3

Η επιτακτικότητα της κατάστασης, η ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από κράτος και κεφάλαιο, η φτώχεια και η ακρίβεια, η έμφυλη βία και η πατριαρχία που σκοτώνουν καθημερινά, επιτάσσουν να βρισκόμαστε επί ποδός, να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας με τρόπο καθολικό, αντιστεκόμενοι-ες συνολικά στις επιταγές της εξουσίας και των οικονομικών ελίτ. Πρέπει, παράλληλα, να συνδέουμε τους επιμέρους αγώνες μας, στην κατεύθυνση της συνολικής χειραφέτησης και της κοινωνικής αυτονομίας για μια ζωή χωρίς υποταγή, ανισότητες κι εκμετάλλευση. Στις 8 Μαρτίου, ημέρα σύμβολο των κοινωνικών κι εργατικών αγώνων των γυναικών, έχει προκηρυχθεί στα Γιάννενα πανεργατική απεργία, η οποία συνδέεται επίσης με την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη. Θα είμαστε στο δρόμο ενώνοντας τα νήματα των κοινωνικών αντιστάσεων, αναδεικνύοντας τις κοινές ρίζες όσων μας καταπιέζουν. Καλούμε σε συγκέντρωση την Τετάρτη στις 11.00 πμ στην κεντρική πλατεία και στις 6.30 μμ στην περιφέρεια σε πορεία για την 8η Μάρτη, που καλεί ο συντονισμός, καθώς και άλλες συλλογικότητες της πόλης.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, την 8η Μάρτη, βρισκόμαστε όχι για να τη γιορτάσουμε, αλλά για να καταδείξουμε πως οι ιστορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπισή της, διατρέχουν το κοινωνικό σύνολο και σήμερα. Βέβαια, κάτι τέτοιο εκουσίως αποσιωπάται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Η 8η Μάρτη εορτάζεται καταναλωτικά, εμπορευματικά και με θεαματικούς όρους σαν ένας δεύτερος Άγιος Βαλεντίνος, πλήρως αποπολιτικοποιημένη και ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του καπιταλισμού. Σαν μια επέτειος χαράς, όπου η ισότητα έχει επιτευχθεί και το ζήτημα θεωρείται πλέον λήξαν ή σαν μια γιορτούλα για την «ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης», όπου κερνάμε τις γυναίκες ποτά και τους χαρίζουμε λουλούδια. Είμαστε, όμως, πολλά παραπάνω από «όμορφες υπάρξεις» που δικαιούνται μία ημέρα γιορτής. Οι αγώνες των γυναικών και εν γένει των θηλυκοτήτων ανα δεκαετίες και τόπους, είτε ως μαζικά κινήματα με συγκεκριμένα αιτήματα, είτε ως κοινότητες όπου το βίωμα βρήκε χώρο έκφρασης και μετατράπηκε σε συλλογικές αρνήσεις, διαμόρφωσαν τις όποιες καλύτερες συνθήκες ζούμε στο σήμερα και ανέδειξαν την καθολικότητα της πατριαρχίας.

Δεν είναι επέτειος, δεν είναι γιορτή,

είναι αγώνες καθημερινοί!

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ ΚΑΙ ΩΡΑ 18:30 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ

Το σημερινό τραγικό “ατύχημα” στα Τέμπη, πέρα από το γεγονός ότι φέρει στις μνήμες μας καταστάσεις και περιόδους που δεν συνάδουν με την τεχνολογική πρόοδο και την υποτιθέμενα περίοπτη, όσον αφορά τις υποδομές, θέση της χώρας μας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να θεωρηθεί απλώς μία ατυχία όπως υποδηλώνει η ίδια η λέξη. Η παραίτηση του προέδρου της επιτροπής ECTS, υπεύθυνης για την κατασκευή και συντήρηση έργων σηματοδότησης και ασφάλειας τον περασμένο Απρίλιο, ο οποίος επισήμανε την παντελή έλλειψη σηματοδότησης και της πολλαπλές καταγγελίες για κίνδυνο ατυχήματος αποτέλεσε το πρώτο καμπανάκι κινδύνου. Το δεύτερο ήταν αυτό της Συνδικαλιστικής Κίνησης Σιδηροδρόμων η οποία στις αρχές αυτού του Φλεβάρη αφού ανέφερε δύο περιπτώσεις όπου κινδύνευσε τόσο ο μηχανοδηγός όσο και οι επιβάτες, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, κατέστησε επίσης ως επιτακτική ανάγκη την σηματοδότηση του συγκεκριμένου δρομολογίου το συντομότερο δυνατό. Λίγες μέρες μετά, στις 15 Φεβρουαρίου, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες για τις σιδηροδρομικές μεταφορές ενώ στις 20 του ίδιου μήνα ο υπουργός μεταφορών Κώστας Καραμανλής τονίζει ότι η κυβέρνηση «δεν παίζει με την ασφάλεια των επιβατών» στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Όσο για τον πρωθυπουργό, αυτός κανόνιζε σήμερα να στήσει άλλη μια επικοινωνιακή φιέστα στο Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου Βορείου Ελλάδος, το οποίο ανεγειρόταν την προηγούμενη μόλις μέρα για να μας ενημερώσει πως η σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα χαίρουν των ασφαλέστερων και πιο σύγχρονων προδιαγραφών. Τι ειρωνεία, ε;

Με όλα αυτά ελπίζουμε να καταστεί σαφές πως δεν πρόκειται για κάποιο ανεπαίσθητο ατόπημα ή ένα ανθρώπινο λάθος. Πρόκειται για μια βαθιά ΚΡΑΤΙΚΗ δολοφονία σχεδιασμένη από πολιτικάντηδες και λειτουργούς του κεφαλαίου με θύμα για άλλη μια φορά εμάς τους/ις ιδιους/ες. Ή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας που τόσο κραυγαλέα σιγοντάρει το κεφάλαιο, (και στην προκειμένη ξεκίνησε με τις ευχές τις κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξεχνιόμαστε) η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε βάρος έργων τόσο νευραλγικής σημασίας για την ασφαλή μετακίνηση και η αμέλεια ορισμένων για οτιδήποτε άλλο πέραν της οικονομικής και πολιτικής τους ανάδειξης οδηγεί σε τέτοιου είδους συμβάντα που θυμίζουν μία άλλη εποχή.

Δεν ικανοποιούμαστε με δηλώσεις εντυπωσιασμού εκ των υστέρων πέρι αμερόληπτης διερεύνησης και εξιχνίασης του γεγονότος, ούτε με παραιτήσεις για τα μάτια του κόσμου έναν μήνα πριν τις εκλογές.

Αντιθέτως αντιλαμβανόμαστε τις ευθύνες μας και την ανάγκη μας να δράσουμε άμεσα, μαζικά, συλλογικά.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ 2 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΙΣ 18:00 ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ

Την Δευτέρα 6 Μαρτίου, μια ανάσα πριν την 8η Μάρτη διοργανώνουμε ένα απόγευμα αφιερωμένο στην αναζήτηση των διαφόρων όψεων της πατριαρχίας, που υποβαθμίζει τις ζωές μας, και στους αγώνες των γυναικών που διατρέχουν την ανθρώπινη ιστορία μέχρι και σήμερα.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα, είναι το εξής:

•18:30: Προβολή «Ruins»

Το Ruins είναι ελληνικό ντοκιμαντέρ παραγωγής 2013. Πραγματεύεται την υπόθεση της σύλληψης για κακούργημα και της δημοσιοποίησης φωτογραφιών και στοιχείων ταυτότητας στο διαδίκτυο γυναικών φερόμενων ως οροθετικών λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012.

•19:30: Εκδήλωση – συζήτηση «Όψεις της Πατριαρχίας»

– Εισήγηση συντονιστικού 8ης Μάρτη

– Εισήγηση «8 του Μάρτη: Στιγμές από το παρελθόν και μνήμες για το μέλλον», Μαρία Ταμπούκου (Καθηγήτρια Φεμινιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου)

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, την 8η Μάρτη, βρισκόμαστε όχι για να τη γιορτάσουμε, αλλά για να καταδείξουμε πως οι ιστορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπισή της, διατρέχουν το κοινωνικό σύνολο και σήμερα. Βέβαια, κάτι τέτοιο εκουσίως αποσιωπάται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Η 8η Μάρτη εορτάζεται καταναλωτικά, εμπορευματικά και με θεαματικούς όρους σαν ένας δεύτερος Άγιος Βαλεντίνος, πλήρως αποπολιτικοποιημένη και ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του καπιταλισμού. Σαν μια επέτειος χαράς, όπου η ισότητα έχει επιτευχθεί και το ζήτημα θεωρείται πλέον λήξαν ή σαν μια γιορτούλα για την «ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης», όπου κερνάμε τις γυναίκες ποτά και τους χαρίζουμε λουλούδια. Είμαστε, όμως, πολλά παραπάνω από «όμορφες υπάρξεις» που δικαιούνται μία ημέρα γιορτής. Οι αγώνες των γυναικών και εν γένει των θηλυκοτήτων ανά δεκαετίες και τόπους, είτε ως μαζικά κινήματα με συγκεκριμένα αιτήματα, είτε ως κοινότητες όπου το βίωμα βρήκε χώρο έκφρασης και μετατράπηκε σε συλλογικές αρνήσεις, διαμόρφωσαν τις όποιες καλύτερες συνθήκες ζούμε στο σήμερα και ανέδειξαν την καθολικότητα της πατριαρχίας.

Δεν είναι επέτειος, δεν είναι γιορτή,

είναι αγώνες καθημερινοί!

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ

Φωτογραφίες από τη σημερινή πορεία στήριξης των καλλιτεχνών στην οποία παρευρεθήκαμε κι εμείς, καθώς και από τα πανό που αναρτήσαμε στην Ακαδημία και το Πνευματικό Κέντρο. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στην προσυγκέντρωση και την πορεία:

Τον τελευταίο ενάμιση μήνα παρακολουθούμε τον ολοένα αυξανόμενο- σε ένταση και συμμετοχή- αγώνα σπουδαστών και εργαζομένων στον πολιτισμό. Με αφορμή το προεδρικό διάταγμα 85/2022 το οποίο υποβαθμίζει τα πτυχία των αποφοίτων δραματικών σχολών, μετατρέποντας τους ουσιαστικά από ηθοποιούς σε ανειδίκευτους εργάτες, ένα κύμα καταλήψεων σχολών και θεάτρων εξαπλώθηκε στην χώρα. Οι φοιτήτριες των δραματικών σχολών –με την υποστήριξη και του εκπαιδευτικού προσωπικού- βλέπουν στο διάταγμα αυτό μια ακόμα κίνηση εργασιακής και ταξικής υποτίμησης. Σε έναν κλάδο που ήδη οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας απουσιάζουν, τα ένσημα είναι σπάνια και οι εργαζόμενοι ηθοποιοί και τεχνικοί καλούνται να παζαρεύουν τον κάθε επιχειρηματία να τους πληρώσει. Ένας κλάδος που στην περίοδο της καραντίνας είδε το κράτος να τους αναγνωρίζει σαν χομπίστες, αμελώντας να τους στηρίξει οικονομικά την περίοδο που τα εργασιακά τους περιβάλλοντα ήταν κλειστά, ενώ φρόντισε το άνοιγμα αυτών και η επιστροφή στην εργασία των ανθρώπων της τέχνης να είναι από τα τελευταία πράγματα που θα γίνουν.

Και τότε με το – support art workers-, όπως και τώρα, οι εργαζόμενοι της τέχνης κινητοποιήθηκαν και απευθύνθηκαν στα κινήματα και σε όλη την κοινωνία ζητώντας την υποστήριξη στην διεκδίκηση των αυτονόητων απέναντι στην κρατική υποτίμηση. Έτσι, καταφέρνουν να επεκτείνουν τις κλαδικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις αγγίζοντας- με το λόγο και τις πράξεις τους- την ουσία της εργασίας τους, τον πολιτισμό.

Ζούμε σε μια κοινωνία που η τέχνη ορίζεται, παράγεται και ελέγχεται από το έκτρωμα που αποκαλείται υπουργείο πολιτισμού, από αποστειρωμένα ιδρύματα ευγενικής χορηγίας φιλεύσπλαχνων μεγαλοεφοπλιστών και κρατικά θέατρα που διοικούν οι ικανότεροι γλύφτες της εξουσίας. Μια τέχνη καθοδηγούμενη, εντελώς αποκομμένη από τις ανάγκες της κοινωνίας, που αφόρα μόνο τους λίγους από τα πάνω, που συχνά ζέχνει από τις εθνικιστικές κορώνες που ανακαλύπτουν μες τα εκ φύσεως αντιεξουσιαστικά αρχαία δράματα, κάτι σκατά σαν τον λιγνάδη. Ένας πολιτισμός που δεν έχει τίποτα να πει μιας και η γλώσσα του είναι απασχολημένη να ευχαριστεί την εξουσία.

Σε αυτό το τοπίο, σπουδαστές και εργαζόμενοι του θεάτρου –και όχι μόνο- θέτουν εκ νέου αλλά και ήδη απαντούν το ερώτημα τι είναι πολιτισμός. Καταλαμβάνοντας τόσο τις σχολές τους όσο και τα μεγαλύτερα θέατρα της χώρας, απαντούν στην υποβάθμιση της εργασίας τους με την αδιαμεσολάβητη και ανοιχτή .επικοινωνία αυτής με όποιον ενδιαφέρεται. Μέσα από δεκάδες δράσεις, συναυλίες, παραστάσεις και με μια αξιοσημείωτη κοινωνική συμμετοχή που καταλαμβάνει θέατρα, δρόμους και δημόσιους χώρους, επανανοηματοδοτούν τόσο το περιεχόμενο της όσο και το που γίνεται τέχνη. Έτσι, καταφέρνουν να αποκτήσουν ένα ζωντανό και πλατύ ακροατήριο. Προτάσσοντας δηλαδή, τον πολιτισμό μας έναντι στο δικό τους κατορθώνουν ένα ολομέτωπο ρήγμα με την εξουσία επεκτείνοντας τον αγώνα πέρα από την κλαδική διεκδίκηση.

Εμείς, από την πλευρά μας στηρίζουμε και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε κίνηση που αμφισβητεί έμπρακτα την εξουσία και τους θεσμούς της, διεκδικώντας από αυτήν, ώστε να την καταρρίψει. Αλληλεγγύη και νίκη στον αγώνα των σπουδαστριών των καλλιτεχνικών σχολών, των εργαζομένων στον πολιτισμό και του ακροατηρίου τους.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

10 100 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Τον τελευταίο ενάμιση μήνα παρακολουθούμε τον ολοένα αυξανόμενο- σε ένταση και συμμετοχή- αγώνα σπουδαστών και εργαζομένων στον πολιτισμό. Με αφορμή το προεδρικό διάταγμα 85/2022 το οποίο υποβαθμίζει τα πτυχία των αποφοίτων δραματικών σχολών, μετατρέποντας τους ουσιαστικά από ηθοποιούς σε ανειδίκευτους εργάτες, ένα κύμα καταλήψεων σχολών και θεάτρων εξαπλώθηκε στην χώρα. Οι φοιτήτριες των δραματικών σχολών –με την υποστήριξη και του εκπαιδευτικού προσωπικού- βλέπουν στο διάταγμα αυτό μια ακόμα κίνηση εργασιακής και ταξικής υποτίμησης. Σε έναν κλάδο που ήδη οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας απουσιάζουν, τα ένσημα είναι σπάνια και οι εργαζόμενοι ηθοποιοί και τεχνικοί καλούνται να παζαρεύουν τον κάθε επιχειρηματία να τους πληρώσει. Ένας κλάδος που στην περίοδο της καραντίνας είδε το κράτος να τους αναγνωρίζει σαν χομπίστες, αμελώντας να τους στηρίξει οικονομικά την περίοδο που τα εργασιακά τους περιβάλλοντα ήταν κλειστά, ενώ φρόντισε το άνοιγμα αυτών και η επιστροφή στην εργασία των ανθρώπων της τέχνης να είναι από τα τελευταία πράγματα που θα γίνουν.

Και τότε με το – support art workers-, όπως και τώρα, οι εργαζόμενοι της τέχνης κινητοποιήθηκαν και απευθύνθηκαν στα κινήματα και σε όλη την κοινωνία ζητώντας την υποστήριξη στην διεκδίκηση των αυτονόητων απέναντι στην κρατική υποτίμηση. Έτσι, καταφέρνουν να επεκτείνουν τις κλαδικές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις αγγίζοντας- με το λόγο και τις πράξεις τους- την ουσία της εργασίας τους, τον πολιτισμό.

Ζούμε σε μια κοινωνία που η τέχνη ορίζεται, παράγεται και ελέγχεται από το έκτρωμα που αποκαλείται υπουργείο πολιτισμού, από αποστειρωμένα ιδρύματα ευγενικής χορηγίας φιλεύσπλαχνων μεγαλοεφοπλιστών και κρατικά θέατρα που διοικούν οι ικανότεροι γλύφτες της εξουσίας. Μια τέχνη καθοδηγούμενη, εντελώς αποκομμένη από τις ανάγκες της κοινωνίας, που αφόρα μόνο τους λίγους από τα πάνω, που συχνά ζέχνει από τις εθνικιστικές κορώνες που ανακαλύπτουν μες τα εκ φύσεως αντιεξουσιαστικά αρχαία δράματα, κάτι σκατά σαν τον λιγνάδη. Ένας πολιτισμός που δεν έχει τίποτα να πει μιας και η γλώσσα του είναι απασχολημένη να ευχαριστεί την εξουσία.

Σε αυτό το τοπίο, σπουδαστές και εργαζόμενοι του θεάτρου –και όχι μόνο- θέτουν εκ νέου αλλά και ήδη απαντούν το ερώτημα τι είναι πολιτισμός. Καταλαμβάνοντας τόσο τις σχολές τους όσο και τα μεγαλύτερα θέατρα της χώρας, απαντούν στην υποβάθμιση της εργασίας τους με την αδιαμεσολάβητη και ανοιχτή .επικοινωνία αυτής με όποιον ενδιαφέρεται. Μέσα από δεκάδες δράσεις, συναυλίες, παραστάσεις και με μια αξιοσημείωτη κοινωνική συμμετοχή που καταλαμβάνει θέατρα, δρόμους και δημόσιους χώρους, επανανοηματοδοτούν τόσο το περιεχόμενο της όσο και το που γίνεται τέχνη. Έτσι, καταφέρνουν να αποκτήσουν ένα ζωντανό και πλατύ ακροατήριο. Προτάσσοντας δηλαδή, τον πολιτισμό μας έναντι στο δικό τους κατορθώνουν ένα ολομέτωπο ρήγμα με την εξουσία επεκτείνοντας τον αγώνα πέρα από την κλαδική διεκδίκηση.

Εμείς, από την πλευρά μας στηρίζουμε και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε κίνηση που αμφισβητεί έμπρακτα την εξουσία και τους θεσμούς της, διεκδικώντας από αυτήν, ώστε να την καταρρίψει. Αλληλεγγύη και νίκη στον αγώνα των σπουδαστριών των καλλιτεχνικών σχολών, των εργαζομένων στον πολιτισμό και του ακροατηρίου τους.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/2 ΣΤΙΣ 11:00Π.Μ. ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ

10 100 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Κάλεσμα για δράσεις την 8η Μάρτη

Σε συνέχεια του περσινού, πολύ επιτυχημένου, συντονισμού δράσεων για την 8η Μάρτη, ήρθε πια η στιγμή για το φετινό κάλεσμα. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, που πλησιάζει, σας καλούμε όλες και όλους να βρεθούμε πάλι για να συζητήσουμε ιδέες και προτάσεις πάνω στο πώς μπορούμε να δράσουμε εκείνη η μέρα, ώστε να διαμορφώσουμε μια 8η Μάρτη διαφορετική από τα καθιερωμένα, δυναμική και ταυτόχρονα δημιουργική και πολύπλευρη.

Μέσα σε έναν πατριαρχικό κόσμο που μας καταπιέζει σε πολλαπλά επίπεδα, από τα ασφυκτικά έμφυλα στερεότυπα, μέχρι τις καθημερινές παρενοχλήσεις και γυναικτονίες, επιδιώκουμε την 8η Μάρτη, αλλά και κάθε μέρα, να δημιουργήσουμε ρήγματα. Αναζητούμε ευκαιρίες να κάνουμε την καταπίεση σε όλες τις μορφές της ορατή, ψάχνουμε τρόπους να αγωνιστούμε εναντίον της. Διψάμε για τη δημιουργία τρόπων σύνδεσης μεταξύ μας βασισμένων στην ισοτιμία, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη.

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση δράσεων την Πέμπτη 2 Φλεβάρη στις 9μ.μ. στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, εντός στοάς Σκόρδου, είσοδος και από Τσιριγώτη 14)

Σας περιμένουμε!