Στα Ιωάννινα είμαστε πια μαθημένοι από τις εμπνεύσεις του δημάρχου μας, που προς χάριν προσωπικής προβολής και ανάπτυξης προσωπικού δικτύου επαφών, διοργανώνει εκδηλώσεις πυροτεχνηματικού χαρακτήρα με προσκεκλημένους αστέρες του εγχώριου νεοφιλελεύθερου σταρ σύστεμ. Είτε ως δήμος είτε ως «Όμιλος Πολιτικού και Κοινωνικού Προβληματισμού», ο κύριος Ελισάφ έχει επιδείξει ιδιαίτερη αδυναμία σε εκδηλώσεις που υποτίθεται πως δημιουργούν «γόνιμο προβληματισμό» ενώ στην πραγματικότητα προωθούν απλώς μία συγκεκριμένη ατζέντα. Από τον ακροδεξιό Συρίγο μέχρι τις εκδηλώσεις υπέρ των εξορύξεων υδρογονανθράκων (ζήτημα για το οποίο να σημειώσουμε πως ο δήμος δεν είχε λόγο να τοποθετηθεί καθώς καμία εξόρυξη δε σχεδιαζόταν στα όριά του) ο Δήμος Ιωαννιτών αξιοποιείται σαν όχημα προσωπικών πολιτικών επιδιώξεων του κυρίου Ελισάφ.

Όλη αυτή η επίδειξη ματαιοδοξίας θα ήταν κάπως αστεία, δεδομένης της πενιχρής προβολής που λαμβάνουν τέτοια δρώμενα στη μικρή μας πόλη, και που στην καλύτερη των περιπτώσεων μπορούν να εξασφαλίσουν μία χειραψία με τον αγαπητό μας πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Όμως κάπου υπάρχουν και όρια, τα οποία ο δήμος ξεπερνάει με προκλητικό τρόπο.

Λίγες ημέρες αφότου χιλιάδες φοιτητές έμειναν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – εξαιτίας της ΕΒΕ και όχι «κακών αποτελεσμάτων» – ο κύριος Ελισάφ και οι συν αυτώ έρχονται με προκλητικό τρόπο να μας υπενθυμίσουν έναν από τους λόγους που η κυβέρνηση βάλθηκε να πετσοκόψει τις θέσεις στα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα: την αύξηση του τζίρου των ιδιωτικών κολλεγίων.

Ενώ το τμήμα Γεωπονικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (με έδρα την Άρτα) δέχθηκε μόλις 17 φοιτητές με αποτέλεσμα να τίθεται θέμα βιωσιμότητας του τμήματος, ο κύριος Ελισάφ αποφάσισε ότι είναι η σωστή στιγμή να διοργανωθεί εκδήλωση με την υποστήριξη του Δήμου, με σκοπό την προβολή του Ιδιωτικού ΙΕΚ της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής.

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που ο κύριος Ελισάφ δείχνει ποια ήταν η πραγματική του σχέση με το δημόσιο πανεπιστήμιο, το οποίο να υπενθυμίσουμε υπηρέτησε χρόνια σαν καθηγητής στην Ιατρική. Αφού κέρδισε την απαραίτητη προβολή και αναγνώριση που του επέτρεψαν να ανελιχθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση, τρέχει να συνταχθεί με τους σημερινούς πολιτικούς του πατρόνες, στρεφόμενος κατά του δημοσίου πανεπιστημίου. Δεν λησμονούμε άλλωστε την άκαιρη παρέμβαση του για την κατάληψη της Πρυτανείας, όταν κόντρα στις πρυτανικές αρχές που δήλωναν κατανόηση προς τα αιτήματα των φοιτητών, ο κύριος Ελισάφ εμφανίστηκε για να καταδικάσει κάτι που στην τελική δεν τον αφορούσε, μόνο και μόνο για να κλείσει το μάτι στην κυβέρνηση.

Μέχρι τώρα ο κύριος Ελισάφ κατόρθωνε να βρίσκεται στο απυρόβλητο χάρις σε μία ασαφή «προοδευτικότητα» που υποτίθεται πως τον χαρακτηρίζει ή την κανονικοποίηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Όχι όμως πλέον. Γιατί αν ο κύριος Ελισάφ στηρίζει τη μετατροπή των νέων σε πελατών των κολλεγίων στην καλύτερη ή «σερβιτόρων της Ευρώπης» στη χειρότερη, τότε θα πρέπει να πάψει να κρύβεται και να εξηγήσει τις απόψεις του αναλυτικά στους συμπολίτες του. Για να ξέρουν όλοι και όλες με ποιον έχουν να κάνουν. Κι όλα αυτά σε μία πόλη που το καύχημα της, ίσως δίκαια, είναι η Παιδεία.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΗ / ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Την Τετάρτη 19/05, οι μπάτσοι επιχείρησαν να καταλάβουν το πάρκο του Άλσους. Απ’ τις απογευματινές ώρες, πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις προσέγγισαν το σημείο, το περικύκλωσαν και μπήκαν μέσα στο πάρκο. Σκοπός τους, να τρομοκρατήσουν την γειτονιά, ώστε να μην πλησιάσει ο κόσμος και όσοι ελάχιστοι τολμηροί το κάνουν, να απομακρυθούν με απειλές στις 12:30. Περαστικοί και θαμώνες που βρέθηκαν εξ απροόπτου στο θέαμα, αν και ενοχλημένοι, καθόλου δεν πτοήθηκαν και «άραξαν» κανονικά, ενώ όσο η ώρα περνούσε και τα νέα διαδίδονταν, η προσέλευση του κόσμου όλο και αυξανόταν. Συντονισμένα συνθήματα και αποδοκιμασίες προς τα όργανα της τάξης ήταν αυτό που ακολούθησε. Ήταν η σειρά τους να βρεθούν εξ απροόπτου, μιας και το σχέδιο να φοβηθεί ο κόσμος από την παρουσία τους είχε αποτύχει, με αποτέλεσμα να παραμείνει στο πάρκο ως τις 3+, όπου οι τελευταίοι αποχώρισαν χωρίς κανένα πρόβλημα.

Καταλαβαίνουμε ότι την στιγμή που η αγορά και τα μαγαζιά πλημμυρίζουν από κόσμο, τους ενοχλεί που δεν είμαστε το πρότυπο του καταναλωτή. Τους ενοχλεί που πλέον δεν λογαριάζουμε τις παράλογες απαγορεύσεις τους. Τους ενοχλεί που δεν κρυβόμαστε σπίτια μας μόλις τα μαγαζιά κλείσουν. Προφανώς μια μάχη δεν κρίνει τον πόλεμο, αλλά δεν μπορούμε και να την παραλείψουμε. Αντιλαμβανόμαστε ως νίκη το περιστατικό της Τετάρτης, χωρίς να επαναπαυόμαστε. Μια νίκη απέναντι στις χουντικού τύπου απαγορεύσεις κυκλοφορίας και τις πανταχού παρούσες διαθέσεις τις αστυνομίας να επιβληθούν στους δημόσιους χώρους. Οι χώροι αυτοί μας ανήκουν και δεν θα ανεχτούμε κανέναν κρατικό φορέα να μας υποδείξει πώς να τους διαχειριστούμε.

Να σημειώσουμε, κλείνοντας, πως το πάρκο του Άλσους αποτελεί εδώ και χρόνια έναν πραγματικά δημόσιο χώρο, όπου γονείς με παιδιά, προσφυγόπουλα, μετανάστες, ιδιοκτήτες σκύλων, οπαδοί, εργαζόμενοι-ες και κόσμος του κινήματος συνυπάρχουν αρμονικά, αξιοποιώντας με πολυποίκιλους, κοινωνικά αποδεκτούς και μη εμπορευματικούς τρόπους το πάρκο. Αντιθέτως, οι μπάτσοι προκαλούν φασαρία και αναστάτωση, όπως φυσικά αναστάτωση προκάλεσε προσωρινά και η απίθανη προεκλογική δήλωση του νυν δημάρχου Ελισάφ ότι θα μετατρέψει το πάρκο σε πάρκινγκ, χωρίς να θίξει ούτε ένα δέντρο !!! Εκεί που φυτρώνει η εξουσία, ξεριζώνεται η ελεύθερη πρόσβαση και χρήση των κοινών μας χώρων. Ενίοτε, όμως, συμβαίνει και το ανάποδο…

Από τη Δευτέρα 1/3, η Πρυτανεία Πανεπιστημίου Ιωαννίνων τελεί υπό κατάληψη. Με οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές οργανώνονται και διεκδικούν το πανεπιστήμιο που οραματίζονται. Αγωνίζονται για μια εκπαίδευση στην οποία δεν χωρά αστυνομοκρατία και ιδιωτικό κεφάλαιο, όπου οι ιδέες διακινούνται ελεύθερα και οι άνθρωποι λειτουργούν ισότιμα. Αντίθετα, μόνη λύση της κυβέρνησης σε οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει είναι η βίαιη καταστολή. Έτσι και στο ΑΠΘ, είδαμε εικόνες του μέλλοντος.

Το πανεπιστήμιο και οι φοιτητές-τριες του αποτελούν βασικό στοιχείο δόμησης της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και της ελεύθερης έκφρασης στην πόλη των Ιωαννίνων. Η Χειρονομία- Αντιεξουσιαστική Κίνηση εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα τους.

Σήμερα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-πορεία για την 8η Μάρτη στα Ιωάννινα, με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου και μπλοκ. Ακολουθούν το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση της Χειρονομίας-ΑΚ καθώς και φωτογραφίες από το μπλοκ της, που ήταν και το μαζικότερο

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΛΕΥΡΑ

Περίπου ένα μήνα μετά την ανατριχιαστική αποκάλυψη της Σ. Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστη στα 22 της χρόνια από τον παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο , οι καταγγελίες για παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές φτάνουν να είναι αναρίθμητες, ενώ αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Κι ενώ η κοινωνία παρακολουθεί να αποκαλύπτονται βιασμοί , παρενοχλήσεις, σωματικές και λεκτικές επιθέσεις, συνειδητοποιεί πως η πατριαρχία λειτουργεί σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και την εξουσία. Βλέπει να ξεσκεπάζονται κάποια μοτίβα γνώριμα, αλλά μέχρι τώρα καλά κρυμμένα. Το μοτίβο των περιστατικών που έχουν καταγγελθεί παρουσιάζει άτομα από θέση κύρους και εξουσίας να νιώθουν πως είναι τόσο ακλόνητοι και υπεράνω υποψίας , ότι έχουν τόσο καλές διασυνδέσεις με τους εξουσιαστές και είναι τόσο διάσημοι και τρανοί που όλοι και όλες θα τηρήσουν σιγή ιχθύος, ενώ εκείνοι θα ασελγούν και θα παραβιάζουν ψυχές και σώματα ανενόχλητοι. Όμως η κοινή γνώμη πλέον δεν μπορεί να εξαπατηθεί ούτε τα στόματα θα μένουν κλειστά, αφήνοντας τα θύματα να περιφέρουν αιώνια το τραύμα τους. Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα…

Στον χώρο του θεάτρου υπήρξαν επώνυμες καταγγελίες προς το πρόσωπο του Γ. Κιμούλη για λεκτική και σωματική βία σε ηθοποιούς. Ο Κ. Σπυρόπουλος επίσης έχει καταγγελθεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε συναδέλφους του, ο Π. Φιλιππίδης για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση και για βιασμό (έως 100 καταγγελίες παρενοχλήσεων), ο Π. Χαϊκάλης για σεξουαλική παρενόχληση και απόπειρα βιασμού και η λίστα με το ονόματα πραγματικά είναι ατελείωτη. Ατέλειωτο βέβαια είναι και το θράσος των θυτών αλλά και όσων σπεύδουν να τους ξεπλύνουν. Όπως όπως τρέχουν να μαζέψουν τα σπασμένα οι ίδιοι και οι φίλοι τους , όπως ο Σταρόβας που δήλωσε ότι “ο Σπυρόπουλος είναι η φαντασίωση του μισού ελληνικού πληθυσμού”, ο Χαϊκάλης που έσπευσε να αρνηθεί όλες τις καταγγελίες εις βάρος του, τονίζοντας τη φράση “δεν είμαστε όλοι ίδιοι” και ο Φιλιππίδης που γνωρίζοντας ο ίδιος τα αίσχη που έχει διαπράξει έστειλε προληπτικά εξώδικο σε όλα τα κανάλια να μην τον “τηλε-δικάσουν” και ταυτόχρονα, όπως ακούγεται, κάνει απειλητικά τηλεφωνήματα στα θύματα για να “μην το συνεχίσουν”. Κι ενώ πραγματικά δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε όλα τα ονόματα των θυτών που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τις ψυχές και τα σώματα των θυμάτων με τις πράξεις τους, έρχονται αναρίθμητες καταγγελίες στην επιφάνεια οι οποίες αφορούν παιδοβιασμούς.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Σ. αποκάλυψε ότι το 2019 είχε βιαστεί , όταν βρισκόταν σε ηλικία 19 ετών , από γνωστό σκηνοθέτη του Εθνικού Θεάτρου και ενώ αρχικά δεν κατονόμασε τον Δ. Λιγνάδη οι πληροφορίες που έδινε τον φωτογράφιζαν σε τέτοιο βαθμό που λίγες ώρες μετά ο ίδιος υπέβαλλε τη παραίτηση του. Μέσω αυτής της αποκάλυψης άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την υπόθεση Λιγνάδη. Πρώτος κατέθεσε εναντίον του ο Β. Κυπαρισσόπουλος ο οποίος καταγγέλλει ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση όταν βρισκόταν στην ηλικία των 15. Ο Δ. Ανθής καταγγέλλει επίσης πως ο Λιγνάδης, τότε καθηγητής του, τον είχε καλέσει σπίτι του , τον χτύπησε και ασέλγησε πάνω του το 2006. Καταγγελία ήρθε επίσης στο φως για σεξουαλική παρενόχληση από τον Λιγνάδη στον Χ. Πέρρο όταν εκείνος βρισκόταν στην ηλικία των 14. Όπως έγινε έκδηλο όμως , όλα αυτά τα περιστατικά αποτελούσαν ένα ένοχο κοινό μυστικό το οποίο γνώριζαν πολλά άτομα , αφού έχει αναφερθεί πως είχε και συνεργούς. Η πρώτη καταγγελία εις βάρος του έχει γίνει ήδη από το 1984! Γεννάται εύλογα το ερώτημα πώς αφού πολλοί γνώριζαν (σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία εργαζόταν -Αρσάκειο, Κολλέγιο Ψυχικού , Δραματικές Σχολές- υπήρχαν, πέρα από ψίθυροι, και καταγγελίες) γιατί και πώς αυτός ο άνθρωπος συνέχιζε τις αναίσχυντες πράξεις του και ποιοι τον συγκάλυπταν.

Όλα αυτά δεν αναφέρονται γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μόνοι που παρενοχλούν/ βιάζουν ή γιατί το ζήτημα αφορά την εγχώρια σόου-μπιζ και τις τηλεοπτικές εκπομπές που έχουν πάρει ρόλο εξομολογητή-ψυχολόγου για τα θύματα. Μέσα από αυτά τα παραδείγματα αναδεικνύεται η συσχέτιση της κοινωνικο-οικονομικής θέσης των θυτών, της διασημότητας τους και της εξουσίας που νομίζουν ότι έχουν πάνω στις ζωές των άλλων, με τις πράξεις τους. Το φαινόμενο Λιγνάδης έχει, βέβαια, και κάποιες ιδιαιτερότητες αφού σύσσωμη η κυβέρνηση – και τα μίντια τα οποία ελέγχει – έσπευσε να τον συγκαλύψει. Σύσσωμη η καλλιτεχνική κοινότητα αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, προβληματισμένη για τη σχέση που φαίνεται να είχε η Λ. Μενδώνη και ο Κ. Μητσοτάκης με τον βιαστή, έχουν αντιδράσει έντονα ζητώντας την άμεση παραίτηση της Υπουργού Πολιτισμού. Όχι μόνο δε φάνηκε ποτέ να είναι διατεθειμένη να παραιτηθεί η υπουργός, αλλά η Ν.Δ. διατήρησε αρχικά υπερασπιστική γραμμή προς το μέρος του βιαστή ή προσπάθησε να βγάλει την ουρά της απ’ έξω, δηλώνοντας πως «Ο Λιγνάδης μας εξαπάτησε». Διαφαίνεται ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκών και συγκάλυψης στο οποίο συμμετέχουν και τα κυβερνητικά μίντια όπως για παράδειγμα το STAR το οποίο έβγαλε ρεπορτάζ με τίτλο: «Γνωστός καλλιτέχνης στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα». Μόνο για το τίποτα δεν φαίνεται να έχει ανοίξει όλο αυτό το ζήτημα. Το τραύμα το οποίο φέρουν τα άτομα που έχουν υποστεί όλες αυτές τις συμπεριφορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή με πολλά από αυτά να το λένε ανοιχτά. Καταγγέλλουν αυτούς που τους κατηγορούν ότι τώρα το θυμήθηκαν λόγω #metoo, δηλώνοντας ότι είναι κάτι που δεν ξέχασαν ποτέ. Βέβαια ενώ το τραύμα δεν παραγράφεται οι καταγγελίες και οι πράξεις φαίνεται πως μπορούν να παραγραφούν ανάλογα με το ποια θέση φέρει ο θύτης και πόσες διασυνδέσεις έχει, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις όντως παραγράφονται βάσει της υπάρχουσας νομοθεσίας.

Κ ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο χώρο των διασήμων πραγματικά από τη πλευρά μας αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες , τι συμβαίνει στον δρόμο, τι συμβαίνει μέσα στα πλαίσια των εργασιακών-ακαδημαϊκών σχέσεων, στις ερωτικές, φιλικές καθημερινές αλληλεπιδράσεις των ατόμων μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία. Τι συμβαίνει για εκείνα τα άτομα με τα οποία τα κανάλια δεν θα ασχοληθούν ποτέ γιατί δεν είναι ονόματα «που πουλάνε». Βλέπουμε πώς σε ένα τέτοιο σύστημα οι εξουσιαστικές, παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές κανονικοποιούνται σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Έφτασε η στιγμή πλέον να σπάσει η σιωπή, τα στόματα να ανοίξουν και ο φόβος να αλλάξει πλευρά. Γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται να εναποθέτουμε τον λόγο για τις ζωές μας ούτε στους μπάτσους , ούτε στο δικαστικό σύστημα , ούτε σε κανέναν προστάτη. Γνωρίζουμε ότι σε μια καταγγελία η πρώτη αντίδραση τους θα είναι η αμφισβήτηση , η υποτίμηση του συμβάντος και η στοχοποίηση του θύματος. Τα καθιερωμένα αντανακλαστικά ψάχνουν να βρουν τι έκανε το θύμα για να προκαλέσει, πού έχει φταίξει εκείνο. Φτάνει πια! Στον δρόμο, τη δουλειά, το πανεπιστήμιο και στις σχέσεις μας θέλουμε να είμαστε ελεύθερα άτομα. Να σπάσουμε τον φόβο, να σπάσουμε την ανασφάλεια, μέσω της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ μας. Να αλλάξει ο φόβος μεριά, να φύγει από μέσα μας και να αρχίσουν να φοβούνται εκείνοι που τολμάνε να κακοποιήσουν λεκτικά, ψυχικά και σωματικά. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αγώνα όσων ατόμων βγήκαν μπροστά και μίλησαν. Να καταστρέψουμε όλα μαζί την κουλτούρα του βιασμού, την πατριαρχία και την εξουσία για μια κοινωνία ισότητας, αυτονομίας και αξιοπρέπειας. Να βρεθούμε σε κοινό τόπο και κοινούς αγώνες οι οποίοι θα βγαίνουν από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες-συνελεύσεις.

Για την ισότητα , την χειραφέτηση και την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΠΛΕΥΡΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΕΣΠΑΣΕ.