Την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου, μαζευόμαστε στις 22:00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, εντός Στοάς Σκόρδου, είσοδος και από Τσιριγώτη 14) για την οικονομική ενίσχυση της Χειρονομίας-ΑΚ.

Η κοινοτοπία της κρατικής καταστολής

 

 

Η έκρηξη και ο τραγικός θάνατος του Κυριάκου Ξ. στην οδό Αρκαδίας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου της κρατικής καταστολής.

 

Η αστυνομία πήρε στα χέρια της την υπόθεση των Αμπελοκήπων και τη μετέτρεψε σε μια φούσκα που τη φουσκώνει διαρκώς και είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα σκάσει. Χρέος δικό μας, της κοινωνίας και του κινήματος αντίστασης είναι αυτή η φούσκα να σκάσει στα χέρια των δημιουργών της και μάλιστα όσο πιο σύντομα γίνεται.

 

Η ιστορία της κρατικής καταστολής επαναλαμβάνεται…

 

Από το πρώτο ιστορικά αποτύπωμα μέχρι και το τελευταίο, βλέπουμε την ίδια τακτική με σκοπό την παραγωγή «αντιτρομοκρατικού» έργου. Στήνεται γύρω από το αποτύπωμα μια ολόκληρη μεταφυσική πλεκτάνη από πολιτικές, κοινωνικές και συντροφικές σχέσεις. Συγκροτούνται ανύπαρκτες «εγκληματικές» οργανώσεις, στιγματίζονται και προφυλακίζονται άνθρωποι που στο τέλος ούτε τα δικαστήρια δεν μπορούν να τους καταδικάσουν και μετά από όλα αυτά αθωώνονται πανηγυρικά.

 

Όλες οι αποφάσεις δικών που στηρίχθηκαν στο δακτυλικό αποτύπωμα ήταν αθωωτικές και αυτές οι αποφάσεις έγιναν με αυτόν τον τρόπο νόμος. Γιατί η αστυνομία όμως επιμένει να «παρανομεί» επαναλαμβάνοντας την ίδια κατασταλτική τακτική;

 

·Πρώτο και ξεκάθαρο είναι ότι θέλει να επιβάλλει το ποινικό δίκαιο του εχθρού. Αυτό σημαίνει ότι οι αντίπαλοι του καθεστώτος πρέπει να τεθούν σε κατάσταση εξαίρεσης και με κάθε τρόπο να εξοντωθούν πολιτικά και υπαρξιακά αν είναι δυνατόν.

 

·Δεύτερον είναι ότι ο χώρος που συλλαμβάνει ομήρους για κατασκευή σκευωριών είναι από το κίνημα αντίστασης το οποίο θέλει να ποινικοποιήσει και να καταστείλει, καθιστώντας το ευάλωτο και περιθωριοποιημένο.

 

·Τρίτον: Μέσα από το όργιο των συλλήψεων και των προφυλακίσεων παράγεται ένα κλίμα τρομοϋστερίας και τρομολαγνείας που είναι μια αναγκαία συνθήκη, όχι μόνο για την νομιμοποίηση των αντιτρομοκρατικών νόμων όπως ο 187α, αλλά και για η διεύρυνσή του που αφορά πλέον το σύνολο των κοινωνικών αντιστάσεων.

 

·Τέταρτον: Μέσα από την ποινικοποίηση των προσωπικών συντροφικών και κοινωνικών σχέσεων θέλει το άτομο τεμαχισμένο και απομονωμένο απέναντι στην κρατική καταστολή, μετατρέποντας τον δημόσιο χώρο σε στρατόπεδο απολύτου πανοπτικού ελέγχου.

 

·Πέμπτον και σπουδαιότερο είναι πως υπάρχει ένα μίσος της αστυνομίας και μια εμμονή με τη γενιά του Δεκέμβρη, την οποία προσπαθεί να βγάλει από το χάρτη. Η επιτομή αυτής της γενιάς είναι ασφαλώς και ο Νίκος Ρωμανός που είδε την κρατική δολοφονία μπροστά στα μάτια του.

 

Όλα αυτά τα παζαρεύει με την εκ νέου σύλληψη του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος ποτέ δεν αρνήθηκε τη συμμετοχή του στο κίνημα αντίστασης που δεκαετίες τώρα μάχεται για τα δικαιώματα και την διεύρυνσή του. Στο πρόσωπό του δεν προφυλακίζεται μόνο όποιος/-α αγωνίζεται, αλλά το σύνολο της νεολαίας, στον βαθμό που η σύλληψή του είναι εντελώς αυθαίρετη.

 

Ενώ αρνείται κάθε σχέση με την έκρηξη της οδού Αρκαδίας, και αυτό είναι αλήθεια, η αντιτρομοκρατική τον ενοχοποίησε για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα, σε ένα μεταφερόμενο αντικείμενο δηλαδή.

 

Η Δικαστική και η αστυνομική εξουσία μας καθιστά ευάλωτους στο να μας συλλαμβάνει και να μας ενοχοποιεί χωρίς στοιχεία και στην ουσία χωρίς απόδοση κατηγορίας. Σπάζοντας με αυτό τον τρόπο κάθε κοινωνικό συμβόλαιο, εφαρμόζοντας αποκλειστικά το ποινικό δίκαιο του εχθρού.

 

Έχοντας την εμπειρία της αστυνομικής τακτικής, έγινε από όλους αντιληπτό ποιος είναι ο νέος σχεδιασμός της αντιτρομοκρατικής και γι’ αυτό ανέμισαν σακούλες σε όλη τη χώρα, για να δηλώσουν την νέα κρατική κοροϊδία. Το αποτύπωμα είναι η αποχρώσα ένδειξη κάθε ασφαλίτικης σκευωρίας.

 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ, ΤΗΝ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

 

Σας καλούμε στη εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνουμε στον ΕΚΧ Αλιμούρα, το Σάββατο 25/01 , στις 19:00 (Αραβαντινού 6, εντός Στοάς Σκόρδου, είσοδος και από Τσιριγώτη 14)

 

Θα μιλήσουν:

 

·Λίλα Ραγκούση (Δικηγόρος Ν. Ρωμανού)

·Μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης στον αγωνιστή Νίκο Ρωμανό

·Νώντας Σκυφτούλης (Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας)

 

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Εκδήλωση – Συζήτηση: Η Επανάσταση της Ροζάβα σε κίνδυνο

 

Οι Κούρδοι (SDF, YPJ/YPG) της Βορειοανατολικής Συρίας έχουν εγκαθιδρύσει από το 2012 (μετά την εξέγερση στη Συρία και τον αιματοβαμμένο εμφύλιο που ακολούθησε) την Δημοκρατική Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, μία πολυεθνική και πολυθρησκευτική οντότητα, η οποία λειτουργεί με βάση τις αρχές της Άμεσης δημοκρατίας, της ίσης συμμετοχής, της κοινωνικής αυτονομίας και της αυτοθέσμισης. Οι άξονες είναι ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός με την ισότιμη συμμετοχή όλων (Σύρων, Κούρδων, Αράβων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Τουρκμένων Κιρκάσιων, Σουνιτών, Σιιτών, Αλεβιτών, Χριστιανών, Δρούζων, Γεζίντι), η αντιπατριαρχία με την καθολική φεμινιστική επανάσταση που διεξάγεται στην περιοχή και η κοινωνική οικολογία με την προστασία της φύσης και τον έλεγχο των φυσικών πόρων σε ισορροπία με τον ανθρώπινο πληθυσμό. Μέχρι σήμερα, που βρίσκεται πάλι σε κίνδυνο κυρίως από τους τζιχαντιστές και το τουρκικό κράτος μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ, συνεχίζουν να την υπερασπίζονται και μαζί της υπερασπίζονται τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής αντιεξουσίας, ενός άλλου δρόμου πέρα από τη μισαλλοδοξία, την κυριαρχία, την εκμετάλλευση και τον θάνατο.

Η προοπτική της Συρίας δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στο μεσαίωνα και δεν μπορεί να είναι η Hayʼat Tahrir al-Sham (HTS) η al-Nusra και όλο αυτό το κρατικό, πατριαρχικό, θεοκρατικό, εθνικιστικό σύστημα καθυποταγής, προσταγής και επιβολής, αλλά η άμεση δημοκρατία, ο συνομοσπονδισμός, η ελευθερία και η ισότητα.

Την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στις 8μμ, θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για το κουρδικό επαναστατικό κίνημα και τη διαδρομή του μέσα στα χρόνια, καθώς και για το τι συμβαίνει σήμερα στην περιοχή της Βορειοανατολικής Συρίας με σύντροφο από το Academy of Democratic Modernity.

Σας περιμένουμε!

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΧΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024 σημειώνεται έκρηξη σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων και χωρίς να χάσει ούτε δευτερόλεπτο αναλαμβάνει δράση η αντιτρομοκρατική. Κατευθείαν προχωρά σε σύλληψη μιας γυναίκας που βρισκόταν εντός του διαμερίσματος αλλά και της γυναίκας που είχε παραλάβει τα κλειδιά του
διαμερίσματος και διέμενε στο εξωτερικό. Ωστόσο, στα ΜΜΕ κυριαρχούν ακόμα ειδήσεις σχετικές με τη διαγραφή Σαμαρά από τη ΝΔ και με το έγκλημα των Τεμπών, όπου το κράτος όχι μόνο δεν κινήθηκε ακαριαία για να συλλέξει στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος, αλλά στην ουσία έκανε ό,τι ήταν εφικτό προκειμένου να τα εξαφανίσει, πρακτική που έρχεται σε προφανή αντίθεση με την «σβελτάδα» στην
υπόθεση των Αμπελοκήπων.
Για τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης επιστρατεύτηκε η γνωστή τακτική του αποδιοπομπαίου τράγου, που λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης σε δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι το σημείο που έρχεται στο προσκήνιο η είδηση για τη δήθεν εμπλοκή του αγωνιστή Νίκου Ρωμανού. Ο Νίκος είναι ο άνθρωπος στου οποίου τα χέρια έπεσε νεκρός, στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο αδελφικός του φίλος Αλέξης
Γρηγορόπουλος, αφού προηγουμένως είχε προσβληθεί με σφαίρα από το μακρύ χέρι του κράτους, που ταΐζει η εξουσία. Ο φονιάς της 6ης Δεκεμβρίου σήμερα είναι ελεύθερος και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ ο Νίκος Ρωμανός που θα κουβαλάει αυτή την ανάμνηση για μια ζωή, θα συνεχίσει να διώκεται με κάθε ευκαιρία, όντας ένας ακόμα αποδιοπομπαίος τράγος στην μακρά λίστα αγωνιστών, από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα για να μην πάμε πιο πίσω, που στοχοποιούνταν και διασύρονταν κάθε φορά που το κράτος είχε ανάγκη από ένα εξιλαστήριο θύμα. Στο παρόν η αντιτρομοκρατική προχωράει στην παράνομη σύλληψη του Νίκου
Ρωμανού, εξαφανίζοντας από την επικαιρότητα κάθε τι επιβαρυντικό για την κυβέρνηση και το μπλοκ συμφερόντων που αυτή εκπροσωπεί, καθώς πλέον η πρώτη είδηση είναι η σύλληψη του Ρωμανού, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες προφυλακίστηκε. Η ΕΛΑΣ ανακοινώνει ότι βρέθηκε δακτυλικό του αποτύπωμα σε πλαστική σακούλα, εντός του διαμερίσματος που υπέστη ολική καταστροφή. Η αναφορά της ΕΛΑΣ μάς ταξιδεύει στο 2010, όπου είχε σταλεί φάκελος με εκρηκτικό
μηχανισμό στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης έχοντας στόχο τον Χρυσοχοΐδη. Τότε η ΕΛΑΣ ισχυρίστηκε ότι στο φάκελο που εξερράγη ο εκρηκτικός μηχανισμός, βρέθηκε ολόκληρο αποτύπωμα του Παλαιοκώστα! Είναι άπειρες οι δικαστικές αποφάσεις παγκοσμίως που έχουν δεχτεί ότι δεν μπορεί το δακτυλικό αποτύπωμα να αποτελέσει από μόνο του παράγοντα καταδίκης, από τη στιγμή μάλιστα που είναι πολύ εύκολο να «φυτευτεί», ειδικά από τους μηχανισμούς καταστολής, αλλά και από τον οποιονδήποτε.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ / ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 σηματοδοτεί για το κράτος μία στιγμή κινδύνου, μία στιγμή όπου απειλήθηκε με πολύ μαζικούς όρους το μονοπώλιο της βίας του από κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται κατά κανόνα στο περιθώριο, όπως οι μετανάστες-
ριες, οι ρομά, τα φτωχά στρώματα που βρίσκονται στην βάση της κοινωνικής
πυραμίδας, οι κοινωνικοί αγωνιστές κλπ. Από τότε ήδη το κράτος ενορχηστρώνει την αντι-εξέγερσή του, η οποία βασίζεται τόσο στην καταστολή όσο και στην προληπτική
εξουδετέρωση κάθε τι διαφορετικού, που μπορεί να απειλήσει την κανονικότητά του. Έτσι, εισερχόμαστε σε ένα ατέρμονο κυνήγι μαγισσών ενάντια στον εσωτερικό εχθρό.
Οι κοινωνικές μειονότητες έρχονται στο επίκεντρο κυρίως σε περιόδους κρίσης ως ο εσωτερικός εχθρός, άλλες βιώνουν τη ρατσιστική βία των κρατικών μηχανισμών καθημερινά και άλλες την στοχοποίηση και την καταστολή. Οι καθημερινές δολοφονίες και βιασμοί στον φράχτη του Έβρου, τα ναυάγια στη μεσόγειο, οι
εξαφανισμένοι και δολοφονημένοι μέσα στα Α.Τ. – κολαστήρια, το ξύλο στις συγκεντρώσεις απέναντι ακόμα και σε ομάδες του πληθυσμού που «χαίρουν της εκτίμησης των κυβερνώντων» όπως οι πυροσβέστες και οι υγειονομικοί, οι κάμερες
που βρίσκονται παντού, οι μπάτσοι που βρίσκονται παντού ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια (για να θυμηθούμε και το πρόσφατο παράδειγμα με τα ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), οι αγωνιστές που φυλακίζονται χωρίς στοιχεία, η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου, η μετατροπή όποιου αντιδράει σε εχθρό του
έθνους, είναι μερικά μόνο παραδείγματα καταστολής, κρατικής δολοφονικότητας, προληπτικής αντι-εξέγερσης και προσπάθειας εμπέδωσης ότι η βία είναι κρατικό μονοπώλιο.

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 άφησε, όμως, και μια τεράστια παρακαταθήκη για τις κοινωνικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων, στα μάτια των οποίων φώτισε έστω
και για λίγο η φλόγα μιας διαφορετικής κοινωνίας, χωρίς αρχηγούς και ηγέτες, χωρίς
καταπίεση και ανισότητες, ακολουθώντας το νήμα όλων των σύγχρονων εξεγέρσεων.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέδειξε ότι η κοινωνία μπορεί να αντιπαρατεθεί στο μονοπώλιο της κρατικής βίας. Τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το 2008, με την οικονομική κρίση και την βίαιη
φτωχοποίηση της κοινωνίας, οι οριζόντιες και αμεσοδημοκρατικές πρακτικές του Δεκέμβρη βρήκαν έδαφος σε λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις, κολλεκτίβες,
συλλογικές κουζίνες και σε κινήσεις αδιαμεσολάβητης αντίστασης απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Η φλόγα του Δεκέμβρη, λοιπόν, δε σβήνει. Την βλέπουμε στα μάτια όσων
αντιστάθηκαν εκείνες τις άγριες ημέρες, στα μάτια όσων συνέχισαν να αγωνίζονται και δεν παραιτήθηκαν, όσων ελπίζουν και ονειρεύονται ένα διαφορετικό αύριο. Η φλόγα
αυτή μας δείχνει πώς να πορευτούμε στον αγώνα που δίνουμε καθημερινά ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 18.00 ΑΚΑΔΗΜΙΑ

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
(Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 8μμ στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο
Αλιμούρα)

Επετειακό το κλίμα. Η 17η Νοέμβρη, είναι καταρχάς μέρα συνυφασμένη με τον αγώνα που έδωσε μια μερίδα κόσμου που δεν είχε συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της καταστολής, της φτώχειας και του κοινωνικού ξεπεσμού , εν ολίγοις της χούντας. Άνθρωποι κατά βάση νέοι που στην συνέχεια πλαισιώθηκαν και από άλλα κομμάτια της κοινωνίας της Αθήνας, αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας όπως τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα, αποφάσισαν πως οι ζωές τους δεν είναι για να χαραμίζονται από ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους ίδιους και σπέρνουν διχόνοια, βία και εν τέλει θάνατο σε κάθε τι διαφορετικό που δεν τους αρέσει ή που μπαίνει στο δρόμο τους. Εμάς όλα αυτά δεν μας φαίνονται τόσο ξένα ούτε παλιά ούτε αλλόκοτα. Ίσα ίσα, όταν το καλοσκεφτόμαστε, και η πραγματικότητα σήμερα πάνω κάτω ίδια είναι.

Στο εξωτερικό οι ένοπλες συγκρούσεις ήταν και είναι θεμα της επικαιρότητας. Γι’αυτό και η εξέγερση τότε διαποτιζόταν από αντιπολεμικά συνθήματα και κινητοποιήσεις. Εντελώς συμπτωματικά (;) τόσο το 1973 όσο και τώρα, ο Παλαιστινιακός λαός υφίσταται γενοκτονία από το κράτος του Ισραήλ. Ένας λαός που ξεκληρίστηκε, ξεκληρίζει με την σειρά του έναν άλλον, αποσπώντας του και την τελευταία σπιθαμή ζωτικού χώρου. Ακόμη και μια υποτιθέμενη εκεχειρία δεν θα αφήσει τίποτα πίσω της πέρα από συντρίμμια, ένα πεδίο τελείως αφιλόξενο για τον εξουθενωμένο, άλλοτε εκτοπισμένο και άλλοτε δολοφονημένο κόσμο της Παλαιστίνης.

Το ίδιο σκηνικό παρατηρούμε και στην Ουκρανία, εκεί όπου μια πιθανή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών δυόμιση και πλέον χρόνια από την έναρξη του πολέμου εν μέσω εθνικιστικού παροξυσμού θα αφήσει πίσω της μια εξαθλιωμένη κοινωνία και μια χώρα μισή, με πόλεις εξαφανισμένες από τον χάρτη, και πολλούς ανθρώπους της νεκρούς.

Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όταν η μάχη μεταξύ δύο κρατών με φιλοδοξίες για επέκταση των συνόρων τους και ισχυρό εθνικό φρόνημα, αυτών της Τουρκίας και της Ελλάδας, άφησε πίσω της πολλούς νεκρούς και μία χώρα στα δύο, με την ευγενική συναίνεση της χούντας, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που οργάνωσε. Τόσα χρόνια ύστερα, ακόμα να καταλάβουμε ότι ο σωβινισμός γεννά νεκροταφεία.

Στο εσωτερικό της χώρας, οι ανισότητες οξύνονται, η ολιγαρχία επιβάλλει μία καθημερινότητα αβίωτη, τα αστικά κέντρα αργοπεθαίνουν, οι μυρωδιές του καλοκαιριού έχουν δώσει την θέση τους σε αυτές της καμμένης παλέτας και του τηγανισμένου ηλιέλαιου.

Ο εθνικισμός παραμένει το καταφύγιο των ηλίθιων, ανθρώπων που δεν τους απέμεινε τίποτα στη ζωή τους για να είναι περήφανοι, για να βρουν κάποιο νόημα, πέρα απο την ιδέα μιας πατρίδας ενωμένης και μιας θρησκείας ακλόνητης, την ίδια στιγμή που στις κοινωνίες μας ο καθένας κοιτάει την βολή του και καταπατάει κάθε ιδέα στον βωμό της προσωπικής του ανέλιξης.

Ακόμα και τώρα επομένως, η ερώτηση παραμένει ίδια : Μέχρι πότε ρε μαλάκες;

Μέχρι πότε θα δεχόμαστε να μας βαράνε στο δρόμο επειδή βγάλαμε βόλτα το παιδί μας, μέχρι πότε η αγαπημένη μας συνήθεια θα είναι να ψάχνουμε την τιμή ανά κιλό ενός προϊόντος στο σούπερ μάρκετ; Μέχρι πότε θα αναφωνούμε ευτυχισμένοι και ευτυχισμένες επειδή ο εργοδότης δέχτηκε να δουλεύουμε 40 ώρες την εβδομάδα για να μας δίνει 800 ευρώ;

Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα λοιπόν που αναλογούν στην εποχή τους, έλυσαν οι φοιτητές που μπήκαν στο Πολυτεχνείο έτοιμοι να έρθουν σε σύγκρουση με το τέρας που ονομάζεται εξουσία, είτε έχει την μορφή του γραβατωμένου πολιτικού αρχηγού, είτε του στρατιωτικού – εθνάρχη, είτε του επόμενου εκατομμυριούχου φιλάνθρωπου.

Οι κύκλοι βίας λοιπόν εσωτερικά και εξωτερικά δεν είναι για εμάς κάτι καινούριο. Όπως καινούρια δεν είναι και η αιτία τους, ολοκληρωτικά καθεστώτα, μεγάλες Ελλάδες/Τουρκίες/Ρωσίες, γενοκτονίες λαών με την πρόφαση της εθνικής άμυνας, φτώχεια και ανέχεια στα πλαίσια της εθνικής ανασύστασης και του κρατικού εκσυγχρονισμού. Με άλλα λόγια τα ίδια και τα ίδια.

51 χρόνια μετά θα πούμε κι εμείς τα ίδια :

ΚΆΤΩ Η ΕΞΟΥΣΊΑ

ΚΆΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΆΤΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

 

Παρουσίαση του 22ου τεύχους του Περιοδικού Βαβυλωνία στα Γιάννενα!

Σάββατο 16/11 στις 19:00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6 της Στοάς Σκόρδου, είσοδος και από Τσιριγώτη 14.)

Καλεσμένοι μας θα είναι μέλη από το εγχείρημα “Σημειώσεις της Στέπας”

Μπροστά στον Πόλεμο

Αντιεξουσιαστικές προσεγγίσεις για τον πόλεμο χθες και σήμερα

Ένα γενικότερο πλαίσιο:

Παραμονή κάθε πολεμικής σύρραξης ή γενικευμένης κρατικής ανθρωποσφαγής παράγονται διαφωνίες, αντιπαραθέσεις, ρήξεις, εντός του αντιεξουσιαστικού αναρχικού, ελευθεριακού χώρου σαν συνέπεια απουσίας μίας ιστορικά σταθερής θέσης και στάσης απέναντι στον πόλεμο. Αυτή η διαπίστωση, δυστυχώς, δεν είναι καινούργια, αλλά έχει βαθιές ρίζες στο παρελθόν και δεν φαίνεται να αναιρείται. Υπάρχει λόγος, λοιπόν, να στοχαστούμε μία σταθερή αναρχική θέση απέναντι στον πόλεμο.

Ποια μπορεί να είναι η αντιεξουσιαστική θέση απέναντι στην κατάσταση πολέμου;

Η κατάσταση πολέμου είναι καθολική. Διαπερνά το σύνολο των κοινωνικών δομών, των κοινωνικών σχέσεων, αλλά και όλων των ατόμων. Ο Δημόσιος χώρος μετατρέπεται σε μια αποκλειστική διαβούλευση ένοπλου ή εν δυνάμει ένοπλου διαλόγου τακτικής και στρατηγικής της πολεμικής δράσης. Ο πόλεμος γίνεται η αισθητή πραγματικότητα, καθώς η απειλή δεν αφορά μόνο τη ζωή, αλλά το σύνολο της ανθρώπινης δημιουργίας. Γίνεται, με άλλα λόγια, κοινωνική σχέση σε όλη τη διάρκειά του που μπορεί να απασχολεί μεγάλη ή μικρή χρονικότητα.

Το ότι ο πόλεμος παράγεται και διαχειρίζεται από το κράτος, δεν απαλλάσσει ούτε τώρα ούτε στο παρελθόν κανέναν, στο βαθμό που παρεμβαίνει στο δημόσιο χώρο, από το να πάρει την α’ ή β’ θέση ή την α’ ή β’ στάση. Σήμερα, όπου τα σύγχρονα εθνοκράτη σε μια διαρκή πολεμική ετοιμότητα που τροφοδοτεί ο εθνικισμός στον οποίο οφείλουν την ύπαρξή τους, αλλά και δέσμια μιας γεωστρατιωτικής και γεωπολιτικής σε πλανητικό επίπεδο που τα καθιστά σε μια επιπλέον κατάσταση πολεμικής αναμονής, το ερώτημα παραμένει.

Η αναγκαιότητα για μια ενιαία θέση-στάση απέναντι στον πόλεμο από αναρχική-αντιεξουσιαστική οπτική δεν αφορά το ενιαίο της υπόθεσης, αλλά πηγάζει από το γεγονός ότι ουδέποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν εκφράστηκε μια ενιαία άποψη, όχι από οργανωτική αδυναμία, αλλά από πολιτική και φιλοσοφική ελλειμματικότητα πάνω σε δομικές αντιλήψεις της αναρχικής υπόθεσης.

 

Είτε «ιμπεριαλιστικός» είτε «αλλυτρωτικός» είτε «αμυντικός» είτε «αντιφασιστικός» είτε «εθνικός» είτε «εθνικοαπελευθερωτικός» η στάση ήταν αποσπασματική και καταφατική προς όλους τους χαρακτήρες του πολέμου.

 

Σας προσκαλούμε, λοιπόν, σε έναν αναγκαίο διάλογο για τη στάση του κινήματος πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου.

 18η Πανελλαδική Συνάντηση του δικτύου συνελεύσεων της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης!

Σάββατο 26/10 & Κυριακή 27/10 στον Ελεύθερο Κοινωνικό χώρο <<αλτάι>>, στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, από τις 11:00.

Οι συζητήσεις είναι πάντα ανοιχτές και δημόσιες για όποιον/α επιθυμεί να τις παρακολουθήσει.

Συζητάμε, επανεξετάζουμε τα προτάγματα και τα εργαλεία δράσης μας με σκοπό να δομήσουμε τις δικές μας κοινές και συλλογικές αντιπροτάσεις και απαντήσεις στους καιρούς που ζούμε.

Οι θεματικές όπως αποτυπώνονται και στην αφίσα:

Σάββατο 26/10:

👉 Αντιεξουσιαστικό Πρόταγμα: αναστοχασμός και αναδιατύπωση

👉 Οικολογικό: το δόγμα της “πράσινης ανάπτυξης” και η απάντηση των κοινωνιών

👉 Νέα ταξικότητα: Ακρίβεια, Εργασία και Ζωή στην πόλη

👉 Κοινά: Για την επέκταση τους ως μορφή ζωής απέναντι στο Κράτος και στον Καπιταλισμό

Κυριακή 27/10:

👉 Πόλεμος: Αντιεξουσιαστική στάση και προσέγγιση

👉 Έμφυλο: Ατομικά δικαιώματα ή δικαίωμα στην ύπαρξη ενάντια στην Κυριαρχία;

👉 Οργανωτικά ζητήματα και διαδικασίες του Δικτύου

👉 Πανελλαδικές δράσεις

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και με το μέτωπο της Ουκρανίας να συνεχίζει με αμείωτη ένταση, εύκολα καταλαβαίνει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει σε κοντινές γωνιές του πλανήτη. Πανίσχυροι κρατικοί σχηματισμοί, έχουν βάλει στο φουλ τις πολεμικές μηχανές και το ενδεχόμενο γενικευμένης- και καταστροφικής- σύρραξης μοιάζει κοντινότερο από ποτέ. Εδώ και 1 χρόνο το κράτος του Ισραήλ με την σύσσωμη υποστήριξη του δυτικού κόσμου, διεξάγει μια γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Με το πρόσχημα της αμυντικής πολιτικής, έχει ισοπεδώσει την λωρίδα της Γάζας, σφάζοντας πάνω από 45.000 παλαιστίνιους, εκτοπίζοντας από τα σπίτια τους, τους ίδιους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες κρατάει εγκλωβισμένους στις ανοιχτές φυλακές της Γάζας και της δυτικής όχθης.

 Ενώ μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, κάθε είδος ανθρώπινου δικαίου, ακόμα και πολεμικού δικαίου, έχει καταπατηθεί, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα δυτικά μμε κάνουν μια άνευ προηγούμενου αποσιώπηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οδηγώντας τις κοινωνίες σε μια ντροπιαστική συναίνεση στον πραγματικό στόχο του ισραηλινού κράτους. Την εξαφάνιση των παλαιστίνιων από προσώπου γης.

Οι δολοφονικές κινήσεις του ισραηλινού κράτους, παρ’ ότι δέχονται την στήριξη και αποδοχή των δυτικών συμμάχων, φαίνεται να δημιουργούν μια επικίνδυνη ένταση στην περιοχή. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και τα ξεκάθαρα ρατσιστικά κίνητρα κατά των Αράβων προκαλούν την αντίδραση, ισχυρών κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, βυθίζοντας και την ίδια την ισραηλινή κοινωνία στον φόβο και την πολεμική καθημερινότητα, σε σημείο που αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός μπορεί να οδηγήσει και το ίδιο το Ισραήλ, να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, εντείνοντας το χάος εντός και εκτός των συνόρων του. Η ένταση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, έχει φτάσει σε ακραίο βαθμό με την πρόσφατη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο με πρόφαση την ολοκληρωτική καταστροφή της σφαίρας επιρροής του Ιράν, εξαφανίζοντας την ηγεσία της Χεζμπολάχ και των στρατιωτικών της ικανοτήτων, καταπατώντας κάθε κομμάτι του διεθνούς δικαίου και της ανεξαρτησίας του Λιβάνου. Αυτοί η εισβολή έφερε και την αντίδραση του Ιράν που εκτόξευσε εκατοντάδες ρουκέτες προς το Ισραήλ χτυπώντας μέχρι και το Τελ Αβίβ. Αυτό δείχνει ότι μια ακόμη πιο γενικευμένη σύρραξη στην οποία μπορεί να εμπλακούν πιο ενεργά χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, βυθίζοντας την περιοχή σε ένα ακόμη πιο βαθύ χάος, δεν βρίσκεται και μίλια μακριά.

Παράλληλα στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται κανονικά, σαν μια καινούργια πραγματικότητα, χωρίς να φαίνεται το ενδεχόμενο κάποιας ειρηνικής λύσης. Χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες εκτοπισμένοι, δυο λαοί πιόνια στην γεωπολιτική σκακιέρα των ισχυρών.

Το ελληνικό κράτος με την σειρά του βρίσκεται βαθιά μπλεγμένο και στα δύο μέτωπα. Από την πρώτη στιγμή ακολουθώντας την γραμμή του νάτο δήλωσε στο πλευρό της Ουκρανίας στέλνοντας πολεμικό υλικό στο μέτωπο. Παράλληλα, αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του Ισραήλ, σφιχταγκαλιάζοντας τον Νετανιάχου και ότι αυτός αποφασίζει, δηλώνοντας ότι θα τον στηρίζει μέχρι τέλους. Εμπλέκεται άμεσα ακόμα και επί του πεδίου, στέλνοντας φρεγάτα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην ερυθρά θάλασσα. Επιπλέον, έχει μετατρέψει το σύνολο της χώρας, σε ορμητήριο και για τα δυο μέτωπα. Από το γειτονικό Άκτιο μέχρι την Σούδα, την Αλεξανδρούπολη και την Λάρισα, στηρίζουμε σαν χώρα, έμπρακτα και υλικά τις σφαγές που διεξάγονται αυτήν την στιγμή. Σε όλα αυτά, δεν βλέπουμε το κράτος μας σαν ένα άβουλο πιόνι Νάτο και Αμερικής, όπως λέγεται από πολλούς, αλλά σαν έναν τυχοδιωκτικό σχηματισμό που όπου μυρίζει αίμα, πετρέλαιο και συμφέρον, χώνεται συνειδητά και στρατηγικά μπας και τσιμπήσει κάνα ψίχουλο από τα λάφυρα.

Οποιαδήποτε κοινωνία οδηγείται σε πόλεμο, ανεξάρτητα από τις εθνικιστικές κραυγές των εκάστοτε κρατών και την πρόφαση της άμυνας, αυτό που βιώνει είναι θάνατο, φόβο, απώλειες, ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή.

Είναι φανερό ότι και το δικό μας κράτος μας προετοιμάζει για πόλεμο. Τα έξοδα του πολέμου, είτε τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, είτε ως πρόφαση της γενικευμένης ακρίβειας στα πάντα, τα πληρώνουμε ήδη από την τσέπη μας. Τα εθνικιστικά αφηγήματα, ο πολεμικός λόγος και οι διάφορες ασκήσεις ετοιμότητας κατακλύζουν το δημόσιο λόγο και την καθημερινότητα μας. Δεν ξεχνάμε ότι στο πλαίσιο των πολεμικών προετοιμασιών, τα σύνορα της χώρας από τον Έβρο ως το Αιγαίο έχουν γίνει ένας μαζικός τάφος ανθρώπων που τρέχουν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τις συνέπειες του.

Ξεκινώντας από εμάς, θεωρούμε αναγκαία την εμφάνιση ενός πραγματικού αντιπολεμικού μετώπου, που θα αναλύει τον πόλεμο σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής και θα προτάσσει μια αληθινά ειρηνική διαβίωση των λαών, στρέφοντας το πόλεμο στους πραγματικούς εχθρούς: θεούς, κράτη και τράπεζες. Είναι αναγκαίο να στραφούμε ενάντια στις πολεμικές ενέργειες του δικού μας κράτους και να προσπαθήσουμε να τις μπλοκάρουμε, αντί να ευχόμαστε γενικά και αόριστα ειρήνη. Να κατανοήσουμε και να διαδώσουμε το μήνυμα ότι ο πόλεμος δεν είναι ένα θέαμα στις ειδήσεις, αλλά ξεκινάει από εδώ, τρέφεται από την εργασία μας, διαμορφώνει την καθημερινότητα μας και απειλεί και την δικιά μας ζωή.

Καλούμε στην αντιπολεμική πορεία για την Παλαιστίνη Τρίτη 08/10 στις 6.00μ.μ. στην Περιφέρεια Ηπείρου

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Αυτή τη Πέμπτη 03/10, στις 19:00, στον ΕΚΧ Αλιμούρα, με τους “Πανικός” τον Νικόλα και τον Πάνο στα όργανα, για την οικονομική ενίσχυση της Χειρονομίας-ΑΚ.

 Το λάιβ θα ξεκινήσει αυστηρά στην ώρα που αναγράφεται και θα λήξει στις 00:00 Σας περιμένουμε!