Πραγματοποιήθηκε σήμερα τελικά, έπειτα από αναβολή, το δικαστήριο της καθαρίστριας Δ.Κ, μητέρας 13 παιδιών, στο 5μελές Εφετείο Κακουργημάτων. Η ποινή που της επιβλήθηκε είναι 3 χρόνια με τριετή αναστολή, αναγνωρίζοντάς της πληθώρα ελαφρυντικών. Η στάση της έδρας ήταν αδικαιολόγητα αυστηρή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, απέναντι σε μια γυναίκα που το μόνο που ήθελε ήταν να εξασφαλίσει τα απολύτως αναγκαία για τα ανήλικα παιδιά της. Οι ευαγγελισμοί του εισαγγελέα για έννομη πολιτεία, την οποία αν καταπατάμε όλοι θα γίνουμε ζούγκλα, δεν συγκίνησαν το ακροατήριο φυσικά, αφού η αστική δικαιοσύνη έχει δείξει ουκ ολίγες φορές ότι όλη της την αυστηρότητα την εξαντλεί σε κατατρεγμένους, πρόσφυγες, φτωχούς και ότι η έννομη πολιτεία κάνει φτερά αν πρόκειται για εφοπλιστές, καταχραστές δημοσίου χρήματος, παιδόφιλους μεγαλοστελέχη κομμάτων, υπουργούς κλπ. Αναρτήσαμε, λοιπόν πανό και βρεθήκαμε στο ακροατήριο, δηλώνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας σε αυτή την αγωνίστρια εργαζόμενη γυναίκα. Ακολουθεί το κείμενο που δημοσιεύσαμε την προηγούμενη φορά: Την Τρίτη 05/03 δικάζεται στα Γιάννενα η Έφεση της Δ.Κ., καθαρίστριας που καταδικάστηκε πρωτόδικα σε οκτώ χρόνια κάθειρξη για πλαστογράφηση του απολυτηρίου Δημοτικού της. Η εν λόγω γυναίκα, μητέρα 13 παιδιών, άλλαξε κατά ένα χρόνο την ημερομηνία αποφοίτησής της από το σχολείο, προκειμένου να μπορέσει να αναζητήσει δουλειά στο Δημόσιο, πράγμα που κατάφερε αποκτώντας μια θέση στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε ερήμην της, καθώς το δικαστήριο δεν έκανε δεκτό το αίτημα για αναβολή λόγω προβλημάτων υγείας.
Η υπόθεση αυτή μας θυμίζει την αντίστοιχη ιστορία της καθαρίστριας από το Βόλο, η οποία εν τέλει, πριν από κάποιους μήνες οδηγήθηκε στη φυλακή, με 10ετή ποινή, επειδή πλαστογράφησε το απολυτήριο Δημοτικού της για να μπορέσει να βρει δουλειά και να στηρίξει οικονομικά τα δυο παιδιά της και τον σύζυγό της που πάσχει από 67% αναπηρία.
Δύο γυναίκες, με παρόμοιες ιστορίες, κατηγορούνται για κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Χρήμα το οποίο επί χρόνια εργάζονταν για να βγάλουν. Σε μια χώρα στην οποία τα οικονομιά σκάνδαλα ξεπετάγονται σαν μαργαρίτες την άνοιξη (πάνω από 400 σκάνδαλα μέσα σε μια πενταετία) και οι υπόλογοι αυτών κυκλοφορούν ανενόχλητοι ή πέφτουν στα μαλακά, έρχεται το δικαστικό σύστημα να εκτονώσει όλη τη «νομιμοφροσύνη» του πάνω στους φτωχούς και τους αδικημένους. Κάπως πρέπει να αποδείξουν κι αυτοί ότι ασκούν με διαφάνεια και ακεραιότητα το «λειτούργημά» τους, υπακούοντας τυφλά το γράμμα του νόμου!
Η αστική δικαιοσύνη υπηρετεί αυτό ακριβώς το σύστημα που στερεί από τους ανθρώπους τις ίσες δυνατότητες στη μόρφωση, την εργασία και τη ζωή. Και μετά έρχεται και τους τιμωρεί γι’αυτό. Για εμάς, ένα σύστημα που λειτουργεί με γνώμονα την κατάσταση εξαίρεσης (Ηριάννα-Περικλής, Φύσσας, Γρηγορόπουλος κλπ), που κρίνει την εργασία ως έγκλημα και πατάει κάτω όποιον εναντιώνεται σε αυτό, μας αποδεικνύει περίτρανα πως, όχι μόνο το νόμιμο δεν είναι και ηθικό, αλλά πως το νόμιμο υπάρχει για να διασφαλίζει το ρόλο των εξουσιαστών επί των εξουσιαζομένων.
