ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ –

ΟΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ/ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ, 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

Χρόνια τώρα το κράτος, με τους εκάστοτε διαχειριστές του, επιδίδεται σε κυνήγι μαγισσών κατά των καταλήψεων, στεγαστικών και πολιτικών. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν βρεθεί στο στόχαστρο δεκάδες καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα, με τελευταία παραδείγματα την Terra Incognita και τη Libertatia στη Θεσσαλονίκη, την Ρόζα Νέρα στα Χανιά και τη Φιλολάου 99 στην Αθήνα. Η εμμονική επίθεση που εξαπολύει το κράτος στρέφεται κατά των καταλήψεων με πρόσχημα την υπεράσπιση της ιδιωτικής και δημόσιας ιδιοκτησίας, των συμφερόντων του επενδυτικού κεφαλαίου και της δημόσιας τάξης, η οποία «απειλείται» από υποτιθέμενα κέντρα ανομίας. Είναι, όμως, γνωστό ότι το κράτος ενδιαφέρεται κυρίως να εξαλείψει οποιαδήποτε αμφισβήτηση επί των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, που σημαίνει ότι δεν μπορεί να δεχθεί οποιαδήποτε συνθήκη αντιτίθεται στην άσκηση της εξουσίας του. Να θυμηθούμε, για παράδειγμα, την εκκένωση της Villa Αμαλίας στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα, που αποτελούσε σοβαρό αντιφασιστικό ανάχωμα στη δράση της – πλέον καταδικασμένης – νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Ο όψιμος «δημοκράτης και αντιναζί» Σαμαράς το 2013, προχώρησε στην εκκένωση της κατάληψης, χωρίς καμία ηθική αμφιβολία ότι τα πογκρόμ κατά μεταναστών θα πραγματοποιούνταν ακόμα πιο εύκολα. Οι προτεραιότητες του κρατικού μηχανισμού ήταν ολοφάνερες και στρέφονταν κατά του κόσμου του αγώνα.

Φυσικά, η εξουσία του κράτους πηγαίνει χέρι – χέρι με το κεφάλαιο και τα ιδιωτικά συμφέροντα, οπότε η εξασφάλιση της απρόσκοπτης ανάπτυξής τους, είναι κύριο μέλημά της. Ο νέος πτωχευτικός κώδικας απελευθερώνει την προστασία της πρώτης κατοικίας, με κύριες ευνοημένες τις τράπεζες και χιλιάδες οφειλετών σε συνθήκη ομηρίας και με τη μόνιμη απειλή να μείνουν στο δρόμο. Χιλιάδες κτίρια ανά την χώρα ρημάζουν, γιατί οι ιδιοκτήτες τους και το δημόσιο, τα προτιμούν σε αυτήν την κατάσταση, ενώ χιλιάδες άνθρωποι, ντόπιοι και μετανάστες, είναι άστεγοι. Παράλληλα, ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας, ξοδεύει το μισό και πλέον μισθό του για την κάλυψη βασικών αναγκών, όπως η στέγη, η ύδρευση, η ενέργεια και τα προϊόντα πρώτης ανάγκης. Πολλές πόλεις της χώρας, βιώνουν μία βίαιη τουριστικοποίηση που τις μετατρέπει σε θεματικά πάρκα κατανάλωσης και διασκέδασης, όπου το αυθεντικό βίωμα των καθημερινών ανθρώπων αντικαθίσταται από επενδυτές και μαγαζάτορες που οικειοποιούνται καθετί δημόσιο και κοινό, για δικό τους προσωπικό όφελος. Στα Χανιά, η Αγία Οικογένεια των Μητσοτάκηδων, σκιώδεις εταιρίες, τοπικοί προύχοντες και το Πολυτεχνείο Κρήτης εκκένωσαν την ιστορική κατάληψη της Ρόζα Νέρα, για να γίνει ο Λόφος Καστέλλι, η καρδιά δηλαδή της παλιάς πόλης, μια απέραντη επένδυση.

Πόσο μακριά βρίσκεται η μικρή μας πόλη από όλη αυτήν την εικόνα; Δεν είναι η Ήπειρος μία από τις πιο φτωχές και ερημοποιημένες περιοχές της χώρας, με μεγάλα ποσοστά ανεργίας και ανέχειας; Δεν υπάρχουν στα Γιάννενα δεκάδες κτίρια που ρημάζουν; Δεν είναι δυσβάσταχτο το κόστος ζωής για χιλιάδες ανθρώπους, που ξοδεύουν τουλάχιστον τον μισό μισθό τους στα υπέρογκα ενοίκια και στους υπέρογκους λογαριασμούς της ΔΕΗ και της ΔΕΥΑΙ; Ο Δήμος Ιωαννιτών, η Περιφέρεια Ηπείρου, η Ένωση Ξενοδόχων και διάφοροι επιχειρηματίες προχωρούν γοργά στη ζωνοποίηση της πόλης. Ό,τι μπορεί να αξιοποιηθεί από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αξίζει να αναδειχθεί, γι’ αυτό επιμένουν τόσο πολύ στην ανάδειξη της παλιάς πόλης, την οποία προσπαθούν να μετατρέψουν σε μουσειακό διάκοσμο, κατάλληλο μόνο για οικονομική αξιοποίηση. Οτιδήποτε βρίσκεται έξω από αυτή την εικόνα, αφήνεται να ρημάζει.

Δεν είναι, λοιπόν το πρόβλημα οι καταλήψεις, διότι απλούστατα αντιτίθενται σε αυτόν τον αδιανόητο παραλογισμό του κράτους και του κεφαλαίου. Οι καταλήψεις είναι χώροι αγώνα, χώροι αντίστασης και αλληλεγγύης. Ιστορικά αποτελούν ένα διαφορετικό παράδειγμα αξιοποίησης των παρατημένων και ρημαγμένων κτιρίων. Αντιστέκονται ενεργά στον εκφασισμό της κοινωνίας, στην προώθηση του ιδιωτικού συμφέροντος σε βάρος του δημόσιου και κοινού. Προστατεύουν ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, που πλήττονται βαθιά από την οικονομική κρίση. Αποτελούν προεικόνιση ενός κόσμου χωρίς ανισότητες και κάθε είδους κοινωνικούς και οικονομικούς φραγμούς. Οτιδήποτε αντικοινωνικό και ανήθικο, εκπορεύεται από τον κρατικό μηχανισμό, διότι προτεραιότητά του είναι το κέρδος και η καταστολή κάθε αμφισβήτησης και αντίστασης στην εξουσία του.

Τελικά, σε έναν κόσμο που χωράει μόνο λίγους, οι πολλοί πρέπει να δημιουργήσουν τις δικές τους συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, πρέπει να εξασφαλίσουν μόνοι τους τους όρους για να αντισταθούν στην εντεινόμενη αυθαιρεσία που τους οδηγεί στον κοινωνικό και οικονομικό αφανισμό, σε έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι καταλήψεις δεν είναι κέντρα ανομίας, αλλά χώροι πολιτικής και πολιτιστικής δημιουργίας, εν τέλει χώροι ελευθερίας και πρέπει να τις υπερασπιστούμε με κάθε κόστος. Καλούμε, λοιπόν τη γιαννιώτικη κοινωνία να ανταποκριθεί στο κάλεσμα υπεράσπισης των καταλήψεων.

ΌΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ, στον ΕΚΧ Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

Να τελειώνουμε με τους ναζί και τους κανίβαλους αυτού του κόσμου

Στις 7 Οκτώβρη, μετά από 5,5 χρόνια, ανακοινώνεται η απόφαση στη δίκη της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, τη μεγαλύτερη δίκη της μεταπολίτευσης. Η καταδίκη της Χ.Α. θα σημάνει μία από τις μεγαλύτερες νίκες του αντιφασιστικού κινήματος, σε μια εποχή όπου το επίδικο της ήττας του φασισμού εντός της ελληνικής κοινωνίας παραμένει επίκαιρο. Η μάχη κατά του φασισμού είναι πολυεπίπεδη. Η σημασία της δίκης είναι αναντίρρητα τεράστια, κάτι που δεν σημαίνει πως μια δίκη αποτελεί πανάκεια, ούτε πως μια καταδίκη σημαίνει το τέλος του δρόμου που έχουμε να διανύσουμε.

Ο ρόλος του αντιφασιστικού κινήματος που αναπτύχθηκε αυτά τα χρόνια υπήρξε καταλυτικός στις πολιτικές εξελίξεις και παραμένει επίκαιρος, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της δίκης. Από τη δημοσιογραφική κάλυψη της δίκης από τα κάτω, μέχρι τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και δράσεις σε πλατείες και γειτονιές, οι αντιφασίστες και οι αντιφασίστριες, στάθηκαν απέναντι στους ναζί, παλεύοντας για την αποκάλυψη των εγκλημάτων τους, μη αφήνοντας τους σπιθαμή δημόσιου χώρου, δημιουργώντας τις συνθήκες για την ποινική τους δίωξη, κάτι που το κράτος δεν φαινόταν πρόθυμο να κάνει. Χωρίς τη δράση και τη διαρκή παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος τα πολιτικά πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάρει διαφορετική τροπή την τελευταία δεκαετία. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να πούμε πως η καταδίκη των χρυσαυγιτών αποτελεί την μόνη απόφαση που θα μπορούσε να γίνει κοινωνικά δεκτή ως δικαίωση.

Γνωρίζουμε πως ο φασισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός είναι φαινόμενα ευρύτερα από τη Χρυσή Αυγή. Η ήττα του φασισμού πρέπει να λάβει χώρα σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας και του δημόσιου χώρου. Αυτό σημαίνει πως οφείλουμε να διατηρούμε οξυμμένα τα αντιφασιστικά μας αντανακλαστικά με συνείδηση των ιδιαιτεροτήτων της εποχής μας. Σημαίνει να συνεχιστούν οι αντιφασιστικές δράσεις, η απομόνωση των φασιστών στις γειτονιές, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, η μάχη ενάντια στον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Σημαίνει πως οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χώρο, την ανθρώπινη ισότητα κι αξιοπρέπεια από το σκοταδισμό και το μίσος.

Πρέπει, ωστόσο, ενταγμένο σε αυτό το πλαίσιο, να θυμηθούμε και για ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στα Γιάννενα, στην 21η Φλεβάρη 2017, όπου ο γνωστός Γιαννιώτης νεοναζί / ιδρυτικό μέλος της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς παραβρέθηκε στον εορτασμό της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων με «συνοδεία» την τοπική πολιτική αφρόκρεμα, τον τότε δήμαρχο Μπέγκα, τον περιφερειάρχη Καχριμάνη, και μέλη του Σύριζα, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Όπως ήταν φυσικό, αντιφασίστες και αντιφασίστριες παραβρέθηκαν στην παρωδία εθνικής περηφάνειας, αποδεικνύοντας έμπρακτα πως τα Γιάννενα έχουν μνήμη. Ακολούθησε σύγκρουση με τις αστυνομικές δυνάμεις να χτυπούν με στειλιάρια και κοντάρια όποιον έβρισκαν μπροστά τους, στέλνοντας έναν διαδηλωτή βαριά τραυματισμένο στο κεφάλι και τα πλευρά στο νοσοκομείο 2 ώρες μετά την προσαγωγή του(!) και προβαίνοντας επίσης σε ακόμα τέσσερις βίαιες προσαγωγές.

Η αντίδραση των κατασταλτικών δυνάμεων να προστατεύσουν φανερά την εγκληματική συμμορία και η ανοχή των τοπικών θεσμών στη δημόσια παρουσία των ναζί έγινε φανερή. Να σημειώσουμε ότι οι χρυσαυγίτες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το ραντεβού τους διωγμένοι και μετρημένοι στα δάχτυλα στην Ελεούσα. Τα Ιωάννινα είναι μια πόλη που ξέρει τι σημαίνει φασισμός, ενώ το μαρτυρικό χωριό Λυγγιάδες και το ντόπιο ολοκαύτωμα οφείλουν να θυμίζουν σε όλους πως ο φασισμός δεν εκδημοκρατίζεται, αλλά τσακίζεται.

Δεν ανεχόμαστε την παρουσία εγκληματιών ρατσιστών ούτε στα Γιάννενα, ούτε πουθενά, όποιος πολιτικός φορέας και αν την ξεπλένει. Είναι ευθύνη όλων μας, να κρατήσουμε τον φασισμό έξω απ’ τις πόλεις μας, τις γειτονιές μας. Και στις 7 Οκτώβρη, λοιπόν, δεν θα δεχτούμε τίποτα λιγότερο από την συνολική καταδίκη των νεοναζί.

Αγωνιζόμαστε για μία κοινωνία χειραφετημένη, ελευθερίας και ισότητας.

Αλληλεγγύη στους 5 συλληφθέντες της 21ης Φλεβάρη 2017

• Καλούμε την γιαννιώτικη κοινωνία σε συγκέντρωση έξω από το Δικαστικό Μέγαρο την Τρίτη 6/10 στις 11π.μ., όπου θα πραγματοποιηθεί η δίκη των 5 αντιφασιστών/αντιφασιστριών και

• Σε συγκέντρωση στην Περιφέρεια την Τετάρτη 7/10 στις 10π.μ. ενόψει της ανακοίνωσης της απόφασης της δίκης της Χ.Α.

6ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ:

Ανάσες ελευθερίας απέναντι στην ασφυξία της εξουσίας

Η κατάσταση της πανδημίας φανέρωσε τις αδυναμίες ενός εδώ και χρόνια καταρρέοντος συστήματος εξουσίας και ενός αδιέξοδου συστήματος κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης, που οδηγεί σχεδόν με βεβαιότητα στην καταστροφή. Ο κόσμος όλος βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό σε κρίση, αφού η συσσώρευση του πλούτου είναι αποκλειστικότητα των λίγων κι εκλεκτών ελίτ ενώ η φτωχοποίηση και η ανισότητα αγγίζει το σύνολο σχεδόν του παγκόσμιου πληθυσμού. Η ανάπτυξη είναι μία κούφια λέξη, συνώνυμη της καταστροφής και της λεηλασίας της φύσης. Η μετανάστευση και η προσφυγιά, η εκ νέου ανάδειξη της ακροδεξιάς στη Δύση και η ξενοφοβία, συνυφασμένη πλέον με τη θρησκεία και το χρώμα, ξεγύμνωσαν το μισ-ανθρωπισμό της Δύσης και την έλλειψη δημοκρατικών και παναθρώπινων ιδανικών, στο υποτιθέμενο λίκνο τους.

Μέσα στο βόρβορο της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης και δίπλα στην αυταρχικότητα, τον ολοκληρωτισμό, τον πόλεμο όλων εναντίον όλων, ήρθε να προστεθεί η πανδημία. Η πανδημία ανέδειξε τις προτεραιότητες των απανταχού κρατών, που είναι πάντοτε η οικονομία και τα συμφέροντα των λίγων. Φανέρωσε τις εγγενείς αδυναμίες της δημόσιας υγείας, η οποία ήταν απροετοίμαστη παρά τα ολοένα και αυξανόμενα περιστατικά πανδημιών τα τελευταία είκοσι χρόνια και η οποία θα παραμείνει ως έχει, όσο οι προτεραιότητες θα τίθενται από τα κράτη και το κεφάλαιο. Η πανδημία, όμως, επέτεινε και την κοινωνική ασφυξία και την ανασφάλεια απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, ως οικονομικό μοντέλο παγκόσμιο και στο κράτος, ως φορέα εξουσίας των κοινωνιών. Η ασφυξία στους δημόσιους χώρους, η συρρίκνωσή τους που ξεκίνησε από την άκρατη επέλαση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε κάθε σπιθαμή γης στις πόλεις, ολοκληρώνεται με την επιτήρηση, την καταστολή, την επέμβαση, την μπατσοκρατία που τα κράτη επιφυλάσσουν για τους μη πειθήνιους πληθυσμούς. Ολοκληρώνεται, επίσης, με την λεηλασία της φύσης που περνάει μέσα από το νέο νομοσχέδιο Χατζηδάκη και όχι μόνο. Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να ελέγξει ασφυκτικά κάθε τι δημόσιο και κοινωνικό, κάθε τι που παράγει αδιαμεσολάβητη επικοινωνία και το δίνει βορά στην ιδιωτική πρωτοβουλία για το κέρδος, για την «ανάπτυξη».

Το αρχικό μούδιασμα και η αυτονόητη αλληλοπροστασία των από κάτω απέναντι στην κρίση της πανδημίας, μετουσιώνεται σιγά σιγά σε μία νέα πραγματικότητα για όλες και όλους μας. Ο φόβος μήπως ξανακλειστούμε μέσα, μήπως χάσουμε τη δουλειά μας ή μήπως οι εξουσιαστές κάνουν «καραμέλα» την έκτακτη ανάγκη, οδηγεί την κοινωνία σε μία επαναδιαπραγμάτευση με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Απέναντι στην ασφυξία κράτους και κεφαλαίου, χρειαζόμαστε τον δημόσιο χώρο, τη φύση, τις κοινότητες ελευθερίας, όπως το χωριό Σταγιάτες Πηλίου, ως πεδία αδιαπραγμάτευτης και αδιαμεσολάβητης κοινωνικής δράσης, αμεσοδημοκρατικής, απαλλαγμένης από την καπιταλιστική ή κρατική ανάπτυξη. Χρειαζόμαστε έναν νέο κόσμο όπου θα μπορέσουμε να ζούμε απαλλαγμένες και απαλλαγμένοι από την κρατική καταπίεση, από την οικονομική ασφυξία, από την τρομοκρατία μίας χούφτας τεχνοκρατών, κεφαλαιούχων, εξουσιαστών και εχόντων προσβάσεις και προνόμια. Χρειαζόμαστε ένα νέο κόσμο απαλλαγμένο από τη μισαλλοδοξία, τον φασισμό και το ρατσισμό, ό,τι πρόσωπο κι αν παίρνουν, όσο ντελικάτα κι αν πλασάρονται μέσα στις κοινωνίες μας.

Το 6ο αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ θα καταπιαστεί με τα παραπάνω, καθώς ως θεσμός στην πόλη των Ιωαννίνων ψάχνει και βρίσκει διαύλους επικοινωνίας, ώστε να προλειάνει το έδαφος, να αναδείξει κοινωνικές ανάγκες και αντιστάσεις που θα αποτελέσουν την απάντηση των από κάτω, στην αποθράσυνση και τον καννιβαλισμό των αυτοαναγορευόμενων διαχειριστών των ζωών μας. Σας καλούμε να συμμετέχετε στο τριήμερο αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα και στο Θεατράκι Σκάλας στις 26,27,28 Ιουνίου.

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ:

Παρασκευή 26/06 (στις 19:00 στον εκχ Αλιμούρα)

”Φυση και κοινωνία, κρατική επίθεση και αντιστάσεις”

•Χειρονομία- Αντιεξουσιαστική Κίνηση

•Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρ/άκων

•Κάτοικοι Σταγιατών (μέσω διαδικτυακής σύνδεσης)

Θα ακολουθήσει Κοκτέιλ Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σάββατο 27/6 (στις 19:00 στο θεατράκι Σκάλας)

“Φασισμός, Ρατσισμός, Εθνικισμός: Σύγχρονες εκφάνσεις ενός

παλιού φαινομένου”

•Ελ. Κουμάντου (Golden Dawn Watch)

Θα ακολουθήσει Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης στον εκχ Αλιμούρα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κυριακή 28/6 (στις 17:00 στον εκχ Αλιμούρα)

“Οι Ασυμμάζευτοι”

κατά την διάρκεια του live θα λειτουργήσει από την Πρωτοβουλία Αλληλοβοήθειας στα Γιάννενα συλλογική κουζίνα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ θα υπάρχει στον εκχ Αλιμούρα βιβλιοπωλείο και

συλλογική έκθεση με φωτογραφίες από την περίοδο της καραντίνας

(φερ’ τε τις φωτογραφίες σας)

Fb Event για το 6ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ: https://www.facebook.com/events/219716279381094/

Fb Event για την Έκθεση Φωτογραφίας:

https://www.facebook.com/events/747095139434813/?event_time_id=747095139434813

Οι εξεγέρσεις των από κάτω, η δικιά μας κοντινή Αμερική

25 Μαΐου του 2020 έγραφε το ημερολόγιο. Ήταν η μέρα που μπάτσοι στη Μινεάπολη της Αμερικής δολοφόνησαν έναν ακόμη μαύρο άνδρα, τον Τζορτζ Φλόιντ. Η εικόνα του λευκού ρατσιστή μπάτσου που πατάει με το γόνατο στο λαιμό τον Φλόιντ προκαλώντας του ασφυξία, διαδόθηκε παγκοσμίως προκαλώντας ανατριχίλα. Στην Αμερική, η οργή ξεχείλισε προκαλώντας κοινωνική εξέγερση σχεδόν σε όλες τις Πολιτείες. Το καθεστώς του αρλεκίνου Τραμπ, στέκεται αμήχανο και κατασταλτικό μπροστά στη λαϊκή οργή, μπροστά στη βάση της κοινωνίας που νιώθει να ασφυκτιά. Πόσες ακόμα δολοφονίες μαύρων πολιτών; Πόση ακόμα κρατική ασυδοσία και τρομοκρατία; Πόσος ρατσισμός και πόση κοινωνική και οικονομική ανισότητα μπορούν να χωρέσουν σε μία χώρα;

Η θανατοπολιτική των κρατών στρέφεται ενάντια στους αδύναμους, στους διαφορετικούς, σε όσους απειλούν με την ίδια τους την ύπαρξη την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα που οι λίγοι φτιάχνουν για τους λίγους. Το να είσαι μαύρος, φτωχός, χωρίς προσβάσεις στην Αμερική, είναι σαν να υπογράφεις πριν καν γεννηθείς τη θανατική σου καταδίκη. Το ρατσιστικό μίσος υπάρχει παντού, όλη η δυτική ιστορία έχει τραφεί από αυτό. Έχει πλουτίσει στις πλάτες των απανταχού από κάτω, αλλά πολύ περισσότερο σε βάρος των μειονοτήτων, σε βάρος αυτών που φέρουν πάντοτε την ταμπέλα του διαφορετικού. Γι’ αυτό δεν κάνει ποτέ κακό να τονίζουμε ότι «Blacklivesmatter», ότι δηλαδή οι μαύρες ζωές έχουν σημασία.

Η εικόνα της ασφυξίας που προκαλεί η εξουσία διοχετεύεται παντού. Στην καθημερινότητά μας, στα πάρκα και στις πλατείες μας, στο περιβάλλον και στα χωριά μας, στους πρόσφυγες, στους φτωχούς, στους διαφορετικούς. Το γόνατο στο λαιμό του Τζορτζ Φλόιντ μας πάει νοερά στην μπότα του κατακτητή, στο γκλοπ του μπάτσου, στους πνιγμένους μετανάστες και πρόσφυγες στο Αιγαίο και παντού, στο μαχαίρι του φασίστα, στον στραγγαλισμό της φύσης, στην αποξένωση της κοινωνίας και στη διάλυση του δημόσιου χώρου. Τα κράτη επιφυλάσσουν παντού την ίδια μοίρα, σε όσες και όσους δεν υποτάσσονται ευλαβικά στις επιταγές τους.

Οι εξεγέρσεις των από κάτω είναι η δικιά μας κοντινή Αμερική. Είναι η δική μας ελπίδα να νιώσουν οι εξουσιαστές, οι μπάτσοι και οι γραβατωμένοικλόουν σαν τον Τραμπ, τον φόβο και την απελπισία που νιώθουν όσοι βρίσκονται από κάτω τους και κυρίως αυτοί που πάντα την πληρώνουν πρώτοι. Είναι η δική μας ελπίδα για μια ζωή με αξιοπρέπεια, πολυχρωμία, ισότητα. Στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όλους τους εξεγερμένους της Αμερικής. Καλούμε σε πορεία την Τρίτη 09 Ιουνίου στις 7 μμ στην Περιφέρεια. Μετά την πορεία, θα ακολουθήσει συγκέντρωση στο ίδιο σημείο με μουσική και βιντεοπροβολή από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στις ΗΠΑ αυτόν τον καιρό.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΩΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΟΙ

Ξανά και ξανά συζητάμε για το προσφυγικό. Ξανά και ξανά βιώνουμε την αθλιότητα του κρατικού μηχανισμού και τα αλισβερίσια των ελίτ της Ευρώπης στις πλάτες των αόρατων, των ξυπόλητων και αδύναμων αυτού του κόσμου. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες σαν μοχλό πίεσης για γεωστρατηγικούς και συνεπώς οικονομικούς όσο και ιδεολογικούς λόγους. Τους στέλνει στα σύνορα και τους τραβάει πίσω, λες κι η ανθρώπινη ζωή είναι μπαλάκι στα χέρια του κράτους. Η Ελλάδα τους στοιβάζει στα κολαστήρια των camps, σε άθλιες συνθήκες, χωρίς βασική ενημέρωση και χωρίς καμία υγειονομική μέριμνα ειδικά σε αυτές τις συνθήκες της πανδημίας. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης τους ξυλοφορτώνουν και τους βασανίζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει σ’ αυτούς μόνο αριθμούς, νούμερα προς οικονομική εκμετάλλευση. Οι Μ.Κ.Ο λειτουργούν σαν κράτος εν κράτει, ελέγχοντας ολόκληρες επικράτειες και κολοσσιαία κονδύλια χωρίς κανέναν έλεγχο και λογοδοσία. Οι εθνικιστές και οι φασίστες βλέπουν μια ευκαιρία για πολιτική ανάδειξη στη δημόσια σφαίρα, φοβούνται τους ξυπόλητους γιατί μπορεί να ανατρέψουν τον τρισχιλιετή πολιτισμό τους. Κι οι κολασμένοι αυτής της γης υπομένουν παντού και πάντα μπας και βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής.

Πριν από μήνες (και είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα) τονίζαμε τα εξής:

«Από την αρχή του συριακού εμφυλίου πολέμου, βρεθήκαμε μπροστά σε ακόμα μία ανθρώπινη τραγωδία, η οποία ήρθε ως συνέχεια μίας σειράς άλλων εμπόλεμων συρράξεων αλλά και οικονομικών καταστροφών πολλών περιοχών του κόσμου, με αποτέλεσμα εκατομμύρια άνθρωποι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους είτε για να γλιτώσουν από τον πόλεμο είτε για να βρουν μία καλύτερη ζωή. Τυχεροί, φυσικά, στάθηκαν ορισμένοι μόνον από αυτούς που μπόρεσαν να φτάσουν σε κάποιο προορισμό ή να βρουν μία προσωρινή στέγη για την οικογένειά τους, την ίδια στιγμή που άλλοι από αυτούς σκοτώνονταν ως άμαχοι ή πέθαιναν στη διαδρομή, καθιστώντας την Ευρώπη ένα απέραντο νεκροταφείο. Τα προηγούμενα χρόνια, στην Ελλάδα, όλη η κοινωνία αναγκάστηκε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να πάρει θέση απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, αφού είναι μία από τις πρώτες χώρες υποδοχής. Ένα μεγάλο τμήμα της χώρας απέδειξε ότι διαθέτει πραγματικά αντανακλαστικά αλληλεγγύης αγκαλιάζοντας πρόσφυγες και μετανάστες και δίνοντας βοήθεια στους πραγματικούς κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Την ίδια στιγμή που άλλοι χτίσανε πολιτική ατζέντα και καριέρα πάνω τους, καλλιεργώντας σε άλλο κομμάτι της κοινωνίας το φόβο και τη μισαλλοδοξία.

Πού όμως έγκειται πραγματικά το πρόβλημα, αν όχι στη διαρκή θανατοπολιτική των κρατών, τα οποία όχι μόνο παράγουν τη δυστυχία, την ανθρώπινη τραγωδία, την οικονομική εξαθλίωση και τον πόλεμο, αλλά καθιστούν ολόκληρους λαούς και κοινωνικές ομάδες μη όντα με ζωές που δεν είναι άξιες να βιωθούν; Ποιοι κλείνουν τα σύνορα, κερδοσκοπούν πάνω στα «γυμνά» σώματα των ανθρώπων, ποιοι δημιουργούν ιδιωτικούς στρατούς και μπολιάζουν τα μυαλά της κοινωνίας με φόβο και μίσος, δημιουργώντας τον Άλλον, δηλαδή τον εχθρό, τον ξένο, πηγή όλων των προβλημάτων των γηγενών πληθυσμών; Ποιοι ήταν αυτοί που εξέθρεψαν στην Ελλάδα τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και κάθε παρακλάδι της; Ας το πούμε, λοιπόν καθαρά. Το Κράτος με τον εκάστοτε διαχειριστή του, τα Μ.Μ.Ε, η «ευαίσθητη» Ευρωπαϊκή Ένωση που κλείνει τα σύνορα, φτιάχνοντας ιδιωτικούς στρατούς όπως η FRONTEX, χρησιμοποιώντας το ΝΑΤΟ και κλείνοντας κατάπτυστες συμφωνίες με το φασιστικό κράτος της Τουρκίας, είναι αυτοί που φτιάχνουν την ακροδεξιά ατζέντα, που εκθρέφουν τους ναζί δολοφόνους, που μιλάνε για σκουπίδια και λαθραίες ζωές, που κινδυνολογούν για αλλοίωση του πολιτισμού της Ευρώπης και διαμηνύουν ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει το καταφύγιο για τον κάθε κατατρεγμένο αυτής της γης. Βέβαια, και στην Ελλάδα υπάρχουν φτωχοί και κατατρεγμένοι, οι οποίοι μπορούν να αρκεστούν σε μία καλή δόση εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, σίγουρα πάντως όχι στην πραγματική καλυτέρευση των ζωών τους.

Το ζήτημα δεν λύθηκε ποτέ και δεν πρόκειται να λυθεί όσο υπάρχουν κολαστήρια σαν την Μόρια της Λέσβου, στην οποία στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να τους παρέχονται τα στοιχειώδη, όσο η διαχείριση του προσφυγικού γίνεται με όρους συγκεντροποίησης και ελέγχου, όσο οι άνθρωποι βρίσκονται απομονωμένοι από τον ντόπιο πληθυσμό χωρίς πρόσβαση σε κοινά αγαθά και υπηρεσίες (π.χ άρνηση χορήγησης ΑΜΚΑ, με αποτέλεσμα να μην έχουν πρόσβαση στην εργασία και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), όσο οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες, όπως παράνομος – νόμιμος, πρόσφυγας – μετανάστης, ντόπιος – ξένος, όσο το κράτος χτυπάει την αλληλεγγύη και τις καταλήψεις που στήνονται από το κίνημα για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.»

Στην Ήπειρο που γνώρισε καλά στο πετσί της την προσφυγιά και την ξενιτιά, η συλλογική μνήμη και ο σεβασμός της ιστορίας των ανθρώπων της επιτάσσουν την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Πρέπει να το πούμε ξανά ότι είναι καλοδεχούμενοι κι εμείς θα φροντίσουμε γι’ αυτό, όσο και το να ενσωματωθούν στην κοινωνία μας, όσοι επιλέξουν να παραμείνουν ή δεν μπορέσουν να κάνουν αλλιώς.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και στους μετανάστες την Παρασκευή 22 Μαΐου στις 11.00 π.μ στα Ιωάννινα, στην Κεντρική Πλατεία

– Να κλείσει το κολαστήριο της Μόριας και κάθε κλειστό κέντρο κράτησης

– Πρόσφυγες και μετανάστες στις πόλεις και στις γειτονιές μας

– Ελεύθερα σύνορα χωρίς περιορισμούς

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ, στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα)

Στις παρούσες συνθήκες, όπου διακυβεύεται η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη κρίνουμε αναγκαία την δημιουργία πρωτοβουλίας για την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη, με τον ορίζοντα της να μην περιορίζεται στην παρούσα συνθήκη του κορωνοϊού αλλά και στην διαφαινόμενη οικονομική ύφεση.

Η πρωτοβουλία αυτή δεν έρχεται να καλύψει τα κενά του κρατικού μηχανισμού αλλά επιδιώκει να αναζωογονήσει το αίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πρόθεση μας είναι η επαναδραστηριοποίηση όλων μας. Είτε αυτό αφορά σε ανθρώπους που ήταν πολιτικά ενεργοί πριν την κρίση του κορωνοϊού, είτε όχι. Γιατί η κοινωνική αλληλεγγύη, διεμβολίζει το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης” και επαναφέρει στο προσκήνιο το σύνολο και την πολιτική εντός αυτού.

Τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης δεν δημιουργούν μόνο ζητήματα εξυπηρέτησης βασικών αναγκών, που αφορούν στην δυσκολία της μετακίνησης ή ακόμα και στην οικονομική αιμορραγία μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Φυσικά πρόθεση μας είναι να δημιουργηθούν δομές που θα στοχεύσουν ακριβώς σε αυτά τα ζητήματα. Ωστόσο, ο παρατεταμένος εγκλεισμός, η απομόνωση και το αίσθημα της ανημποριάς που ο καταιγισμός ειδήσεων δημιουργεί είναι ζήτημα που επίσης οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και όχι μόνο. Ακόμη πρόθεση μας είναι η συλλογική υποστήριξη και ανάδειξη ζητημάτων εργοδοτικής αυθαιρεσίας που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα.

Σας καλούμε την Τρίτη στις 20:00 σε διαδικτυακή συνέλευση μέσω Skype στο Solidarity Ioannina για τη δημιουργία πρωτοβουλίας αλληλεγγύης Covid-19 στα Γιάννενα.

Η αλληλεγγύη όπλο της κοινωνίας

Ο Λαός Σώζει τον Λαό

Χειρονομία Αντιεξουστιαστική Κίνηση

ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Να αποτρέψουμε τη σκοταδιστική συγκέντρωση στην Ακαδημία!

Μετά την οπισθοδρομική καμπάνια υπέρ του «αγέννητου παιδιού» στο μετρό της Αθήνας, η κίνηση «Αφήστε με να ζήσω» επιχειρεί το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου να ασκήσει προπαγάνδα κατά των αμβλώσεων και στην πόλη των Ιωαννίνων, έχοντας τη στήριξη της Μητρόπολης Ιωαννίνων, του Μητροπολίτη Μάξιμου και πληθώρας συντηρητικών φορέων και οργανώσεων.

Η σκοταδιστική αυτή προπαγάνδα συνδέεται με την ευρύτερη τάση μιας συντηρητικής κοινωνίας να ασκήσει έλεγχο στα σώματα και την σεξουαλικότητα των γυναικών. Είναι εμφανής η επίθεση στο αναφαίρετο δικαίωμα αυτοδιάθεσης του γυναικείου σώματος, καθώς και ο δυνητικός κίνδυνος κατάλυσης των κατοχυρωμένων αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών. Με το ζήτημα του δικαιώματος διακοπής μιας ανεπιθύμητης κύησης να επανεμφανίζεται στον δημόσιο λόγο, αρχίζουν να αμφισβητούνται θεμελιώδη κεκτημένα, ενώ διαμορφώνεται παράλληλα ένα κλίμα που κανονικοποιεί την σταδιακή καταπίεσή του στις συνειδήσεις. Πολλοί είναι εκείνοι που φαντασιώνονται την ποινικοποίηση των αμβλώσεων και ίσως με τον τρόπο αυτό προετοιμάζουν έμμεσα το έδαφος για μία μελλοντική αλλαγή της νομοθεσίας που θα γινόταν πιο εύκολα αποδεκτή από το κοινωνικό σώμα.

Βαδίζουμε, λοιπόν σε συντηρητικά και σκοταδιστικά μονοπάτια, καθώς επανεμφανίζεται στον δημόσιο λόγο ένα θέμα λήξαν που αποτελεί κατάκτηση του φεμινιστικού κινήματος και πυλώνα της απελευθέρωσης μίας κοινωνικής ομάδας από την συστημική καταπίεση.

Βασική πρόφαση της επικαιρότητας κατά των αμβλώσεων αποτελεί η υπογεννητικότητα. Εδώ βρίσκεται διάχυτη η παραδοσιακή πατριαρχική και χρησιμοθηρική λογική του κράτους, σύμφωνα με την οποία το γυναικείο σώμα αντιμετωπίζεται σαν αναπαραγωγική μηχανή για τις εκάστοτε ανάγκες του έθνους σε έμψυχο δυναμικό. Κράτος και κεφάλαιο προσπαθούν να οικειοποιηθούν τα σώματα των γυναικών και να τα μετατρέψουν σε μηχανές προς αναπαραγωγή νέων γενεών εργαζομένων ή και στρατιωτών, αδιαφορώντας παράλληλα για τις συνθήκες διαβίωσης των εν λόγω ατόμων. Η αξιοπρεπής μελλοντική διαβίωσης του παιδιού και της μητέρας στην Ελλάδα του 2020, που βάλλεται έντονα από προβλήματα όπως η ανεργία, το ασφαλιστικό και η επισφαλής οικονομία, φαίνεται να μην είναι καν άξια λόγου, σα να μην αφορά σε ανθρώπινες ζωές, αλλά σε άψυχα αντικείμενα και αριθμούς στατιστικών.

Η πολιτική αυτή τοποθέτηση έχει συγχρόνως όμως και μια εθνικιστική χροιά. Σε ένα παραλήρημα ξενοφοβίας ρατσισμού και σκοπιμοτήτων η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως εσωτερικό εχθρό, οπότε προβάλλεται έντονα η ανάγκη γέννησης «ελληνόπουλων» σε αντιδιαστολή με την εισροή «ξένων» που φέρουν τις φυλετικές, πολιτιστικές και πολιτισμικές επιπλοκές που της είναι έκδηλα αντιπαθείς. Έτσι, αντί να γίνονται προσπάθειες ένταξης των μεταναστών (π.χ. άμεση εκχώρηση ασύλου και αναγνώριση υπηκοότητας σε παιδιά μεταναστών), υπάρχει μία στόχευση για αύξηση του πληθυσμού, αλλά με διατήρηση του «εμείς», όπως το ορίζει το κράτος με τα ρατσιστικά κριτήριά του. Το κράτος επιχειρεί, λοιπόν στο όνομα της «εθνικής

ταυτότητας», «της πατρίδας» και «της οικογένειας» να γίνει διαχειριστής της γυναικείας αναπαραγωγής.

Επομένως, σε μία πολιτική ατζέντα που συνδυάζει τα παραπάνω στοιχεία γίνεται ξεκάθαρος ο παραλογισμός και η υποκρισία ενός συστήματος που προκρίνει την γέννηση αποκλειστικά και μόνο Ελλήνων, ως μέσο αντιμετώπισης της κρίσης που δημιουργεί ένα προβληματικό οικονομικό σύστημα.

Καταλυτικός είναι και ο ρόλος της εκκλησίας, που με ένα προσωπείο ηθικολογίας φροντίζει να υποστηρίζει οπισθοδρομικά κινήματα που αντιτίθενται στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, αλλά και να διαμορφώνει σημαντικό μέρος της κοινωνικής συνείδησης, δεδομένου ότι σε πόλεις όπως τα Ιωάννινα έχει σημαντική απήχηση. Σε αντίθεση με το σχετικά προοδευτικό πρόσωπο που διέθετε ιστορικά η τοπική εκκλησία, τώρα αποφασίζει να αλλάξει κατεύθυνση και να στηρίξει μια βαθιά αναχρονιστική και ακροδεξιά εκδήλωση. Τα σκοταδιστικά στοιχεία της εκκλησίας βγαίνουν στην επιφάνεια, με τη δημόσια στήριξη της Δεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ.

Το δικαίωμα των γυναικών στη νόμιμη άμβλωση είναι απαράδεκτο να τίθεται, έστω και έμμεσα, υπό αμφισβήτηση, αφού αποτελεί βασικό κεκτημένο που προστατεύει τις γυναίκες από επικίνδυνες και αναποτελεσματικές μεθόδους διακοπής ανεπιθύμητων κυήσεων. Με την απονομιμοποίηση των αμβλώσεων, όπως έχει αποδειχτεί, δεν πρόκειται να μειωθεί ο αριθμός τους. Η ανάγκη πραγματοποίησης αμβλώσεων συνεχίζει να υπάρχει και με μια περιοριστική νομοθεσία ή ποινικοποίηση και ικανοποιείται σε συνθήκες και με πρακτικές που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία και πολύ συχνά ακόμα και τη ζωή των γυναικών. Αυτό που δεν ενδιαφέρει ποτέ όσους μάχονται κατά των αμβλώσεων είναι το δικαίωμα στη ζωή, την ασφάλεια, την υγεία και την ελευθερία των γυναικών, το αυτονόητο δικαίωμα να έχουν τον λόγο για την ίδια τους την ύπαρξη.

Η σεξιστική αντίληψη ότι το σώμα των γυναικών και μελλοντικά του παιδιού αποτελούν ιδιοκτησία του άντρα και του πατριαρχικού κράτους είναι διάχυτη σε μία κοινωνία θεμελιωμένη στον καπιταλισμό και τον μισογυνισμό, που σε συνδυασμό με εθνικιστικά στοιχεία συνθέτουν ένα απάνθρωπο παζλ υποβιβασμού της ανθρώπινης ζωής. Αρνούμαστε τα σώματά μας να γίνουν εργαλεία της κρατικής μηχανής και μέσο πραγμάτωσης μιας εθνικιστικής προπαγάνδας!

Να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να ασκεί έλεγχο στα σώματά μας. Να μην επιτρέψουμε σε κανένα συντηρητικό, ακροδεξιό στοιχείο να αμφισβητεί το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση!

Ο Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα καλεί κάθε άτομο και συλλογικότητα που τοποθετούνται υπέρ της χειραφέτησης των γυναικών σε μαζική συγκέντρωση στην Ακαδημία.

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 5:30 μ.μ. στην Ακαδημία

Να απαντήσουμε και να αντισταθούμε μαζικά στο σκοταδισμό και στην πατριαρχία!

Ενάντια σε κάθε καταπίεση και ψυχολογικό εκβιασμό! Δικό μας το σώμα, δικό μας και το δικαίωμα. Η μήτρα και η ζωή μας ανήκουν σε εμάς!