Σήμερα, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση-πορεία για την 8η Μάρτη στα Ιωάννινα, με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου και μπλοκ. Ακολουθούν το κείμενο που μοιράστηκε από τη συνέλευση της Χειρονομίας-ΑΚ καθώς και φωτογραφίες από το μπλοκ της, που ήταν και το μαζικότερο

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΛΕΥΡΑ

Περίπου ένα μήνα μετά την ανατριχιαστική αποκάλυψη της Σ. Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστη στα 22 της χρόνια από τον παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο , οι καταγγελίες για παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές φτάνουν να είναι αναρίθμητες, ενώ αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Κι ενώ η κοινωνία παρακολουθεί να αποκαλύπτονται βιασμοί , παρενοχλήσεις, σωματικές και λεκτικές επιθέσεις, συνειδητοποιεί πως η πατριαρχία λειτουργεί σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και την εξουσία. Βλέπει να ξεσκεπάζονται κάποια μοτίβα γνώριμα, αλλά μέχρι τώρα καλά κρυμμένα. Το μοτίβο των περιστατικών που έχουν καταγγελθεί παρουσιάζει άτομα από θέση κύρους και εξουσίας να νιώθουν πως είναι τόσο ακλόνητοι και υπεράνω υποψίας , ότι έχουν τόσο καλές διασυνδέσεις με τους εξουσιαστές και είναι τόσο διάσημοι και τρανοί που όλοι και όλες θα τηρήσουν σιγή ιχθύος, ενώ εκείνοι θα ασελγούν και θα παραβιάζουν ψυχές και σώματα ανενόχλητοι. Όμως η κοινή γνώμη πλέον δεν μπορεί να εξαπατηθεί ούτε τα στόματα θα μένουν κλειστά, αφήνοντας τα θύματα να περιφέρουν αιώνια το τραύμα τους. Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα…

Στον χώρο του θεάτρου υπήρξαν επώνυμες καταγγελίες προς το πρόσωπο του Γ. Κιμούλη για λεκτική και σωματική βία σε ηθοποιούς. Ο Κ. Σπυρόπουλος επίσης έχει καταγγελθεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε συναδέλφους του, ο Π. Φιλιππίδης για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση και για βιασμό (έως 100 καταγγελίες παρενοχλήσεων), ο Π. Χαϊκάλης για σεξουαλική παρενόχληση και απόπειρα βιασμού και η λίστα με το ονόματα πραγματικά είναι ατελείωτη. Ατέλειωτο βέβαια είναι και το θράσος των θυτών αλλά και όσων σπεύδουν να τους ξεπλύνουν. Όπως όπως τρέχουν να μαζέψουν τα σπασμένα οι ίδιοι και οι φίλοι τους , όπως ο Σταρόβας που δήλωσε ότι “ο Σπυρόπουλος είναι η φαντασίωση του μισού ελληνικού πληθυσμού”, ο Χαϊκάλης που έσπευσε να αρνηθεί όλες τις καταγγελίες εις βάρος του, τονίζοντας τη φράση “δεν είμαστε όλοι ίδιοι” και ο Φιλιππίδης που γνωρίζοντας ο ίδιος τα αίσχη που έχει διαπράξει έστειλε προληπτικά εξώδικο σε όλα τα κανάλια να μην τον “τηλε-δικάσουν” και ταυτόχρονα, όπως ακούγεται, κάνει απειλητικά τηλεφωνήματα στα θύματα για να “μην το συνεχίσουν”. Κι ενώ πραγματικά δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε όλα τα ονόματα των θυτών που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τις ψυχές και τα σώματα των θυμάτων με τις πράξεις τους, έρχονται αναρίθμητες καταγγελίες στην επιφάνεια οι οποίες αφορούν παιδοβιασμούς.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Σ. αποκάλυψε ότι το 2019 είχε βιαστεί , όταν βρισκόταν σε ηλικία 19 ετών , από γνωστό σκηνοθέτη του Εθνικού Θεάτρου και ενώ αρχικά δεν κατονόμασε τον Δ. Λιγνάδη οι πληροφορίες που έδινε τον φωτογράφιζαν σε τέτοιο βαθμό που λίγες ώρες μετά ο ίδιος υπέβαλλε τη παραίτηση του. Μέσω αυτής της αποκάλυψης άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την υπόθεση Λιγνάδη. Πρώτος κατέθεσε εναντίον του ο Β. Κυπαρισσόπουλος ο οποίος καταγγέλλει ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση όταν βρισκόταν στην ηλικία των 15. Ο Δ. Ανθής καταγγέλλει επίσης πως ο Λιγνάδης, τότε καθηγητής του, τον είχε καλέσει σπίτι του , τον χτύπησε και ασέλγησε πάνω του το 2006. Καταγγελία ήρθε επίσης στο φως για σεξουαλική παρενόχληση από τον Λιγνάδη στον Χ. Πέρρο όταν εκείνος βρισκόταν στην ηλικία των 14. Όπως έγινε έκδηλο όμως , όλα αυτά τα περιστατικά αποτελούσαν ένα ένοχο κοινό μυστικό το οποίο γνώριζαν πολλά άτομα , αφού έχει αναφερθεί πως είχε και συνεργούς. Η πρώτη καταγγελία εις βάρος του έχει γίνει ήδη από το 1984! Γεννάται εύλογα το ερώτημα πώς αφού πολλοί γνώριζαν (σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία εργαζόταν -Αρσάκειο, Κολλέγιο Ψυχικού , Δραματικές Σχολές- υπήρχαν, πέρα από ψίθυροι, και καταγγελίες) γιατί και πώς αυτός ο άνθρωπος συνέχιζε τις αναίσχυντες πράξεις του και ποιοι τον συγκάλυπταν.

Όλα αυτά δεν αναφέρονται γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μόνοι που παρενοχλούν/ βιάζουν ή γιατί το ζήτημα αφορά την εγχώρια σόου-μπιζ και τις τηλεοπτικές εκπομπές που έχουν πάρει ρόλο εξομολογητή-ψυχολόγου για τα θύματα. Μέσα από αυτά τα παραδείγματα αναδεικνύεται η συσχέτιση της κοινωνικο-οικονομικής θέσης των θυτών, της διασημότητας τους και της εξουσίας που νομίζουν ότι έχουν πάνω στις ζωές των άλλων, με τις πράξεις τους. Το φαινόμενο Λιγνάδης έχει, βέβαια, και κάποιες ιδιαιτερότητες αφού σύσσωμη η κυβέρνηση – και τα μίντια τα οποία ελέγχει – έσπευσε να τον συγκαλύψει. Σύσσωμη η καλλιτεχνική κοινότητα αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, προβληματισμένη για τη σχέση που φαίνεται να είχε η Λ. Μενδώνη και ο Κ. Μητσοτάκης με τον βιαστή, έχουν αντιδράσει έντονα ζητώντας την άμεση παραίτηση της Υπουργού Πολιτισμού. Όχι μόνο δε φάνηκε ποτέ να είναι διατεθειμένη να παραιτηθεί η υπουργός, αλλά η Ν.Δ. διατήρησε αρχικά υπερασπιστική γραμμή προς το μέρος του βιαστή ή προσπάθησε να βγάλει την ουρά της απ’ έξω, δηλώνοντας πως «Ο Λιγνάδης μας εξαπάτησε». Διαφαίνεται ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκών και συγκάλυψης στο οποίο συμμετέχουν και τα κυβερνητικά μίντια όπως για παράδειγμα το STAR το οποίο έβγαλε ρεπορτάζ με τίτλο: «Γνωστός καλλιτέχνης στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα». Μόνο για το τίποτα δεν φαίνεται να έχει ανοίξει όλο αυτό το ζήτημα. Το τραύμα το οποίο φέρουν τα άτομα που έχουν υποστεί όλες αυτές τις συμπεριφορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή με πολλά από αυτά να το λένε ανοιχτά. Καταγγέλλουν αυτούς που τους κατηγορούν ότι τώρα το θυμήθηκαν λόγω #metoo, δηλώνοντας ότι είναι κάτι που δεν ξέχασαν ποτέ. Βέβαια ενώ το τραύμα δεν παραγράφεται οι καταγγελίες και οι πράξεις φαίνεται πως μπορούν να παραγραφούν ανάλογα με το ποια θέση φέρει ο θύτης και πόσες διασυνδέσεις έχει, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις όντως παραγράφονται βάσει της υπάρχουσας νομοθεσίας.

Κ ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο χώρο των διασήμων πραγματικά από τη πλευρά μας αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες , τι συμβαίνει στον δρόμο, τι συμβαίνει μέσα στα πλαίσια των εργασιακών-ακαδημαϊκών σχέσεων, στις ερωτικές, φιλικές καθημερινές αλληλεπιδράσεις των ατόμων μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία. Τι συμβαίνει για εκείνα τα άτομα με τα οποία τα κανάλια δεν θα ασχοληθούν ποτέ γιατί δεν είναι ονόματα «που πουλάνε». Βλέπουμε πώς σε ένα τέτοιο σύστημα οι εξουσιαστικές, παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές κανονικοποιούνται σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Έφτασε η στιγμή πλέον να σπάσει η σιωπή, τα στόματα να ανοίξουν και ο φόβος να αλλάξει πλευρά. Γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται να εναποθέτουμε τον λόγο για τις ζωές μας ούτε στους μπάτσους , ούτε στο δικαστικό σύστημα , ούτε σε κανέναν προστάτη. Γνωρίζουμε ότι σε μια καταγγελία η πρώτη αντίδραση τους θα είναι η αμφισβήτηση , η υποτίμηση του συμβάντος και η στοχοποίηση του θύματος. Τα καθιερωμένα αντανακλαστικά ψάχνουν να βρουν τι έκανε το θύμα για να προκαλέσει, πού έχει φταίξει εκείνο. Φτάνει πια! Στον δρόμο, τη δουλειά, το πανεπιστήμιο και στις σχέσεις μας θέλουμε να είμαστε ελεύθερα άτομα. Να σπάσουμε τον φόβο, να σπάσουμε την ανασφάλεια, μέσω της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ μας. Να αλλάξει ο φόβος μεριά, να φύγει από μέσα μας και να αρχίσουν να φοβούνται εκείνοι που τολμάνε να κακοποιήσουν λεκτικά, ψυχικά και σωματικά. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αγώνα όσων ατόμων βγήκαν μπροστά και μίλησαν. Να καταστρέψουμε όλα μαζί την κουλτούρα του βιασμού, την πατριαρχία και την εξουσία για μια κοινωνία ισότητας, αυτονομίας και αξιοπρέπειας. Να βρεθούμε σε κοινό τόπο και κοινούς αγώνες οι οποίοι θα βγαίνουν από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες-συνελεύσεις.

Για την ισότητα , την χειραφέτηση και την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΠΛΕΥΡΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΕΣΠΑΣΕ.

ΜΑ ΚΑΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΙΛΟΥΣΕ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ;

Η πρόσφατη καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστη στα 22 της χρόνια από τον παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο όπως η ίδια υπέδειξε, άνοιξε πράγματι τον ασκό του Αιόλου στην ελληνική κοινωνία όσον αφορά το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης. Αξιοσημείωτο δε πως ο αναφερόμενος αποτελούσε ενεργό στέλεχος της Ν.Δ. στην Α. Αττική ενώ ταυτόχρονα είχε και άλλες αρμοδιότητες σε θέση εξουσίας όπως αντιπρόεδρος της Ε.Ι.Ο. . H Κυβέρνηση με αντανακλαστικά που δεν έχει επιδείξει στο ελάχιστο για άλλα ζητήματα έσπευσε να αναστείλει τη κομματική του ιδιότητα. Το κύμα που δημιούργησε η Μπεκατώρου ήρθαν να ενισχύσουν και άλλες γυναίκες από τον χώρο του αθλητισμού οι οποίες κατήγγειλαν σεξουαλική παρενόχληση από γιατρούς όπως και φοιτήτριες στο ΑΠΘ οι οποίες κατήγγειλαν αναρίθμητες σεξουαλικές παρενοχλήσεις από καθηγητή τους (επαναφέροντας στο προσκήνιο και θαμμένες καταγγελίες που είχαν γίνει και στο παρελθόν) .

Πληθώρα καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση κοινοποιήθηκαν και από άλλες γυναίκες πχ. ηθοποιούς, παρουσιάστριες κ.ά. Αποκορύφωμα αυτού του κύματος που είναι ακόμα ενεργό ήταν η καταγγελία βιασμού 11χρονης από προπονητή της πριν αρκετά χρόνια. Ενώ η ίδια είχε καταγγείλει και το 2013 το περιστατικό , το έθαψαν όπως συμβαίνει συνήθως. Βέβαια ο ίδιος είχε το θράσος να εμφανιστεί δημόσια στην τηλεόραση και να ισχυριστεί πως διατηρούσαν ερωτική σχέση ενώ η ίδια καταγγέλει πως απειλόυσε τη σωματική της ακεραιότητα για να μην μιλήσει!

Όλα αυτά τα γεγονότα μας γεμίζουν οργή και θυμό. Όλες οι θηλυκότητες έχουν βρεθεί λαβωμένες από τα πυρά της πατριαρχίας με ποικίλους τρόπους. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η έννοια της πατριαρχίας είναι ένα καλά ριζωμένο φαινόμενο στην κοινωνία , φαινόμενο το οποίο αγκαλιάζει το κράτος και το κεφάλαιο για να διατηρήσει τις δομές εξουσίας που θέλουν τις θηλυκότητες υποταγμένες και αβοήθητες απέναντι στον γενναίο και δυνατό μάτσο άντρα. Προφανώς τίθεται το ζήτημα της εξουσίας που τέτοιες φιγούρες θεωρούν πως έχουν πάνω στα σώματα και την ζωή όποιας θηλυκότητας, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούν ένα προνόμιο που τους δίνει απλόχερα η πατριαρχία για να παρενοχλήσουν, να κακοποιήσουν και ό,τι άλλο τους κάνει κέφι χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι γιατί δεν μιλάνε οι θηλυκότητες που έχουν υποστεί κακοποιητική συμπεριφορά , είναι γιατί εξ αρχής μια φιγούρα όπως αυτή που περιγράψαμε νιώθει ότι έχει το δικαίωμα και τον χώρο για να προβεί σε μια τέτοια πράξη. Ας διερωτηθούμε πόσες φορές όταν μια κοπέλα καταγγέλει ένα περιστατικό η κοινωνία, οι θεσμοί, οι μπάτσοι σπεύδουν να δημιουργήσουν ένα νέφος ασάφειας γύρω από το καταγγελθέν

συμβάν, να κατηγορήσουν έμμεσα και άμεσα το “θύμα” ,να γίνουν επικριτικοί απέναντι του ακόμα και να επινοήσουν τι επιδιώκει να κερδίσει μέσω της καταγγελίας. Η δημόσια καταγγελία τέτοιων περιστατικών δεν είναι μόδα , δεν είναι εκδικητική και εκ των πραγμάτων δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία για ένα άτομο. Η πατριαρχική κοινωνία φροντίζει να οπλίζει τα επιχειρήματα των κακοποιητών και να κατηγορεί μονίμως το άτομο που υπέστη την όποια παραβιαστική συμπεριφορά. Τα άτομα αυτά γνωρίζουν πως αν κινηθούν νομικά όχι απλά δεν θα δικαιωθούν τις περισσότερες φορές , αλλά θα βιώσουν μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία αμφισβήτησης και έλλειψη σεβασμού προς το βίωμα και το τραύμα που φέρουν. Ας σταθούμε για λίγο στο τι μπορεί να βιώνει μια θηλυκότητα όπου δεν έχει μόνο να αναγνωρίσει , να διαχειριστεί και να ξεπεράσει το τραύμα της , αλλά δέχεται και διαρκώς επίθεση και ενοχοποιείται η ίδια για όλο αυτό. Τρανταχτό παράδειγμα ενοχοποίησης του “θύματος” έρχεται από γυναικείο στόμα ,άρα και εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Είναι εκείνο της δήλωσης της Λένας Αξιόγλου (πρόεδρος του Συλλόγου Πρόληψης και Καταπολέμησης της Βίας κατά των Γυναικών στη Λάρισα και υποψήφια με τη Νέα Δημοκρατία) όπου στην καταγγελία της Μπεκατώρου απάντησε : «οι κυρίες , αν δεν έχουν ευαρέσκεια, δεν μπαίνουν ποτέ στα δωμάτια μοναχικών ανδρών στις εκδρομές, στα συνέδρια και εξωσπιτικές διανυκτερεύσεις κλπ.». Επίσης τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και εμετική δήλωση του Ολυμπιονίκη Ιστιοπλοΐας Τάσου Μπουντούρη : «Η βία κατά των γυναικών είναι υπέροχο πράγμα. Εάν υπερβούμε υπάρχει εισαγγελέας. Πού και πού θα πληρώσουμε την ποινή μας εμείς που φερόμαστε όμορφα στις γυναίκες αρκεί αυτές να είναι χαμηλοβλεπούσες, ταπεινές και ήρεμες» .

Είναι έκδηλο πως αν ένα άτομο θέλει να καταγγείλει μια παραβιαστική συμπεριφορά θα βρει πόρτες κλειστές και επικριτικά στόματα ανοιχτά.

Και τι να πούμε για την ΕΛ.ΑΣ. όπου αναρίθμητες περιπτώσεις αστυνομικών αυθαιρεσιών απέναντι σε κοπέλες έχουν έρθει ανά καιρούς στο προσκήνιο , όπως η παρενοχλητική τους συμπεριφορά όταν άντρες αστυνομικοί κάνουν σωματικό έλεγχο σε γυναίκες (και όχι γυναίκες όπως προβλέπεται). Κάποιες φορές αυτή η συμπεριφορά συνοδεύεται με την εντολή να μείνουν γυμνές μπροστά τους με τη πρόφαση του “ελέγχου”. Επίσης έχουν συμβεί αρκετές γυναικοκτονίες από αστυνομικούς με τη χρήση του υπηρεσιακού τους όπλου ενώ η κακοποιητική , εξουσιαστική και βίαιη συμπεριφορά που έχουν στο εργασιακό τους περιβάλλον έχει μελετηθεί και παρατηρηθεί πως διαχέεται και στο οικογενειακό τους περιβάλλον έναντι των συντρόφων τους. Οι αστυνομικοί έχουν διαπράξει άπειρες σεξιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις ενώ σύνηθες φαινόμενο είναι η μόνιμη αμφισβήτηση και ενοχοποίηση ενός ατόμου που καταγγέλει σε αυτούς μια παραβιαστική συμπεριφορά.

Αν ανοίξουμε το θέμα τηλεόραση και κουλτούρα του βιασμού δεν χρειάζεται να πάμε μακρυά. Λίγο μετά την καταγγελία της Μπεκατώρου σε πρωινή εκπομπή ,δίδυμοι πρώην παίκτες ριάλιτι όχι απλά ομολόγησαν βιασμό σε λάιβ μετάδοση ,αλλά όλο αυτό συνοδεύτηκε από τα γέλια των ίδιων και του πάνελ. Όταν τους ρώτησαν αν έχουν παραπλανήσει μια κοπέλα μέσω της ομοιότητάς τους για να κοιμηθούν μαζί της και οι δύο η απάντηση ήταν θετική με γέλια και χαρά.

Αυτή λοιπόν η χαρά ότι οι βιαστές , οι παρενοχλητές και οι κακοποιοί θα μένουν ατιμώρητοι ήρθε η ώρα να σπάσει και τα στόματα να ανοίξουν. Ήδη φαίνεται πως σαν κοινωνία κάνουμε βήματα ώστε να μπορούν να γίνονται και να ακούγονται κάποιες καταγγελίες και πως το ζήτημα ανοίγει στο δημόσιο διάλογο.

Είμαστε μαζί με κάθε αόρατη/ο αυτής της κοινωνίας που βρίσκει το θάρρος και τον τρόπο να καταγγείλει.

Στεκόμαστε συλλογικά απέναντι στη πατριαρχία και σε κάθε τι που προωθεί την κουλτούρα του βιασμού.

Η αλληλεγγύη θα νικήσει.

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση