Παρέμβαση με πανό στα Άνω Πεδινά, στο συνεδριακό κέντρο που θα γίνει η ενημέρωση για τις εξορύξεις πετρελαίου στις 23/1. Θα είμαστε όλοι εκεί για να ξεσκεπάσουμε τους καταστροφικούς σχεδιασμούς του κράτους και των εταιρειών και καλούμε όλη την κοινωνία να παρευρεθεί για να βροντοφωνάξει ενάντια στα πετρέλαια!

Ανάρτηση πανό στην εθνική οδό Ιωαννίνων – Κοζάνης

Κείμενο – Κάλεσμα στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη στα Γιάννενα

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Ήταν 6/12/2008 όταν ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεσε νεκρός από τις κρατικές σφαίρες του ένστολου φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα στην περιοχή των Εξαρχείων. Οι εξεγερτικές μέρες που ακολούθησαν βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Οι συγκρούσεις αυτές δεν αποδείχθηκαν όμως περιεχομενικά κενές. Τα αντανακλαστικά που έδειξε η κοινωνία ανέδυσαν νέες σημασίες και ερωτήματα. Ερωτήματα τα οποία ψάχνουν ακόμα απαντήσεις στο σήμερα. Η εξέγερση του Δεκέμβρη έθεσε το καθεστώς υπό μόνιμη αμφισβήτηση, επισημαίνοντας ακόμα μια φορά την κρίση της ανάθεσης και εκπροσώπησης, του κράτους ελέγχου και επιτήρησης, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του εθνοκράτους. Ο Δεκέμβρης λοιπόν, δεν αποτέλεσε απάντηση – πυροτέχνημα ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και αυθαιρεσία, αλλά έναν από τους βασικούς πυλώνες στην είσοδο νέων διεκδικήσεων, με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα, 9 χρόνια μετά, η σημασία του Δεκέμβρη είναι πιο μεγάλη από ποτέ. Η κοινωνία βρίσκεται ακόμη σε καθίζηση πολιτική, οικονομική και κοινωνική, έχοντας παραιτηθεί από οποιοδήποτε είδος διεκδίκησης. Οι διαχειριστές της εξουσίας σε αυτά τα χρόνια έχουν αλλάξει, είχαν και έχουν όμως πάντα το ίδιο πρόσωπο. Στο πρόσωπο αυτό αντανακλάται ο πάγιος διαχωρισμός κράτους και κοινωνίας, η εκπροσώπηση των ζωών μας, η αδυναμία διαχείρισης των κοινών υπό κρατική ή ιδιωτική αιγίδα, οι θάνατοι στο Αιγαίο , η καταστολή του κινήματος και προπαντός η υπόσχεση. Η αφήγηση της αριστεράς τελείωσε με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, καταστρέφοντας τον μύθο του κόμματος που θα φέρει την αλλαγή μέσα από το κοινοβούλιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα πρόθυμο να ποινικοποιήσει αγώνες και εγχειρήματα (καταλήψεις, ΒΙΟΜΕ), να καλωσορίσει τη FRONTEX, να περάσει νέους απάνθρωπους σωφρονιστικούς νόμους και οτιδήποτε άλλο χωράει κάτω από την ομπρέλα της κρατικής διαχείρισης και της ανάπτυξης. Το κράτος έχει συνέχεια, το κράτος είναι εκδικητικό, δημιουργεί καταστάσεις εξαίρεσης και έκτακτης ανάγκης και επιτίθεται σε όποιον θεωρεί επικίνδυνο να συνταράξει τα θεμέλιά του. Κατασκευάζει κατηγορητήρια και βάζει αθώους ανθρώπους με ελλιπή ή και καθόλου στοιχεία στη φυλακή (Υπόθεση Ηριάννας και Περικλή).
Στην αντίπερα όχθη, αυτή του κινήματος, οι οργανώσεις και συλλογικότητες της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού χώρου με τις εκάστοτε στενές παραδοσιακές τους ιδεοληψίες στέκουν μουδιασμένες αδυνατώντας να συγκροτήσουν ένα σύγχρονο πολιτικό πρόταγμα. Ο Δεκέμβρης άνοιξε το δρόμο στην εμπειρία του ανοιχτού και μαζικού, του αυθόρμητου και μη χειραγωγήσιμου, του ποικιλόμορφου και μη περιορισμένου.Η εξέγερση του 2008, οριοθέτησε το δημόσιο χώρο, τις πλατείες, τα σχολεία, τα κατειλημμένα κτίρια, ως το πεδίο της πολιτικής διαβούλευσης μακρυά από τους απρόσωπους θεσμούς της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης. Τη φλόγα της εξέγερσης την κρατάμε ζωντανή ανακαταλαμβάνοντας τους χώρους αυτούς, δίνοντάς τους ζωή, μέσα απο πολιτικές διαδικασίες στοχασμού και απόφασης, και όχι μέσα από φετιχοποιημένες πράξεις βίας, οι οποίες πλέον έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Οι δημόσιοι χώροι δεν προσφέρονται για την επίδειξη των ιδεοληπτικών φαντασιώσεων του καθενός, είναι πεδία πολιτικής σύγκρουσης με το κράτος και το κεφάλαιο.
Γι’ αυτό το λόγο, λοιπόν καλούμε στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, επανανοηματοδοτώντας την εξέγερση του 2008, διεκδικώντας κάθε επίδικο που έμεινε ανεκπλήρωτο. Οι διαδηλώσεις αυτές να μην αφήσουμε να καταλήξουν σε μνημόσυνα αλλά σε ανοιχτούς κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση και την κρατική τρομοκρατία. Δημιουργούμε εστίες αδιαμεσολάβητης αντίστασης και πολιτικής διαβούλευσης πέρα απο ιδεοληψίες.

Καλούμε στην πορεία την Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου, 6 μ.μ στην Ακαδημία

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Σήμερα, 25 Νοεμβρίου αναρτήθηκε πανό στην οδό Καλλάρη και μοιράστηκε κείμενο ενάντια στις εξορύξεις στην Ήπειρο στους κεντρικούς δρόμους των Ιωαννίνων.

Η περιοχή που θα ξεκινήσει η έρευνα και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στα Ιωάννινα είναι στο Καλπάκι, του Δήμου Πωγωνίου, κοντά στο Ζαγόρι. Η υπό παραχώρηση περιοχή όμως είναι μεγαλύτερη, και περιλαμβάνει πέρα του Δήμου Πωγωνίου, το Δήμο Ζαγορίου, μεγάλο τμήμα της Ν.Ε. Θεσπρωτίας συμπεριλαμβανομένου και του ποταμού Καλαμά μετά του Δέλτα αυτού στη Σαγιάδα.

Στην πρώτη φάση των ερευνών περιλαμβάνεται η γεωφυσική σεισμική έρευνα στην περιοχή της Ζίτσας και στους Δήμους Σουλίου, Φιλιατών και Ηγουμενίτσας. Έπειτα θα ακολουθήσουν οι έρευνες σε Δωδώνη, Πωγώνι και Ζαγόρι, με στόχο έως το τέλος του επόμενου έτους να έχουν ολοκληρωθεί στο σύνολο των 400 χλμ που θα ερευνηθούν στην Ήπειρο ενώ το 2021 αναμένεται η πρώτη γεώτρηση για υδρογονάνθρακες σε περιοχές των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας. Τα αναπόφευκτα αποτελέσματα ανάμεσα στα άλλα αφορούν τον κίνδυνο απελευθέρωσης στην ατμόσφαιρα υδρόθειου το οποίο είναι ένα άχρωμο, δηλητηριώδες, διαβρωτικό, εύφλεκτο και εκρηκτικό αέριο.

‐Αυτο μας οδηγεί στον μεγάλο κίνδυνο πυρκαγιών από τις εκρήξεις του εύφλεκτου αερίου που σε συνδυασμό με την ύπαρξη έντονης και μοναδικής βλάστησης της Ηπείρου, κατά τις περιόδους του καλοκαιριού θα κινδυνεύει να μετατραπεί ο τόπος σε πύρινη κόλαση. Έναν εφιάλτη που τον ζούμε κάθε χρόνο στην Ελλάδα και χωρίς το υδρόθειο.

Αναμφισβήτητη ειναι και η μεγάλη μόλυνση των νερών που αποτελούν τον πραγματικό πλούτο και κοινωνικό αγαθό για τους κατοίκους. Όλοι ξέρουμε τον πολυμέτωπο  πόλεμο για το νερό που έχει ανοίξει είτε αφορά την εκμετάλλευση των αστικών υδάτων είτε τις εταιρίες εμφιάλωσης. Τέλος, έχουμε πιθανές κατολισθήσεις και άλλα ανάλογα εδαφολογικά προβλήματα ενώ και  κίνδυνο σεισμών.

Ένα απ’ τα σημαντικότερα ζητήματα σχετικά με τις εξορύξεις, χερσαίες η θαλάσσιες είναι η αυξημένη πιθανότητα ατυχήματος. Να θυμηθούμε την πρόσφατη περίπτωση της Σαλαμίνας και του μαζούτ στο Σαρωνικό και τον Πειραιά.  Θυμόμαστε την τραγωδία στον κόλπο του Μεξικού το 2010 όπου μια έκρηξη στις εγκαταστάσεις της BP 1.600 μέτρα κάτω από το νερό, επέτρεψε τη διαρροή πετρελαίου και φυσικού αερίου μέχρι την εξέδρα «Deepwater Horizon», την οποία βύθισε, ενώ οδήγησε και στον θάνατο των 11 εργαζομένων. Είναι σαφές πως παρά τις ρητορικές περι κερδοφορίας της τοπικής κοινωνίας οι μόνοι κερδισμένοι θα ναι η κοινοπραξία ENERGEAN OIL AND GAS / PETRA και οι διάφοροι, θεσμικοί ή μη, εμπλεκόμενοι. Η τοπική κοινωνία αυτό που θα παραλάβει θα ναι καμένη γη. Οι  « νέες θέσεις εργασίας» που ευαγγελίζονται είναι το δόλωμα μπροστά απ την παγίδα. Ενώ ακόμη και η Ε.Ε. παραδέχεται ότι οι ανανεώσιμες πηγές είναι μονόδρομος, η “ανάπτυξη” που έρχεται να μας “σώσει” αφορά ξεπερασμένες μορφές ενέργειας σε μία χώρα αρκετά “παρθένα” από την βαριά εκβιομηχάνιση,  οδηγώντας την με μαθηματική ακρίβεια στον θρήνο θυμάτων. Πιο συγκεκριμένα για τις ελάχιστες και πρόσκαιρες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, πόσα χωράφια θα ρημαχθούν, πόσα κοπάδια θα αφανιστούν, τι θα απομείνει από τον τόπο μας;

Με τη σύμβαση για την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στην Ήπειρο ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργος Σταθάκης και οι εκπρόσωποι των εταίρων της κοινοπραξίας βάζουν το χέρι του για την καταστροφή ακόμη ενός τόπου.

Στις πολυμέτωπες επιθέσεις τους απαντάμε με ακηδεμόνευτους συλλογικούς αγώνες για την φύση και την ελευθερία, σε άμεση αλληλεγγύη με τον αγώνα της Χαλκιδικής ενάντια στην ElDorado Gold και τον αγώνα του Αχελώου ενάντια στο φράγμα της Μεσοχώρας.

Όσο Καχριμάνηδες και Καλογιάννηδες θα ξεπουλάνε στις πολυεθνικές, τόσο θα προτάσσουμε την ανάγκη για κοινωνικό έλεγχο και αμεσοδημοκρατική διαχείριση της ενέργειας.

-Η Ανάπτυξη τους Φέρνει μόνο Καταστροφή και Λεηλασία

-Κοινωνική Διαχείριση της Ενέργειας

ΈΞΩ ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ AΠΟ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

xeironomia.espivblogs.net

(Ανοιχτή συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 19.00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα – Τσιριγώτη 14, Αραβαντινού 6, εντός στοας)

Γιάννενα 17 Νοεμβρίου 2017

Έχουν περάσει 44 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου αλλά η ουσία της – δηλαδή οι ακηδεμόνευτοι αγώνες ενάντια στην εξουσία – παραμένει επίκαιρη.

Ο καιρός των ψευδαισθήσεων σε αναθετικές ‘ελπίδες’ τελείωσε, καμιά κυβέρνηση δεν
πρόκειται να μας σώσει κι εξάλλου ο ρόλος της κάθε κυβέρνησης δεν είναι άλλος από την
εδραίωση και την παγίωση της θέσης της . Κανένας εξουσιαστής δεν θέλει να δώσει
εθελούσια την εξουσία του. Ακριβώς λόγω αυτής της θέσης των εξουσιαστών οικοδομείται
ο ολοκληρωτισμός, σαν ένα μηχανισμό, ο οποίος τους προστατευει από τον οποιοδήποτε
αμφισβητεί ή θα μπορουσε δυνητικά να αμφισβητήσει την εξουσία τους. Ο σύγχρονος
ολοκληρωτισμός του κράτους δεν εκφράζεται με μια στρατιωτική χούντα αλλά με ένα
κράτος διηνεκούς έκτακτου ανάγκης, το οποίο όμως υπάρχει συγχρόνως μαζί με μια
γενικευμένη κανονικότητα.

Η ποινικοποίηση των ανθρώπινων σχέσεων και η αντιεπιστημονική μεθοδευμένη χρήση
του DNA ως αποδεικτικό μέσο ( υπόθεση Ηριάννας ), η ποινικοποίηση και η καταστολή
μιας τοπικής κοινωνίας που αγωνίζεται ενάντια στην κρατική και ιδιωτική λεηλασία για το
αυτονόητο δικαίωμα στην ύπαρξή της ( βλ. Σκουριές ), ο νέος σωφρονιστικός κώδικας που
μετατρέπει τον εισαγγελέα σε κυρίαρχο της φυλακής, ο φράχτης του Έβρου που ευθύνεται
για τους πνιγμούς μεταναστών στο Αιγαίο, τα κέντρα κράτησης μεταναστών που η
αριστερή κυβέρνηση Σύριζα ονόμασε κέντρα φιλοξενίας, είναι μερικά απ’ τα πολλά
πρόσωπα του αυταρχισμού της εξουσίας, η οποία όσο και να αλλάζει διαχειριστές θα
παραμένει στον πυρήνα της βαθιά αντιδημοκρατική και επικίνδυνη για την κοινωνία.

Ο αγώνας για δικαιοσύνη, ζωή και ελευθερία είναι αγώνας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.
Όσο κάποιοι θα ψάχνουν επετείους για να γιορτάζουν την ήττα τους, εμείς προτάσσουμε
έναν κόσμο ακηδεμόνευτων πολιτικών αγώνων. Εξάλλου οι μεγάλες αφηγήσεις πέθαναν
και είναι στο χέρι του καθένα από εμάς να κάνουμε τα επόμενα πολυτεχνεία.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ – ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Ποια είναι η πραγματική σημασία του Πολυτεχνείου; Αντίθετα από όλες τις άλλες επετείους, το Πολυτεχνείο δεν έληξε με την ιστορική εξέγερση του 1973. Εκείνη η πρώτη αμεσοδημοκρατική εξέγερση ενάντια στη χούντα δεν έπαψε να είναι ζωντανή, δεν έγινε απλή ανάμνηση, γιατί οι σημασίες και τα συνθήματά της αντηχούν σε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν. Οι Νοέμβρηδες που ακολούθησαν, ήδη από την πρώτη επέτειο και μετά σημαδεύτηκαν πάντα από την αντίθεση κοινωνίας και κράτους, από τις ακηδεμόνευτες πορείες και συχνά από την αυταρχική καταστολή που θυμίζει πως το πρόταγμα του Νοέμβρη, το πρόταγμα της κοινωνικής απελευθέρωσης, μένει πάντα στο επίκεντρο.

Για να δούμε τη σημασία του Πολυτεχνείου δεν αρκεί λοιπόν να μιλήσουμε για τις 17 Νοέμβρη του 1973 σαν απλό ιστορικό γεγονός, αλλά σαν πρόταγμα και πρέπει να ακολουθήσουμε τα βήματα αυτού του προτάγματος στα χρόνια που μας συνδέουν με το τότε, το τώρα και το αύριο.

Καλούμε όλη την κοινωνία των Ιωαννίνων στην εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο “Τα επόμενα Πολυτεχνεία: Οι εξεγερτικοί Νοέμβρηδες της μεταπολίτευσης” με κεντρικό ομιλητή τον Επαμεινώνδα Σκυφτούλη που διοργανώνεται στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα (Αραβαντινού 6, εντός στοάς, είσοδος και από Τσιριγώτη 14) το Σάββατο 11 Νοέμβρη στις 7μμ.