Urban Hip Hop Live με:

-Real Rec Real

-ΓΕΩ

-Ανασφάλεια

-Πρόμη

-Erga Omnes

Σάββατο 17/02 στις 21:00 στον ΕΚΧ Αλιμούρα, για την οικονομική ενίσχυση της Χειρονομίας-ΑΚ.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΛΑΪΚΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ

Με αχαλίνωτο ενθουσιασμό προχωράει κάθε τόσο η κυβέρνηση στις τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας με στόχο την διεύρυνση των αδικημάτων, την αύξηση των ποινών, την αυστηροποίηση του Π.Κ, τον τιμωρητικό χαρακτήρα, την καταστολή.

Το Ποινικό Δίκαιο του εχθρού ισχυροποιείται και γίνεται το μοναδικό πολιτικό εργαλείο του Κράτους για την πλήρη υποταγή της κοινωνίας στο τώρα αλλά και στην αντιμετώπιση των μελλοντικών εξελίξεων. Το Ποινικό Δίκαιο του εχθρού με τις παρούσες τροποποιήσεις εκτοπίζει στην εξαίρεση την μισή σχεδόν κοινωνία, ενώ ψαλιδίζει όλα τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Οι εξοντωτικές ποινές και η αναίρεση της υφ’ όρων απόλυσης καθιστούν τις φυλακές στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΘΕΣΜΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Τα Μέγαρα εξεγείρονται:

Tο 1970 υπογράφεται μεταξύ της χούντας και του Ωνάση σύμβαση παραχώρησης 10.000 στρεμμάτων στον περίφημο Ελαιώνα για να δημιουργήσει ο Ωνάσης βιομηχανία αλουμινίου-αλουμίνας καθώς και διυλιστηρίων σε αυτή την έκταση, μόλις 25 χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας και μια ανάσα από τον Σαρωνικό.

Το 1971 χούντα και Ωνάσης διαφωνούν για τη σύμβαση και οι μετοχές του μεγαλοεφοπλιστή μεταβιβάζονται στην ΕΤΒΑ (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως).

Το 1973 η χούντα μέσω της ΕΤΒΑ ξεπουλά κοντά 2.500 στρέμματα (από τα 10.000 της παλαιότερης σύμβασης με τον Ωνάση) στην εταιρεία ΣΤΡΑΝ που ίδρυσε ο εφοπλιστής Στρατής Ανδρεάδης ώστε να κατασκευάσει στα Μέγαρα διυλιστήριο.

Οι κάτοικοι θεωρούν αναίτια την απαλλοτρίωση και καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το Συμβούλιο της Επικρατείας με προκλητικό τρόπο και υπηρετώντας τα συμφέροντα Ανδρεάδη αναβάλλει διαρκώς την εκδίκαση της υπόθεσης. Έχει μακρά ιστορία, λοιπόν, ο ρόλος της δικαιοσύνης στην υπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων!

Ξαφνικά και χωρίς νομική κάλυψη στις 13 Απριλίου 1973 και ενώ επιτροπή κατοίκων από τα Μέγαρα είναι στην Αθήνα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας απαιτώντας να εκδικαστεί η υπόθεσή τους, οι μπουλντόζες της ΣΤΡΑΝ εισβάλλουν στον ελαιώνα των Μεγάρων και αρχίζουν το μακελειό ξεριζώνοντας τεράστιο αριθμό ελαιόδεντρων. Στη συνέχεια, νύχτα γκρέμισαν κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες της περιοχής.

Είμαστε στην περίοδο που η αμερικανοστήριχτη χούντα του Παπαδόπουλου ενώ έλεγε πως είναι πατριωτική και πως η χώρα ανήκει στον λαό, ξεπουλούσε τεράστια φιλέτα περιοχών της Αττικής στον Ανδρεάδη και σε διάφορους Ανδρεάδηδες με διαδικασίες fast track(!) για να κάνει μπάζα το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.

Να σημειώσουμε ότι εκείνη την περίοδο η χούντα υπηρετώντας τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου ξεπουλούσε, σε όλη την Αττική, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα εκτός από τα Μέγαρα –και στα Μέθανα και στην Ελευσίνα και στον Σκαραμαγκά και στο Μενίδι και στο Μαρούσι και στα Σπάτα. Υπάρχει, λοιπόν, ένα ευρύτερο κλίμα αντίθεσης στις βίαιες απαλλοτριώσεις που δεν γίνεται ευρέως γνωστό στη βάση των όρων τρομοκρατίας που έχει επιβάλει η χούντα με τους μηχανισμούς της.

Ο λαός των Μεγάρων αποφασίζει να ξεσηκωθεί και να υπερασπίσει τον τόπο του από την καταστροφή που θα φέρει η δημιουργία των τεράστιων διυλιστηρίων.

Ορόσημα του αγώνα η γενική απεργία στις 12 Οκτώβρη 1973, ενώ στις 14 του ίδιου μήνα πραγματοποιείται τεράστιο συλλαλητήριο 12.000(!) κατοίκων της πόλης!

Το μεσημέρι της 16ης Νοέμβρη 1973 επιτροπή αγώνα των αγροτών από τα Μέγαρα πηγαίνει στην κατάληψη του Πολυτεχνείου και γίνεται δεκτή από χιλιάδες κόσμου που χειροκροτούν και φωνάζουν ρυθμικά συνθήματα συμπαράστασης. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου μεταδίδει ψήφισμα της επιτροπής αγώνα των Μεγαρέων: «Ο λαός των Μεγάρων αντιστέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού… Ο αγώνας είναι κοινός… Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο… Είναι για την Ελλάδα. Για τον λαό της που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στον δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας».

Μερικές μέρες μετά –μέσα στη χούντα!– η μακρά περίοδος των αγώνων του μεγαρικού λαού, ενάντια σε σχέδια της χούντας και του ομίλου Στρατή Ανδρεάδη, εξαναγκάζει τις μπουλντόζες του Ανδρεάδη να πάρουν δρόμο από τη Πάχη Μεγάρων και τα καταστροφικά σχέδια της κατασκευής διυλιστηρίων να πάρουν τέλος!

Μέγαρα (1974)

Ντοκιμαντέρ του 1974, που καταγράφει τον αγώνα των κατοίκων των Μεγάρων κατά της βίαιης απαλλοτρίωσης της γης τους προκειμένου να κατασκευαστεί στην περιοχή ένα συγκρότημα διυλιστηρίων.

● Η ταινία αποτυπώνει τη βίαιη αλλαγή που υπέστη το φυσικό τοπίο, μαρτυρίες των κατοίκων σχετικά με τις συνέπειες της μαζικής απαλλοτρίωσης της γης, τις διαδηλώσεις των Μεγαρέων στους δρόμους της Αθήνας και την είσοδό τους στο Πολυτεχνείο, το οποίο βρισκόταν υπό κατάληψη από τους φοιτητές, λίγες ώρες πριν από την εισβολή του τανκ και την καταστολή της εξέγερσης από το δικτατορικό καθεστώς στις 17 Νοεμβρίου του ’73.

● Ένα σημαντικό πολιτικό τεκμήριο και μια από τις πρώτες ταινίες με οικολογική διάσταση στον ελληνικό κινηματογράφο.

Με αφορμή τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και τη σφαγή που εξελίσσεται μέρα με τη μέρα από το κράτος του Ισραήλ, συζητάμε όλοι και όλες μαζί για να κατανοήσουμε καλύτερα ένα ζήτημα σύνθετο που πηγαίνει αρκετά πίσω στον χρόνο. Οι άξονες της κουβέντας:

– Ιστορική αναδρομή της διαμάχης στην περιοχή

– Εξέλιξη της παλαιστινιακής αντίστασης μέσα στο χρόνο

– Ιστορική σχέση του ελληνικού κράτους με το ζήτημα

Η αυτομόρφωση και η συλλογική κατάκτηση και επεξεργασία της γνώσης είναι σημαντικά εργαλεία για να πηγαίνουμε τη σκέψη μας συνεχώς πιο μπροστά τόσο σαν υποκείμενα όσο και σαν κινήματα συνολικά. Σας περιμένουμε!

Για 9η συνεχόμενη χρονιά διοργανώνεται στο Θεατράκι Σκάλας στα Γιάννενα το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ. Ένα φεστιβάλ που φιλοδοξεί πάντοτε να αναδεικνύει πολιτικά ζητούμενα της εποχής, να προτείνει νέες ιδέες και νέους τρόπους για να βλέπουμε τον κόσμο, να τον καταλαβαίνουμε και να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε προς μία κατεύθυνση ελευθεριακή και ριζοσπαστική.

Η εποχή στην οποία ζούμε χαρακτηρίζεται από την εκβιαστική συναίνεση που επιδιώκει να εμπεδώσει στα μυαλά μας το κράτος, όποιο προσωπείο κι αν φοράει. Από τα στόματα όλων αυτών που ασκούν εξουσία και όσων τους υπηρετούν, ακούμε την ίδια ατάκα σε διάφορες παραλλαγές «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική». Πώς γίνεται, όμως, εμείς να ζούμε όλο και χειρότερο και να πληρώνουμε όλο και περισσότερο; Πώς γίνεται σε όλες τις εκδοχές της «κυβερνησιμότητας» να μην μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα; Ας παραδεχτούμε ότι στην Ελλάδα του 2023, ο καθένας και η καθεμία από μας μπορεί να «πάει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι» με το παραμικρό. Ασθενοφόρα και περίθαλψη δεν υπάρχουν, τα τρένα συγκρούονται μεταξύ τους, όλες οι επενδύσεις εξυπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να αποδυναμώνονται όλο και περισσότερο οι κοινωνικές υποδομές.

Η μοναδική απάντηση στα τεράστια οικονομικά μας προβλήματα είναι επενδύσεις και πάλι επενδύσεις. Επενδύσεις με κάθε κόστος, με μοναδικό πλάνο τον άμεσο πλουτισμό των λίγων σε βάρος των πολλών. Στην Ήπειρο, για να μην πάμε μακριά, σε μία από τις φτωχότερες περιοχές της Ευρώπης, οι τοπικοί μας άρχοντες και η πετρελαϊκή εταιρεία Energean oil & gas, σχεδιάζουν την απόλυτη λεηλασία του τόπου με εξορύξεις υδρογονανθράκων σε μία περιοχή σαν της Ζίτσας, με φοβερό φυσικό πλούτο, ποτάμια, πηγές, δάση, έμβια ζωή. Κάθε παραγωγική δραστηριότητα θα αντικατασταθεί σύμφωνα με τα σχέδιά τους από την εξορυκτική βιομηχανία. Οι εξορύξεις, παντού στον κόσμο, συνδυάζονται στο μυαλό μας με τον πόλεμο, την λεηλασία, την φυσική καταστροφή και την εξόντωση των τοπικών κοινωνιών. Τα όσα φριχτά βιώνουν εδώ και χρόνια οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, σκοπεύουν να τα φέρουν και σε μας, παρά το γεγονός ότι έχει αναπτυχθεί ένα σημαντικό κίνημα αντίστασης.

Κι αν η οικονομική απάντηση είναι πάντοτε οι επενδύσεις και οι ιδιωτικοποιήσεις, στο κοινωνικό πεδίο αυτό που ενισχύεται από το κράτος είναι ο εθνικισμός, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός. Για ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας φταίνει οι Άλλοι, οι ξένοι, οι διαφορετικοί και φυσικά οι «ανθέλληνες» αντιεξουσιαστές και αριστεροί και γενικά όσοι δεν σέβονται την ουσία του έθνους, του κράτους, του στρατού κλπ. Η ενίσχυση της ακροδεξιάς ρητορικής και παρουσίας μέσα στις κοινωνίες μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι το φυσικό επόμενο. Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κοινωνικά και μαχητικά τη λαίλαπα του φασισμού; Πώς μπορούμε να αντιστρέψουμε τον ακροδεξιό λόγο που μεταφέρει το πεδίο της σύγκρουσης ανάμεσα στους καταπιεσμένους και όχι απέναντι στην εξουσία και το κεφάλαιο;

Στο 9ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ θα ασχοληθούμε ποικιλοτρόπως με τα παραπάνω ζητούμενα, την Παρασκευή 16 Ιουνίου στις 7μμ με τα σχέδια για εξορύξεις στην Ήπειρο και τις απαντήσεις των κινημάτων τόσο στην περιοχή μας, όσο και στην περιοχή της Χαλκιδικής και το Σάββατο, αφού διαδηλώσουμε ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στις 12μμ μπροστά από την Περιφέρεια, στις 7μμ θα συζητήσουμε για τη δίκη της Χρυσής Αυγής και την ακροδεξιά στροφή που παρατηρείται γενικά στην κοινωνία, πάντα αναζητώντας τους τρόπους ανατροπής αυτής της κατάστασης.

Καλούμε όλη την κοινωνία να λάβει μέρος στο διήμερο 9ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ. Η διάδραση μεταξύ μας στο δημόσιο χώρο, χωρίς διαμεσολαβήσεις, αποτελεί μία πολύ ουσιαστική συνθήκη για να καταφέρουμε να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας απέναντι στη βαρβαρότητα που βιώνουμε καθημερινά.

20 χρόνια σε Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Σάββατο 11/03 και Κυριακή 12/03 17η πανελλαδική συνάντηση στον Κοινωνικό Χώρο για την Ελευθερία Respiro di Libertà (Ολυμπιάδος με Ιουλιανού) Respiro di Libertà Social Space for Freedom

Μέσα σε μία έκρυθμη συγκυρία, ειδικά μετά την τελευταία κρατική/καπιταλιστική δολοφονία 57+ ανθρώπων στις αμαξοστοιχίες, δημιουργείται η ανάγκη για περαιτέρω συλλογικοποίηση, ριζοσπαστικοποίηση και αλληλεπίδραση με τις κοινωνικές δυναμικές και κινήσεις που ενυπάρχουν στον δημόσιο χώρο. Η διασύνδεση των κινημάτων αυτών και η απάντηση του ανταγωνιστικού κινήματος αποτελούν από τα βασικά διακυβεύματα. Πως μπορούμε να παίξουμε τον ρόλο της πολλαπλασιαστικής δύναμης και σύνδεσης των κινημάτων; Αυτό είναι ένα ερώτημα το οποίο κρίνεται κρίσιμο για το πολιτικό γίγνεσθαι και πράττειν.

Πως τοποθετούμαστε μέσα σε όλα αυτά; Ποιος είναι ο ρόλος μιας σύγχρονης αντιεξουσιαστικής συλλογικότητας; Απολογίζουμε την 20ετη εμπειρία μας και χτίζουμε παράλληλα το περιεχόμενο των αντιστάσεων απέναντι στη θανατοπολιτική της Εξουσίας.

Μπροστά στην γενικευμένη απαξία της ζωής από κράτος και κεφάλαιο να δώσουμε τις απαντήσεις που αρμόζουν με αντιεξουσιαστικούς όρους γιατί αυτό που μένει είναι ένα: Να πάρουμε τις ζωές, που μας κλέβουν, στα χέρια μας. Αλλιώς οι ζωές μας δεν μετράνε.

Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Την Δευτέρα 6 Μαρτίου, μια ανάσα πριν την 8η Μάρτη διοργανώνουμε ένα απόγευμα αφιερωμένο στην αναζήτηση των διαφόρων όψεων της πατριαρχίας, που υποβαθμίζει τις ζωές μας, και στους αγώνες των γυναικών που διατρέχουν την ανθρώπινη ιστορία μέχρι και σήμερα.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα, είναι το εξής:

•18:30: Προβολή «Ruins»

Το Ruins είναι ελληνικό ντοκιμαντέρ παραγωγής 2013. Πραγματεύεται την υπόθεση της σύλληψης για κακούργημα και της δημοσιοποίησης φωτογραφιών και στοιχείων ταυτότητας στο διαδίκτυο γυναικών φερόμενων ως οροθετικών λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012.

•19:30: Εκδήλωση – συζήτηση «Όψεις της Πατριαρχίας»

– Εισήγηση συντονιστικού 8ης Μάρτη

– Εισήγηση «8 του Μάρτη: Στιγμές από το παρελθόν και μνήμες για το μέλλον», Μαρία Ταμπούκου (Καθηγήτρια Φεμινιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου)

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, την 8η Μάρτη, βρισκόμαστε όχι για να τη γιορτάσουμε, αλλά για να καταδείξουμε πως οι ιστορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπισή της, διατρέχουν το κοινωνικό σύνολο και σήμερα. Βέβαια, κάτι τέτοιο εκουσίως αποσιωπάται από την κυρίαρχη ιδεολογία. Η 8η Μάρτη εορτάζεται καταναλωτικά, εμπορευματικά και με θεαματικούς όρους σαν ένας δεύτερος Άγιος Βαλεντίνος, πλήρως αποπολιτικοποιημένη και ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές του καπιταλισμού. Σαν μια επέτειος χαράς, όπου η ισότητα έχει επιτευχθεί και το ζήτημα θεωρείται πλέον λήξαν ή σαν μια γιορτούλα για την «ομορφιά της γυναικείας ύπαρξης», όπου κερνάμε τις γυναίκες ποτά και τους χαρίζουμε λουλούδια. Είμαστε, όμως, πολλά παραπάνω από «όμορφες υπάρξεις» που δικαιούνται μία ημέρα γιορτής. Οι αγώνες των γυναικών και εν γένει των θηλυκοτήτων ανά δεκαετίες και τόπους, είτε ως μαζικά κινήματα με συγκεκριμένα αιτήματα, είτε ως κοινότητες όπου το βίωμα βρήκε χώρο έκφρασης και μετατράπηκε σε συλλογικές αρνήσεις, διαμόρφωσαν τις όποιες καλύτερες συνθήκες ζούμε στο σήμερα και ανέδειξαν την καθολικότητα της πατριαρχίας.

Δεν είναι επέτειος, δεν είναι γιορτή,

είναι αγώνες καθημερινοί!

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ 8ΗΣ ΜΑΡΤΗ

Το πρώτο αυτοοργανωμένο Pride στα Γιάννενα οργανώνεται από μια οριζόντια συνέλευση με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά που συγκροτήθηκε για αυτό το λόγο. Τα Pride λαμβάνουν χώρα τον Ιούνιο στην μνήμη της εξέγερσης στο Stonewall στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ που ξεκίνησε στις 28 Ιουνίου του 1969 από μέλη της queer κοινότητας ως απάντηση σε στοχευμένη επιδρομή των μπάτσων και την συστηματική καταστολή, διεκδικώντας την ελεύθερη έκφραση της ταυτότητας φύλου και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού χωρίς τον φόβο της σύλληψης. Η εξέγερση διήρκησε αρκετές μέρες και την επόμενη χρονιά οργανώθηκαν στην ίδια ημερομηνία οι πρώτες πορείες Pride σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ. Πήραν το όνομα «υπερηφάνεια» (pride) ως ένδειξη αντίστασης ενάντια στην κανονικότητα που επιβάλλεται από την κυριαρχία γύρω από ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας και δημιουργεί μη αποδεκτές ταυτότητες που ζουν κάτω από τον φόβο και το κοινωνικό στίγμα.

53 χρόνια μετά οι πολιτικές αιχμές που έβαζαν τα πρώτα Pride παραμένουν επίκαιρες. Το φύλο και η σεξουαλικότητα συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ως μοχλός καταπίεσης από το κράτος, η πειθάρχηση των σωμάτων μας είναι δομικό κομμάτι της κυριαρχίας, ο φόβος και το στίγμα αποτελούν σταθερές για άτομα με «μη συμβατικές» ταυτότητες. Όλα αυτά είναι μια απόρροια της δυτικής θεώρησης του φύλου που αποτελεί ένα συνονθύλευμα πατριαρχικών και αποικιοκρατικών αρχών στις οποίες στηρίζονται οι σύγχρονες κοινωνίες με αποτέλεσμα να βλέπουμε απαρχαιωμένες τεχνικές όπως η αστυνόμευση των σωμάτων (και ειδικά των μη αρρενωπών, μη λευκών και μη δυικών ατόμων) και ο πουριτανιστικός κώδικας ηθικής που περιορίζει την έκφραση μας.

Από την άλλη πλευρά, η ψευτοϋπεράσπιση και υποκριτική αποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, Κουίρ, Ίντερσεξ, +) από κόμματα, εταιρείες και άλλους εξουσιαστές έχουν διττό στόχο. Επιδιώκουν αφενός την αφομοίωση και τη μείωση της ριζοσπαστικοποίησης αναλύσεων που τους αντιλαμβάνονται ως κομμάτι του προβλήματος, καθώς και αγώνων που μπορεί να φέρουν ψήγματα ανατροπής του υπάρχοντος, και αφετέρου τη διεύρυνση του φάσματος των ψηφοφόρων, την κερδοφορία και το ξέπλυμα του σεξισμού τους

Από την πλευρά μας, δεν αντιλαμβανόμαστε το pride σαν γιορτή, αλλά σαν μια μέρα αγώνα κατά τις καταπίεσης μας και δεν διεκδικούμε υπερηφάνεια και ορατότητα για μία μόνο μέρα, καθώς κουβαλάμε τις «μη-συμβατικές» υπάρξεις μας όλο τον χρόνο. Οραματιζόμαστε έναν κόσμο χωρίς έμφυλες και σεξουαλικές καταπιέσεις, όπου το καθένα από εμάς θα μπορεί να ζει και να εκφράζεται ελεύθερα. …..

ΓΚΕΪ ΤΡΑΝΣ ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Αγώνας μέχρι την ολική απελευθέρωση

Ανοιχτή συνέλευση για το 1ο Αυτοοργανωμένο Pride στα Γιάννενα

8ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ στα Γιάννινα!

Εδώ και αρκετά χρόνια το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ αποτελεί θεσμό για την πόλη και την κοινωνία των Ιωαννίνων. Για 8η σερί χρονιά θα διοργανωθεί φέτος από τις 23 έως και τις 26 Ιουνίου, στο Θεατράκι Σκάλας και στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα, με πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων.

Ποιες είναι όμως οι πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μέσα στις οποίες θα διεξαχθεί το φετινό φεστιβάλ; Μετά από δύο χρόνια πανδημίας και εγκλεισμού, διακοπτόμενου μόνο από την υψηλή τουριστική σεζόν, επανερχόμαστε (;) σιγά σιγά σε μία, ας το πούμε, κανονικότητα. Με χιλιάδες νεκρούς στις πλάτες μας, ένα σύστημα δημόσιας υγείας τσαλαπατημένο από τις συνεχείς πολιτικές υποβάθμισης κάθε τι με δημόσιο χαρακτήρα, με την καταστολή να έχει φτάσει σε επικίνδυνα ύψη, τον μέσο άνθρωπο να αγκομαχά από τα άπειρα οικονομικά – και όχι μόνο – προβλήματα. Τα προβλήματα αυτά εντείνονται από την λεγόμενη ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια που μαστίζει το μέσο νοικοκυριό, βομβαρδίζοντάς το καθημερινά με χρέη, απλήρωτους λογαριασμούς και υποχρεώσεις που είναι αδύνατον να έρθουν σε πέρας. Και πώς να βγάλουμε από τη λίστα τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει ο κόσμος, καθώς και την έμφυλη καταπίεση, η οποία εκδηλώνεται με κακοποιήσεις, βιασμούς και γυναικοκτονίες που καταγράφονται σχεδόν καθημερινά;

Η κανονικότητα που επιφυλάσσει όμως μία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση αρπαχτικών, βουτηγμένη μέσα στα σκάνδαλα και στις μίζες δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική και λιγότερο ζοφερή. Με ισχυρές δόσεις γραφειοκρατικού ελέγχου, με κατασταλτικές μεθόδους μεγάλης βιαιότητας, με ενέσεις εθνικισμού και ξενοφοβία και με ένα οικονομικό πρόγραμμα που μεταθέτει τις ευθύνες για κάθε οικονομική και κοινωνική δυστυχία στο άτομο, με όλα αυτά κυβερνάει η Νέα Δημοκρατία και η φατρία του μητσοτακέικου. Κι αν έρχονται εκλογές και κρύβονται κάτω από το χαλί όλες οι καταστροφές που προκαλεί σε μας και στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, με μικρά και άχρηστα δωράκια περιοδικής καλοκαιρινής ελευθερίας χωρίς κορωνοϊό και με ασήμαντες επιχορηγήσεις για την αντιμετώπιση της κατά πολύ μεγαλύτερης ακρίβειας, όλα αυτά είναι χρέος μας να τα θυμίζουμε και να τα αναλύουμε. Μέσα σε ένα περιβάλλον, έτσι κι αλλιώς, μεγάλης οικολογικής καταστροφής που προκαλείται εν πολλοίς από το οικονομικό σύστημα και τη λογική της αέναης προόδου και ανάπτυξης, με τη ρύπανση, τα καμένα δάση και την υποβάθμιση του φυσικού πλούτου να αποτελούν σε πολλές περιπτώσεις την άμεση καθημερινότητά μας. Και φυσικά, με έναν πόλεμο σε εξέλιξη, με μια άγρια εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία που απειλεί, με τη συμμετοχή διάφορων κρατικών μηχανισμών, να βάλει τις κοινωνίες του πλανήτη σε ένα διαρκή –γιατί όχι και παγκόσμιο- πόλεμο.

Την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, λοιπόν, την Πέμπτη 23 Ιουνίου θα συζητήσουμε στον ΕΚΧ Αλιμούρα για τη συστηματική προσπάθεια που γίνεται από το κράτος να φιμωθεί κάθε φωνή αντίστασης στο δημόσιο χώρο. Οι μπάτσοι οργίασαν απέναντι στους πολίτες αυτής της χώρας καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας και οργιάζουν ακόμα περισσότερο τώρα απέναντι στους φοιτητές και ειδικά στο ΑΠΘ, ώστε να εμπεδωθεί μια για πάντα ότι κουμάντο παντού κάνει το κράτος και τα πανεπιστήμια δεν μπορούν παρά να είναι χώροι οικονομικής προσόδου, χώροι της αγοράς. Απέναντι σε αυτήν την συνθήκη παλεύουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες καθημερινά, όπως και εργαζόμενοι-ες στο χώρο της Παιδείας, για ένα πανεπιστήμιο δηλαδή ελεύθερο, δημόσιο και κοινωνικό.

Στις 24 Ιουνίου θα μιλήσουμε στο θεατράκι για τον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση, καθώς και για τις εξελίξεις στο ζήτημα των εξορύξεων υδρογονανθράκων που επανέρχονται στο προσκήνιο και στην περιοχή μας, την Ήπειρο, μετά τις κυρώσεις που έχει επιβάλει η Ε.Ε στη Ρωσία. Το κράτος της Ρωσίας διεξάγει έναν άνισο πόλεμο απέναντι στην Ουκρανία επιδιώκοντας να εξασφαλίσει τα γεωπολιτικά και οικονομικά του συμφέροντα. Την ίδια στιγμή τα δυτικά κράτη προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την πολεμική σύρραξη για να αποδυναμώσουν τη θέση της Ρωσίας και να ενισχύσουν τη δική τους, σε έναν πόλεμο που γίνεται πάλι στις πλάτες ενός λαού, που παίρνει με τη σειρά του το δρόμο της προσφυγιάς όπως έχει συμβεί τόσες και τόσες φορές τα τελευταία χρόνια μα αρκετούς λαούς (Συρία, Αφγανιστάν, Λιβύη κλπ). Σε μία τέτοια συνθήκη προσπαθούν όλα τα κράτη να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους με εξοπλισμούς, συστήματα ελέγχου και στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας, με αποτέλεσμα και το ελληνικό κράτος να προσπαθεί από την εμπλοκή του στον πόλεμο να ενισχύσει τη θέση του μέσα στο δυτικό μπλοκ δυνάμεων υποσκελίζοντας την Τουρκία. Άλλο ένα «θερμό» καλοκαίρι μας περιμένει, γεμάτο εθνικιστικές κορώνες εκατέρωθεν, μπας και ξεχάσουμε για λίγο ποια είναι τα προβλήματά μας και ποιος ο πραγματικός εχθρός.

Και τέλος, το πολιτικό πρόγραμμα του φεστιβάλ λήγει το Σάββατο 25 Ιουνίου με μία εκδήλωση αφιερωμένη στο έμφυλο ζήτημα και τις πολλαπλές μορφές κακοποιήσεων που παράγει η πατριαρχία. Το δυναμικό μπάσιμο των καταπιεσμένων γυναικών και ατόμων με διαφορετικό σεξουαλικό και έμφυλο προσανατολισμό και ταυτότητα, προσκρούει πάνω σε ένα δικαστικό και εκτελεστικό σύστημα που χρόνια τώρα συγκάλυπτε, δικαιολογούσε ή αθώωνε βιαστές, παιδόφιλους με λεφτά, κακοποιητές και γενικά διάφορα καθάρματα με περιβολή ή και χωρίς, αρκεί να αποτελούσαν τον «υγιή» πυρήνα της πατριαρχίας, δηλαδή άντρες παντελονάτοι που δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους και θέλουν τη γυναίκα να τους ικανοποιεί και να τους υπηρετεί. Το έμφυλο, λοιπόν, αφορά μία ριζική σύγκρουση ανάμεσα σε μία θεμελιώδη και προαιώνια εξουσία, όπως είναι η πατριαρχία και έναν νέο κόσμο που ζητά ελευθερία, αυτονομία, ισότητα και να σπάσει επιτέλους ο φόβος και η υποταγή.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν τη συνεισφορά του αντιεξουσιαστικού φεστιβάλ πάνω σε ζητήματα κομβικά και ζωτικά για την κοινωνία. Γιατί αν δεν αρθρώσουμε λόγο και αν δεν προετοιμάσουμε τις αντιστάσεις μας σε αυτά που έρχονται και σε όσα ήδη με δυσκολία αντιμετωπίζουμε, τότε τι ακριβώς περιμένουμε να αλλάξει; Παράλληλα, στο φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν dj set στην Αλιμούρα, πάρτυ στο Θεατράκι, hip hop συναυλία και το πρώτο drag show στα Γιάννινα σε δημόσιο χώρο, καθώς και παραδοσιακό γλέντι, κατά χρονολογική σειρά, που όλα αυτά αποτελούν μία αντιεμπορευματική και ενάντια στο κυρίαρχο πολιτιστική πρόταση, που συνοδεύει τον πολιτικό λόγο που θα παραχθεί από το φεστιβάλ.

Για να θεμελιώσουμε έναν κόσμο αντίστασης απέναντι στην εξαθλίωση που μας επιφυλάσσει η εξουσία. Για να δημιουργήσουμε εικόνες και στιγμές από τον κόσμο που θέλουμε. Για να διασπείρουμε τον σύγχρονο αντιεξουσιαστικό λόγο, ένα λόγο ελευθερίας, κοινωνικής αυτονομίας και άμεσης δημοκρατίας. Καλούμε, λοιπόν, τη γιαννιώτικη κοινωνία να παρευρεθεί και να στηρίξει το 8ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί από τις 23 – 26 Ιουνίου 2022 στην Αλιμούρα και στο Θεατράκι Σκάλας.

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

(Ανοιχτή Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7μμ στον ΕΚΧ Αλιμούρα)

Κάλεσμα για δράσεις την 8η Μάρτη

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου και την πραγματικότητα που βιώνουμε με τα καθημερινά περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών, θέλουμε να διαμορφώσουμε φέτος μία 8η Μάρτη διαφορετική και δυναμική.

Το έθνος-κράτος και η αναπαραγόμενη κουλτούρα του βιασμού μας καθιστούν σαφές πως δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Ενάντια στην τοξική αρρενωπότητα και τη βία της πατριαρχίας θα προτάξουμε την ισότητα και την αυτονομία. Με το παρόν κάλεσμα επιθυμούμε να πραγματοποιηθεί μία οριζόντια διαδικασία οργάνωσής και συζήτησης σχετικά με την 8η Μάρτη, το Σάββατο 12/2/22 στις 12:00 στον Ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, στοά Σκόρδου). Καλούμε όσα άτομα ενδιαφέρονται για να διανθίσουμε τις συμβολικές πρακτικές με σύγχρονες και επίκαιρες δράσεις και ιδέες.

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος Αλιμούρα

Χειρονομία- Αντιεξουσιαστική κίνηση