ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΝΗΓΑΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΧΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ

Την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024 σημειώνεται έκρηξη σε διαμέρισμα των Αμπελοκήπων και χωρίς να χάσει ούτε δευτερόλεπτο αναλαμβάνει δράση η αντιτρομοκρατική. Κατευθείαν προχωρά σε σύλληψη μιας γυναίκας που βρισκόταν εντός του διαμερίσματος αλλά και της γυναίκας που είχε παραλάβει τα κλειδιά του
διαμερίσματος και διέμενε στο εξωτερικό. Ωστόσο, στα ΜΜΕ κυριαρχούν ακόμα ειδήσεις σχετικές με τη διαγραφή Σαμαρά από τη ΝΔ και με το έγκλημα των Τεμπών, όπου το κράτος όχι μόνο δεν κινήθηκε ακαριαία για να συλλέξει στοιχεία από τον τόπο του εγκλήματος, αλλά στην ουσία έκανε ό,τι ήταν εφικτό προκειμένου να τα εξαφανίσει, πρακτική που έρχεται σε προφανή αντίθεση με την «σβελτάδα» στην
υπόθεση των Αμπελοκήπων.
Για τον πλήρη αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης επιστρατεύτηκε η γνωστή τακτική του αποδιοπομπαίου τράγου, που λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης σε δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι το σημείο που έρχεται στο προσκήνιο η είδηση για τη δήθεν εμπλοκή του αγωνιστή Νίκου Ρωμανού. Ο Νίκος είναι ο άνθρωπος στου οποίου τα χέρια έπεσε νεκρός, στις 6 Δεκέμβρη του 2008, ο αδελφικός του φίλος Αλέξης
Γρηγορόπουλος, αφού προηγουμένως είχε προσβληθεί με σφαίρα από το μακρύ χέρι του κράτους, που ταΐζει η εξουσία. Ο φονιάς της 6ης Δεκεμβρίου σήμερα είναι ελεύθερος και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ ο Νίκος Ρωμανός που θα κουβαλάει αυτή την ανάμνηση για μια ζωή, θα συνεχίσει να διώκεται με κάθε ευκαιρία, όντας ένας ακόμα αποδιοπομπαίος τράγος στην μακρά λίστα αγωνιστών, από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα για να μην πάμε πιο πίσω, που στοχοποιούνταν και διασύρονταν κάθε φορά που το κράτος είχε ανάγκη από ένα εξιλαστήριο θύμα. Στο παρόν η αντιτρομοκρατική προχωράει στην παράνομη σύλληψη του Νίκου
Ρωμανού, εξαφανίζοντας από την επικαιρότητα κάθε τι επιβαρυντικό για την κυβέρνηση και το μπλοκ συμφερόντων που αυτή εκπροσωπεί, καθώς πλέον η πρώτη είδηση είναι η σύλληψη του Ρωμανού, ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες προφυλακίστηκε. Η ΕΛΑΣ ανακοινώνει ότι βρέθηκε δακτυλικό του αποτύπωμα σε πλαστική σακούλα, εντός του διαμερίσματος που υπέστη ολική καταστροφή. Η αναφορά της ΕΛΑΣ μάς ταξιδεύει στο 2010, όπου είχε σταλεί φάκελος με εκρηκτικό
μηχανισμό στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης έχοντας στόχο τον Χρυσοχοΐδη. Τότε η ΕΛΑΣ ισχυρίστηκε ότι στο φάκελο που εξερράγη ο εκρηκτικός μηχανισμός, βρέθηκε ολόκληρο αποτύπωμα του Παλαιοκώστα! Είναι άπειρες οι δικαστικές αποφάσεις παγκοσμίως που έχουν δεχτεί ότι δεν μπορεί το δακτυλικό αποτύπωμα να αποτελέσει από μόνο του παράγοντα καταδίκης, από τη στιγμή μάλιστα που είναι πολύ εύκολο να «φυτευτεί», ειδικά από τους μηχανισμούς καταστολής, αλλά και από τον οποιονδήποτε.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ / ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 σηματοδοτεί για το κράτος μία στιγμή κινδύνου, μία στιγμή όπου απειλήθηκε με πολύ μαζικούς όρους το μονοπώλιο της βίας του από κοινωνικές ομάδες που βρίσκονται κατά κανόνα στο περιθώριο, όπως οι μετανάστες-
ριες, οι ρομά, τα φτωχά στρώματα που βρίσκονται στην βάση της κοινωνικής
πυραμίδας, οι κοινωνικοί αγωνιστές κλπ. Από τότε ήδη το κράτος ενορχηστρώνει την αντι-εξέγερσή του, η οποία βασίζεται τόσο στην καταστολή όσο και στην προληπτική
εξουδετέρωση κάθε τι διαφορετικού, που μπορεί να απειλήσει την κανονικότητά του. Έτσι, εισερχόμαστε σε ένα ατέρμονο κυνήγι μαγισσών ενάντια στον εσωτερικό εχθρό.
Οι κοινωνικές μειονότητες έρχονται στο επίκεντρο κυρίως σε περιόδους κρίσης ως ο εσωτερικός εχθρός, άλλες βιώνουν τη ρατσιστική βία των κρατικών μηχανισμών καθημερινά και άλλες την στοχοποίηση και την καταστολή. Οι καθημερινές δολοφονίες και βιασμοί στον φράχτη του Έβρου, τα ναυάγια στη μεσόγειο, οι
εξαφανισμένοι και δολοφονημένοι μέσα στα Α.Τ. – κολαστήρια, το ξύλο στις συγκεντρώσεις απέναντι ακόμα και σε ομάδες του πληθυσμού που «χαίρουν της εκτίμησης των κυβερνώντων» όπως οι πυροσβέστες και οι υγειονομικοί, οι κάμερες
που βρίσκονται παντού, οι μπάτσοι που βρίσκονται παντού ακόμα και μέσα στα πανεπιστήμια (για να θυμηθούμε και το πρόσφατο παράδειγμα με τα ΜΑΤ στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), οι αγωνιστές που φυλακίζονται χωρίς στοιχεία, η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου, η μετατροπή όποιου αντιδράει σε εχθρό του
έθνους, είναι μερικά μόνο παραδείγματα καταστολής, κρατικής δολοφονικότητας, προληπτικής αντι-εξέγερσης και προσπάθειας εμπέδωσης ότι η βία είναι κρατικό μονοπώλιο.

ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 άφησε, όμως, και μια τεράστια παρακαταθήκη για τις κοινωνικές αντιστάσεις των καταπιεσμένων, στα μάτια των οποίων φώτισε έστω
και για λίγο η φλόγα μιας διαφορετικής κοινωνίας, χωρίς αρχηγούς και ηγέτες, χωρίς
καταπίεση και ανισότητες, ακολουθώντας το νήμα όλων των σύγχρονων εξεγέρσεων.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέδειξε ότι η κοινωνία μπορεί να αντιπαρατεθεί στο μονοπώλιο της κρατικής βίας. Τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν το 2008, με την οικονομική κρίση και την βίαιη
φτωχοποίηση της κοινωνίας, οι οριζόντιες και αμεσοδημοκρατικές πρακτικές του Δεκέμβρη βρήκαν έδαφος σε λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις, κολλεκτίβες,
συλλογικές κουζίνες και σε κινήσεις αδιαμεσολάβητης αντίστασης απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Η φλόγα του Δεκέμβρη, λοιπόν, δε σβήνει. Την βλέπουμε στα μάτια όσων
αντιστάθηκαν εκείνες τις άγριες ημέρες, στα μάτια όσων συνέχισαν να αγωνίζονται και δεν παραιτήθηκαν, όσων ελπίζουν και ονειρεύονται ένα διαφορετικό αύριο. Η φλόγα
αυτή μας δείχνει πώς να πορευτούμε στον αγώνα που δίνουμε καθημερινά ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑΝΝΑ, ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, 18.00 ΑΚΑΔΗΜΙΑ

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
(Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 8μμ στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο
Αλιμούρα)

ΖΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Καλούμε στην απεργιακή κινητοποίηση, αύριο, Τετάρτη 20/11, στις 10:30, στο Εργατικό Κέντρο.

Κρίση ήταν και πέρασε. Να μια πρόταση που δεν θυμόμαστε να λέει ποτέ κανείς.Η λέξη κρίση πήρε σημαντική θέση στην Ελληνική γλώσσα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 07-08 και την Ελληνική οικονομική κρίση χρέους του 08-09 ως απότοκο της πρώτης. Έκτοτε δεν την βλέπουμε να ξεβολεύεται από την θέση αυτή. Το μοτίβο φαίνεται ίδιο, μια μεγάλη κρίση για την οποία η εξουσία δεν φέρει καμία ευθύνη, μπορεί να φταίει η κακιά ΕΕ, το κακό ΝΑΤΟ, το κακό ΔΝΤ, η κακιά Αμερική και η κακιά Δύση. Το πρόβλημα ωστόσο δεν βρίσκεται στον εκάστοτε φταίχτη, αν και εμείς με χαρά θα βλέπαμε το τέλος την ηγεμονίας των προαναφερθέντων. Η ίδια κυβέρνηση όταν η κρίση αφορά το εσωτερικό της χώρας δεν θα αργήσει να στοχοποιήσει την κακοκαιρία, τον κακό ιο, τους κακούς μετανάστες ή τον κακό σταθμάρχη. Με αυτά και με εκείνα, εμείς συνεχίζουμε να ζούμε μαζί με τις κρίσεις, να τις αφήνουμε να ριζώνουν μέσα μας και αντιδραστικά (ίσως και λίγο φυγόπονα) μαθαίνουμε να μην τις παίρνουμε τόσο τοις μετρητοίς.

Μια κρίση που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ωστόσο, είναι η ακρίβεια, μια συνθήκη που συναντάμε καθημερινά μέσα στα κρύα μας σπίτια, στα ταμπελάκια του σούπερ μάρκετ και στα άδεια ντεπόζιτα των οχημάτων μας. Πολλή μαυρίλα ε; Μήπως τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια; Μήπως είμαστε υπερβολικοί; Για να αποφύγουμε δύσκολους οικονομικούς όρους που ούτε εμείς ισχυριζόμαστε πως κατέχουμε θα καταφύγουμε στο εξής απλό συμπέρασμα : Σίγουρα δεν ζούμε καλύτερα από ότι ζούσαμε πριν 20, 30 ή 40 χρόνια. Το άλλο εύκολο σχετικά συμπέρασμα είναι πως όποτε οι κοινωνίες φτώχαιναν δύο ήταν οι δρόμοι, ή πόλεμος και εξαθλίωση ή κοινωνική επανάσταση.

Ο πόλεμος είναι μια πολύ πρακτική λύση για ανακατανομή του πλούτου και κερδοσκοπία. Σε μία παράφραση του “από τοτε που βρέθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο” εμείς θα πούμε “από τότε που βρέθηκε ο εθνικισμός χάθηκε η ανάγκη για δικαιολογίες”. Το Ισραήλ προασπίζεται τα ιερά εδάφη που τα είχε τάξει ο θεός σε έναν τύπο που ανέβηκε με ένα βιβλίο στο βουνό. Όταν κατέβηκε, είχαν όλα κριθεί, ο Νετανιάχου και η συμμορία του οφείλει να εξουδετερώσει και τον τελευταίο Παλαιστίνιο. Ένα πολύ ωραίο αφήγημα για ηλίθιους. Εμείς που δεν θέλουμε να λογίζουμε τους εαυτούς μας ως ηλίθιους ξέρουμε πως στην Γάζα υπάρχει τεράστιο απόθεμα φυσικού αερίου και ίσως αυτό να δικαιολογεί την συμμετοχή των ΗΠΑ και των Ευρωπαϊκών χωρών στην γενοκτονία. Ας μην ξεχνάμε εδώ και τον ρόλο της χώρας μας, έναν όχι και τόσο ταπεινό ρόλο προμηθεύοντας με πολεμικά εφόδια και καύσιμα καθώς και παρέχοντας παραθέριση σε εκατοντάδες ισραηλινούς στρατιώτες που πήραν ρεπό από τις θηριωδίες που διαπράττουν.
Ο άλλος πόλεμος που συντελεί στην άνοδο των τιμών είναι αυτός που εκτυλίσσεται στην Ουκρανία. Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία ισχυριζόμενη πως η εθνική ταυτότητα των Ρωσόφωνων κατοίκων του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ βάλεται καθώς ένοπλοι Ουκρανοί φασίστες έκοβαν και έραβαν στην περιοχή. Έτσι, ο εθνικιστικός εμετός αμφοτερόπλευρα έδωσε χώρο για έναν πόλεμο με δύο συνισταμένες. Από την μία, η απάντηση του ρωσικού κράτους για τις νατοϊκές βάσεις που στήνονταν δίπλα στα σύνορά του. Η παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ κάθε φορά που απειλείται απαντά με περισσότερες απειλές, έτσι η άνοδος των BRICS* και της αφθονίας της Ρωσίας σε καύσιμα δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη. Από την άλλη, ακριβώς αυτή ήταν η ευκαιρία για το κεφάλαιο που στηρίζει τον Πούτιν να εξάγει παρανόμως λόγω του διεθνούς εμπάργκο τα καύσιμά του με την βοήθεια των Ελλήνων εφοπλιστών ανοιχτά του Γυθείου. Με αυτό το τέχνασμα δισεκατομμυρίων, το πλέον βαφτισμένο ως νόμιμο πετρέλαιο παίρνει τιμές “παγκόσμιας έλλειψης” με μόνους ζημιωμένους εμάς τους/τις ίδιους/ες. Έτσι, ο αγώνας για την εξουσία μεταξύ κρατών που υπάρχουν μόνο και μόνο για να πλουτίζουν πατώντας πάνω σε θύματα πολέμων και λιμών καθώς και η θέληση για περαιτέρω πλουτισμό των κεφαλαιοκρατών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κρίσεις : πολεμικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές.

Ας μην ξεχνάμε πως η ακρίβεια είναι σχετικιστικός όρος, ένα προϊόν με την ίδια τιμή, μπορεί να φαίνεται ακριβό ή φθηνό ανάλογα με τον χρόνο και τον τόπο που αυτό πωλείται. Έτσι, οι δέκα δραχμές κάποτε ήταν ένα αξιοπρεπές χαρτζιλίκι ενώ σήμερα, στην Ινδονησία με 8.000 ρούπια μπορείς να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό.

Συμπεραίνουμε πως όταν οι κυβερνήσεις κατηγορούν τον πληθωρισμό για τις συνθήκες που ζούμε, είναι σαν να κατηγορούν την ζέστη για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο πληθωρισμός είναι μόνο η συνέπεια της συνεχούς ανάγκης για τύπωμα νέου χρήματος. Η καραντίνα κατά την οποία η παραγωγή διακόπηκε, η στροφή της βιομηχανίας στον πολεμικό εξοπλισμό για τις ανάγκες των πολέμων, τα εικονικά χρέη που οδηγούν σε μεγαλύτερους δανεισμούς και εν τέλει η ανάγκη του μετακαπιταλιστικού συστήματος να δείξει ότι μπορεί να επιβιώσει οδηγούν απλά στην παραγωγή περισσότερων χαρτονομισμάτων που χρησιμοποιούνται όμως σε μία αγορά με περιορισμένη παραγωγή προϊόντων. Άρα ο ίδιος αριθμός προϊόντων δίνεται για ένα μεγαλύτερο ποσό χρήματος. Ωραία ως εδώ, απλά μαθηματικά, την εξίσωση χαλάνε όμως οι μεσάζοντες και άλλα καθίκια-επιχειρηματίες που επικαλούμενοι αυτήν την κατάσταση υπερτιμολογούν το προϊόν τους. Ο μεγαλύτερος από όλους νταβατζήδες, γνωστός ως ελληνικό (και όχι μόνο) κράτος χρησιμοποιεί την δική του μέθοδο να λειτουργεί ως μεσάζοντας, την φορολόγηση. Έτσι πλήττεται περισσότερο η αγοραστική δύναμη μιας κοινωνίας που συνεχίζει να αμείβεται με τα ίδια χρήματα ή δέχεται αυξήσεις που δεν ανταποκρίνονται στην αύξηση των τιμών. Για εμάς ωστόσο, κύρια διεκδίκηση δεν είναι η αόριστη αύξηση ενός μισθού, μια προσωρινή λύση σε ένα πρόβλημα που όπως αναλύσαμε ανωτέρω είναι βαθιά περίπλοκο.

Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την επίδραση της φτωχοποίησης στην κοινωνία μας σε τρεις άξονες : ενέργεια, σούπερ μάρκετ, νοίκι. Για τον πρώτο τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Όπως αναφέραμε, τα δύο ανοιχτά μέτωπα που απασχολούν την κοινή γνώμη, απασχολούν έντονα και τις πετρελαϊκές. Πάντως, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο αυτό το πετρέλαιο διοχετεύεται στην Ευρωπαϊκή αγορά και μάλιστα σε τιμές ψηλότερες από προηγουμένως παρά την εξαγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων συγκριτικά με τις χρονιές πριν από τον πόλεμο καταρρίπτοντας έτσι και τον νόμο ζήτησης και αγοράς. Ακόμα και οι οικονομολόγοι σηκώνουν τα χέρια τους ψηλά μπροστά στην αισχροκέρδεια από τον πόλεμο και στους εφοπλιστές που τον εκμεταλλεύονται. Τα σούπερ μάρκετ, μέρος της ίδιας ιστορίας, σε μια συνθήκη ακρίβειας οι όμιλοι που στοχεύουν στο μονοπώλιο τρίβουν τα χέρια τους.

Πριν λίγο καιρό το υπουργείο ανάπτυξης βάφτισε ως αθέμιτο ανταγωνισμό την κοστολόγηση σε υποδιπλάσια τιμή ενός προϊόντος συγκριτικά με την τιμή που είχε ορίσει η εταιρεία Μπάρμπα Στάθης. Γεγονός που αποδεικνύει πως οι κολλητοί κράτος και κεφάλαιο θα κατασπαράξουν κάθε λογής αντίφαση στην πραγματικότητα που αυτοί ορίζουν. Τελευταίος άξονας είναι το ενοίκιο. Στην Ελλάδα που η ‘Καθημερινή’ δημοσιεύει άρθρο που εξυμνεί την ενοικίαση και την ευελιξία της ενώ υποστηρίζει πως οι νέοι την προτιμούν, δεν έχουμε πολλά να σκεφτούμε. Η αξιοπρεπής κατοικία έχει παραχωρήσει την θέση της στα airbnb διεθνών ομίλων που διαχειρίζονται ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην καρδιά των αστικών κέντρων, οι μεσίτες σιγοντάρουν την κατάσταση υπερβάλλοντας σημαντικά στην κοστολόγηση των σπιτιών και το ρεύμα ακολουθούν οι ιδιοκτήτες των σπιτιών, άλλοι για να βάλουν κάτι τις παραπάνω στην τσέπη, άλλοι γιατί θεωρούν πως έγιναν businessmen με το ακίνητο που τους άφησε η μάνα τους. Στα Γιάννενα το φαινόμενο της υπέρ του δέοντος κερδοσκοπίας προϋπήρχε της ακρίβειας, όμως τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε πως ο παραπάνω συρφετός μάς έχει φτάσει σε αδιέξοδο.

Αναγνωρίζουμε την ανάγκη σαν ανταγωνιστικό κίνημα να σταματήσουμε να παραθέτουμε προβλήματα και να αρχίσουμε να βλέπουμε λύσεις στα ζητήματα που μας κάνουν την ζωή αβίωτη. Θεωρούμε λοιπόν αναγκαία την αναχαίτιση αυτής της τάσης μιας μερίδας του κόσμου, πατώντας πάνω σε αλλεπάλληλες κρίσεις να κερδίζει σε βάρος μας. Ενοικιοστάσια, επιβαλλόμενες από εμάς εκπτώσεις σε σούπερ μάρκετ, διεθνές αντιπολεμικό κίνημα και εν τέλει μια συμπαγής αντικρατική και αντιεξουσιαστική ματιά στα προβλήματα που βλέπουμε με τα μάτια μας είναι η δική μας προοπτική. Καμία εθνική ενότητα, κανένας στρατός και κανένα κόμμα δεν μας σώζει από την πείνα και από τις σφαίρες του πολέμου. Όσο αντιλαμβανόμαστε πως και τα δύο αυτά δεινά μας τα επιβάλει η ίδια τάξη που μας κυβερνά και μας διαφεντεύει, θα νοηματοδοτούμε τις ζωές μας διαφορετικά, γνωρίζοντας πως το μόνο που έχουμε είναι ο ένας την άλλη, η αλληλεγγύη μας και η αντίσταση που προβάλλουμε στο υπάρχον που μας τρώει.

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

* Brazil, Russia, India, China, South Africa, οργανισμός αναδυόμενων αγορών (περιλαμβάνονται και το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Αιθιοπία)

Επετειακό το κλίμα. Η 17η Νοέμβρη, είναι καταρχάς μέρα συνυφασμένη με τον αγώνα που έδωσε μια μερίδα κόσμου που δεν είχε συμβιβαστεί με την πραγματικότητα της καταστολής, της φτώχειας και του κοινωνικού ξεπεσμού , εν ολίγοις της χούντας. Άνθρωποι κατά βάση νέοι που στην συνέχεια πλαισιώθηκαν και από άλλα κομμάτια της κοινωνίας της Αθήνας, αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας όπως τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα, αποφάσισαν πως οι ζωές τους δεν είναι για να χαραμίζονται από ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τους ίδιους και σπέρνουν διχόνοια, βία και εν τέλει θάνατο σε κάθε τι διαφορετικό που δεν τους αρέσει ή που μπαίνει στο δρόμο τους. Εμάς όλα αυτά δεν μας φαίνονται τόσο ξένα ούτε παλιά ούτε αλλόκοτα. Ίσα ίσα, όταν το καλοσκεφτόμαστε, και η πραγματικότητα σήμερα πάνω κάτω ίδια είναι.

Στο εξωτερικό οι ένοπλες συγκρούσεις ήταν και είναι θεμα της επικαιρότητας. Γι’αυτό και η εξέγερση τότε διαποτιζόταν από αντιπολεμικά συνθήματα και κινητοποιήσεις. Εντελώς συμπτωματικά (;) τόσο το 1973 όσο και τώρα, ο Παλαιστινιακός λαός υφίσταται γενοκτονία από το κράτος του Ισραήλ. Ένας λαός που ξεκληρίστηκε, ξεκληρίζει με την σειρά του έναν άλλον, αποσπώντας του και την τελευταία σπιθαμή ζωτικού χώρου. Ακόμη και μια υποτιθέμενη εκεχειρία δεν θα αφήσει τίποτα πίσω της πέρα από συντρίμμια, ένα πεδίο τελείως αφιλόξενο για τον εξουθενωμένο, άλλοτε εκτοπισμένο και άλλοτε δολοφονημένο κόσμο της Παλαιστίνης.

Το ίδιο σκηνικό παρατηρούμε και στην Ουκρανία, εκεί όπου μια πιθανή συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών δυόμιση και πλέον χρόνια από την έναρξη του πολέμου εν μέσω εθνικιστικού παροξυσμού θα αφήσει πίσω της μια εξαθλιωμένη κοινωνία και μια χώρα μισή, με πόλεις εξαφανισμένες από τον χάρτη, και πολλούς ανθρώπους της νεκρούς.

Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, όταν η μάχη μεταξύ δύο κρατών με φιλοδοξίες για επέκταση των συνόρων τους και ισχυρό εθνικό φρόνημα, αυτών της Τουρκίας και της Ελλάδας, άφησε πίσω της πολλούς νεκρούς και μία χώρα στα δύο, με την ευγενική συναίνεση της χούντας, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που οργάνωσε. Τόσα χρόνια ύστερα, ακόμα να καταλάβουμε ότι ο σωβινισμός γεννά νεκροταφεία.

Στο εσωτερικό της χώρας, οι ανισότητες οξύνονται, η ολιγαρχία επιβάλλει μία καθημερινότητα αβίωτη, τα αστικά κέντρα αργοπεθαίνουν, οι μυρωδιές του καλοκαιριού έχουν δώσει την θέση τους σε αυτές της καμμένης παλέτας και του τηγανισμένου ηλιέλαιου.

Ο εθνικισμός παραμένει το καταφύγιο των ηλίθιων, ανθρώπων που δεν τους απέμεινε τίποτα στη ζωή τους για να είναι περήφανοι, για να βρουν κάποιο νόημα, πέρα απο την ιδέα μιας πατρίδας ενωμένης και μιας θρησκείας ακλόνητης, την ίδια στιγμή που στις κοινωνίες μας ο καθένας κοιτάει την βολή του και καταπατάει κάθε ιδέα στον βωμό της προσωπικής του ανέλιξης.

Ακόμα και τώρα επομένως, η ερώτηση παραμένει ίδια : Μέχρι πότε ρε μαλάκες;

Μέχρι πότε θα δεχόμαστε να μας βαράνε στο δρόμο επειδή βγάλαμε βόλτα το παιδί μας, μέχρι πότε η αγαπημένη μας συνήθεια θα είναι να ψάχνουμε την τιμή ανά κιλό ενός προϊόντος στο σούπερ μάρκετ; Μέχρι πότε θα αναφωνούμε ευτυχισμένοι και ευτυχισμένες επειδή ο εργοδότης δέχτηκε να δουλεύουμε 40 ώρες την εβδομάδα για να μας δίνει 800 ευρώ;

Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα λοιπόν που αναλογούν στην εποχή τους, έλυσαν οι φοιτητές που μπήκαν στο Πολυτεχνείο έτοιμοι να έρθουν σε σύγκρουση με το τέρας που ονομάζεται εξουσία, είτε έχει την μορφή του γραβατωμένου πολιτικού αρχηγού, είτε του στρατιωτικού – εθνάρχη, είτε του επόμενου εκατομμυριούχου φιλάνθρωπου.

Οι κύκλοι βίας λοιπόν εσωτερικά και εξωτερικά δεν είναι για εμάς κάτι καινούριο. Όπως καινούρια δεν είναι και η αιτία τους, ολοκληρωτικά καθεστώτα, μεγάλες Ελλάδες/Τουρκίες/Ρωσίες, γενοκτονίες λαών με την πρόφαση της εθνικής άμυνας, φτώχεια και ανέχεια στα πλαίσια της εθνικής ανασύστασης και του κρατικού εκσυγχρονισμού. Με άλλα λόγια τα ίδια και τα ίδια.

51 χρόνια μετά θα πούμε κι εμείς τα ίδια :

ΚΆΤΩ Η ΕΞΟΥΣΊΑ

ΚΆΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΆΤΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Νοέμβριος του 2013 και στη θέση του υπουργού υγείας βρίσκεται ο γνωστός ακροδεξιός κολαούζος που απαιτεί να λάβει όλη τη δόξα που απορρέει από τις απολύσεις γιατρών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Οκτώβριος του 2024 και οι μηχανές των ιδιωτικοποιήσεων έχουν πάρει φωτιά. Λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, αρχαιολογικοί χώροι και άλλα έχουν ξεπουληθεί εδώ και χρόνια. Έφτασε πλέον η ώρα για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, τις αποφασιστικές τομές στα μονοπώλια δημόσιου χαρακτήρα. Η υγεία έχει μπει στο κάδρο των ιδιωτικοποιήσεων με μεγάλα, κεφαλαία γράμματα, και ποιος καταλληλότερος από τον υπουργό -παύλα- διαφημιστή εταιρικών ομίλων για να φέρει το έργο εις πέρας.

Ωστόσο, όσο κι αν η τωρινή κυβέρνηση δε θέλει με τίποτα να χάσει τη δόξα της «δημιουργίας» του νέου ΕΣΥ, όπως αποκαλούν τις κατακρεουργημένες δομές υγείες που ονειρεύονται, τα θεμέλια για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση έχουν μπει εδώ και δεκαετίες. Από τις εποχές της ευημερίας των 90’s ως τη σύγχρονη Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και του 21ου αιώνα, η υποστελέχωση, τα ράντζα και οι εικόνες εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν έπαψαν ούτε μία μέρα να αποτελούν καθημερινότα στις δομές υγείας της χώρας. Από γενιά σε γενιά θεατές στο ίδιο έργο. Από τις λίστες αναμονής στα φακελάκια και από το εισιτήριο στην είσοδο ως τις ανύπαρκτες κλίνες ΜΕΘ που δε θα βοηθούσαν και ιδιαίτερα στην εποχή του κορονοϊού, όπως μας έχουν ενημερώσει τα πλέον αρμόδια χείλη. Φτάσαμε στο 2024 ώστε να ανοίξει πλέον διάπλατα η κερκόπορτα των νοσοκομείων.

Συγχωνεύσεις, αναπληρώσεις, μετακινήσεις. Οτιδήποτε χρειαστεί πέραν της ουσιαστικής ενίσχυσης του συστήματος υγείας. Μιλάνε για αποσυμφόρηση των νοσοκομείων ενώ στην πραγματικότητα βάζουν το ίδιο αποδυναμωμένο προσωπικό να τα λειτουργεί πρωί και βράδυ.

Οι μόνοι που κρατούνε όρθιο το σύστημα υγείας στη χώρα είναι το σύνολο των εργαζομένων οι οποίοι σέβονται το λειτούργημα τους και τον ρόλο τους απέναντι στην κοινωνία. Μία κοινωνία που κράτος, εταιρίες και επαίσχυντοι μεγαλογιατροί την αντιμετωπίζουν ως πελατεία στον τομέα της δημόσιας υγείας και περίθαλψης. Οι οποίοι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας στην πόλη μας βρέθηκαν πάλι στο στόχαστρο της κυβερνητικής συμμορίας. Κατά την επίσκεψη του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, αφότου επιβεβαίωσέ ότι οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, που εργάζονται στην σίτιση και την καθαριότητα, θα μείνουν χωρίς δουλειά και ότι αυτούς τους τομείς θα τους αναλάβουν ιδιώτες εργολάβοι, με περίσσιο θράσος δήλωσε στα ΜΜΕ αλλά και μπροστά σε φιλικά προσκείμενες προς την κυβέρνηση συνδικαλιστικές δυνάμεις, ότι «δουλειά στον τομέα της φύλαξης και της εστίασης μπορείς να βρεις πολύ εύκολα». Έχεις εξαντληθεί από τα εξαντλητικά ωράρια του νοσοκομείου; Ο υπουργός σου βρήκε την λύση στα κάτεργα της τουριστικής βιομηχανίας. Φανερώνοντας πως στα μάτια των ηγεμόνων αυτού του τόπου, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες είναι απλά αριθμοί.

Οι ίδιοι εργαζόμενοι και εργαζόμενες κρούουν συνεχώς το κώδωνα του κινδύνου όπως έκαναν και οι αντίστοιχοι στους σιδηροδρόμους. Εκεί αναλαμβάνει άλλη εξουσία, τα ΜΜΕ. Χρηματοδοτούμενα και λαμβάνοντας εντολές από την κρατική συμμορία με μόνο στόχο να μας πείσουν πως όλα είναι καλώς καμωμένα και όσοι αντιδρούν είναι ενάντια στη πρόοδο. Σε διαρκή προσπάθεια να δημιουργήσουν έναν κοινωνικό αυτοματισμό, όπου ο ασθενής θα φάει τη γιατρό γιατί δε κάνει καλά τη δουλειά της ακόμη και αν αυτή εργάζεται 24 ώρες σερί.

Σε όλα τα παραπάνω οφείλουμε ως κοινωνία να σταθούμε απέναντι και να διεκδικήσουμε τη δημοσία και δωρεάν υγεία που μας αξίζει. Να συνειδητοποιήσουμε ότι καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός δε θα μας κάνει τη χάρη να μας παρέχει ένα κρεβάτι σε νοσοκομείο, τα φάρμακα μας δωρεάν, τις εργασιακές συνθήκες που μας αρμόζουν. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να έχουμε τον έλεγχο στις ζωές μας και να στέλνουμε στον αγύριστο τον κάθε τυχάρπαστο που νομίζει ότι θα παίζει με αυτές και με το μέλλον μας. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε ένα σύστημα που βάλθηκε να μας πείσει πώς δεν πρέπει να μας συμβεί κάτι γιατί θα πιάσουμε τη θέση κάποιου άλλου ασθενή στον θάλαμο και οι θέσεις είναι λίγες.

Η ιδιωτικοποίηση της υγείας έρχεται σε μία άκρως επιβαρυμένη κοινωνική πραγματικότητα όπου το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα και βάζει ψαλίδι εδώ κι εκεί για να επιβιώσει. Ακόμη όμως κι αν το δικό σου ψαλίδι φαίνεται ασήμαντο στη διπλανή σου, πρέπει να καταλάβουμε όλοι και όλες ότι η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι κάτι που μας αφορά όλους, από το νεογέννητο μωρό μέχρι τους ηλικιωμένους ανθρώπους.

Αν μείνουμε άπραγοι και αποδεχτούμε σιγά σιγά κάθε αλλαγή που φέρνουν στη ζωή μας, τότε το μέλλον για εμάς φαντάζει δυσοίωνο. Η ζωή θα έχει τιμή στα πάντα, από το πανεπιστήμιο, στην υγεία, στο σιδηρόδρομο. Αυτός που σήμερα είναι υπουργός υγείας είναι ο ίδιος που έλεγε ότι αν μιλούσαν για την ασφάλεια στα τρένα δεν θα κόβανε εισιτήρια. Αυτό είναι το μέλλον!

Τέτοιες καταστάσεις μας αφορούν όλους και οι κινητοποιήσεις δεν πρέπει να περιορίζονται στα στενά πλαίσια των ανθρώπων που έχουνε άμεση και καθημερινή επαφή με το σύστημα υγείας. Η υγεία των γονιών μας, των παιδιών μας, των φίλων μας εξαρτάται από αυτές τις μεγάλες κοινωνικές αποφάσεις και το κατά πόσο θα φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων. Οι υγειονομικοί πρέπει να πλαισιωθούν και να υποστηριχτούν από ολόκληρη την κοινωνία. Μόνο συλλογικά μπορούμε δώσουμε την απάντηση μας απέναντι σε αυτούς που μας καταδυναστεύουν, να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε ότι μας αξίζει.

Στηρίζουμε την πανυγειονομική απεργία την Πέμπτη 17 Οκτώβρη στις 11π.μ. στην Περιφέρεια

Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ – ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και με το μέτωπο της Ουκρανίας να συνεχίζει με αμείωτη ένταση, εύκολα καταλαβαίνει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει σε κοντινές γωνιές του πλανήτη. Πανίσχυροι κρατικοί σχηματισμοί, έχουν βάλει στο φουλ τις πολεμικές μηχανές και το ενδεχόμενο γενικευμένης- και καταστροφικής- σύρραξης μοιάζει κοντινότερο από ποτέ. Εδώ και 1 χρόνο το κράτος του Ισραήλ με την σύσσωμη υποστήριξη του δυτικού κόσμου, διεξάγει μια γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Με το πρόσχημα της αμυντικής πολιτικής, έχει ισοπεδώσει την λωρίδα της Γάζας, σφάζοντας πάνω από 45.000 παλαιστίνιους, εκτοπίζοντας από τα σπίτια τους, τους ίδιους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες κρατάει εγκλωβισμένους στις ανοιχτές φυλακές της Γάζας και της δυτικής όχθης.

 Ενώ μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, κάθε είδος ανθρώπινου δικαίου, ακόμα και πολεμικού δικαίου, έχει καταπατηθεί, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα δυτικά μμε κάνουν μια άνευ προηγούμενου αποσιώπηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οδηγώντας τις κοινωνίες σε μια ντροπιαστική συναίνεση στον πραγματικό στόχο του ισραηλινού κράτους. Την εξαφάνιση των παλαιστίνιων από προσώπου γης.

Οι δολοφονικές κινήσεις του ισραηλινού κράτους, παρ’ ότι δέχονται την στήριξη και αποδοχή των δυτικών συμμάχων, φαίνεται να δημιουργούν μια επικίνδυνη ένταση στην περιοχή. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και τα ξεκάθαρα ρατσιστικά κίνητρα κατά των Αράβων προκαλούν την αντίδραση, ισχυρών κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, βυθίζοντας και την ίδια την ισραηλινή κοινωνία στον φόβο και την πολεμική καθημερινότητα, σε σημείο που αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός μπορεί να οδηγήσει και το ίδιο το Ισραήλ, να μην μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση, εντείνοντας το χάος εντός και εκτός των συνόρων του. Η ένταση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ, έχει φτάσει σε ακραίο βαθμό με την πρόσφατη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο με πρόφαση την ολοκληρωτική καταστροφή της σφαίρας επιρροής του Ιράν, εξαφανίζοντας την ηγεσία της Χεζμπολάχ και των στρατιωτικών της ικανοτήτων, καταπατώντας κάθε κομμάτι του διεθνούς δικαίου και της ανεξαρτησίας του Λιβάνου. Αυτοί η εισβολή έφερε και την αντίδραση του Ιράν που εκτόξευσε εκατοντάδες ρουκέτες προς το Ισραήλ χτυπώντας μέχρι και το Τελ Αβίβ. Αυτό δείχνει ότι μια ακόμη πιο γενικευμένη σύρραξη στην οποία μπορεί να εμπλακούν πιο ενεργά χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, βυθίζοντας την περιοχή σε ένα ακόμη πιο βαθύ χάος, δεν βρίσκεται και μίλια μακριά.

Παράλληλα στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται κανονικά, σαν μια καινούργια πραγματικότητα, χωρίς να φαίνεται το ενδεχόμενο κάποιας ειρηνικής λύσης. Χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες εκτοπισμένοι, δυο λαοί πιόνια στην γεωπολιτική σκακιέρα των ισχυρών.

Το ελληνικό κράτος με την σειρά του βρίσκεται βαθιά μπλεγμένο και στα δύο μέτωπα. Από την πρώτη στιγμή ακολουθώντας την γραμμή του νάτο δήλωσε στο πλευρό της Ουκρανίας στέλνοντας πολεμικό υλικό στο μέτωπο. Παράλληλα, αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του Ισραήλ, σφιχταγκαλιάζοντας τον Νετανιάχου και ότι αυτός αποφασίζει, δηλώνοντας ότι θα τον στηρίζει μέχρι τέλους. Εμπλέκεται άμεσα ακόμα και επί του πεδίου, στέλνοντας φρεγάτα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην ερυθρά θάλασσα. Επιπλέον, έχει μετατρέψει το σύνολο της χώρας, σε ορμητήριο και για τα δυο μέτωπα. Από το γειτονικό Άκτιο μέχρι την Σούδα, την Αλεξανδρούπολη και την Λάρισα, στηρίζουμε σαν χώρα, έμπρακτα και υλικά τις σφαγές που διεξάγονται αυτήν την στιγμή. Σε όλα αυτά, δεν βλέπουμε το κράτος μας σαν ένα άβουλο πιόνι Νάτο και Αμερικής, όπως λέγεται από πολλούς, αλλά σαν έναν τυχοδιωκτικό σχηματισμό που όπου μυρίζει αίμα, πετρέλαιο και συμφέρον, χώνεται συνειδητά και στρατηγικά μπας και τσιμπήσει κάνα ψίχουλο από τα λάφυρα.

Οποιαδήποτε κοινωνία οδηγείται σε πόλεμο, ανεξάρτητα από τις εθνικιστικές κραυγές των εκάστοτε κρατών και την πρόφαση της άμυνας, αυτό που βιώνει είναι θάνατο, φόβο, απώλειες, ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή.

Είναι φανερό ότι και το δικό μας κράτος μας προετοιμάζει για πόλεμο. Τα έξοδα του πολέμου, είτε τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, είτε ως πρόφαση της γενικευμένης ακρίβειας στα πάντα, τα πληρώνουμε ήδη από την τσέπη μας. Τα εθνικιστικά αφηγήματα, ο πολεμικός λόγος και οι διάφορες ασκήσεις ετοιμότητας κατακλύζουν το δημόσιο λόγο και την καθημερινότητα μας. Δεν ξεχνάμε ότι στο πλαίσιο των πολεμικών προετοιμασιών, τα σύνορα της χώρας από τον Έβρο ως το Αιγαίο έχουν γίνει ένας μαζικός τάφος ανθρώπων που τρέχουν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τις συνέπειες του.

Ξεκινώντας από εμάς, θεωρούμε αναγκαία την εμφάνιση ενός πραγματικού αντιπολεμικού μετώπου, που θα αναλύει τον πόλεμο σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής και θα προτάσσει μια αληθινά ειρηνική διαβίωση των λαών, στρέφοντας το πόλεμο στους πραγματικούς εχθρούς: θεούς, κράτη και τράπεζες. Είναι αναγκαίο να στραφούμε ενάντια στις πολεμικές ενέργειες του δικού μας κράτους και να προσπαθήσουμε να τις μπλοκάρουμε, αντί να ευχόμαστε γενικά και αόριστα ειρήνη. Να κατανοήσουμε και να διαδώσουμε το μήνυμα ότι ο πόλεμος δεν είναι ένα θέαμα στις ειδήσεις, αλλά ξεκινάει από εδώ, τρέφεται από την εργασία μας, διαμορφώνει την καθημερινότητα μας και απειλεί και την δικιά μας ζωή.

Καλούμε στην αντιπολεμική πορεία για την Παλαιστίνη Τρίτη 08/10 στις 6.00μ.μ. στην Περιφέρεια Ηπείρου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, γιατί πίσω από κάθε αόρατο υπάρχει μία ανθρώπινη υπόσταση, ήταν μετανάστης πακιστανικής καταγωγής και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου που επικαλούνται τις δηλώσεις των οικείων του, πρόκειται για άτομο που ζούσε περίπου είκοσι χρόνια στην Ελλάδα, μιλούσε άπταιστα ελληνικά, είχε άδεια παραμονής και ανθρώπους που τον αναζητούσαν.

Για να μην τα πολυλογούμε : ο Μοχάμεντ βρέθηκε νεκρός στο Α.Τ Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα, με τις εικόνες του άψυχου σώματός του να προκαλούν ανατριχίλα. Εμφανή ίχνη σωματικής κακοποίησης, στην πλάτη, στα χέρια, ακόμα και στις πατούσες, μεταφέροντάς μας νοερά στις εποχές των βασανιστηρίων με φάλαγγα που έκαναν οι βασανιστές της Χούντας στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας. Το ότι ο άνθρωπος αυτός βρέθηκε, μετά από μια βδομάδα που αγνοούνταν, δολοφονημένος μέσα σε ένα από τα πιο αμαρτωλά αστυνομικά τμήματα της Αθήνας, όπου οι μπάτσοι αποτελούσαν τον πιο στενό συνεργάτη των Χρυσαυγιτών κατά τα χρόνια των πογκρόμ απέναντι σε μετανάστες στον Άγιο Παντελεήμονα, δεν μπορεί να είναι καθόλου τυχαίο.

Όσες προσπάθειες κι αν κάνει η ΕΛ.ΑΣ για να κουκουλώσει το θέμα, οι μνήμες τόσων και τόσων ανθρώπων που έχουν βασανιστεί, κακοποιηθεί σωματικά και σεξουαλικά και δολοφονηθεί από ένστολους βασανιστές σε αστυνομικά τμήματα όπως του Άγιου Παντελεήμονα, δεν αφήνουν περιθώρια να πιστέψουμε τις θεωρίες της. Με τα εκλογικά ποσοστά ακροδεξιών-ρατσιστικών κομμάτων σε αυτά τα Α.Τ να φτάνει ή να ξεπερνάει το 50%, καταλαβαίνουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για φασισταριά και ρατσιστές που αντιμετωπίζουν τους μετανάστες, τις πόρνες, τους τοξικοεξαρτημένους και κάθε φτωχοδιάβολο που πέφτει στα χέρια τους, σαν ένα φονεύσιμο και γυμνό από δικαιώματα ον, που αξίζει να πάθει τα χειρότερα. Μιλάμε, φυσικά, για τους ίδιους ανθρώπους που στέκονται σούζα μπροστά στα αφεντικά τους, που μπλέκονται σε όλα τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, προστασίας μαγαζιών, εκβιασμών, διακίνησης ανθρώπινων ψυχών που κυκλοφορεί εκεί έξω.

Τι να περιμένει, όμως, κανείς από τους ένστολους προστάτες, όταν ο εντολοδόχος τους, δηλαδή το Κράτος, έχει ως δομικό στοιχείο τον ρατσισμό. Τα χέρια των ένστολων είναι λυτά και ανεξέλεγκτα γιατί το ελληνικό κράτος έχει θεμελιωθεί πάνω στις αρχές του δωσιλογισμού και της ρουφιανιάς των παρακρατικών συμμάχων του. Στις μέρες μας, έχει βρει πιο «νόμιμους» τρόπους να δολοφονεί τους μετανάστες, πνίγοντάς τους στο Αιγαίο ή στον Έβρο με τις ευλογίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Τουρκίας και των υπόλοιπων κρατών-δολοφόνων και αφήνει τη «βρώμικη» δουλειά στους αστυνομικούς-βασανιστές, οι οποίοι σε σκοτεινά σοκάκια, σε δρόμους χωρίς κάμερες, στα σύνορα και στα υγρά μπουντρούμια της ελληνικής δημοκρατίας φονεύουν τους εξαθλιωμένους και τους πετάνε στα αζήτητα σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.

Απέναντι σε αυτήν την συνεχιζόμενη τάση απανθρωποποίησης της ελληνικής κοινωνίας, που ψάχνει να βρει στην ιστορία του θύματος τις λέξεις για να δικαιολογήσει τον βασανισμό του, πρέπει να ορθώσουμε ανάστημα αξιοπρέπειας και αντίστασης. Όχι απλά να μην συνηθίσουμε ακόμα λίγο θάνατο, αλλά να δημιουργήσουμε εκείνες τις κοινωνικές αντιστάσεις των από τα κάτω που θα μας επιτρέψουν να τσακίσουμε την ιδεολογία του μίσους, να κάνουμε τους ένστολους φρουρούς, τους ακροδεξιούς συμμάχους τους και το κράτος-δολοφόνο που συγκαλύπτει στυγερά εγκλήματα, να φοβηθούν από την δικαιοσύνη που μόνο μία κοινωνία με μνήμη και συνείδηση μπορεί να επιβάλει.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

11 χρόνια πριν, τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι της Αττικής, ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Στο σήμερα, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και τα διάφορα προσωπεία που ενσαρκώνει, παραμένει ακόμα επίκαιρος και σημαντικός για τις ζωές μας, αλλά και για την ζωή του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου αυτής της κοινωνίας.

Ο φασισμός είναι κοινωνικό φαινόμενο, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξουσία, το κράτος και το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μεταλλάσσεται και να παίρνει διάφορες μορφές μέσα στα χρόνια. Φέτος, μια σημαντική έκφραση του αναδυόμενου νεοφασιστικού στοιχείου ήταν τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Αγγλία. Στις 29 Ιουλίου, στο Σάουθπορτ, υστέρα από μια δολοφονική επίθεση (όπου θύτης ήταν πιθανότατα κάποιος ανήλικος με καταγωγή από τη Ρουάντα, χώρα με 95% χριστιανικό στοιχείο, όπως και οι Άγγλοι εκκολαπτόμενοι Άντριου Τέιτ και όχι κάποιος ισλαμιστής όπως αρχικώς πιθανολογήθηκε) που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών παιδιών και τον τραυματισμό δέκα ατόμων, ακροδεξιοί σε όλη την χώρα ακολουθώντας την πάγια τακτική γενίκευσης μέσω πογκρόμ, βγήκαν στους δρόμους με στόχο να «τιμωρήσουν» (λιντσάρουν) οποιοδήποτε άνθρωπο θεωρούσαν ένοχο, δηλαδή αδύναμους και φτωχούς μετανάστες, όπως συνηθίζουν να κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι του είδους τους.

Παράλληλα, αυτό το γεγονός εμφάνισης των φασιστών στους δρόμους είναι αποτέλεσμα της γενικής ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη τη Δύση σε θεσμικό και μη επίπεδο. Καθώς περνάει ο καιρός, στο μυαλό του μέσου ευρωπαίου φαίνεται αναπόφευκτη η εκλογική νίκη του φασιστικού μορφώματος Λεπέν που οδηγεί σε ένα καθεστώς πλήρους κανονικοποίησης του ακροδεξιού λόγου.

Φυσικά, όλα αυτά τα βλέπουμε και στην ελληνική κοινωνία. Φασιστικές πρακτικές εντοπίζουμε αρχικά στα σύνορα της χώρας. Από τον ποταμό Έβρο μέχρι και τα νησιά του Αιγαίου οι επαναπροωθήσεις αποτελούν καθεστώς, βάζοντας στο στόχαστρο κάθε ταλαιπωρημένο άνθρωπο που θέλει να βρει ένα καλύτερο μέλλον. Οι επαναπροωθήσεις αυτές, πολλές φορές καταλήγουν θανατηφόρες, κάνοντάς μας να μετράμε κρατικές δολοφονίες, όπως στην περίπτωση του ναυαγίου της Πύλου, με εκατοντάδες νεκρούς. Στο βάζο με το μέλι που ονομάζεται «υπεράσπιση των συνόρων» έχουν βουτηγμένα τα χέρια τους διάφορα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Από το ΑΠΘ και το ΕΜΠ που παράγουν έρευνα χρηματοδοτούμενη από ευρωπαϊκά προγράμματα για το στρατό και την αστυνομία στο πλαίσιο «διαφύλαξης» των συνόρων, μέχρι και τους διάφορους εφοπλιστές (βλ. Μαρινάκης) με την έμπρακτη στήριξη των σωμάτων ασφαλείας και των «ηρωικών» μας συνοριοφυλάκων.

Αυτές τις πρακτικές, δεν τις βλέπουμε μόνο στα σύνορα και στα ακριτικά νησιά της χώρας, αλλά εντοπίζονται παντού μέσα στην ελληνική κοινωνία. Στην πόλη μας, μόνο όσοι εθελοτυφλούν δε βλέπουν τους κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς που επιβάλλονται στον άμεσα εκμεταλλεύσιμο πληθυσμό των Ιωαννίνων. Στα Γιάννενα, το κοινό μυστικό για το οποίο κανένας δεν μιλάει, είναι αυτό του κυκλώματος εκμετάλλευσης που έχει χτιστεί μεταξύ ελληνικού κράτους, Περιφέρειας Ηπείρου, Καμπ Κατσικάς, ΜΚΟ-νταβατζήδων και πτηνοτροφικών μονάδων, με θύμα τον προσφυγικό πληθυσμό της πόλης.

Σε μια κίνηση που θυμίζει τις εποχές του δουλεμπορίου και της μετακίνησης των πληθυσμών για την εκπλήρωση των καπιταλιστικών στόχων ανάπτυξης, οι μεγάλες πτηνοτροφικές μονάδες της Ηπείρου, Πίνδος και Νιτσιάκος, χρησιμοποιούν μη καταγεγραμμένους πρόσφυγες και προσφύγισσες ως φθηνό εργατικό δυναμικό, βάζοντάς τους για εργασία στους πιο επικίνδυνους τομείς του εργοστασίου, όπως τα σφαγεία, πετώντας τους ένα ψωρομεροκάματο. Όλα αυτά, διαδραματίζονται υπό την αιγίδα του ελληνικού κράτους και του περιφερειάρχη Ηπείρου Καχριμάνη, με την άριστη συνεργασία του Καμπ Κατσικάς, που «ξεφορτώνεται» πρόσφυγες χωρίς χαρτιά και των ΜΚΟ/Νταβατζήδων, που παίρνουν και αυτοί την προμήθειά τους κατευθύνοντας τους ανθρώπους να δουλέψουν σε αυτά τα κάτεργα.

Στο πλαίσιο του κοινωνικού διαχωρισμού που προαναφέρθηκε, έχει εισαχθεί και στα μέρη μας ένα νέο ρεύμα φασιστικής ρητορικής εν ονόματι “anti-woke”. Αυτό το «κίνημα», στην βάση του αποτελείται από άτομα με αντιδραστικές πολιτισμικές πεποιθήσεις, που εναντιώνονται στη διεκδίκηση αναγνώρισης και ορατότητας διαφόρων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (μετανάστ(ρι)ες-α, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, θυληκότητες κλπ.) Αυτή η ρητορική, που προάγει ως ανώτερο το ανδρικό φύλο που επιβάλλεται σε ένα υποτιθέμενο κατώτερο γυναικείο, αποτέλεσμα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, οδηγεί σε κακοποιητικές συμπεριφορές που μπορεί να δέχεται ένα παιδί για να μεγαλώνει με βάση τον «κοινωνικό ρόλο» που έρχεται πακέτο με το βιολογικό του φύλο μέχρι την ενδοοικογενειακή σωματική και λεκτική κακοποίηση που μπορεί να δέχεται μια γυναίκα, ακραία έκφραση της οποίας αποτελούν οι γυναικοκτονίες που έχουμε κουραστεί να μετράμε, ενώ το έχουμε δει να αποτυπώνεται και στο δρόμο με διάφορες ομοφοβικές επιθέσεις, με χαρακτηριστικό συμβάν την επίθεση μιας μάζας ανήλικων φασιστοειδών σε δύο κουιρ άτομα, τον Μάρτιο του ‘24, στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Η “anti-woke” ρητορική, εργαλειοποιείται και από τα ελληνικά ακροδεξιά κόμματα ως τροφή για τον κάθε πικραμένο-η που αποτελεί την εκλογική τους βάση και που το υπαρξιακό του άγχος για επιβίωση το στρέφει πολύ βολικά ενάντια σε όσους νιώθει ότι αποτελούν απειλή για τα ήθη, τις παραδόσεις και τις εθνικές του πεποιθήσεις.

Ο φασισμός αποτελεί δομικό στοιχείο στη συγκρότηση των εθνών κρατών της νεωτερικότητας. Αποτελεί μια ριζοσπαστική έκφανση του δομικού ρατσισμού, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού που ενυπάρχουν σε όλα τα κράτη της Δύσης από τη στιγμή της δημιουργίας τους. Εκπληρώνει το ρόλο του μέσα σε συνθήκες κοινωνικής κρίσης, εμφανιζόμενος ως αντισυστημική και ριζοσπαστική λύση απέναντι στην αμηχανία και την ανικανότητα του κοινοβουλευτισμού. Ο φασισμός ενσαρκώνει σε πιο παροξυσμικό βαθμό, τον βαθύ ρατσισμό του δυτικού κόσμου απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που θεωρεί κατώτερες και «γυμνές» από δικαιώματα, ενώ παράλληλα και παρά την δήθεν αντικαπιταλιστική ρητορική του, αποτελεί μία σωτήρια για τον καπιταλισμό δύναμη, λειτουργώντας ως τσιράκι των ισχυρών αφεντικών, όποτε αυτοί τον χρειάζονται.

Όταν κάποιος σοκάρεται με τη βία των φασιστών απέναντι στους αδύναμους, θα πρέπει να θυμάται ότι οι κοινωνίες μας είναι βουτηγμένες μέσα στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, την πατριαρχία και το μίσος για το διαφορετικό που ενσαρκώνεται με τις μορφές της μετανάστριας, του πρόσφυγα, του ατόμου που δεν «ικανοποιεί» τα κοινωνικά και σεξουαλικά στάνταρ, του κοινωνικού αγωνιστή που αντιστέκεται στο υπάρχον και βολικά βαφτίζεται βολεμένος από όσους δεν σκοπεύουν να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την ανατροπή της υπάρχουσας άθλιας κατάστασης που ζούμε.

Το να παλεύεις ενάντια στον φασισμό, σημαίνει πολλά πράγματα : σημαίνει να παλεύεις ενάντια στην κοινωνική αδικία, ενάντια στην κρατική εξουσία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, το ρατσισμό απέναντι στους αδύναμους, να παλεύεις ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικιστικό παροξυσμό. Σημαίνει, επίσης, να τσακίζεις τους φασίστες όπου τους βρεις. Επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ούτε μουσειακό έκθεμα που μας «θυμίζει» την ναζιστική και φασιστική κτηνωδία σαν να είναι κάτι περασμένο και μακρινό, δεν ξεχνάμε και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε ούτε τον Παύλο Φύσσα, ούτε τον Σεχζάτ Λουκμάν, ούτε τους ανώνυμους νεκρούς μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά θα συνεχίσουμε να τσακίζουμε τους φασίστες παντού, στήνοντας παντού αναχώματα κοινωνικού και μαχητικού αντιφασισμού.

ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/09 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

Παρακολουθώντας κανείς τις τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και με το μέτωπο της Ουκρανίας να συνεχίζει με αμείωτη ένταση, εύκολα καταλαβαίνει ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει σε κοντινές γωνιές του πλανήτη. Πανίσχυροι κρατικοί σχηματισμοί, έχουν βάλει στο φουλ τις πολεμικές μηχανές και το ενδεχόμενο γενικευμένης- και καταστροφικής- σύρραξης μοιάζει κοντινότερο από ποτέ.

Εδώ και 9 μήνες το κράτος του Ισραήλ με την σύσσωμη υποστήριξη του δυτικού κόσμου, διεξάγει μια γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Με το πρόσχημα της αμυντικής πολιτικής, έχει ισοπεδώσει την λωρίδα της Γάζας, σφάζοντας πάνω από 30.000 παλαιστίνιους, βομβαρδίζοντας νοσοκομεία, σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας ανήλικα παιδιά, εκτοπίζοντας από τα σπίτια τους, τους ίδιους ανθρώπους που εδώ και δεκαετίες κρατάει εγκλωβισμένους στις ανοιχτές φυλακές της Γάζας και της δυτικής όχθης. Ενώ μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, κάθε είδος ανθρώπινου δικαίου, ακόμα και πολεμικού δικαίου, έχει καταπατηθεί, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα δυτικά μμε κάνουν μια άνευ προηγούμενου αποσιώπηση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, οδηγώντας τις κοινωνίες σε μια ντροπιαστική συναίνεση στον πραγματικό στόχο του ισραηλινού κράτους. Την εξαφάνιση των παλαιστίνιων από προσώπου γης.

Οι δολοφονικές κινήσεις του ισραηλινού κράτους, παρ’ ότι δέχονται την στήριξη και αποδοχή των δυτικών συμμάχων, φαίνεται να δημιουργούν μια επικίνδυνη ένταση στην περιοχή. Η γενοκτονία στην Παλαιστίνη και τα ξεκάθαρα ρατσιστικά κίνητρα κατά των Αράβων προκαλούν την αντίδραση, ισχυρών κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, βυθίζοντας και την ίδια την ισραηλινή κοινωνία στον φόβο και την πολεμική καθημερινότητα. Η ένταση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ δείχνει ότι κάνεις δεν μπορεί πλέον να διασφαλίσει το ενδεχόμενο αποτροπής μιας εκτός ελέγχου παγκόσμιας σύρραξης.

Παράλληλα στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται κανονικά, σαν μια καινούργια πραγματικότητα, χωρίς να φαίνεται το ενδεχόμενο κάποιας ειρηνικής λύσης. Χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες εκτοπισμένοι, δυο λαοί πιόνια στην γεωπολιτική σκακιέρα των ισχυρών.

Το ελληνικό κράτος με την σειρά του βρίσκεται βαθιά μπλεγμένο και στα δύο μέτωπα. Από την πρώτη στιγμή ακολουθώντας την γραμμή του νάτο δήλωσε στο πλευρό της Ουκρανίας στέλνοντας πολεμικό υλικό στο μέτωπο. Παράλληλα, αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του Ισραήλ, σφιχταγκαλιάζοντας τον νετανιάχου και ότι αυτός αποφασίζει, δηλώνοντας ότι θα τον στηρίζει μέχρι τέλους. Εμπλέκεται άμεσα ακόμα και επί του πεδίου, στέλνοντας φρεγάτα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην ερυθρά θάλασσα. Επιπλέον, έχει μετατρέψει το σύνολο της χώρας, σε ορμητήριο και για τα δυο μέτωπα. Από την Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη και την Λάρισα, στηρίζουμε σαν χώρα, έμπρακτα και υλικά τις σφαγές που διεξάγονται αυτήν την στιγμή. Σε όλα αυτά, δεν βλέπουμε το κράτος μας σαν ένα άβουλο πιόνι νάτο και Αμερικής, όπως λέγεται από πολλούς, αλλά σαν έναν τυχοδιωκτικό σχηματισμό που όπου μυρίζει αίμα, πετρέλαιο και συμφέρον, χώνεται συνειδητά και στρατηγικά μπας και τσιμπήσει κάνα ψίχουλο από τα λάφυρα.

Οποιαδήποτε κοινωνία οδηγείται σε πόλεμο, ανεξάρτητα από τις εθνικιστικές κραυγές των εκάστοτε κρατών και την πρόφαση της άμυνας, αυτό που βιώνει είναι θάνατο, φόβο, απώλειες, ανθρωπιστική και οικονομική καταστροφή.

Είναι φανερό ότι και το δικό μας κράτος μας προετοιμάζει για πόλεμο. Τα έξοδα του πολέμου, είτε τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες, είτε ως πρόφαση της γενικευμένης ακρίβειας στα πάντα, τα πληρώνουμε ήδη από την τσέπη μας. Τα εθνικιστικά αφηγήματα, ο πολεμικός λόγος και οι διαφορές ασκήσεις ετοιμότητας κατακλύζουν το δημόσιο λόγο και την καθημερινότητα μας. Δεν ξεχνάμε ότι στο πλαίσιο των πολεμικών προετοιμασιών, τα σύνορα της χώρας από τον Έβρο ως το Αιγαίο έχουν γίνει ένας μαζικός τάφος ανθρώπων που τρέχουν να γλυτώσουν από τον πόλεμο και τις συνέπειες του.

Με αυτές τι συνθήκες, είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η εμφάνιση ενός μαζικού και διεθνούς αντιπολεμικού κινήματος, που θα μπλοκάρει την επερχόμενη πολεμική πραγματικότητα. Ξεκινώντας από εμάς, θεωρούμε αναγκαία την εμφάνιση ενός πραγματικού αντιπολεμικού μετώπου, που θα αναλύει τον πόλεμο σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής και θα προτάσσει μια αληθινά ειρηνική διαβίωση των λαών, στρέφοντας το πόλεμο στους πραγματικούς εχθρούς: θεούς, κράτη και τράπεζες. Είναι αναγκαίο να στραφούμε ενάντια στις πολεμικές ενέργειες του δικού μας κράτους και να προσπαθήσουμε να τις μπλοκάρουμε, αντί να ευχόμαστε γενικά και αόριστα ειρήνη. Να κατανοήσουμε και να διαδώσουμε το μήνυμα ότι ο πόλεμος δεν είναι ένα θέαμα στις ειδήσεις, αλλά ξεκινάει από εδώ, τρέφεται από την εργασία μας, διαμορφώνει την καθημερινότητα μας και απειλεί και την δικιά μας ζωή.

Καλούμε στην πορεία για την Παλαιστίνη την Πέμπτη 27/6 στις 6.30μ.μ. στην Περιφέρεια Ηπείρου

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση

7 χρόνια τώρα, από το 2017 που τέθηκαν σε εφαρμογή οι συμβάσεις παραχώρησης του 2014, προκειμένου να πραγματοποιηθούν έρευνα κι εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Ήπειρο αλλά και στο 1/3 περίπου της χώρας, η τοπική κοινωνία καλείται να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση απέναντι στις πετρελαϊκές εταιρείες και στους ντόπιους και εθνικούς «ευεργέτες» που ξεπουλάνε την περιοχή έναντι πινακίου φακής. Το ξεπούλημα της Ηπείρου αρχίζει να λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις, αφού από τη μία μεριά το μόνο που έχει να επιδειχθεί σε επίπεδο παραγωγικής δραστηριότητας είναι μία άνευ προηγουμένου τουριστικοποίηση η οποία πάει πακέτο με την ολοένα αυξανόμενη ερημοποίηση της υπαίθρου και από την άλλη βρισκόμαστε ενώπιον ενός ενεργειακού σχεδιασμού που αντιμετωπίζει την γη ως εμπόρευμα προς αξιοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων. Ή γκαρσόνια της Ευρώπης δηλαδή, ή μπαταρία της Ευρώπης θα είμαστε και αυτό περιλαμβάνει και την Ήπειρο. Εξορύξεις, φράγματα σε κάθε ποτάμι, φωτοβολταϊκά σε κάθε πλαγιά και κάθε χωράφι, ανεμογεννήτριες στα βουνά, βιορευστά και τεράστιες απολήψεις νερού για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των εταιρειών εμφιάλωσης, που αξιοποιούν τεράστιες ποσότητες νερού από τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, την ίδια στιγμή που γίνονται συστάσεις από τους τοπικούς μας άρχοντες να προσέχουμε την κατανάλωση νερού το καλοκαίρι, γιατί κινδυνεύουμε από λειψυδρία! Κι όλα αυτά ενώ το πρόβλημα της αιθαλομίχλης ήδη είναι τεράστιο τους χειμερινούς μήνες, η λίμνη βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και γενικώς η ποιότητα ζωής πέφτει με ραγδαίους ρυθμούς.

Όσον αφορά τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην περιοχή μας, πέρυσι ανακοινώθηκε ότι θα ξεκινήσει άμεσα από την Εnergean oil ερευνητική γεώτρηση (λήψη δείγματος φυσικού αερίου) στην περιοχή γύρω απο τη Γιουργάνιστα του δήμου Ζίτσας, 16 χιλιόμετρα σε ευθεία γραμμή απ’την πόλη των Ιωαννίνων. Έναν χρόνο μετά, η εταιρεία παραμένει άφαντη και της ευχόμαστε να πάει στα τσακίδια. Επειδή, όμως, δεν υπάρχει περίπτωση να πέσουμε στην παγίδα και να πιστέψουμε ότι αποσύρεται από την επένδυση χωρίς επίσημες και οριστικές ανακοινώσεις, βρισκόμαστε στις επάλξεις του αγώνα για να τους διώξουμε μία ώρα αρχύτερα.

Θα πρέπει σε κάθε περίπτωση, όμως, να τονισθούν τα εξής : και αυτή τη φορά εταιρεία, δήμος Ζίτσας και περιφέρεια Ηπείρου προσπαθούν να κρατήσουν τις κινήσεις τους όσο το δυνατόν λιγότερο γνωστές στην τοπική κοινωνία. Ερχόμενοι-ες σε επαφή με τους κατοίκους της περιοχής, πληροφορηθήκαμε ότι δεν ξέρουν τι ακριβώς σχεδιάζεται να γίνει λίγο έξω από το χωριό τους. Δικαιολογημένο, ίσως, καθώς την προηγούμενη φορά που οι πετρελαϊκές (βλ. περίοδος 2017-2019) είχαν προσπαθήσει να εμφανισθούν στην ευρύτερη περιοχή, η αντίσταση του κόσμου δεν ήταν διόλου ανεπαίσθητη. Το πρωί οι εταιρείες έκαναν εργασίες προετοιμασίας και το βράδυ οι εργασίες καταστρέφονταν ή κόσμος από τα χωριά και την πόλη των Ιωαννίνων σταματούσαν τις εργασίες με τα σώματά τους. Δικαιολογημένο, επίσης, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που το γλύψιμο και οι υποσχέσεις των εταιρειών στην τοπική κοινωνία δεν απέδωσαν καρπούς.

Εμείς, απ’ την πλευρά μας, γνωρίζουμε καλά τις αρπαχτές που στήνουν τοπικοί άρχοντες και μη, ώστε να ξεζουμίσουν τον τόπο μας. Ξέρουμε καλά τα ψέματα και τις υποσχέσεις τους όταν αναφέρονται στα οφέλη των εξορύξεων και όπως αντισταθήκαμε στα σχέδιά τους στο παρελθόν, συνεχίζουμε να το κάνουμε και σήμερα.

Από την πρώτη στιγμή που το ελληνικό κράτος έβαλε στην ατζέντα του το ζήτημα των εξορύξεων, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παραχωρεί σχέδον όλη την έκταση της χώρας στις πετρελαϊκές, έπρεπε να χτίσει ένα αφήγημα που να παρουσιάζει το ξεπούλημα της Ηπείρου ως «ευλογία» και κέρδος για την κοινωνία.

Το παραμύθι ξεκινάει με την ενεργειακή εξασφάλιση της περιοχής. Υποτίθεται ότι το φυσικό αέριο που θα εξαχθεί, θα αντικαταστήσει το συνεχώς πιο ακριβό εισαγόμενο αέριο, ενώ ταυτόχρονα, θα εξασφαλισθούν θέσεις εργασίας για τους ντόπιους. Εντωμεταξύ, προβλέπεται ξεκάθαρα στη σύμβαση ότι το προϊόν που θα προκύψει, όταν και αν παραχθεί, θα ανήκει αποκλειστικά στην εταιρεία, η οποία μπορεί να το διαθέσει όπου και σε όποια τιμή θέλει. Επιπλέον, κρίνοντας και απ’τις προηγούμενες προσπάθειές τους να προσεγγίσουν την Ήπειρο για εξορύξεις, αυτού του τύπου οι εταιρείες έρχονται με δικό τους προσωπικό απ’το εξωτερικό. Αλλά, ακόμα και αλήθεια να ήταν όλα αυτά περί των θέσεων εργασίας και να επωφελούμασταν όντως οικονομικά από το έργο, η αντίληψη ότι η φύση και η γη μπορούν να καταστραφούν στο βωμό του κέρδους, μας βρίσκει πάντα αντίθετους. Σημειωτέον, ότι κανένας καλοθελητής της εταιρείας και των τοπικών αρχόντων δεν θα βγει να μας πει πόσες θέσεις εργασίας θα χαθούν από την εξόρυξη έμμεσα και σε βάθος χρόνου. Τι θα γίνει με τους αμπελώνες της Ζίτσας, την κτηνοτροφία, δασοκομία, μελισσουργία της περιοχής, από τη στιγμή που θα ρυπανθεί το έδαφος; Πόση άλλη ερημοποίηση να αντέξει η φτωχότερη περιφέρεια της Ελλάδας για το κέρδος λίγων κι εκλεκτών;

Γιατί όσο και να εγγυώνται με κακοφτιαγμένες περιβαλλοντικές μελέτες και άλλα διαπιστευτήρια ότι το φυσικό τοπίο θα μείνει αναλλοίωτο, όπου έχουν τρυπήσει τα γεωτρύπανα αφήνουν πίσω τους καταστροφή και θάνατο. Συγκεκριμένα, είναι γνωστό ότι η επέμβαση σε μεγάλα βάθη αυξάνει την πιθανότητα σεισμικών δονήσεων, πόσω μάλλον σε μία τόσο σεισμογενή περιοχή, όπως ο τόπος μας. Και τι να πει κανείς για τον πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα της Ηπείρου που μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστεί σοβαρή ρύπανση (ο ποταμός Καλαμάς περνάει σε πολύ κοντινή απόσταση από το σημείο της εξόρυξης); Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν ξαφνικά η περιοχή της Ζίτσας μετατραπεί σε κρανίου τόπο; Τα ατυχήματα, είτε εργατικά, είτε στις εγκαταστάσεις και στα πεδία εξόρυξης, είναι συνηθισμένο φαινόμενο για τις πετρελαϊκές, οι οποίες πάντοτε την βγάζουν «καθαρή», κάτι που δεν θα ισχύει σε καμία περίπτωση και για τη Ζίτσα και την Ήπειρο ολόκληρη.

Τέλος, ο μύθος συνεχίζεται με το σημαντικότερο αφήγημα για την επιβίωση και αναπαραγωγή του ελληνικού κράτους, αυτό της γεωστρατηγικής αναβάθμισής του. Θέλουν να μας πείσουν ότι οι εξορύξεις θα ενισχύσουν την γεωστρατηγική θέση της χώρας και θα την μετατρέψουν σε μία ισχυρή δύναμη στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Βέβαια, κοιτάζοντας κανείς τι γίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο, όταν μια χώρα παράγει κι εξάγει υδρογονάνθρακες, είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι το μόνο που της μένει στο τέλος είναι εντάσεις, διαμάχες και πόλεμος (π.χ. Βενεζουέλα, Λιβύη, Μέση Ανατολή). Η πρόσφατη εμπλοκή του ονόματος της Energean Oil & Gas στον πόλεμο του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης, αφού διαχειρίζεται πολλά από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων κοντά σε διαφιλονικούμενες περιοχές, θα έπρεπε να ταρακουνήσει και τους πλέον ευκολόπιστους.

Είναι προφανές ότι το ζήτημα των εξορύξεων για να παρουσιαστεί ελκυστικό, θα πρέπει να πλαισιωθεί απο ψέματα και μεγάλες ιδέες. Είναι προφανέστερο πως αν η περιοχή μας γίνει εξορυκτική ζώνη, θα καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Όπως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, η τοπική κοινωνία καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποτελέσει εμπόδιο στα πλάνα των εταιρειών, του δήμου και της περιφέρειας. Όσο αυτοί προσπαθούν να κινηθούν μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας ή αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει η επένδυση, άλλο τόσο οφείλουμε και εμείς να είμαστε σε εγρήγορση για να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας, οριζόντια και αμεσοδημοκρατικά και να καταστήσουμε σαφές ότι δεν θα τους αφήσουμε, γιατί απλούστατα κάθε ζήτημα τόσο μεγάλης σημασίας δεν μπορεί παρά να είναι ζήτημα κοινωνικό και οι κοινωνίες είναι οι μόνες αρμόδιες για να αποφασίσουν για το παρόν και το μέλλον τους.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ / ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 12ΜΜ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ