11 χρόνια πριν, τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι της Αττικής, ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Στο σήμερα, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και τα διάφορα προσωπεία που ενσαρκώνει, παραμένει ακόμα επίκαιρος και σημαντικός για τις ζωές μας, αλλά και για την ζωή του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου αυτής της κοινωνίας.

Ο φασισμός είναι κοινωνικό φαινόμενο, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξουσία, το κράτος και το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μεταλλάσσεται και να παίρνει διάφορες μορφές μέσα στα χρόνια. Φέτος, μια σημαντική έκφραση του αναδυόμενου νεοφασιστικού στοιχείου ήταν τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Αγγλία. Στις 29 Ιουλίου, στο Σάουθπορτ, υστέρα από μια δολοφονική επίθεση (όπου θύτης ήταν πιθανότατα κάποιος ανήλικος με καταγωγή από τη Ρουάντα, χώρα με 95% χριστιανικό στοιχείο, όπως και οι Άγγλοι εκκολαπτόμενοι Άντριου Τέιτ και όχι κάποιος ισλαμιστής όπως αρχικώς πιθανολογήθηκε) που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών παιδιών και τον τραυματισμό δέκα ατόμων, ακροδεξιοί σε όλη την χώρα ακολουθώντας την πάγια τακτική γενίκευσης μέσω πογκρόμ, βγήκαν στους δρόμους με στόχο να «τιμωρήσουν» (λιντσάρουν) οποιοδήποτε άνθρωπο θεωρούσαν ένοχο, δηλαδή αδύναμους και φτωχούς μετανάστες, όπως συνηθίζουν να κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι του είδους τους.

Παράλληλα, αυτό το γεγονός εμφάνισης των φασιστών στους δρόμους είναι αποτέλεσμα της γενικής ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη τη Δύση σε θεσμικό και μη επίπεδο. Καθώς περνάει ο καιρός, στο μυαλό του μέσου ευρωπαίου φαίνεται αναπόφευκτη η εκλογική νίκη του φασιστικού μορφώματος Λεπέν που οδηγεί σε ένα καθεστώς πλήρους κανονικοποίησης του ακροδεξιού λόγου.

Φυσικά, όλα αυτά τα βλέπουμε και στην ελληνική κοινωνία. Φασιστικές πρακτικές εντοπίζουμε αρχικά στα σύνορα της χώρας. Από τον ποταμό Έβρο μέχρι και τα νησιά του Αιγαίου οι επαναπροωθήσεις αποτελούν καθεστώς, βάζοντας στο στόχαστρο κάθε ταλαιπωρημένο άνθρωπο που θέλει να βρει ένα καλύτερο μέλλον. Οι επαναπροωθήσεις αυτές, πολλές φορές καταλήγουν θανατηφόρες, κάνοντάς μας να μετράμε κρατικές δολοφονίες, όπως στην περίπτωση του ναυαγίου της Πύλου, με εκατοντάδες νεκρούς. Στο βάζο με το μέλι που ονομάζεται «υπεράσπιση των συνόρων» έχουν βουτηγμένα τα χέρια τους διάφορα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Από το ΑΠΘ και το ΕΜΠ που παράγουν έρευνα χρηματοδοτούμενη από ευρωπαϊκά προγράμματα για το στρατό και την αστυνομία στο πλαίσιο «διαφύλαξης» των συνόρων, μέχρι και τους διάφορους εφοπλιστές (βλ. Μαρινάκης) με την έμπρακτη στήριξη των σωμάτων ασφαλείας και των «ηρωικών» μας συνοριοφυλάκων.

Αυτές τις πρακτικές, δεν τις βλέπουμε μόνο στα σύνορα και στα ακριτικά νησιά της χώρας, αλλά εντοπίζονται παντού μέσα στην ελληνική κοινωνία. Στην πόλη μας, μόνο όσοι εθελοτυφλούν δε βλέπουν τους κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς που επιβάλλονται στον άμεσα εκμεταλλεύσιμο πληθυσμό των Ιωαννίνων. Στα Γιάννενα, το κοινό μυστικό για το οποίο κανένας δεν μιλάει, είναι αυτό του κυκλώματος εκμετάλλευσης που έχει χτιστεί μεταξύ ελληνικού κράτους, Περιφέρειας Ηπείρου, Καμπ Κατσικάς, ΜΚΟ-νταβατζήδων και πτηνοτροφικών μονάδων, με θύμα τον προσφυγικό πληθυσμό της πόλης.

Σε μια κίνηση που θυμίζει τις εποχές του δουλεμπορίου και της μετακίνησης των πληθυσμών για την εκπλήρωση των καπιταλιστικών στόχων ανάπτυξης, οι μεγάλες πτηνοτροφικές μονάδες της Ηπείρου, Πίνδος και Νιτσιάκος, χρησιμοποιούν μη καταγεγραμμένους πρόσφυγες και προσφύγισσες ως φθηνό εργατικό δυναμικό, βάζοντάς τους για εργασία στους πιο επικίνδυνους τομείς του εργοστασίου, όπως τα σφαγεία, πετώντας τους ένα ψωρομεροκάματο. Όλα αυτά, διαδραματίζονται υπό την αιγίδα του ελληνικού κράτους και του περιφερειάρχη Ηπείρου Καχριμάνη, με την άριστη συνεργασία του Καμπ Κατσικάς, που «ξεφορτώνεται» πρόσφυγες χωρίς χαρτιά και των ΜΚΟ/Νταβατζήδων, που παίρνουν και αυτοί την προμήθειά τους κατευθύνοντας τους ανθρώπους να δουλέψουν σε αυτά τα κάτεργα.

Στο πλαίσιο του κοινωνικού διαχωρισμού που προαναφέρθηκε, έχει εισαχθεί και στα μέρη μας ένα νέο ρεύμα φασιστικής ρητορικής εν ονόματι “anti-woke”. Αυτό το «κίνημα», στην βάση του αποτελείται από άτομα με αντιδραστικές πολιτισμικές πεποιθήσεις, που εναντιώνονται στη διεκδίκηση αναγνώρισης και ορατότητας διαφόρων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (μετανάστ(ρι)ες-α, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, θυληκότητες κλπ.) Αυτή η ρητορική, που προάγει ως ανώτερο το ανδρικό φύλο που επιβάλλεται σε ένα υποτιθέμενο κατώτερο γυναικείο, αποτέλεσμα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, οδηγεί σε κακοποιητικές συμπεριφορές που μπορεί να δέχεται ένα παιδί για να μεγαλώνει με βάση τον «κοινωνικό ρόλο» που έρχεται πακέτο με το βιολογικό του φύλο μέχρι την ενδοοικογενειακή σωματική και λεκτική κακοποίηση που μπορεί να δέχεται μια γυναίκα, ακραία έκφραση της οποίας αποτελούν οι γυναικοκτονίες που έχουμε κουραστεί να μετράμε, ενώ το έχουμε δει να αποτυπώνεται και στο δρόμο με διάφορες ομοφοβικές επιθέσεις, με χαρακτηριστικό συμβάν την επίθεση μιας μάζας ανήλικων φασιστοειδών σε δύο κουιρ άτομα, τον Μάρτιο του ‘24, στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Η “anti-woke” ρητορική, εργαλειοποιείται και από τα ελληνικά ακροδεξιά κόμματα ως τροφή για τον κάθε πικραμένο-η που αποτελεί την εκλογική τους βάση και που το υπαρξιακό του άγχος για επιβίωση το στρέφει πολύ βολικά ενάντια σε όσους νιώθει ότι αποτελούν απειλή για τα ήθη, τις παραδόσεις και τις εθνικές του πεποιθήσεις.

Ο φασισμός αποτελεί δομικό στοιχείο στη συγκρότηση των εθνών κρατών της νεωτερικότητας. Αποτελεί μια ριζοσπαστική έκφανση του δομικού ρατσισμού, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού που ενυπάρχουν σε όλα τα κράτη της Δύσης από τη στιγμή της δημιουργίας τους. Εκπληρώνει το ρόλο του μέσα σε συνθήκες κοινωνικής κρίσης, εμφανιζόμενος ως αντισυστημική και ριζοσπαστική λύση απέναντι στην αμηχανία και την ανικανότητα του κοινοβουλευτισμού. Ο φασισμός ενσαρκώνει σε πιο παροξυσμικό βαθμό, τον βαθύ ρατσισμό του δυτικού κόσμου απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που θεωρεί κατώτερες και «γυμνές» από δικαιώματα, ενώ παράλληλα και παρά την δήθεν αντικαπιταλιστική ρητορική του, αποτελεί μία σωτήρια για τον καπιταλισμό δύναμη, λειτουργώντας ως τσιράκι των ισχυρών αφεντικών, όποτε αυτοί τον χρειάζονται.

Όταν κάποιος σοκάρεται με τη βία των φασιστών απέναντι στους αδύναμους, θα πρέπει να θυμάται ότι οι κοινωνίες μας είναι βουτηγμένες μέσα στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, την πατριαρχία και το μίσος για το διαφορετικό που ενσαρκώνεται με τις μορφές της μετανάστριας, του πρόσφυγα, του ατόμου που δεν «ικανοποιεί» τα κοινωνικά και σεξουαλικά στάνταρ, του κοινωνικού αγωνιστή που αντιστέκεται στο υπάρχον και βολικά βαφτίζεται βολεμένος από όσους δεν σκοπεύουν να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την ανατροπή της υπάρχουσας άθλιας κατάστασης που ζούμε.

Το να παλεύεις ενάντια στον φασισμό, σημαίνει πολλά πράγματα : σημαίνει να παλεύεις ενάντια στην κοινωνική αδικία, ενάντια στην κρατική εξουσία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, το ρατσισμό απέναντι στους αδύναμους, να παλεύεις ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικιστικό παροξυσμό. Σημαίνει, επίσης, να τσακίζεις τους φασίστες όπου τους βρεις. Επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ούτε μουσειακό έκθεμα που μας «θυμίζει» την ναζιστική και φασιστική κτηνωδία σαν να είναι κάτι περασμένο και μακρινό, δεν ξεχνάμε και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε ούτε τον Παύλο Φύσσα, ούτε τον Σεχζάτ Λουκμάν, ούτε τους ανώνυμους νεκρούς μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά θα συνεχίσουμε να τσακίζουμε τους φασίστες παντού, στήνοντας παντού αναχώματα κοινωνικού και μαχητικού αντιφασισμού.

ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/09 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

 

Το νέο τεύχος της Βαβυλωνίας κυκλοφορεί!

Περιεχόμενα:

Οι κοινωνίες μπροστά στον πόλεμο

_Editorial

 

Tο ρίζωμα του Ataxia School

_Ataxia School, Δημοκρατικό σχολείο του Βουνού

 

Τέμπη: “ανθρώπινα λάθη”, απάνθρωπες σκοπιμότητες

_Άρης Χατζηγεωργίου

 

Εισήγηση της Άννας Καρατζόγλου

 

Τα Τέμπη που ζούμε συνεχώς

_Βαγγέλης Βλάχος

 

Κατασκευάζοντας τον “εσωτερικό εχθρό”: ο πόλεμος ως εργαλείο ελέγχου των κοινωνιών

_Ελιάνα Καναβέλη

 

Take No Prisoners: ο υβριδικός πόλεμος και η επέκταση του πολέμου Κρατών/Κεφαλαίου στους από κάτω

_Αντώνης Μπρούμας

 

Για τον πόλεμο ως πολιτισμικό ιμπεριαλισμό

_Δημήτρης Σταματόπουλος

 

Λύνοντας το Παλαιστινιακό και το Κουρδικό Ζήτημα

_Kurdistan Communities Union, μτφ. Μηνάς Μπλάνας

 

Παλαιστίνη και Λατινική Αμερική: Βαθιά σύνδεση λόγω κοινών βιωμάτων

_Raúl Zibechi, μτφ. Μαριλένα Ευσταθιάδη

 

Στη μνήμη των συντρόφων μας

_Αντόν από Κολεκτίβες Αλληλεγγύης

 

Κάτι για τα 30

_Αλέξανδρος Ηλιόπουλος

 

Αλλαγές στην Αυτονομία των Ζαπατίστας

_Lola Sepúlveda, μτφ. Calendario Zapatista

 

Δύο λόγια με τον Immortal Technique

_Γιώργος Καραθανάσης

 

Ασήμαντη λεπτομέρεια

_Βασίλης Καραπάνος

 

Rich Things: ο χειραφετητικός μεταμοντερνισμός του Γιώργου Λάνθιμου

 

_Άκης Γαβριηλίδης, Μαρία Σαρρή

 

Περιθωριοποίηση

 

Μικρά κινηματικά

Με το πέρας του 10ου Αντιεξουσιαστικού Φεστιβάλ, και παρά την κούραση που επήλθε από αυτό, προσθέσαμε στις μνήμες μας άλλη μία προσπάθεια ανάκτησης του δημόσιου χώρου, με εκδηλώσεις που ταυτίζονται με τις ανάγκες και τους προβληματισμούς μας και διασκέδαση ελεύθερη προσβάσιμη και προσιτή για όλη την κοινωνία. Ξεκινώντας όμως με αφετηρία την διοργάνωση ενός ποιοτικού, πολύμορφου και περιεκτικού τριημέρου, και έχοντας ως μόνο έσοδο την κατανάλωση ποτών, βρεθήκαμε στην θέση να χρειαζόμαστε περαιτέρω έσοδα για την κάλυψη των εξόδων του φεστιβάλ. Έτσι αυτήν την Πέμπτη 04/07 θα πραγματοποιηθεί βιβλιοπωλείο και στη συνέχεια μπαρ στην Παπαζόγλειο Αρχιτεκτονική Σχολή (ή στον Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα σε περίπτωση βροχής, Αραβαντινού 6, εντός στοάς) για ένα τελευταίο ξεσκαρτάρισμα και ένα συμβολικό κλείσιμο των εκδηλώσεων του περασμένου μήνα.

Σας περιμένουμε!

ΣΩΣΤΕ ΤΙΣ ΛΙΜΝΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

Η Λίμνη Κρεμαστών παραδίδεται στην πράσινη Ανάπτυξη

Τον Αχελώο εδώ και 60 χρόνια τον έχουν “ταράξει” στην πράσινη ανάπτυξη. Τον τεμάχισαν τον φραγμοποίησαν τον στέρεψαν, ετοιμάζονται να τον εκτρέψουν και να τον κατασπαράξουν.

Σήμερα οι τρεις λίμνες (Κρεμαστών, Καστρακίου και Στράτου) παράγουν ιδιαίτερα μεγάλες ποσότητες ρεύματος με τα υδροηλεκτρικά φράγματα που κατασκεύασαν ενώ δεν έχουν παραιτηθεί από το φράγμα της Μεσοχώρας στον άνω ρού ούτε από το φράγμα της Συκιάς για την εκτροπή. Δεν αρκούνται σε αυτη τη λεηλασία και απαιτούν περισσότερα.

Στόχος η λίμνη Κρεμαστών και η γύρω περιοχή. Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία απαιτεί 14.000 στρέμματα για πλωτά φωτοβολταϊκά μέσα στη λίμνη αλλά και την επεκτασή τους έξω απο αυτήν στα Βοσκοτόπια της Βελαώρας. Με συνακόλουθα έργα βιομηχανικής κλίμακας ανεμογεννήτριες και έργα αντλησιοταμίευσης. Και όλα αυτά στις απολήξεις των δυτικών Αγράφων γιατί τα υπόλοιπα Άγραφα τα θέλουν για ανεμογεννήτριες.

Η Ενέργεια όχι μόνο ως εμπόρευμα αλλά ως χρηματιστηριακό προϊόν που έχει ήδη μετατραπεί έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για καινούργιες περιφράξεις βοσκοτόπων για καινούργιες εκτοπίσεις πληθυσμών και για νέους ξεριζωμούς. Η καταστροφή βιοποικιλότητας αλλά και η αλλαγή κλίματος θα είναι οι σίγουρες συνέπειες αυτών των “επενδύσεων” βαθαίνοντας την ανθρωπογενή κλιματική κρίση

Η Κλιματική αλλαγή και η Ανθεκτικότητα είναι τα στρατηγικά επιχειρήματα-άλλοθι προκειμένου η καπιταλιστική ανάπτυξη να έχει πράσινο πρόσημο. Η Πράσινη ανάπτυξη στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι μια ακόμη στρατηγική προκειμένου η Οικονομία να συνεχίσει να έχει την πρωτοκαθεδρία συνεχίζοντας να καθορίζει τις κοινωνικές σχέσεις και τις σχέσεις παραγωγής.

Η Πράσινη ανάπτυξη στα πλαίσια του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος που το οδηγεί σε μεγαλύτερη μεγέθυνση αλλά και σε μεγαλύτερη σπατάλη των φυσικών πόρων και ας παράγονται “καθαρότερα” προϊόντα μέσα από το φαινόμενο της αναπήδησης αλλά και του μεταβολισμού του κέρδους εις βάρος των φυσικών πόρων του κύματος της πολεοδομίας της σπατάλης περισσότερης ενέργειας κ.λπ.. Παρόλο που μπορεί να παράγονται καθαρότερα προϊόντα ο πολλαπλασιασμός της κατανάλωσης οδηγεί σε μεγέθυνση της παραγωγής και κατ΄επέκταση με μεγαλύτερη σπατάλη.

ΟΧΙ Πλωτά φωτοβολταϊκά στις τεχνητές λίμνες Κρεμαστών, Καστρακίου και Στράτου

ΟΧΙ Φωτοβολταϊκά στους βοσκοτόπους της Βαλαώρας Αγράφων

ΟΧΙ φωτοβολταϊκά στις λίμνες και τους βοσκοτόπους

ΟΧΙ αντλησιοταμιεύσεις – ΟΧΙ ανεμογεννήτριες

Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και με το μέτωπο της Ουκρανίας να συνεχίζει με αμείωτη ένταση, εύκολα καταλαβαίνει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει σε κοντινές γωνιές του πλανήτη. Πανίσχυροι κρατικοί σχηματισμοί, έχουν βάλει στο φουλ τις πολεμικές μηχανές και το ενδεχόμενο γενικευμένης- και καταστροφικής- σύρραξης μοιάζει κοντινότερο από ποτέ.

Εδώ και 9 μήνες το κράτος του Ισραήλ με την σύσσωμη υποστήριξη του δυτικού κόσμου, διεξάγει μια γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Με το πρόσχημα της αμυντικής πολιτικής, έχει ισοπεδώσει την λωρίδα της Γάζας, σφάζοντας πάνω από 30.000 παλαιστίνιους, βομβαρδίζοντας νοσοκομεία, σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας ανήλικα παιδιά, εκτοπίζοντας από τα σπίτια τους, τους ίδιους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες κρατάει εγκλωβισμένους στις ανοιχτές φυλακές της Γάζας και της δυτικής όχθης. Ενώ μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, κάθε είδος ανθρώπινου δικαίου, ακόμα και πολεμικού δικαίου, έχει καταπατηθεί, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα δυτικά μμε κάνουν μια άνευ προηγούμενου αποσιώπηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οδηγώντας τις κοινωνίες σε μια ντροπιαστική συναίνεση στον πραγματικό στόχο του ισραηλινού κράτους. Την εξαφάνιση των παλαιστίνιων από προσώπου γης.

Οι δολοφονικές κινήσεις του ισραηλινού κράτους, παρ’ ότι δέχονται την στήριξη και αποδοχή των δυτικών συμμάχων, φαίνεται να δημιουργούν μια επικίνδυνη ένταση στην περιοχή. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και τα ξεκάθαρα ρατσιστικά κίνητρα κατά των Αράβων προκαλούν την αντίδραση, ισχυρών κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, βυθίζοντας και την ίδια την ισραηλινή κοινωνία στον φόβο και την πολεμική καθημερινότητα. Η ένταση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ δείχνει ότι κάνεις δεν μπορεί πλέον να διασφαλίσει το ενδεχόμενο αποτροπής μιας εκτός ελέγχου παγκόσμιας σύρραξης.

Παράλληλα στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται κανονικά, σαν μια καινούργια πραγματικότητα, χωρίς να φαίνεται το ενδεχόμενο κάποιας ειρηνικής λύσης. Χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες εκτοπισμένοι, δυο λαοί πιόνια στην γεωπολιτική σκακιέρα των ισχυρών.

Το ελληνικό κράτος με την σειρά του βρίσκεται βαθιά μπλεγμένο και στα δύο μέτωπα. Από την πρώτη στιγμή ακολουθώντας την γραμμή του νάτο δήλωσε στο πλευρό της Ουκρανίας στέλνοντας πολεμικό υλικό στο μέτωπο. Παράλληλα, αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του Ισραήλ, σφιχταγκαλιάζοντας τον νετανιάχου και ότι αυτός αποφασίζει, δηλώνοντας ότι θα τον στηρίζει μέχρι τέλους. Εμπλέκεται άμεσα ακόμα και επί του πεδίου, στέλνοντας φρεγάτα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην ερυθρά θάλασσα. Επιπλέον, έχει μετατρέψει το σύνολο της χώρας, σε ορμητήριο και για τα δυο μέτωπα. Από την Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και την Λάρισα, στηρίζουμε σαν χώρα, έμπρακτα και υλικά τις σφαγές που διεξάγονται αυτήν την στιγμή. Σε όλα αυτά, δεν βλέπουμε το κράτος μας σαν ένα άβουλο πιόνι νάτο και Αμερικής, όπως λέγεται από πολλούς, αλλά σαν έναν τυχοδιωκτικό σχηματισμό που όπου μυρίζει αίμα, πετρέλαιο και συμφέρον, χώνεται συνειδητά και στρατηγικά μπας και τσιμπήσει κάνα ψίχουλο από τα λάφυρα.

Οποιαδήποτε κοινωνία οδηγείται σε πόλεμο, ανεξάρτητα από τις εθνικιστικές κραυγές των εκάστοτε κρατών και την πρόφαση της άμυνας, αυτό που βιώνει είναι θάνατο, φόβο, απώλειες, ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή.

Είναι φανερό ότι και το δικό μας κράτος μας προετοιμάζει για πόλεμο. Τα έξοδα του πολέμου, είτε τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, είτε ως πρόφαση της γενικευμένης ακρίβειας στα πάντα, τα πληρώνουμε ήδη από την τσέπη μας. Τα εθνικιστικά αφηγήματα, ο πολεμικός λόγος και οι διαφορές ασκήσεις ετοιμότητας κατακλύζουν το δημόσιο λόγο και την καθημερινότητα μας. Δεν ξεχνάμε ότι στο πλαίσιο των πολεμικών προετοιμασιών, τα σύνορα της χώρας από τον Έβρο ως το Αιγαίο έχουν γίνει ένας μαζικός τάφος ανθρώπων που τρέχουν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τις συνέπειες του.

Με αυτές τι συνθήκες, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η εμφάνιση ενός μαζικού και διεθνούς αντιπολεμικού κινήματος, που θα μπλοκάρει την επερχόμενη πολεμική πραγματικότητα. Ξεκινώντας από εμάς, θεωρούμε αναγκαία την εμφάνιση ενός πραγματικού αντιπολεμικού μετώπου, που θα αναλύει τον πόλεμο σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής και θα προτάσσει μια αληθινά ειρηνική διαβίωση των λαών, στρέφοντας το πόλεμο στους πραγματικούς εχθρούς: θεούς, κράτη και τράπεζες. Είναι αναγκαίο να στραφούμε ενάντια στις πολεμικές ενέργειες του δικού μας κράτους και να προσπαθήσουμε να τις μπλοκάρουμε, αντί να ευχόμαστε γενικά και αόριστα ειρήνη. Να κατανοήσουμε και να διαδώσουμε το μήνυμα ότι ο πόλεμος δεν είναι ένα θέαμα στις ειδήσεις, αλλά ξεκινάει από εδώ, τρέφεται από την εργασία μας, διαμορφώνει την καθημερινότητα μας και απειλεί και την δικιά μας ζωή.

Καλούμε στην πορεία για την Παλαιστίνη την Πέμπτη 27/6 στις 6.30μ.μ. στην Περιφέρεια Ηπείρου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση