Tag Archives: γυναικοκτονίες

5ο Αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ στα Γιάννενα , 18 και 21-22-23 Ιούνη 2019

5Ο Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ στα Γιάννενα

Για 5η συνεχή χρονιά διοργανώνεται το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ στα Γιάννενα από τη Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση.

Πρώτη μέρα του φεστιβάλ θα είναι η Τρίτη 18 Ιουνίου και θα συνεχιστεί από την Παρασκευή έως και την Κυριακή 21-23 Ιουνίου με πλήθος πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων, που θα πραγματοποιηθούν τόσο στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο «Αλιμούρα» όσο και στο Θεατράκι Σκάλας. Φυσικά, θα υπάρχει πλουραλιστικό κι ενημερωμένο πολιτικό βιβλιοπωλείο και πάγκος με πολιτικό υλικό.

Το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ αποτελεί εδώ και μια πενταετία ένα θεσμό αντίστασης στην ακραία εμπορευματοποίηση που λαμβάνει χώρα στην πόλη τα τελευταία χρόνια, η οποία σχετίζεται με την ολοένα και περισσότερη παραχώρηση στους επιχειρηματίες του δημόσιου χώρου που κάποτε ανήκε στους πολίτες. Από τη μία, οι θεσμικοί φορείς αναδιαμορφώνουν το δημόσιο χώρο προς όφελος του ιδιωτικού κέρδους, προβάλλοντας την εικόνα μίας πόλης «σύγχρονης», «ευρωπαϊκής», φιλικής προς τους τουρίστες, της οποίας η ιστορία παρουσιάζεται σαν έκθεμα προς εκμετάλλευση. Από την άλλη, το φεστιβάλ επιδιώκει να απελευθερώσει το δημόσιο χώρο από τις επιταγές του κέρδους και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μίας πραγματικής πολιτικής, δημοκρατικής ζύμωσης της κοινωνίας.  Το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ αποτελεί μία σοβαρή αντιπρόταση στην ιδιώτευση και στην  καθυπόταξη της κοινωνίας στην αδιαφορία και στην ενσωμάτωση, αποτελεί ένα θεσμό άμεσης δημοκρατίας, αυτοοργάνωσης και καθολικής κοινωνικής αντίστασης.

Στην εποχή της οριστικής κατάρρευσης των αναθετικών ελπίδων και των παλιών βεβαιοτήτων, αναδύεται ολοένα και πιο επιτακτικά το ζήτημα της μετάβασης σε κοινωνίες χωρίς αντιπροσώπους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου οι ίδιες οι κοινωνίες θα μπορούν να έχουν λόγο για την ίδια τους την ύπαρξη. Τα σύγχρονα κινήματα, είτε πετυχαίνουν τους άμεσους στόχους τους είτε όχι, οργανώνονται πλέον στη βάση της ισότητας και της οριζοντιότητας, χωρίς την εξουσία και την καθοδήγηση «ειδικών» ή κομματικών μηχανισμών, αμφισβητώντας έτσι τις παλαιές σχέσεις εξουσίας, κάτι που οδηγεί οπωσδήποτε σε μία τάση συνολικής αμφισβήτησης των θεσμών του έθνους-κράτους και των καταπιεστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που εφαρμόζεται σχεδόν παντού.

  • Την Τρίτη 18 Ιουνίου στις 19.30, θα γίνει εισαγωγική εκδήλωση στο φεστιβάλ, στον ε.κ.χ Αλιμούρα με θέμα «Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων», στην οποία θα μιλήσουν μέλη της Συνέλευση των Συνελεύσεων του Commercy της Γαλλίας και το Περιοδικό Βαβυλωνία.

Το Κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τάσης των σύγχρονων κινημάτων που προαναφέρθηκε, ενώ είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συζητηθεί και το ζήτημα των εκλογών της 7ης Ιουλίου στην Ελλάδα και την πρόταση των κινημάτων για τη στάση που πρέπει να κρατούν απέναντι στους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας.

Τα σύγχρονα κινήματα πρέπει, επίσης, οπωσδήποτε να είναι οικολογικά. Η ιστορική τάση καπιταλισμού και σοσιαλισμού προς την αέναη «ανάπτυξη» έχει οδηγήσει σε καταστρεπτικές συνέπειες, μη αναστρέψιμες, για τη μεγάλη πλειονότητα του πληθυσμού της γης. Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων, τις οποίες προωθούν κράτη και υπερεθνικοί ενεργειακοί κολοσσοί, θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε καταστροφή των τοπικών κοινωνιών της χώρας, στην οικονομική αφαίμαξή τους, σε ερημοποίηση του φυσικού τοπίου και σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, οι οποίοι πάνε «πακέτο» με τα πετρέλαια και το ζήτημα της ενέργειας γενικότερα, αρκεί να αναλογιστεί κανείς τι συμβαίνει στις κύριες πετρελαιοπαραγωγές χώρες.

  • Για τη γεωπολιτική στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο και την Ελλάδα, για τις αντιστάσεις του αντιεξορυκτικού κινήματος στην Ελλάδα και για το μείζον ζήτημα της ενέργειας και της διαχείρισής της θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με θέμα «Κοινωνικές Αντιστάσεις στις εξορύξεις : Γεωπολιτική στρατηγική και ενεργειακή λεηλασία», η οποία θα λάβει χώρα την Παρασκευή 21 Ιουνίου στο Θεατράκι στις 18.30, με τη συμμετοχή των Πρωτοβουλιών Αθήνας και Πρέβεζας και της Ανοιχτής Συνέλευσης στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Θα ακολουθήσει ρεμπέτικο γλέντι στο Θεατράκι στις 22.30 με τους Σταματία Δόση, Ορφέα Τσακτσίρα και Μάρι Τούμπα.

Στα πλαίσια της ενεργειακής λεηλασίας και της καταστροφής της φύσης για τα κέρδη κράτους κι εταιριών εντάσσεται και το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Δ. Κουτσαμπασιάκου με τίτλο «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Μεσοχώρα», το οποίο θα προβληθεί στον ε.κ.χ «Αλιμούρα» το Σάββατο 22 Ιουνίου στις 8 μμ.

  • Το Σάββατο θα πραγματοποιηθεί και το live του Φεστιβάλ με τη συμμετοχή των Ask Tomorrow, Ωχτομηδέν και Moukliomos. Ώρα έναρξης 23.00 και τόπος το Θεατράκι.

Οι τρομακτικές ανισότητες που παράγει η εξουσία εδράζονται σε προαιώνιες κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις εκμετάλλευσης, οι οποίες με τη σειρά τους, όταν δεν ξεριζώνονται, οδηγούν στη βία και στην επιβολή. Η πατριαρχία, ως μία τέτοια μορφή προαιώνιας καταπίεσης των γυναικών, μετατρέπεται σε κανονικοποιημένη βία εναντίον τους. Ο συνεχώς διογκούμενος αριθμός δολοφονιών γυναικών από τους άντρες, τους συντρόφους ή τους πατεράδες τους, μας οδηγεί ευλόγως στο συμπέρασμα πως η βία κατά των γυναικών είναι ανεκτή ή και δικαιολογημένη από την κοινωνική πραγματικότητα που παράγουν οι βασικοί θεσμοί του κράτους, τα Μ.Μ.Ε και η Εκκλησία.

  • Δεν μπορούμε παρά να μιλάμε, λοιπόν, για γυναικοκτονίες και σε αυτή τη βάση θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση την Κυριακή 23 Ιουνίου στις 19.30 στο Θεατράκι με θέμα «Γυναικοκτονίες : Εγκλήματα ενός ακήρυχτου πολέμου», στην οποία θα μιλήσει η δημοσιογράφος Άννα Νίνη. Το Φεστιβάλ θα κλείσει στο Θεατράκι με party και ώρα έναρξης τις 23.00.

Επιδιώκουμε, λοιπόν να αναδείξουμε μία σύγχρονη αντιεξουσιαστική κριτική στην εξουσία και στην εκμετάλλευση που βιώνει το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Επιδιώκουμε να δώσουμε σοβαρές απαντήσεις, μη θεσμικές και μη ελεγχόμενες από την κυριαρχία. Επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για συνολική κοινωνική χειραφέτηση. Το Αντιεξουσιαστικό Φεστιβάλ είναι μία προεικόνιση για την κοινωνία που οραματιζόμαστε.

 

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ- ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΓΙΑΝΝΕΝΑ)

(Συνέλευση κάθε Πέμπτη στις 7 μμ στον Ε.Κ.Χ Αλιμούρα – Αραβαντινού 6 εντός στοάς)

Πρόγραμμα

Τρίτη 18/6
Εκδήλωση/συζήτηση: “Το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων”
-μέλος της Συνέλευσης των Συνελεύσεων (Commercy-Γαλλία)
19:30 , Ε.Κ.Χ Αλιμούρα

Παρασκευή 21/6
Εκδήλωση/συζήτηση : «Κοινωνικές αντιστάσεις στις εξορύξεις: Γεωπολιτική στρατηγική και ενεργειακή λεηλασία»
– Πρωτοβουλία Αθήνας /Πρωτοβουλία Πρέβεζας/Ανοιχτή συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων
18:30 , Θεατράκι Σκάλας

Ρεμπέτικο Γλέντι
-Σταματία Δόση, Μάριος Τούμπας και Ορφέας Τσακτσίρας
22:30, Θεατράκι Σκάλας

Σάββατο 22/6
Προβολή Ντοκιμαντερ: «Ο Ηρακλής, ο Αχελώος και η Μεσοχώρα» του Δ. Κουτσιαμπασάκου
20:00 , Ε.Κ.Χ Αλιμούρα

Live
Ask Tomorrow
Ωχτομηδέν
Moukliomos
23:00 , Θεατράκι Σκάλας

Κυριακή 23/6
Εκδήλωση/συζήτηση «Γυναικοκτονίες: Εγκλήματα ενός ακήρυκτου πολέμου»
-Άννα Νίνη (Δημοσιογράφος)
19:30 , Θεατράκι Σκάλας

Party
23:00, Θεατράκι Σκάλας

Μικροφωνική και μοίρασμα ενάντια στις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία

Το Σάββατο 24/3 έγινε μικροφωνική στη Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη και μοίρασμα ενάντια στις γυναικοκτονίες και την έμφυλη βία.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

“Γυναικοκτονία: Η κατάληξη μιας ιστορίας έμφυλης βίας και καταπίεσης

Τον τελευταίο καιρό στην επικαιρότητα ακούμε όλο και πιο συχνά για περιστατικά έμφυλης βίας με αποκορύφωμα τις ανθρωποκτονίες της Ελένης στην Ρόδο, της Κατερίνας στην Κρήτη, της Ατζελίνας στην Κέρκυρα, της 50χρονης στο Ελληνικό καθώς και την αυτοκτονία της Λίνας στην Θεσσαλονίκη. Όλα τα περιστατικά ήταν αποτέλεσμα της πατριαρχικής αντίληψης για την γυναίκα. Αυτής της αντίληψης που την θέλει σεξουαλικά υποταγμένη στον άντρα και ανίκανη να αποφασίσει για το μέλλον της. Αυτής της αντίληψης που ντύνει τους θύτες με την μάσκα του θύματος και η οποία δεν κρύβεται στα μυαλά λίγων λούμπεν στοιχείων, όπως κάποια άτομα επανειλημμένα προσπαθούν να μας πείσουν στον δημόσιο λόγο, αλλά βρίσκεται σε κοινή θέα, ξεδιάντροπα και προσπαθεί να μας πείσει για την αθωότητά της.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Προφανώς η πατριαρχία δεν έπεσε από τα ουράνια και επιβλήθηκε εν μία νυκτί. Είναι θεμελιωμένη πάνω σε αιώνες ιστορίας του ανθρωπίνου είδους και βασισμένη πάνω σε μεταφυσικές αφηγήσεις με μόνο στόχο την εκμετάλλευση και υποδούλωση της γυναίκας. Έχει σφυρηλατηθεί από τις μικρές ηλικίες στα μυαλά πολλών ανδρών αλλά και γυναικών ανά τους αιώνες καθιστώντας σε κάθε κοινωνική βαθμίδα την γυναίκα υποδουλωμένη από τον άντρα. Αν λοιπόν είναι δύσκολο να ζεις κάτω από τα όρια της φτώχιας, τότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να το κάνεις όντας γυναίκα. Αν ένας πρόσφυγας δέχεται καταπίεση μόνο και μόνο για την καταγωγή του, μία γυναίκα πρόσφυγας θα δεχτεί και για την φύση της. Και ενώ πράγματι στον 20ο αιώνα αναγνωρίστηκαν νομικά δικαιώματα στις γυναίκες, δεν αναγνωρίστηκαν αρκετά ώστε να υπάρχει ισονομία ανάμεσα στα δύο φύλα. Και φυσικά ο χαμηλότερος μισθός αποδεικνύει ότι δεν αναγνωρίστηκε η ικανότητα της γυναίκας, αλλά ακριβώς η μη αναγνώριση της φύσης της έχοντας βέβαια αποκτήσει εργασιακά δικαιώματα. Γιατί η πατριαρχία μπορεί να μην είναι το βασικό συστατικό του καπιταλισμού, αλλά από την άλλη τον βολεύει για την δημιουργία φθηνότερου εργατικού προσωπικού. Βέβαια ο νόμος είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του προβλήματος. Οι μεγάλες δυσκολίες συναντιούνται στο κοινωνικό φαντασιακό που έχει χτιστεί για τον ρόλο της γυναίκας, αυτό που χτίζει συμπεριφορές και κατ’ επέκταση  μπορεί να επηρεάσει νόμους. Αυτές τις συμπεριφορές που θέλουν την γυναίκα νοικοκυρά στο σπίτι, έχει δεν έχει δουλειά, που ο τρόπος που θα ντυθεί την καθιστά υπεύθυνη για το πως θα την χρησιμοποιήσουν καθώς και το ότι μπορεί να κινηθεί σε συγκεκριμένα μέρη, συγκεκριμένες ώρες και πάντα με παρέα αν θέλει την ασφάλεια της.

Βέβαια αυτές οι συμπεριφορές δεν μας έχουν κληρονομηθεί μέσω κάποιας γενετικής διαδικασίας. Περισσότερο προωθούνται από  ¨μοντέρνους¨ εκπροσώπους ξεπερασμένων αντιλήψεων όπως ο Peterson, ο εκπρόσωπος της “παρεξηγημένης” αρρενωπότητας, καθώς και από αρκετά ΜΜΕ τα οποία είναι παραπάνω από πρόθυμα να φιλοξενήσουν τέτοιες απόψεις. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η άμεση αμφιβολία των ελληνικών ΜΜΕ απέναντι στο κύμα του ME TOO, την άμεση προσπάθεια δικαιολόγησης των ενός από τους δυο δολοφόνους της Ελένης  παραβλέποντας όποια δημοσιογραφική δεοντολογία. Εδώ θα πρέπει να γίνει και μια αναφορά στο παράδειγμα της 50χρονης στο Ελληνικό για την οποία μάθαμε κατευθείαν από τα ΜΜΕ ότι ήταν Βουλγάρα με υποτιθέμενες βίαιες τάσεις, αλλά δεν μάθαμε ποτέ το όνομά της τόσο σε μια προσπάθεια δικαιολόγησης του θύτη και αποκτήνωσης του θύματος όσο και στην συνέχιση της ρατσιστικής προπαγάνδας που μας έχουν συνηθίσει τα μέσα , ενώ ταυτόχρονα βλέπαμε έναν ταξιτζή να ομολογεί το ότι άφησε μια γυναίκα αιμόφυρτη να πεθάνει για να μην λερωθεί το ταξί του.  Φυσικά δεν ξεχνάμε και τον πόλεμο των τελευταίων μηνών που έχει στηθεί από κλασικούς εγχώριους δημοσιογράφους των fake news απέναντι στον όρο γυναικοκτονία. Ο όρος γυναικοκτονία αναφέρεται στον λόγο που διαπράχθηκε η ανθρωποκτονία, δηλαδή στο ότι το θύμα δολοφονήθηκε επειδή ήταν γυναίκα. Φυσικά οι προαναφερθέντες λασπολόγοι διακηρύσσουν ότι είναι ένας όρος που διαχωρίζει την γυναίκα από τον άνθρωπο, καθώς υποτίθεται ότι αναφέρεται σε όλες τις δολοφονημένες γυναίκες. Φαίνεται ότι η λέξη γυναικοκτονία χαλάει τις συνηθισμένες εκφράσεις που χρησιμοποιούνται σε γυναικοκτονίες όπως το “οικογενειακή τραγωδία”, “έγκλημα από πάθος” και άλλες τέτοιες εκφράσεις εκρομαντικοποίησης ενός εγκλήματος. Μάλλον η λέξη γυναικοκτονία δεν βοηθάει στο να παρουσιαστούν τα γεγονότα έμφυλης βίας σαν μεμονωμένα περιστατικά, γιατί αν δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι κουβαλάμε μαζί μας κάτι πολύ άρρωστο.

Πέρα όμως από το πως χτίζονται και το πως αντιμετωπίζονται αυτές οι αντιλήψεις έχουμε και πιο άμεσα προβλήματα όπως την αντιμετώπιση του κράτους απέναντι σε τέτοια περιστατικά. Πόσα άραγε να είναι τα περιστατικά έμφυλης βίας στην Ελλάδα; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί από όσες κοπέλες είχαν το θάρρος να μιλήσουν για το πρόβλημά τους, λίγες από αυτές είδαν να καταγράφεται το περιστατικό τους και ακόμα πιο λίγες να βλέπουν να αντιμετωπίζεται άμεσα. Γιατί σε αντίθεση με τα περισσότερα θύματα σεξουαλικής βίας η Ελένη και η Κατερίνα είχαν απευθυνθεί στα ΑΤ της περιοχής τους, η μεν Ελένη γιατί είχε υπάρξει θύμα βιασμού και παλαιότερα από την τραγική νύχτα, η δε Κατερίνα γιατί ήταν μόνιμο θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Η οκνηρία του κράτους και η έλλειψη δομών την στιγμή που υπάρχουν τηλέφωνα απεύθυνσης των θυμάτων έμφυλης βίας, κάνει το κράτος συνυπεύθυνο των δολοφονιών και μας θυμίζει ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος είναι η αλλαγή της καθημερινότητάς μας και η δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας από τα κάτω.

Η ΕΜΦΥΛΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΕ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΡΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΟΧΗ,

ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Χειρονομία – Αντιεξουσιαστικη Κίνηση ”