Το σχέδιο «Καλλικράτης» ήρθε σε μια εποχή όπου η πρόταση της άμεσης δημοκρατίας διατυπώνεται για πρώτη φορά με τόση σαφήνεια. Ταυτόχρονα, με την κατάρρευση του πολιτικού- κομματικού συστήματος, αναδύεται μια κοινωνική δυνατότητα χειραφέτησης, τα σημάδια της οποίας διακρίνονται στα σύγχρονα κινήματα. Σε όλη την Ελλάδα και εδώ στην πόλη μας, τα Γιάννενα και την υπόλοιπη Ήπειρος, συνελεύσεις μικρών κοινοτήτων και γειτονιών, ομάδες και κινήσεις πολιτών για την ενέργεια, το νερό, τη γεωργία και τη διατροφή, ομάδες που προτείνουν έναν νέο τρόπο διεκδίκησης στα εργασιακά ζητήματα έξω από την παραδοσιακή συντεχνιακή λογική, οικολογικά κινήματα που πετυχαίνουν νίκες, ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι κατειλημμένοι και μη, η αμφισβήτηση της καθεστωτικής ιατρικής από γιατρούς που πραγματικά θεραπεύουν, συνθέτουν τον πολυδιάστατο καμβά του μέλλοντος από τον οποίο απουσιάζουν τα δόγματα, τα μανιφέστα και η αντίληψη της καθολικής- κεντρικής οργάνωσης της κοινωνίας.Ιδεολογικές οργανώσεις και κόμματα, μπροστά σε αυτή τη νέα πραγματικότητα και όντας μέρος του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος, τοποθετούνται ανταγωνιστικά απέναντι στις νέες κοινωνικές τάσεις, κυρίως από ένστικτο και όχι μετά από επεξεργασία, επιβεβαιώνοντας, τώρα στο τέλος τους πια, την ανήθικη συγκρότηση της πρωτοπορίας για την αλλαγή της κοινωνίας.Ο βασικός τους στόχος είναι είτε να συκοφαντήσουν τα κινήματα αυτά είτε να τα χειραγωγήσουν και να τα οδηγήσουν στα «ήρεμα» κανάλια της αντιπροσώπευσης.Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΤη δεκαετία του ’90 διαπιστώθηκε πως η εν Ελλάδι οικονομία της αγοράς δεν εξυπηρετούνταν πλέον από το σύστημα των διάσπαρτων δήμων και κοινοτήτων, μικρών και μεγάλων σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Τα ποσά που απαιτούνταν από τις χιλιάδες δήμους και κοινότητες για τη συντήρηση τους εμπόδιζαν την περίφημη «ανάπτυξη».Τότε εφευρέθηκε το σχέδιο ‘Καποδίστριας’ για να ολοκληρωθεί και να εφαρμοστεί πλήρως μέχρι τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000. Η συρρίκνωση των μικρών δήμων και κοινοτήτων, η κατάλυση κάθε έννοιας κοινότητας ως κέντρο των αποφάσεων για τον πολίτη, η συγκέντρωση σε μεγάλα διαμερίσματα, ακολούθησε την ευρωπαϊκή πολιτική για συρρίκνωση του παραγωγικού αγροτικού κόσμου και τη μετατροπή της παραδοσιακής αγροτικής οικονομίας σε μια οικονομία των εταιρειών για τον απόλυτο έλεγχο του πρωτογενούς τομέα, για τον απόλυτο έλεγχο της διατροφής.Η τυφλή πίστη στην «ανάπτυξη» της λεηλασίας του φυσικού και κοινωνικού πλούτου, η πίστη στην θεότητα του χρήματος και της αγοράς, έσυρε τους πάντες, δεξιούς και αριστερούς στην υπεράσπιση του νέου σχεδίου λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, του σχεδίου «Καποδίστριας». Αποδείχτηκε λίγο όμως, κατ’ ομολογίαν όλων, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα της αριστεράς, για την διεκπεραίωση των στόχων του.ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣΟ ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, μετά την ανακοίνωση της οικονομικής κατάρρευσης του ελληνικού κράτους και την προσφυγή στο ΔΝΤ, δήλωσε ότι η εφαρμογή του σχεδίου ‘Καλλικράτης’ είναι πιο σημαντική και από αυτή την εφαρμογή του μνημονίου της τρόϊκας για την ελληνική οικονομία. Αποτελεί, είπε και έτσι είναι, τη βάση των διαρθρωτικών αλλαγών που το ελληνικό πολιτικό σύστημα χρειάζεται για να διασωθεί. Και κατ’ επέκταση, να διασωθεί η ελληνική οικονομία.Η αριστερά, έστω κι αν διαφώνησε μερικές φορές (αλλά συμμετείχε), διεκδίκησε επί «Καποδίστρια» και διεκδικεί επί «Καλλικράτη» τη δημοτική εξουσία για ίδιον όφελος, όπερ σημαίνει μερίδιο συμμετοχής στον κρατικό μηχανισμό, εξασφάλιση της κομματικής ύπαρξης (έστω διαιρεμένη), πράγμα που σημαίνει την εξασφάλιση της κρατικής επιχορήγησης για τη διατήρηση των μηχανισμών της, τη συμμετοχή στη διανομή του πλούτου με τους όρους της οικονομίας της αγοράς, την ανάδειξη των δικών της προσώπων και στελεχών στην κυβερνητική εξουσία, όπου θα φροντίζουν ΓΙΑ την κοινωνία. Το ίδιο κάνουν και η δεξιά και η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά, αυτοί βεβαίως χωρίς καμία επίφαση.Όμως στην εποχή μας ό,τι πραγματικά πολιτικό συμβαίνει στην κοινωνία, συμβαίνει ΑΠΟ την ίδια την κοινωνία, όχι ΓΙΑ αυτήν, ενώ δεξιά και αριστερά επιμένουν να θέλουν να τη «φροντίζουν», να μιλούν και να πράττουν στο όνομα τους.ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥΣτο παραπάνω πλαίσιο, με το πολιτικό σύστημα να επιχειρεί τη γεωγραφική και θεσμική του εξάπλωση σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας του πολίτη μέσα από το ασφυκτικό και αντιδημοκρατικό πλαίσιο του «Καλλικράτη», ποτέ άλλοτε η πρόταση για αποχή από τις κάλπες δεν είχε τόσο νόημα όσο έχει για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Στις εκλογές αυτές συμμετέχουν όσοι ενδιαφέρονται για την επιχείρηση διάσωσης του πολιτικού συστήματος επικυρώνοντας το σχεδιασμό.Ποτέ άλλοτε η πρόταση για αποχή από τις κάλπες δεν συνοδεύτηκε όμως από μια πρόταση αυτοθέσμισης της κοινωνίας σε πραγματική υπόσταση. Άλλωστε κατατίθεται πλέον σε δημόσιους χώρους όπου κοινωνικές ομάδες με πλατιά διαστρωμάτωση θεσμίζουν για τον εαυτό τους, ως χειροπιαστό παράδειγμα για όλη την κοινωνία. Η πρόταση της αποχής είναι πρόταση εκλογικής απαξίωσης του ‘Καλλικράτη’ και ταυτόχρονα πρόταση ενδυνάμωσης της Άμεσης Δημοκρατίας. Μία Άμεση Δημοκρατία η οποία δεν είναι άλλοθι ούτε πρόσχημα για να χωράει στη γειτονιά και να υποχωρεί στην κεντρική σκηνή των κοινοβουλευτικών και δημοτικών εκλογών. Μία Άμεση Δημοκρατία που μπορεί ως ανοιχτή διαδικασία με τη συμμετοχή του καθενός και της καθεμιάς μπορεί να συμβάλλει στην δυνατότητα απελευθέρωσης του ατόμου και της κοινωνίας.Αν μπορεί η κοινωνία να απελευθερώνει το δημόσιο χώρο και να κερδίζει νίκες για το περιβάλλον, τη διατροφή, την υγεία των ανθρώπων, την εργασία τους, τότε μπορεί να κατακτήσει και τη δυνατότητα της απόφασης. Της απόφασης στο επίπεδο της παραγωγής, της απόφασης στο σχεδιασμό της οικονομίας. Μέσα από συνεργατικές δομές, μέσα από δραστηριότητες και απόπειρες απεξαρτημένες από τον κρατικό-κεντρικό σχεδιασμό και την εταιρική κερδοσκοπική αντίληψη: στη ΔΩΔΩΝΗ, στην παραγωγή ενέργειας, στην ΟΑΣΗ, στην παιδεία, στη διατροφή, στον πολιτισμό. Η Κοινωνία μπορεί όταν καθένας συμμετέχει!Για την Άμεση Δημοκρατία και την τοπική αυτοθέσμισηΑΠΕΧΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΠΗΣΥΜΜΕΤΕΧΩ στην συνοικία μου, στη γειτονιά μου, στην κοινότητά μου, στην πόλη μου.Γιάννενα, Νοέμβριος 2010ΧΕΡΟΝΟΜΙΑ- ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Με πρόσχημα την κατ’ επίφαση δημόσια διαβούλευση και λέξεις όπως συμμετοχή, τοπικά συμβούλια, αποκέντρωση κλπ. η κυβέρνηση προωθεί τον «Καλλικράτη», τη μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης του πολιτικού συστήματος μέσα από την κατάργηση της έστω κατ’ επίφασην τοπικής αυτοδιοίκησης. Το πολιτικό σύστημα δεν βιώνει μόνο οικονομική «κρίση», αλλά και γενικότερη κρίσης ισχύος, κρίση κοινωνικής νομιμοποίησής του, κρίση εμπιστοσύνης από πλευράς της κοινωνίας. Με το μυαλό στα ευρωπαϊκά κονδύλια και με βλέψη την αναδιανομή τους, για το «ανακάτεμα της τράπουλας» σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, προωθείται ο Καλλικράτης ώστε να διευρυνθεί γεωγραφικά η ισχύς  της κεντρικής εξουσίας και κυρίως να ταυτιστεί απόλυτα η κρατική διαχείριση των κοινών με την πολιτική. Ταυτόχρονα ισχυροποιούνται οι τοπικές και περιφερειακές ελίτ, το περίφημο πολιτικό προσωπικό ώστε ασύδοτα από κοινού με τα επιχειρηματικά συμφέροντα να κερδοσκοπούν ασύδοτα εις βάρος της κοινωνίας, να αφαιρούν τον πλούτο που παράγει η κοινωνία.

Με δεδομένη την πελατειακή δομή και την μακραίωνη διαπλεκόμενη φύση της τωρινής τοπικής αυτοδιοίκησης δεν έχει ασφαλώς καμία σημασία να υπερασπιστεί κανείς τον Καποδίστρια. Ούτε έχει κοινωνική σημασία η συμμετοχή στις εκλογές του Νοεμβρίου με την ψευδαίσθηση της από τα μέσα αλλαγής του Καλλικράτη ή μίας καταγραφής της λαϊκής δυσαρέσκειας στις κάλπες όπως η αριστερά προτείνει.

Η συμμετοχή στις εκλογές (πέρα από τις δυσκολίες που φέρνει το νέο θεσμικό πλαίσιο στις αυτοδιοικητικές κινήσεις) σημαίνει επικύρωση του Καλλικράτη. Η αποχή από την κάλπη δεν σημαίνει από την άλλη τίποτε αν δεν αναζητήσει μία άλλη προοπτική ενάντια στην λογική της αντιπροσώπευσης, της «ανάπτυξης», της προόδου, της αποτελεσματικότητας, ενάντια στη λογική  του απεριόριστου κέρδους.

Η δυνατότητα των τοπικών αυτοθεσμίσεων με αληθινή συμμετοχή του κάθε πολίτη στην λήψη των πολιτικών αποφάσεων στη γειτονιά του, στο χώρο εργασίας, στο πάρκο, στο σχολείο κλπ. είναι μπροστά μας, υπαρκτή, άμεσα υλοποιήσιμη.

Τα κινήματα ενεργών πολιτών για τον δημόσιο χώρο, την ενέργεια, την οριζόντια διακίνηση των αγροτικών αγαθών, την ελεύθερη ανταλλαγή της γνώσης, την δημόσια όχι ιδιωτική όχι κρατική διαχείριση του νερού, χωρίς «ειδικούς», παράγουν λόγο και πράξη. Αποτελούν ζωντανά, απτά παραδείγματα αμεσοδημοκρατικής διαχείρισης των κοινών.

Ο κάθε πολίτης ισότιμα και όχι από συντεχνιακή σκοπιά ή διά αντιπροσώπων μπορεί να συμμετέχει στον τοπικό σχεδιασμό της παραγωγής, της εργασίας, της κατανάλωσης. Μπορούμε να αποφασίζουμε για τη λίμνη, τη γνώση, το τι και πώς θα παράγουμε.

Το όχι στον «Καλλικράτη» δεν είναι τυφλό, ανακλαστικό όχι στις επιλογές της διαχωρισμένης εξουσίας- μπορεί να γίνει η θετική κοινωνική απάντηση. «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», όπως έλεγε και ο Πρωταγόρας.

Αυτή τη δυνατότητα μεταφρασμένη και σε τοπικό επίπεδο (στην Όαση, τον Άραχθο, τον Καλαμά, τη λίμνη, στην παραγωγή, στην πόλη, το σχολείο κ.α.) θα αναζητήσουμε και θα συζητήσουμε δημόσια την Παρασκευή 25 Ιουνίου στο θεατράκι στη Σκάλα στα Γιάννενα.

ΤΙΤΛΟΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ στις 8 το απόγευμα: «Πρωταγόρας εναντίον Καλλικράτη: Η δυνατότητα των τοπικών αυτοθεσμίσεων». Ομιλητές: Νίκος Ιωάννου (Αντιεξουσιαστική Κίνηση), Ηλίας Γεωργαλής (Κίνηση Πολιτών Αστακού Αιτωλοακαρνανίας).

Θα ακολουθήσει συναυλία στις 22:30 με τους Radioactive και τους Stigma 90.

Η κοινωνία μπορεί όταν ο καθένας συμμετέχει.

ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑ

Συμβολική μετονομασία της οδού Ν.Ζέρβα σε οδό Κατερίνας Γκουλιώνη –

(ένα μέρος του κειμένου που μοιράστηκε το πρωί της Παρασκευής 3/4 σε μικροφωνική στην Νομαρχία στα Γιάννενα, και κάποιες φωτο από την παράλληλη συμβολική μετονομασία ενός κεντρικού δρόμου.)

Όπλο μας η μνήμη, ιστορική και προσωπικήΤετάρτη 18 Μαρτίου 2009,Δολοφονημένη στο πλοίο κατά την διάρκεια της πειθαρχικής μεταγωγής της (από τις φυλακές τις Θήβας στις; φυλακές Νεάπολης Κρήτης) βρέθηκε η Κατερίνα Γκουλιώνη. Δεμένη πισθάγκωνα με μώλωπες στο πρόσωπο και σύμφωνα με τον ιατροδικαστή ο θάνατος προήλθε από πνευμονική συμφόρηση! Φυσικά, πρόκειται για μια άλλη κρατική δολοφονία εκδικητικού χαρακτήρα (παρόλο που ο υπουργός δεν είχε επιτρέψει καμιά εκδικητική μεταγωγή) μιας και η Κ.Γκ. είχε πρωτοστατήσει για την βελτίωση των συνθηκών κράτησης. Περίπου ένα μήνα πριν την δολοφονία της είχε στείλει καταγγελία επώνυμη στον συνήγορο του πολίτη όπου περιέγραφε την κατάσταση που βίωνε αλλά και ονομαστικά τους υπεύθυνους βασανιστές της και πιθανώς τους δολοφόνους. Η Κ.Γκ. είναι για μας μία αγωνίστρια διότι δεν έσκυψε το κεφάλι μιας και 15 μέρες μετά εκδικαζόταν η υπόθεσή της στο εφετείο. Η υπόθεσή της δεν είναι μοναδική μιας και αρκετοί κρατούμενοι περνούν από πειθαρχικό με εξοντωτικές ποινές (με πρόσφατο εκείνο του Β.Πάλλη) και με συνεχείς μεταγωγές εξαιτίας της απαίτησης τους για τα στοιχειώδη δικαιώματα.Για μας ως Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μεταφέρουμε τα λόγια της ως πράξη αντιπληροφόρησης με σκοπό και την δημιουργία γέφυρας επικοινωνίας μεταξύ κρατουμένων και των υπόλοιπων “ελεύθερων” πολιτών και να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κρατουμένων.

Για αυτό το λόγο μετονομάζουμε την οδό Ν.Ζέρβα σε οδό Κατερίνας Γκουλιώνη.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ

Το περασμένο Σάββατο 14/3, αποτράπηκε, με τον μόνο δυνατό τρόπο, εκδήλωση της παρακρατικής φασιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής . Με αυτό το κρυφό τους κάλεσμα, είχαν ως στόχο να εκφράσουν τη γελοία, σκουριασμένη και ακραία εθνικιστική τους θέση για την δήθεν απελευθέρωση της “Βορείου ηπείρου”. Το τσούρμο των δολοφόνων που βεβηλώνει τάφους, (εβραϊκό νεκροταφείο), μαχαιρώνει μετανάστες, χτυπά κοινωνικούς χώρους, οι νοσταλγοί των ναζί που πυρπόλησαν τα χωριά του νομού, δεν έχει θέση στην πόλη των Ιωαννίνων. Γι’ αυτό εξάλλου, αναγκάστηκαν να φέρουν ομοϊδεάτες τους από όλη την Ελλάδα.Οι θεσμικοί παράγοντες που στηρίζουν το παρακράτος δεν μπορούν να κρυφτούν από την κοινωνία. Ας σκεφτούν μόνο, αυτοί που μας κληροδότησαν το ακαλαίσθητο και ανιστόρητο άγαλμα του ‘Βασιλιά Πύρρου’, όπου και συγκεντρώθηκαν οι νεοναζί, ποιους ‘προσκάλεσαν’ στο κέντρο της πόλης. Οι αστυνομικές δυνάμεις, που ακόμη μια φορά βρέθηκαν σε αγαστή συνεργασία με τους φασίστες, αποκάλυψαν πως, όσο και να αλλάζουν τα πρόσωπα, οι σχέσεις τους με το παρακράτος παραμένουν σταθερές.Το πραγματικό θέμα του περασμένου Σαββάτου δεν είναι η εικόνα που μεταφέρθηκε από τα Μ.Μ.Ε., αλλά το ποιος έχει την πολιτική ευθύνη για την κυοφορία του αυγού του φιδιού. Ας τους αναζητήσουμε στα δημαρχεία, τα αστυνομικά μέγαρα, τις νομαρχίες, τα συμβούλια των επιχειρήσεων, τις εκκλησίες.Εμείς,θα συνεχίσουμε υπερασπιζόμενοι την κοινωνική ελευθερία, να αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία που η διακριση σε εθνότιτες και φυλές θα είναι αδιάφορη και δεν θα αποτελεί αιτία σφαγών και αποκλεισμών. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ενάντια σε κάθε προσπάθεια καθυπόταξης,πειθάρχησης και φασιστικοποίησης.
Υ.Γ: και όλα αυτά εν όψη της παρέλασης, ενός θεσμού που αποτελεί μήτρα και αναπαράγει την εθνικοθρησκευτική προπαγάνδα…
Χειρονομία – Αντιεξουσιαστική Κίνηση